Hulp bij schrijven geboorteplan

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 10:55 schreef Pyttpytt het volgende:
Dat is inderdaad niet netjes van deze persoon. Maar de vraag is of bij dit soort rare mensen een briefje dan wel zin heeft... sommige mensen lopen er de kantjes vanaf, helaas.

En dan kan het op zo'n moment handig zijn als je alleen hoeft te zeggen: lees het geboorteplan, ipv dat je alles nog een keermoet gaan uitleggen...geloof me, dat wil je niet, terwijl je weeen aan het wegpuffen bent of nog verder gevorderd bent met je bevalling.

Ik had geen geboorteplan, wel had ik dingen goed doorgesproken met mijn vriend. Ik was ervan overtuigd dat als ik het niet meer kon, hij wel voor me kon spreken. En ook wat BE zei over meegaan met de baby en niemand erbij voor ik zelf dat zou kunnen. Ik had altijd doodsangsten uitgestaan voor de ruggeprik, maar toen het even ter sprake kwam, was ik toch bijna zover om het wel te doen. En een knip leek me werkelijk vreselijk, vooral het geluid zoals ik zo vaak heb mogen horen en lezen; toen ze me uiteindelijk hulp aanboden in de vorm van 'een knip en een cupje (vacuumpomp)' was ik alleen maar erg blij dat er iets kon gebeuren, want dat kind moest er echt uit.

Ik moet zeggen dat ik over het algemeen over het OLVG erg te spreken ben. De verpleegkundige die bij ons was tijdens de bevalling was een ongelofelijke schat, die echt bezig was met ons en hoe het voor ons zo goed mogelijk door te komen was. Mijn ouders zaten in de wachtkamer en die kregen regelmatig wat te drinken aangeboden, maar geen info over mij, gewoonweg omdat ze dat niet mogen geven. Schaap is er even naartoe gegaan om een update te geven, want het personeel daar hield netjes hun mond.

Ik schop deze even omhoog.
Ik ga ook een geboorteplan maken.
En wellicht heb ik straks wat vraagjes, staat ie in ieder geval alvast in myAt.

begrijp ik nou dat het in grote lijnen hierop neerkomt?
http://www.cicli.nl/pdf/tweede_kind_poliklinisch.pdf

Adviseren jullie me dan om alsnog het werkboek aan te schaffen, of als ik zoiets in word maak is het ook goed?

_{ik zie dat het postadres van cicli nog geen 500 meter hiervandaan is}

[ Bericht 12% gewijzigd door amaranta op 27-09-2009 13:28:45 ]

Tijdens het surfen kom ik zojuist het 'geboorteplan' van een Amerikaanse gynaecoloog tegen. Best shockerend! Linkje

Ben ik even bilj dat ik in NL woon!

Ik zal dit topic ook ff doorlezen op zoek naar goede ideeën

Dit vind ik zo'n aanrader voor iedereen he Ik ben zo blij dat ik doorgezet heb en er 1 geschreven heb. Men heeft echt heel zorgvuldig rekening gehouden met mijn wensen. Ook omdat mijn 1e bevalling zo'n enorm drama was overigens maar ik heb, ondanks de complicaties die zich voor deden, een goed gevoel aan de laatste bevalling overgehouden.

Ik wil mijn geboorteplan niet online zetten maar mocht iemand tips willen dan hoor ik het wel

quote:

Op woensdag 21 oktober 2009 14:58 schreef WupWup het volgende:
Tijdens het surfen kom ik zojuist het 'geboorteplan' van een Amerikaanse gynaecoloog tegen. Best shockerend! Linkje

Ik vind het juist buitengewoon redelijk. Wat vind je er choquerend aan? Dat een arts zo zijn eigen idee heeft wat het beste is tijdens een bevalling en het liefst die procedure volgt? Ik vind het goed dat hij open kaart speelt en ik zou best bij die arts willen bevallen.

En wat de bevaling betreft ben ik nou juist niet blij dat ik in Nederland woon. Ik kan met mijn favoriete verloskundige erg goed praten over de anesthesiologen en hoe zij omgaan met het verzoek van een bevallende vrouw om een ruggenprik. Ze balen er bijvoorbeeld van als ze om half 12 opgeroepen worden omdat het zetten van een ruggenprik dan hun lunchplannen dwars zit. Te idioot voor woorden.

Ik heb het idee van een geboorteplan voorgelegd aan een van mijn verloskundigen en zij vond het duidelijk nogal overbodig, al stond ze er ook niet negatief tegenover. Ik heb de inhoud aan haar voorgelegd en ze vond elk punt volkomen vanzelfsprekend. Ik heb om die reden besloten mijn plan niet om papier in te leveren (ik heb alleen vast laten leggen dat ik een ruggenprik wil). We zullen zien of ik er achteraf spijt van krijg.

Ik kreeg juist het advies van de vk om er een te schrijven. En ik heb het echt super simpel gehouden. Dingen zoals dat ik niet wéér ruim 30 uur thuis wil zitten met voorweeen maar dat ik verwacht van de vk dat ze me eerder doorstuurt naar het ziekenhuis.

Dingen zoals de baby even bij me laten liggen als ie net geboren is. En niet zoals bij Eva binnen 1 minuut bij me weghalen voor testjes.
De testjes kunnen op 'in mijn buurt'.
Dat soort dingen.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 09:22 schreef amaranta het volgende:
Ik kreeg juist het advies van de vk om er een te schrijven. En ik heb het echt super simpel gehouden. Dingen zoals dat ik niet wéér ruim 30 uur thuis wil zitten met voorweeen maar dat ik verwacht van de vk dat ze me eerder doorstuurt naar het ziekenhuis.

Dingen zoals de baby even bij me laten liggen als ie net geboren is. En niet zoals bij Eva binnen 1 minuut bij me weghalen voor testjes.
De testjes kunnen op 'in mijn buurt'.
Dat soort dingen.

Dat zijn precies de dingen die ik besproken heb, maar mijn verloskundigen zouden het eerder raar vinden als het niet zo zou gebeuren. Ze voelden zich volgens mij haast beledigd dat ik het nodig vond om zulke vanzelfsprekende zaken vast te leggen.

Omdat ik goede ervaringen heb met mijn ziekenhuis ga ik er maar vanuit dat het wel goedkomt. Ik zie een geboorteplan vooral als een goede methode om jezelf af te vragen wat je wilt en om je verwachtingen door te spreken met je verloskundige (en waar nodig afspraken vast te leggen). In dat opzicht heb ik mijn doel er al mee bereikt.

je hebt helemaal gelijk... maar... even advocaat van de duivel hoor....
Wat als je vk niet bij de bevalling is? Dat was bij mij dus zo. Ze stuurde me naar het ziekenhuis en zou even bij iemand langs gaan en daarna komen. Ze is dus niet meer geweest. Het is helemaal niet verkeerd om in je vluchtas een a4tje te hebben met deze vanzelfsprekendheden
_{die ander ging thuis bevallen en ik werd goed opgevangen in het zkh}

In mijn plan stond dat ik mijn kindje zelf aan wilde kleden. De artsassistent dieRuben kwam nakijken wistdatniet en had voor dat we er erg in hadden al een luier omgedaan, hij vroeg ook nog naar de kleertjesaan de verpleegkundige, denk niet dat hij het zelf had willen doen maar toch. Gelukkig stond Mike er naast en zei hij dat ik Ruben zou aankleden, dat is ook gebeurd, op bed, samen met Emma

Als je de dingen nèt even anders wil dan gewoonte is in het ziekenhuis dan is het wijs om dat op papier te zetten en er samen over te praten. En ga je thuis bevallen danlijkt het mij iig zinvol om met de verloskundige bepaalde zaken door te spreken.

Bij mij stond ook dat ik zelf de navelstreng wilde doorknippen. En dat heb ik gedaan

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 11:07 schreef RockabeIIa het volgende:
Bij mij stond ook dat ik zelf de navelstreng wilde doorknippen. En dat heb ik gedaan

Dat mag papa doen (staat er in) en het aankleden mag papa ook doen (staat er ook in)

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 08:44 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik vind het juist buitengewoon redelijk. Wat vind je er choquerend aan? Dat een arts zo zijn eigen idee heeft wat het beste is tijdens een bevalling en het liefst die procedure volgt? Ik vind het goed dat hij open kaart speelt en ik zou best bij die arts willen bevallen.

En wat de bevaling betreft ben ik nou juist niet blij dat ik in Nederland woon. Ik kan met mijn favoriete verloskundige erg goed praten over de anesthesiologen en hoe zij omgaan met het verzoek van een bevallende vrouw om een ruggenprik. Ze balen er bijvoorbeeld van als ze om half 12 opgeroepen worden omdat het zetten van een ruggenprik dan hun lunchplannen dwars zit. Te idioot voor woorden.

Ik heb het idee van een geboorteplan voorgelegd aan een van mijn verloskundigen en zij vond het duidelijk nogal overbodig, al stond ze er ook niet negatief tegenover. Ik heb de inhoud aan haar voorgelegd en ze vond elk punt volkomen vanzelfsprekend. Ik heb om die reden besloten mijn plan niet om papier in te leveren (ik heb alleen vast laten leggen dat ik een ruggenprik wil). We zullen zien of ik er achteraf spijt van krijg.

Het 'erge' aan deze link vind ik niet de eerlijkheid van deze arts. Dát punt is wat mij betreft inderdaad bewonderenswaardig. Waar het om gaat is dat deze arts totaal aan de autonomie van de vrouw voorbijgaat. Het maakt niet uit wat je als barende wilt, denkt, weet of voelt. De énige keuze die je tijdens de bevalling krijgt is of je een ruggenprik wilt. Zitten en staan kun je vergeten. Gedimd licht ook. Persen doe je op je rug in de beensteunen. Dat is namelijk, schrijft deze arts, het meest comfortabel voor jou. Om niet te hoeven knippen, past deze dokter perineummassage toe om je op te rekken. Vergeet maar even dat een knip alleen hoort te worden gezet bij foetale nood. En je wordt hoe dan ook ingeleid bij 39-40 weken. Inleiden brengt geen risico's met zich mee volgens dokter. De richtlijn 'Inductie van de baring' van de Nederlandse Vereniging van Obstetrie en Gynaecologie begint als volgt: Inductie van de baring is geïndiceerd wanneer voortbestaan van de zwangerschap om foeto- en/of maternale redenen ongewenst is. Inductie van de baring gaat echter ook gepaard met een verhoogd risico op maternale en perinatale morbiditeit en mortaliteit. Zij gebruiken als bronvermelding het volgende onderzoek: ACOG committee on practice bulletins. Induction of labor. ACOG Practice Bulletin no. 10, 1999.
Deze dokter navelt direct af, want, zo schrijft hij, laat afnavelen kan schade toebrengen aan de baby. Dat onderzoek zou ik graag willen zien, want mij is geleerd dat het laten uitkloppen van de navelstreng juist gunstig is. Het kind kan dan gemiddeld nog 80 ml bloed ontvangen uit de placenta (Heineman e.a.).
Ik ben een mens, een vrouw. Geen machine. Mijn lichaam is in staat om te leven, te overleven, een kind te dragen en tot het tegendeel is bewezen ook te baren. Mijn geest is in staat om te denken, afwegingen te maken, te kiezen en samen met mijn lichaam om dat te uiten. Als deze dokter een ander specialisme had gekozen en aan mijn bed had gestaan voor een knie-OK, had ik wellicht niet zo zwaar getild aan zijn werkwijze. Maar een bevalling is een levensgebeurtenis. En aangezien ík word geacht te baren, acht ik mijn zorgverleners mij daarin te steunen met het vertrouwen dat ik en mijn lichaam dat best kunnen, totdat het tegendeel blijkt. Zoals normaal is in Nederland.