[WINACTIE] Dierendag! Win een foto van jouw dier op Canvas!

Een kat die zo hangt verdient het om vereeuwigd te worden.
Dit is niet de enige aparte pose van Fire (1,5 jaar maine coon) maar wel de uniekste. Zoals te zien is hebben wij nogal een apart huis en in het begin waren we bang dat de katten er zich geen raad mee wisten. Zoals te zien is weet Fire zich er wel raad mee.

In April dit jaar heb ik twee verwaarloosde caafjes opgevangen. Ze kwamen uit België en zaten met 400 soortgenoten in een kamer van 4 vierkante meter gepropt. Veel dieren moesten meteen ingeslapen worden en anderen hebben het met veel medische hulp en hulp van andere mensen gelukkig gered, zo ook mijn tijdelijke opvangers.
Ze kwamen zwanger binnen, waren mager en enorm bang voor alles en iedereen. We hebben ze lekker met rust gelaten en flink verwend met hooi en extra veel groenvoer want ondanks hun slechte toestand moesten ze ook nog eens gaan bevallen...
In mei zijn de 2 Belgjes in twee dagen tijd beiden bevallen en wonderwel is alles goed gegaan! De bevallingen verliepen goed en álle kleintjes hebben het gered, het waren er maarliefst 10 in totaal!
De moeders hadden behoorlijk wat moeite met het opvoeden van zoveel kids maar alles is gelukkig helemaal goedgekomen, de meeste kleintjes zijn herplaatst en ééntje heb ik zelf gehouden, want toen ik hem zag was ik meteen helemaal verkocht

Dit bonte mannetje heb ik Sjoerd gedoopt en hij is inmiddels al een hele flinke vent geworden

Samen met een vriendin heb ik gegeven moment een fotoshoot gedaan met de 10 baby's, en dit is het resultaat geworden...

Is het niet een überschattig gezicht zo?

Oeh, leuke verhaaltjes en foto's al
Ik zal mijn eigen katjes ook nog even posten uiteraard, al is crew uitgesloten van deelname

Wat een leuk topic
Ik zal later wat leuks vertellen over mijn poezies

Elf maanden geleden klikte ik nietsvermoedend op een topic in Flora en Fauna. Ik had al een kat, dikke lieve Bora, en was helemaal tevreden met onze gezinssamenstelling. Tot ik dit topic ontdekte. Bij de eerste aanblik van deze kittens was ik verliefd. En niet zo'n beetje ook. Na 36 minuten was ik er zelfs helemaal uit, ik wilde zo'n kitten!

Deze foto heeft de doorslag gegeven.



Na een maand voor het eerst naar de kittens toe, om kennis te maken. Iedereen ging er toen nog van uit dat het hier twee mannetjes betrof. Ik wilde er maar één, maar toen ik bij Saffron en Aneurism geweest was en de kittens had ontmoet vond ik al snel dat deze broertjes niet uit elkaar gehaald mochten worden.
Gelukkig vonden Saffron en Aneurism mij wel o.k., en toen ik 's avonds thuis was werd ik al snel gebeld dat ze naar mij mochten. Ik was door het dolle heen. De kittens heetten toen nog Sid en Marlin.

Na een paar weken belde Saffron mij. Ze vroeg of ik even wilde gaan zitten. Ik schrok me rot, dacht dat er wat ergs aan de hand was. Dat was er gelukkig niet, maar Marlin had ineens geen piemeltje meer wat te ontdekken was. Ze vroeg of ik de kittens nog wel wilde. Ik barste in lachen uit en heb haar verzekerd dat deze twee hummels met elk geslacht welkom zouden zijn, als je zoon je vertelt dat ie homofiel is ga je ook niet minder van hem houden.

Een tijdje later rees de vraag of Sid wel een mannetje was. De dierenarts gaf eind december 2007 de uitslag: beide katjes waren meisjes. Dus er volgde weer een telefoontje van de cattery.
Ik ben nog een keer bij de kittens langs geweest. Inmiddels wist ik dat ze AC en DC zouden gaan heten, dus daar heb ik de cattery weer mooi mee kunnen laten schrikken.

Eind januari waren ze 13 weken oud en mochten ze naar Amsterdam verhuizen. Het ging direct al heel goed met Bora. Ze blies een enkele keer, maar verder liet ze de kittens met rust.

Inmiddels zijn ze elf maanden. Bijna volwassen poezen. Ze zijn de prinsesjes in mijn leven, en maken me iedere dag zo blij als ik opsta of thuis kom. Ze staan voor het raam te kijken waar ik blijf en volgen me tot onder de douche. Dierendag is een mooie dag om iedereen te bedanken. Saffron en Aneurism, van wie ik deze geweldige katten heb gekregen en nog een keer Fok! door wie ik deze katten heb ontdekt. En natuurlijk Lotje, de beste moeder die de poesjes zich konden bedenken.

Het is erg moeilijk de juiste foto's bij deze post uit te zoeken want ik heb er inmiddels een paar duizend, en ze zijn eigenlijk allemaal even mooi. Maar hier toch een kleine bloemlezing.


AC en DC slapen. (6 weken oud)



AC 14 weken


DC languit op schoot, breeduit lachend. (15 weken)


Bora en AC zijn inmiddels vriendinnen (AC 7 maanden oud, Bora een jaar of 10)


AC (11 maanden)


DC (11 maanden)

[ Bericht 3% gewijzigd door Sanne op 04-10-2008 17:24:29 ]

Oh al die caafjes in dat mandje!
Leuke actie

Wat een leuke actie en waarom zie ik het nu pas
Gelukkig nog niet te laat
Is er geen categorie: "Hond en kat samen"?

Nee hoor, onzin. Ik ga hier morgen even wat leuks neer zetten

Ik post hier even een tvp, en later een foto + verhaaltje van Mara.

Leuke actie!

2 jaar geleden haalde ik mijn poes Sasha op uit Capelle a/d Ijssel. Ze was daar terechtgekomen nadat de vorige eigenaar gescheiden was. Daar werd ze echter niet geaccepteerd door de daar aanwezige katten en zat ze hele dagen te bibberen in de kattenbak

Enfin, na een maand gaf de toenmalige eigenaresse het op omdat ze het zo zielig vond, en aldus belandde Sas op Marktplaats.

Nu wil het toeval dat ik zojuist had besloten om een kat in huis te nemen, en het liefst al een iets oudere poes, omdat ik geen ervaring met kittens had. Aangezien ik langharige katten echt prachtig vind, wilde ik dus het liefste een langharige kat. Ik vond dus de advertentie waarin een 'halflangharige zwart-witte poes' werd aangeboden, die heel lief was. Ik heb op die advertentie gereageerd en uiteindelijk met de eigenaresse een afspraak gemaakt om Sasha te bezichtigen.

Op de bewuste dag wilde een vriend van me wel meegaan en met zijn drieën (mijn vriend ging ook mee) naar Capelle. Daar aangekomen liet Mike (degene die ons reed) de auto open en niet op slot, "want ze jatten er toch niks." Wij aangebeld en daar koffie gedronken, Sas was nog steeds niet te zien. Wel een stel andere katten, waaronder een superschattig halflangharig kitten (blauw/crème)

Uiteindelijk heeft de eigenaresse Sasha uit de kattenbak geplukt, en hoewel ze heel erg tegenstribbelde en binnen een minuut was weggekropen, was ik meteen weg van haar Dat, én ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om dat beestje in een asiel te stoppen De eigenaresse zei dat er nog wel een ander, gelijksoortig kitten was als de blauw/crème bij haar thuis, en dat ik die eventueel ook wel zou kunnen krijgen. Ik dacht echter dat het beter zou zijn voor Sas om rustig alleen te zijn. (Later zou dit een heel goede keus blijken te zijn!)

Wij poeslief dus ingeladen in het reismandje, kregen we nog een gratis demonstratie hoe Sas daar behandeld werd door de andere katten. Een paar andere katten gingen enorm hard blazen tegen haar en meppen op de mand. We zijn dus maar snel weggegaan, mèt Sasha! Ondanks dat de auto niet op slot was gedaan, stond hij er nog toen we terugkwamen, en er was niks uit gejat. OK, er zat geen autoradio in, maar toch

Enfin, Sas was snel gewend en kroop meteen al bij ons op schoot, terwijl de vorige eigenaresse nog had gezegd dat het absoluut geen schootpoes was

Sasha:


En een maand later zorgde poes voor een enorme verrassing! Midden in de nacht ging ze mauwen, en overal in klauwen en duiken. Uiteindelijk sprong ze bij ons op bed en ging daar enorm liggen hijgen met heel grote ogen. Ik natuurlijk in paniek, mijn lieve poesje ziek! Ik en mijn vriend gingen haar aaien, en geruststellen, en dat bleek te helpen, ze werd iets rustiger. Echter, mijn vriend bonjourde mij naar bed, omdat ik de volgende dag op controle moest komen in het ziekenhuis (was net de week ervoor geopereerd). Toen ik daar net lag, hoor ik een heel zacht mauwtje. Ik dacht nog: Sas mauwt niet zo zacht.

Wat zegt mijn vriend daarna: "Sasha heeft een kleintje!" Natuurlijk wilde ik helemaal niet meer naar bed toe, en hebben we Sasha aangemoedigd en een beetje geholpen (ik heb de eerste navelstreng doorgeknipt, omdat Sas dat zelf niet deed). Uiteindelijk heeft ze 2 prachtige kittens geworpen

De kittens:




De kittens na 10 weken:






Eén daarvan heb ik gehouden, dat is Mini, ook een langharige schildpadpoes, waarvan we de vader vermoedelijk die dag gezien hebben (het blauw/crème kitten die ik zo leuk vond). Haar broertje Doerak woont nu bij mijn tante

Mini nu, 2 jaar oud:


Sasha nu:


Beide poezen:

Enfin, ik vond het heel bijzonder om de bevalling mee te maken, en ik was echt onwijs trots op mijn Sasha! Ze heeft de moederrol uitstekend vervuld en haar kinderen zijn prachtig en enorm lief. Eind goed, al goed Ik zou mijn dames niet willen missen!

[ Bericht 3% gewijzigd door Ewelina op 05-10-2008 14:24:41 ]

Wat een mooi verhaal Ewelina!

_{Ik dacht alleen dat er nog iets ging komen over die auto die hij niet op slot had gedaan...}

quote:

Op zondag 5 oktober 2008 14:21 schreef Greys het volgende:
Wat een mooi verhaal Ewelina!

_{Ik dacht alleen dat er nog iets ging komen over die auto die hij niet op slot had gedaan...}

Dank je

Idd, ik heb er nu iets aan gewijzigd. De auto stond er nog toen we terugkwamen, en ook al zat er geen autoradio in, er is niks uit gestolen

Maar het was wel een enorme verrassing dat ze zwanger was, dat wisten we helemaal niet! En de vorige eigenaresse ook niet (of ze heeft het verzwegen). Er was ook echt niks aan haar te zien

Wel een leuke verrassing, ik vond het echt fantastisch en heb van elk moment genoten

Wat een leuk verhaal! Schattige verrassing

De firewall:
Tarzan:
Het gezin:


Nog een leuke anekdote hoe de kat wraak op ons nam:
Het was een lekkere zomerse dag, en we dronken een wijntje op het balkon, 1 van de katten wou niet luisteren en ging iedere keer over het randje hangen (4 hoog). We waren het beu, en deden de kat weer naar binnen, deze was not amused, en ging tegen het raam opstaan. Tot zijn grote vreugde was het hem gelukt om de klem op de deur dicht te krijgen, waardoor we op het balkon waren ingesloten. Met veel moeite is het gelukt om door het kantelraam naar binnen te klimmen. Hierdoor moesten we wel onze gordijn rails slopen, uiteraard tot groot plezier van de kat

Hierbij onze 3 honden dan maar

Edit

Eerst recente foto vinden of maken

[ Bericht 80% gewijzigd door Topspin op 07-10-2008 11:34:45 ]

noot: plaatje is gecropt ivm MB's.

Dit is mijn "prinsesje" , en zo gedraagt ze zich dan ook graag.
In 2005 heb ik haar uit het asiel gehaald, ik wilde namelijk geen pup omdat ik er de tijd niet voor had, en toen we in het asiel aankwamen zag ik haa zitten, zielig en bang, wat bleek?
Ze was net een dag van te voren aan de deur van het asiel vastgebonden.
Na twee weken wachten ( dat moest omdat de eigenaar zich nog kon melden, en het asiel is dan wettelijk verplicht om twee weken te wachten) mochten we haar dan mee naar huis nemen
En ze is sindsdien atijd bij me gebleven en ik hoop dat ze dat nog jaren blijft doen



[ Bericht 5% gewijzigd door Luuntje op 06-10-2008 13:15:19 (foto was niet te zien) ]

Mag ik een meelees tvp

zal straks even een foto bijplaatsen. Mijn verhaal (waargebeurd momenteel gaande) gaat over een lieve poes, genaamd Breezer. Breezer is een poes die al veel heeft meegemaakt. Ze is gegrepen geweest door een hond wat haar een kaakbreuk heeft gegeven en ze moest hierdoor een oog missen.
Ze is echter een super lieve mama. 4 weken geleden heeft ze een nestje kittens gekregen waarvan helaas maar 1 levendgeboren.
Zo trots als ze dan ligt te moederen.

10 dagen later werden er totaal onverwacht bij een andere poes 4 jongen geboren. Nog half naakt, heeeel klein en hongerig. Een week te vroeg geboren ws. Mama had geen melk en de jongen moesten met de hand gevoed worden. Tot de baasjes van Breezer een idee hadden. We gingen proberen of breezer de kittens wou accepteren, normaal kan je dan het beste de kittens naar een pleegpoes brengen, maar dat kon dit keer niet. Dus tegen alle adviezen in toch breezer met kitten verplaatst in de hoop dat ze dan de kittens ook wou accepteren. Inmiddels was er al 1 overleden ondanks elke 2 uur voeden.

BReezer nam gelijk de kleintjes over, zonder blikken of blozen liep ze rond in haar nieuwe tijdelijke huis. helaas zijn de dagen erna nog 2 minis overleden, maar 1 houdt het nog steeds vol. Puur door breezer. Zo geweldig die poes met moedergevoelens. Met een eigen kitten van inmiddels 4 weken en ruim over de pond, en een mini kitten van 2,5 week van nog geen 200 gram.

Het poesje gaat het halen, dankzij een stoere mamapoes .
Zal straks een leuke foto proberen te maken.

ow wat een verhaal zeg.
succes ermee

Even een paar reacties van mijn kant :

RiesAmaris: Wat een prachtige caviafotos maak jij zeg!

Sanne: OMG wat een koessiewoessieschatjes !
Die foto van AC in de kast is echt te lief en DC die op schoot ligt . Naja het zijn allemaal prachtige foto's!

raptorix: hahaha die foto van de firewall, te geniaal!

blup: ooh ook echt een hele leuke foto, haha ziet er echt heel geinig uit zo .

singlemetkids: wat zal jij trots zijn op je Breezertje .

Voor de rest erg leuke foto's en verhaaltjes allemaal .

Ik kreeg mijn poes Ronja toen ze twaalf weken was, van een hele lieve mevrouw die op dat moment in haar huis 43 zwerfkatten opving . Ze had in een week drie zwangere poezen binnengekregen en de dames kregen het voor elkaar om alle drie met een dag afstand van elkaar te bevallen van vijf kittens per poes. De poezenmevrouw zat dus ineens met vijftien kittens.
Omdat haar moeder dus een zwerfpoes was, heb ik de dochter vernoemd naar Astrid Lindgrens Ronja de Roversdochter. En ze doet haar naam eer aan, het is een ontzettende donderstraal.
Ze houdt ontzettend van water, en maakt daarom graag een vreselijke knoeiboel van mijn wastafel. Als ik mijn tanden wil poetsen gaat ze onder de kraan liggen, en ook als ik 'm aandoe weigert ze van haar plaats te komen. De waterkoker moet ik niet vol water ergens laten staan, want dan gooit ze 'm om, om dan eens lekker met het water te kliederen. De bakjes met water die ik voor haar en haar broer neerzet, schuift ze de hele kamer door omdat dat zo lekker klotst.
Verder houdt ze ervan om haar broer Casper te plagen. Vooral als hij net lekker ligt te slapen gaat ze graag zogenaamd perongeluk een paar keer over 'm heen lopen, totdat hij er genoeg van heeft en haar even laat zien wie er ook al weer de baas was.
Ze loopt graag met me mee door de gangen (ik woon in een voormalig schoolgebouw, dus hele lange gangen), steeds drie stappen voor me, om dan als ze te ver weg loopt naar haar zin, keihard spinnend te wachten tot ik weer dichterbij ben.

Hier Ronja toen ze net een weekje bij me was:



Hier ligt ze bovenop haar broer:



Tegen mij aan te slapen



En zo ziet ze er nu uit:

Hoop lapjeskatten hier in dit topique

Wij hebben thuis een beagle, Bas(cha).
Beagles kenmerken zich als zeer intelligente, eigenwijze allemansvrienden en zo ook onze Bas

Toen we haar als pup kregen, wilden we haar meteen al leren dat ze niet op de bank en de stoelen mocht liggen tenzij ze bij een van ons op schoot zat. Bas zou Bas ook niet zijn als ze hier meteen op zoek ging naar allerlei maniertjes om de grens op te zoeken of te omzeilen

Ze zat veel mij mijn vader op schoot en op een gegeven moment viel het hem op dat de hond heeeeeeel langzaam van zijn schoot naar beneden gleed om zo naast hem op de stoel te kunnen liggen (tussen de benen en de leuning)

Normaal gesproken reageerde ze meteen wanneer iemand haar naam riep en al helemaal wanneer de deur van de koelkast open ging (eten! ). Maar toen ze naast mijn vader op de stoel lag, kneep ze haar oogjes dicht en reageerde ze nergens op, ze leek haast te willen zeggen: "ik ben er niet! ik ben er niet" of "als ik nou maar heel erg hard mijn ogen dichtknijp gaan ze misschien wel weg en hebben ze niet door dat ik hier lig"

Het mooie hieraan was dus ook dat we Bas het gewoon zagen denken!
Ze kneep echt haar oogjes dicht wanneer we haar riepen en zelfs wanneer we een lang oor optilden kwam er geen reactie

Uiteindelijk mag ze nu alleen bij pap in de stoel liggen en in haar eigen stoel.
Jaja, onze hond heeft haar eigen stoel Hoort ze er toch een beetje bij

Oes Bas


De stoel

Bob is op deze foto voor het eerst zelf uit haar mandje gekomen nadat ze gebeten was door een grote hond. Ze heeft ongeveer 2 dagen in haar mandje gelegen, ik moest haar er voorzichtig uittillen en buiten neerzetten voor een plasje.
Hier is ze voor het eerst weer op eigen kracht uit de mand gekomen om in de keuken dicht bij mij te kunnen zijn

Mijn hond:
Wij kochten haar in een asiel in België. Het is dan ook een Tervurense herder, een echte Belg dus
Ze is nu 8 en altijd heel speels geweest en houdt ook ontzettend veel van rennen. Een lange wandeling van minstens een uur per dag heeft ze dan ook echt nodig.
Ze is, zoals gezegd, pas 8 jaar oud maar begint nu al erg grijs te worden wat haar veel ouder doet uitzien. Veel mensen vragen dan "Hoe oud is zij?" en als ze dan "8 jaar" horen, kijken ze vreemd op
Ze heet Kinga



Mijn kat:
Het zal je wel meteen opvallen dat ze maar één oog heeft.
In de zomer van 2005 begon Gini steeds vaker een tranend oogje te krijgen wat ons op een gegeven moment erg verontrustte. We zijn naar de dierenarts geweest die ons medicatie voorschreef.
Dit hielp echter niet en ze begon steeds verder achteruit te gaan qua gezondheid.
Even hadden we de moed opgegeven en we wilden haar laten inslapen, maar de arts zei dat een oog-amputatie waarschijnlijk wel nog toepasbaar voor Gini zou zijn.
En inderdaad, in het begin van 2006 ging ze verder in het leven met 1 oog en tot op heden maakt ze het erg goed Ze kan zelfs nog steeds muisjes en vogels vangen
Gini is nu 9 jaar oud.



1 van mijn 3 schildpadden:
Blastoise (Ja, van Pokemon afgekeken ) hebben we nu ruim 2 jaar. Hij + de 2 andere schildpadden (Squirtle en Wartortle) hebben hun naam te danken aan mijn broertje die Pokemonfan is momenteel.
Anyway, we kochten ze in een vissenhandelaar die deze schildpadden toevallig had van een gezin die ze niet meer konden verzorgen.
Wij konden ze meenemen voor een schappelijke prijs en dit deden we dus ook.
In het begin waren ze heel schuw en bij iedere beweging zwommen ze zo snel ze konden naar de bodem van onze vijver (waar ze altijd verblijven).
Naderhand werden ze veel tammer en we voerden ze dan ook kleine stukjes vlees uit de hand, totdat ik een keer gebeten werd door zo'n beest een heel stuk vel kwijt!
Nu voeren we ze stukjes vlees met een klein vorkje en ze eten het ook echt van de vork af wat echt grappig om te zien is.
Verder is hun favoriete bezigheid in de zomer zonnen op de steenachtige vijverrand en eten. Verder slapen ze op de bodem.
Ze houden trouwens ook een winterslaap. Tijdens deze periode vind je ze bijna de hele winter land op de bodem van de vijver!



[ Bericht 82% gewijzigd door Neo-Mullen op 06-10-2008 17:50:10 ]

Wat een leuke posts allemaal, ik zou echt willen dat we meer kado's uit konden delen

Mijn lieve lieve mormel Mozes:



Toen ik op een dag op Marktplaats rondsurfte en ondertussen stiekem graag een kat wilde keek ik eens of er ook katten op Marktplaats stonden. En die stonden er. Hele leuke! En bovenaan stond Chelsea, een tweejarige kater zonder balletjes die wegmoest omdat zijn bazinnetje een vriendje kreeg die allergisch was. Hij woonde vlakbij mij. En ik werd verlieeeefd! Ik besloot samen met mijn huisgenootje dat we gingen kijken en hij was natuurlijk hartstikke leuk. Heel zelfstandig, ging gewoon zijn eigen weg en het kon hem werkelijk niks schelen dat wij er waren. Perfect, want wij waren ook niet altijd thuis.

Hij kwam na een week bij ons wonen. Het werd mijn kat en zij zou zijn waterbakje bijvullen. Stap 1 was toch wel een andere naam want Chelsea was veel te nichterig voor zo'n stoere kater. Dat kostte drie dagen, toen vroeg ik aan mijn huisgenootje wat ze van 'Mozes' vond en miauwde hij terug vanachter het gordijn waar hij de eerste maand lag. Dat stond dus vast!

Mozes had in zijn leventje nog nooit ergens anders gewoond en was dus erg bang en stressig. Hij haatte alles en iedereen en lag dus de hele dag achter het gordijn op mijn slaapkamer naar buiten te kijken. Als ik dichter dan anderhalve meter in de buurt kwam werd er enorm gekrijst. Als ik overdag wegwas kwam hij achter het gordijn vandaan om te eten, poepen en drinken. En soms heel stiekem 's nachts.
Na een maand kwam hij per ongeluk naar beneden toen ik in de woonkamer was, waar ook zijn brokjes stonden. Ik ging heel stilletjes op de grond zitten en toen... gaf hij per ongeluk een half kopje tegen mijn knie. En toen was er een klein hekje van de dam. Ik mocht steeds dichterbij komen voordat hij ging krijsen, we speelden af en toe en hij at snoepjes die ik op zijn vensterbank legde op terwijl ik er nog bijwas. En zo ging het heeeel langzaam in de goede richting. Al heeft hij nog steeds zijn buien dat hij een hekel heeft aan alles en iedereen, maar af en toe krijsen hoort bij hem

Hoe dat dan gaat?
Nou zo:



lief he

Meet Baloe. Baloe is 1 van de luiste en aandachtsgeilste honden die ik ken.



Afgezien van spelen en plasjes doen, doet hij niets liever dan slapen.



Baloe is eigenlijk best wel een zielig hondje met veel gebreken. Zo zit hij tot zn eigen grote spijt (sinds voorkort, want vroeger kreeg hij koekjes en ging hij graag mee) regelmatig bij de dierenarts. We zijn er onlangs achtergekomen dat Baloe een voedingsallergie heeft. Meneer is waarschijnlijk allergisch voor meel. Dat houdt in dat hij al ruim 12 weken nu op duur dieet voer staat (maar blijkbaar wel erg lekker, want ik heb hem nog nooit zo snel zn bak zien leeg eten ). Afgezien van zijn voedingsallergie die nu redelijk onder controle is, heeft hij al 2x een kruisband operatie aan beide achterpoten moeten ondergaan in 3 jaar tijd. Beide kruisbanden van de achterpoten waren gescheurd. Daarnaast heeft hij een schildklier probleem (veelste lage waarde), een prostaatprobleem (bloedt piemels), bloedoortjes, een 3de ooglid, artrose in beide achterpoten, HD in de heupen, regelmatig oor ontsteking, en last but not least ook regelmatig oogontsteking (in zn goeie oog, dus niet waar het 3de ooglid zit). Zoals je kunt lezen, is hij dus wel heeeeeeeel zielig. En hij vindt zichzelf dan ook uitermate zielig.



Maaaaaaaaaaaaar afgezien van heel zielig, kan hij ook donders arrogant zijn (en kijken) ;



Maar ondanks dat de beer zo'n stuntelkont is met zn gezondheid, zijn we hartstikke dol op hem (alleen na deze foto was hij niet meer zo dol op ons )

Mijn Chico heb ik toen hij 4 jaar oud was gered uit de handen van een fokker. Hij was gruwelijk mager, had geen spiertje op zijn lijf en was te vies om aan te pakken. Hij was niet zindelijk en had 4 jaar lang in een bench gezeten. Binnen no time wist hij hoe alles bij mij thuis werkte en was ie vriendjes met al aanwezige chihuahua's Frits & Karel. Ik heb maanden met hem getraind, elke dag korte stukje aan de riem en steeds wat verder, zodat ie spieren kreeg.
Op onderstaande foto was hij een paar maanden bij mij en al wat aangekomen:

Hij heeft een beet van een stafford overleefd die hem aan zijn kaak onder een schutting door probeerde te trekken, hij is surrogaatmoeder geweest voor twee chihuahuapuppies van af hun 8e levensdag. En ondertussen is hij zelfs de eerste veteranenkampioen van het ras geworden:

Hij is nu bijna 11 jaar, en nog steeds de roedelleider thuis.
Zijn eigen achterkleinzoon Billy heeft hij onder zijn hoede genomen toen die hier kwam wonen en die twee zijn nu een tweekoppig monster.

En met zn vieren samen is het echt een supergezellig span!

Onze lieve hond Coco



En onze katten, Minoes (de zwarte) en Fleur.

Ondanks dat ze alle 3 heel lief en aanhankelijk zijn, kunnen het ook een stelletje ondeugden zijn

Wat een leuke actie, net terug van vakantie; maar gelukkig nog op tijd!! Ik heb twee schatten van katten, Siem en Pebbel. De een nog ondeugender dan de ander...

Heb er ook nog eentje voor in de Categorie andere huisdieren, want tijdens mijn verblijf in het buitenland waren de aapjes zo goed als mjn huisdier!!!

Naar aanleiding van de asielactie van F&F van vorig jaar hebben Re en ik Ziggy (Stardust) uit het asiel gehaald (toen nog Tiggy geheten), een poes van 16 jaar.


Ziggy op haar eerste dag bij ons.

Ziggy is een enorm lief poesje, maar helaas wel een beetje een 'zorgenkindje'. Na 3 weken komen we erachter dat ze een te snel werkende schildklier heeft en dankzij een oormijtinfectie die maar niet weggaat, moet ze 3 maanden met een kapje omlopen. Later blijkt ook dat haar niertjes niet goed meer werken en dat ze enorm stijf is van de artrose, volop medicijnen en dieetvoer voor Ziggy dus

Dit jaar, na de asielactie, willen Re en ik er nog een kat bij, alleen we hebben geen idee hoe Ziggy dat gaat vinden. We weten iig dat ze oudere katten niet leuk vindt (resultaten uit het verleden ) en besluiten het daarom te proberen met een kitten. Via noekje van FOK! komen we aan Spider (from Mars), een mannetje van ongeveer 14 weken oud (toen nog Xito geheten), die een nieuw huisje zoekt. Wij halen hem op dus.


Spider op zijn eerste dag bij ons.

Ziggy reageert zoals we verwachten, heftig blazend en boos op de indringer. Spider voelt zich direct thuis, maar is wel een beetje bang van die blazende boze poes! Na 3 dagen echter, besluit Ziggy dat ze heus wel even bij Spider in de stoel wil liggen


Samen in de stoel.

En ook samen van een schoteltje eten zorgt niet meer voor drama


Samen eten.

Hoewel Ziggy nog wel blaast en Spider nog wel haar eten jat, vind ik dat het enorm goed gaat met die 2, beter dan ik had durven dromen. Best wel een successtory dus

[ Bericht 1% gewijzigd door MissBliss op 08-10-2008 15:31:56 ]

Dit is Krijtje, onze grootste sjaggerijn Hij sluipt altijd je kant op en laat zich dan min of meer op schoot "vallen". Hij is wat bang, maar verder wel erg lief Beetje jammer dat hij meestal de klos is van onze "terrorist(e)" Foul

Ik heb een lieve poes.
Met een jongensnaam; Youri.




Youri is in augustus 4 jaar geworden, en ze is echt het toppunt van een watje zijn.
Ze is bang voor de stofzuiger, cadeaupapier, flesjes, föhn, speeltjes ( ), bellenblaas bellen etc.



Youri heeft een eigen kattentrapje, want wij wonen op de eerste verdieping van een flat; en als ze dan naar buiten wil, doen we haar op het balkon, waar ze altijd eerst even gaat zitten rondkijken, en vervolgens loopt ze via een klein, dun, zelfgemaakt mini trapje -achter een struik, vanaf het balkon- zo naar beneden. Zo komt ze ook weer boven, en dan komt ze zo voor het raam staan en mauwen, en zo laat ze ons weten dat ze weer naar binnen wil.


Ongelukjes heeft Youri (nog) niet meegemaakt, op een 2x zo dikke poot na. Iemand was op d'r pootje gaan staan en toen zwol hij tot 2x de normale maat op, maar Youri had er geen last van.
Volgende dag was de zwelling weg, maar sindsdien heeft haar voetje een kronkel erin, en die kan je dan zo 'knakken.'

Verder is Youri vooral ont-zet-tend lui, en wil ze alleen maar uit de gieter drinken. Ze is overal, écht overal, bang voor. Ook voor sommige speeltjes dus. Laatst ook een speeltunnel gekocht, maar mevrouw durfde al niet. Hele ding onder de catnip gesmeerd; werkt niet. Iets wat we eerder eigenlijk ook wel wisten; ze reageert niet op catnip.
Vogels vangen kan ze niet. Twee meter voor ze bij een vogel is blijft ze stilstaan, en durft ze niet verder.
En slapen en zitten doet ze op de vreemdste, en meest oncomfortabele plekken.
Soms twijfelen we of ze wel een poes is.
Maar ze is gewoon echt een dotje.



Sorry voor de vele foto's.

Diesel en Petrol op de krabpaal.


Petrol in sierschaal die een week later in stukken tegen de grond ging.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 22:48 schreef memento__mori het volgende:
[ afbeelding ]
Diesel en Petrol op de krabpaal.

[ afbeelding ]
Petrol in sierschaal die een week later in stukken tegen de grond ging.

Je foto's doen het niet.

Wanneer komt eigenlijk de uitslag?

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 22:49 schreef Ewelina het volgende:
[..]
Je foto's doen het niet.

Ja linkje werkte niet icm webalias

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 22:48 schreef memento__mori het volgende:
[ afbeelding ]
Diesel en Petrol op de krabpaal.

[ afbeelding ]
Petrol in sierschaal die een week later in stukken tegen de grond ging.

Wat een mooie!

Ik had je trouwens bijna verward met een andere user, die bijna dezelfde naam heeft, maar het streepje staat anders bij haar naam. Ik dacht al, huh?! Andere katten?!

Voor de categorie "andere / overige dieren":

Mijn Cavia's verdienen echt een foto uitvergroot op een canvas. Ze zijn met z'n tweeën en kunnen (ondanks het feit dat ze geen familie oid zijn) absoluut niet meer zonder elkaar ! Zodra er 1 het hok uitgetild wordt begint de ander wanhopig te piepen en rond te rennen op zoek naar de ander . Aan de andere kant is het ook wel eens "ieder voor zichzelf" in het hok - bijvoorbeeld wanneer de een wil spelen en de ander niet (dan ligt alles in het hok overhoop inclusief hun huisjes ) of wanneer er 1 groot stuk fruit in het hok wordt gelegd die beide willen hebben . Toch lijkt mij een mooi canvas met een gemoedelijke foto van deze onafscheidelijke vrienden de perfecte manier om hen altijd zo te herinneren (want ze zijn al oud aan het worden helaas ).

_{(ps. om privacy redenen plaats ik hier nu even geen foto / namen, die zou iedereen herkennen die ze kent)}

Dit is Poekie. Poekie leeft niet meer. Poekie is 19 jaar geworden. Ze is helaas overleden aan waarschijnlijk een hersenbloeding



Hier kwam Poekie net van de DA. We dachten dat het wel weer redelijk oke zou komen, maar helaas had ze een terug val.

Poekie heeft maar 1 oog, dat komt omdat ze +- 6 a 7 jaar geleden is aangereden door een auto. Toen moest haar oog geamputeerd worden. Maar ze heeft altijd voldoende kunnen zien met 1 oog Poekie heeft ooit eens een fotoshoot hier op FOK! gewonnen. Dat vondt ze zelf niet zo'n succes





Toen ik klein was, speelde ik met mn kinderwagen. Ik had er geen pop in, ik had Poekie erin ze ging er altijd uit zichzelf inliggen, en ze vondt het meer dan prima om overal naar toe gereden te worden

Poekie had ik gekregen van de ex man van mijn zus. Ik was toen nog niet eens 1



Dit is de laatste foto die van Poekie genomen is. Hier lag de op de tafel bij de DA, en hebben mijn vriend, mn zus, en ik haar in laten slapen.

Voor de categorie "honden":

En natuurlijk heb ik ook een hond(je) die mee wil dingen in zijn eigen categorie. Het is een West Highland White Terrier (lees: caesar hondje). Het is één van de slimste beesten die ik ken aangezien hij qua eten , uitgaan , dieren en andere voor honden interessante dingen alles precies weet . Als je een dier noemt gaat ie naar dat dier op zoek (buiten of tussen zijn speeltjes of op tv) en als je een geluid maakt dat te maken heeft met zijn eten (denk aan de slagroomspuit of het bakje hondenkoekjes) dan is ie er als de kippen bij . Bovendien kent ie alle woorden die ook maar iets met uitgaan te maken hebben en de bijbehorende handelingen zoals schoenen aantrekken. Verder is hij zich 100% bewust van het feit dat de TV niet echt is (hij kijkt er ook niet achter of zo) en spiegels hem zichzelf laten zien . Maar goed, ik kan nog uren doorgaan...het belangrijkste is dat ie gewoon ontzettend lief is. Hij is nu ongeveer 70 jaar (lees: 10 mensenjaren) oud en begint al af te takelen (het aantal ritjes dierenarts stijgt), maar speels is ie nog zeker ! Hij verdient zeer zeker een plekje aan mijn muur!

_{(ps. om privacy redenen plaats ik ook hier geen naam of foto, sorry!)}

Afgelopen vakantie ben ik met m'n vriendin naar Noorwegen gegaan, lekker werken op een camping. De campingeigenaren daar kregen net 2 kittens: beide Noorse boskatten. M'n vriendin vertelde dit meteen aan haar moeder, die acuut riep dat ze er ook een wilde! Dus zij op zoek, en toen kwamen we bij een Noors gezin terecht, waarvan moederkat net een nestje had geworpen. in dit nestje zaten 2 "normale" katten, en 2 boskatten. Resoluut koos m'n vriendin er 1 uit. In Noorwegen nog hebben we het beestje laten chippen, en na anderhalve maand zijn we weer teruggegaan naar Nederland, met de kat.... Eerst 4,5 uur in de bus, vervolgens 3 kwartier in de trein om het af te maken met anderhalf uur vliegen... Skogs, zoals we de kat genoemd hebben (Spreek uit als Skoeks) zat in het begin alleen maar te miauwen, totdat we haar uiteindelijk uit haar kooitje hebben gehaald. Ze wilde de halve bus door, maar uiteindelijk vond ze het bij ons wel best, en is ze de hele reis rustig gebleven .
We waren wel bang over hoe zindelijk ze op dat moment was, gelukkig kwamen we hier snel achter... Ze begon te miauwen, dus we pakten als eerste maar wat te eten. Moest ze niks van hebben. Optie 2: Drinken? Ook niet. Dan maar improviseren, we hadden een soort kattenbak mee (Tupperwarebak met kattengrind). Skogs ging ruiken, "graven", en deponeerde zo haar behoefte... De lucht die ervanaf kwam was ondragelijk, vonden ook de mensen 5 rijen verder naar voren in de bus, ze stonden direct op en liepen nog verder naar voren (We zaten bewust helemaal achteraan). Vervolgens is ze weer rustig gaan zitten/liggen.
Op Oslo Gadermoen kon ik het niet laten om ter plekke vlug een foto van Skogs te maken:


Zoals jullie kunnen zien met tuigje en speelmuis. Die muis raakt ze amper aan, het tuigje past ze onderhand niet meer...



[ Bericht 14% gewijzigd door Luco op 09-10-2008 23:37:21 ]

Net een nieuwe hond gehaald, hij heet Max. Het is niet echt een aparte foto of iets dergelijks, maar ik post hem toch maar:

In 2007 hebben we ons lieve paardje Sylke laten dekken na het uitzoeken van een mooie hengst. Met toen nog 11 maanden in het vooruitzicht en elke dag blij een streep te mogen zetten op de aftel kalender, kwam ik op 14 maart (3 maanden voordat de kleine geboren mocht worden) 's avonds buiten om te roken toen Syl vreemd deed. Wat bleek, er zat een tweeling in en dat kan niet bij paarden. Gevolg was dus een miskraam. Zowel wij als Syl waren erg verdrietig maar inmiddels zijn we weer een aantal maanden op weg naar het veulen dat Kruimeltje gaat heten! Geen positief verhaal, maar ook Raven en Evan (zoals we de twee overleden paardjes genoemd hebben) mogen op dierendag herinnerd worden!




[ Bericht 0% gewijzigd door djpdjpnl op 10-10-2008 20:33:37 ]

Rubriek overige huisdieren. Hoewel niet echt een huisdier, kwam dit er wel heel dichtbij.

Beauty

Toen ik nog thuis bij mijn ouders woonde, had ik altijd dieren om me heen. Natuurlijk vele katten en honden, vogels achter gaas, hamsters, waterschildpadden, geiten, schapen... en op een bepaald moment ook kippen.
Die kippen hadden geluk, weliswaar was hun eindbestemming kippensoep maar toch... we kochten ze van een boer met een legbatterij. De rest van hun (twee-jarig) leven, zouden ze leven in vrijheid. Twaalf kippen kochten we, dus elke dag een vers eitje uit eigen ren.

Van die twaalf kippen waren er twee voor mij en twee voor mijn broertje, de rest was gemeenschappelijk bezit. Een van de kippen die ik koos was de lelijkste en oudste van allemaal, soms hou ik van lelijk. Omdat ik het uiteindelijke lot van deze kip vermoedde besloot ik het een naam te geven "Beauty". Ook als puber van een jaar of 14 kende ik al de wijsheid dat een dier met een naam moeilijker te slachten is, dan een naamloze soortgenoot.
Natuurlijk zou Beauty's lot nog steeds het zelfde zijn, wanneer ze een gewoon kippen karakter had in plaats van een uniek karakter dat haar menselijke trekjes zou geven.

Karakter streken

Gelukkig bleek Beauty de juiste kip; een kip met karakter. Hoewel ze de lelijkste kleinste, kaalste en degene met de meest ingekorte snavel was (en ook de meest kromme tenen), wist Beauty al snel tot een echte leidster uit te groeien. Waren de kippen uit de ren ontsnapt, dan was het altijd Beauty die voorop liep. Was er een hokje niet gevuld met eieren, dan was het die van Beauty. Liet er een kip zich graag aaien, dan was dit wederom Beauty. Was het etenstijd, ja dan was het wederom die lelijke kip genaamd Beauty die van de andere kippen als eerste mocht eten.

Tik, tik, tok, tok.
Op een koude novemberdag, mijn broertje en ik waren op school, hoorde mijn moeder iets of iemand tegen de achterdeur van de kamer tikken. Ze keek door het raam en zag niets. Even later weer dat getik... alsof iemand met een trouwring tegen het hout sloeg. Ze besloot toch maar open te doen... maar wederom zag ze in de verste verte niemand. Ze sloot de deur weer snel om de warmte binnen te houden, en spoedde zich naar een ander gedeelte van het huis om de huishoudelijke klusjes te doen.
Een tijdje later was ze weer in de kamer... en wie zat er lekker op de bank, vlak bij de verwarming?
Inderdaad, die lelijke lieve kip genaamd Beauty. Dit keer was ze in haar eentje ontsnapt, had met haar snavel op de achterdeur getikt, en was stiekem binnen geslopen toen mijn moeder de deur had geopend.

Kippensoep

De eierproduktie nam af, de kippen werden te oud. Tijd voor nieuwe kippen, maar niet voordat de oude kippen werden geslacht. Ze waren te oud om gewoon op te eten, maar in de kippensoep smaken ze nog prima. Alle kippen, behalve Beauty. Beauty mocht blijven leven omdat iedereen dol op haar was.

Het einde

Beauty heeft nog 5 jaar bij ons geleefd. Een volgende groep kippen kwam, tevens een haan waarvan verwacht werd dat deze de leider zou worden van de nieuwe groep kippen. Beauty accepteerde dit niet en werd wederom de leidster die de haan gedoogde, maar niet meer dan dat. Uiteindelijk stierf ze van ouderdom en werd ze begraven in het bijzijn van de hele familie, waarbij de nodige traantjes werden weggepinkt.
Beauty, gewoon een kip? Nee, Beauty een buitengewone kip. Ook 25 jaar later is ze nooit vergeten... en dan te bedenken dat er nog miljoenen Beauty's opeengepakt zitten met andere kippen in legbatterijen. Ik koop alleen nog maar scharreleieren, in de naam van Beauty.

Nawoord; helaas heb ik geen foto van Beauty, maar mocht ik hiermee winnen dan stuur ik een foto in van mijn andere grote dierenliefde (onze overleden hond).

[ Bericht 0% gewijzigd door Paginabeheerder op 10-10-2008 01:42:46 ]