Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders, deel 65

Na de bevalling heb ik een hele poos (meer dan een jaar) problemen gehad om mijn plas op te houden. Als ik moest dan moest ik ook meteen zeg maar
Het is heel vervelend, maar in mijn geval ging het toch vanzelf weer over
Maar je kunt natuurlijk altijd naar de HA/fysio gaan en afwachten wat die zegt, ook omdat je er voor Sasha's komst al last van had

Zou ik zeker doen BE, na mijn bekkenbreuk heb ik diverse oefeningen gehad van de revalidatie arts en na een tijdje had ik er geen last meer van, ze kunnen dus echt wat voor je betekenen.

BE, ik denk dat het geen kwaad kan om eens met de fysio te bellen hierover. Ik denk wellicht dat je beter nu kan oefenen om ze weer te versterken dan pas bij een eventueel volgende zwangerschap. Misschien als je het dan bij kan houden dat je er minder last van hebt...
Ik zou er een telefoontje aan wagen denk ik....

Gewoon bellen inderdaad! Oefenen helpt heel goed!
Ik heb er hier nu héél af en toe nog een beetje last van bij hard hoesten, verder niet, maar doe inderdaad nog wel regelmatig de 'lift' oefening.

Ik voel me trouwens best prima, maar door de gebroken nachten heb ik het overdag sneller koud en ik heb meer honger. Niet zo'n drama. Wat wél lastig is: ik heb kringen en wallen tot halverwege mijn wangen. Ik zie er dus veel moe-er uit dan ik me voel. Iemand tips? Ik weet dat op de bank liggen met schijfjes komkommer of kamillethee helpt, maar daar heb ik niet bepaald tijd voor momenteel

oh freecell, wat helpt tegen van die vochtwallen zijn koude theelepeltjes. Even een paar minuutjes in de vriezer leggen, (of 's nachts in de koelkast!) en dan 's morgens met de bolle kant van de theelepel even je wallen laten schrikken Die truuk is in elk geval kater-wallen-proof, bij baby-wallen is hij hier nog nooit geprobeerd
Verder zou je je dagcrème of oogcrème ook in de koelkast kunnen bewaren en veel water drinken werk ook vochtafdrijvend.
Tegen de donkere kringen heb k niet echt tips. Ik heb ze zelf ook vrij snel en gebruik daar gewoon een concealer voor. Even met je vinger een heel klein beetje onder je oog uhm, deppen tot het met je huid mengt zeg maar. Ik vind deze erg fijn:

4.90 van de h&m

* huuphuup sluipt het topic weer uit

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 22:20 schreef Brighteyes het volgende:
Even een vraagje.
Voor ik zwanger was van Sasha had ik heeeeel af en toe al eens een mini-ongelukje als ik moest niesen ofzo. Dat is tijdens de zwangerschap wel iets erger geworden, logisch door de druk daar op de buik leek me, en erna was het echt even prut met de spierspanning daar zeg maar.

Maar nu nog steeds nies ik vrijwel niet zonder mijn benen te kruisen en afgelopen weekend bij het rennen bij softbal ging het ook niet helemaal goed. Best irritant dus. Ik zit erover te denken om de fysion te bellen voor bekkenbodem-oefeningen. Is dat de juiste weg? Heeft er iemand ervaring mee?

Als je naar de wc bent geweest even de boel weer aantrekken zeg maar.

BE, ik heb er soms ook wel last van, alhoewel ik me bedacht na het lezen van jouw post dat het nu minder wordt.
Ik probeer soms wel zelf de liftoefening te doen, als ik zit.

Be, ik zou zeker voor de oefeningen gaan via HA/fysio/... In het ziekenhuis heb ik ook oefeningetjes meegekregen, maar dat is gewoon: span je bekkenbodemspieren en hou x aantal tellen aan enzo , denk niet dat je daar veel verder mee geraakt. Ik had enkel de eerste dagen een beetje blaasproblemen, nooit echt gelekt ofzo, maar als ik naar het toilet ging, had ik niet echt het gevoel dat ik er nog veel controle over had. Ik ging op de pot zitten en ineens was het er . Nu heb ik het wel terug volledig onder controle .

Be ik herken het wel hoor. Als ik moet dan moet ik.

Dekbedjes en hoofdeindebeschermers verhogen de kans op wiegedood...dan liever gestoord van de warrige lakentjes en een buil op zijn hoofd denk ik maar.

Ik heb gisteren voor Dean een dekbedje gekocht, die krijgt ie met Sinterklaas, dan is ie bijna 2. (aangeraden wordt vanaf 2 jaar pas.

heb je al op de site van je ziekenhuis gekeken? soms hebben ze een poli speciaal voor zulke klachten.
zie bijv http://www.rdgg.nl/index.php?id=2536&PHPSESSID=cv9hs7efdni50325sk6sl37av2

quote:

Op dinsdag 30 september 2008 22:20 schreef Brighteyes het volgende:
Even een vraagje.
Voor ik zwanger was van Sasha had ik heeeeel af en toe al eens een mini-ongelukje als ik moest niesen ofzo. Dat is tijdens de zwangerschap wel iets erger geworden, logisch door de druk daar op de buik leek me, en erna was het echt even prut met de spierspanning daar zeg maar.

Maar nu nog steeds nies ik vrijwel niet zonder mijn benen te kruisen en afgelopen weekend bij het rennen bij softbal ging het ook niet helemaal goed. Best irritant dus. Ik zit erover te denken om de fysion te bellen voor bekkenbodem-oefeningen. Is dat de juiste weg? Heeft er iemand ervaring mee?

En bij een eventuele volgende zwangerschap? Is er dan een kans dat het gelijk weer terug komt, door opspelende hormonen? Of gaat het dan weer geleidelijk?

Hier heb ik daar ook nog geregeld last van hoor, niesen, lachen, rennen dan heb ik het zitten, oefeningen gedaan maar helpt niet echt super nog

BE, ik herken het ook. Nadat ik van Judith was bevallen werd het erger (maar toen was ik ook behoorlijk uitgescheurd en kon ik de eerste dagen nauwelijks wat aanspannen), maar sinds ik bevallen ben van Marlien is het over...

Wat een tip, Grijs
Succes BE

granberries willen ook nog wel eens helpen Be, dat is wat ik tegenwoordig slik ook om idd bij ploselinge inspanning urineverlies wat tegen te gaan

woei! er is een woning beschikbaar waar we onze urgentieverklaring ook daadwerkelijk voor kunnen gebruiken en zonder dorpsvoorrang! (de eerste sinds we ons ingeschrveen hadden!) Kan iedereen duimen dat we de woning krijgen?

sandrax moet per 1 november beginnen, dus we hebben haast zo onderhand (particulier huren kan ook, maar is wel wat duurder. kan wel binnen een paar dagen geregeld worden)

deze heeft 4 (!!!) slaapkamers, een berging, een tuin en een tweede toilet en kost maar 70 euro /mnd meer dan wat we nu hebben (4 hoog achter zonder lift in een 'prachtwijk' in den haag)
en dat alles midden in een natuurgebied!

oh: wat betreft cranberries: er is ook sap van, maar dat kan je maar beperkt per dag drinken (anders wordt je erg misselijk, en het is ergens anders weer slecht voor)

Hoe het met deze moeder gaat.. Eventjes was minder.

Zoals sommigen misschien wel weten, en anderen niet ben ik mama van een lief zoontje van bijna 14 maanden en bezig met het laatste stukje studie..

En dat is nou net mijn probleem. Dat laatste stukje studie duurt nou al van voor de bevalling. Ik had toen hoop het net af te ronden, maar door studieomstandigheden(ontslag begeleider) en mijn eigen is dat niet gelukt. Daarna is het me eigenlijk nooit echt goed gelukt weer op gang te komen. Al hulp gehad van een psycholoog, maar dat hielp me persoonlijk wel, maar minder voor de studie. Er ligt nu dus een stukje scriptie (afstuderen), maar lang niet genoeg. Mijn productiviteit en motivatie is gezakt tot bijna 0.. En wat nu?
- Deze opdracht afmaken, waar ik eigenlijk weinig heil meer in zie, en al lang genoeg geprobeerd heb het op te pakken. Lukt me dat?
- Nieuwe opdracht zoeken, lastig aangezien het zo’n 7a8 maanden fulltime is, en ik het parttime zal moeten doen. Dan kom ik mogelijk in de knoei met mijn 10-jaren-grens.
- Stoppen, er een punt achter zetten, en deze last gewoon omzetten in een fikse studieschuld, en werk gaan zoeken dat bij me past. En de komende 15 jaar een dagloon per week aan de IB-groep storten.
Ik heb nu voor mezelf de grens van 1 november gesteld om een keuze te maken. Er staat een afspraak bij de decaan om te kijken naar opties voor kinderopvang, of stoppen. Afspraak met mijn hoogleraar over de kansen die deze of een andere opdracht heeft.

Ik heb nou al weer 2 nachten prut geslapen. Veel gedacht, het is natuurlijk falen als het niet lukt. Ik had misschien net iets harder kunnen werken. Of niet moeten besluiten aan kinderen te beginnen. Of eerder van studie moeten wisselen, of of of. Maar deze 2 nachten is niet alles. Ik lig regelmatig wakker, heb huilbuien of flinke baaldagen. Al heel lang en dat gaat op en af, vaak met mijn maandelijkse cyclus. Elke keer als ik besluit hulp te zoeken, gaat het weer wat beter, en kijk ik het aan. Deze keer dus niet. Deze keer onderneem ik actie.
Maar ik heb nu wel een heerlijk mannetje thuis, dat ik nooit had willen missen. En een heerlijke grote man, die ik allebei alle geluk en liefde van de wereld gun. Maar door mijn gevoelens krijgen ze allebei niet genoeg. Richting vriendlief ben ik soms afstandelijk, en onze relatie mist 1 van de belangrijke peilers. Tegenover Chris hou ik me op baaldagen met moeite staande. We hebben genoeg lol, maar ook hebben we heel soms samen jankbuien als hij iets niet mag, en ik eventjes helemaal op ben. Daarna trekt het wel snel weer bij, maar na een dag met veel gedoe (door tandjes ofzo) ben ik gewoon op. Blij dat vriendlief er weer is om 5 uur, terwijl hij ook de hele dag hard heeft gewerkt, en even lekker op de bank wil en mag zitten. Ik ben soms bang dat ik ze allebei ga verliezen als ik lange tijd zo doorga en mezelf niet groot genoeg kan houden.

Waarom ik dit hier neerzet? Ik kan in mijn eigen hoofd allerlei verzinsels opdoen, en een datumgrens trekken.. Maar misschien hebben andere mensen een andere kijk, en hoe meer mensen van zo'n grens weten, hoe meer mensen me daarop kunnen wijzen. Dan kan ik het niet meer uit de weg..

En nu ga ik de kleine lekker bammetjes voeren


En een voor vriendlief, omdat hij zo ontzettend veel geduld heeft, en 2 december samen in het geregisteerd-partnerschaps-bootje wil stappen

Deepfreeze, is het enkel het scriptie schrijven nog, of ook onderzoek? als het echt alleen het schrijven is zou ik doorzetten, en desnoods elke dag verplicht 4 uur echt schrijven. als je er nog meer voor moet doen wordt het een andere.

scriptiedip is ellende, sterkte!!

Beide.. Ik heb wel wat scriptie en onderzoek gedaan, maar ben daar echt nog niet mee klaar. En ben erg afhankelijk van anderen (bezig met zorgnetwerk rond patienten). En elke keer moet je weer een maand wachten op een afspraak met een arts, of een patient. Erg vermoeiend na zoveel tijd..

Deepfreeze, kun je niet met de hoogleraar overleggen voor een ander afstudeerproject waarbij meer begeleiding mogelijk is?
Ik ben nu bezig met mijn onderzoek voor geneeskunde. Ik vermoed een beetje vergelijkbaar met het afstudeeronderzoek van de meeste opleidingen.
Bij ons varieren de projecten van de gehele periode bijna zelfstandig werken, zonder samenwerking en zonder veel verantwoording af moeten leggen, tot projecten waarbij je dagelijks of wekelijks contact hebt met collega's en begeleiders.

Ik heb bewust gezocht naar een onderzoeksplek waar je veel contact met de afdeling hebt en veel moet samenwerken met onderzoekers. Juist omdat mijn zelfmotivatie om thuis dingen te doen echt niet goed genoeg is om dat maanden vol te houden.
Overigens bleek het bij mij ook mogelijk om het onderzoek in deeltijd te doen. Ik doe er dus 7 maanden over ipv 5. Met 3-4 dagen per week ipv fulltime.
Hier heeft mijn studie ook veel impact op de thuissituatie helaas (vriendlief heeft zelfs een andere baan, zonder enige uitdaging, zodat ik mijn studie af kan ronden), maar dat is wel ook mijn motivatie om het niet veel langer dan noodzakelijk te laten duren.

Succes met je keuze!!

Ohhhhh DF op de eerste plaats een hele dikke

Ik herken heel veel van je gevoelens en moet zeggen dat ik het ontzettend knap vind dat je het zo durft neer te zetten. Het zo zwart/wit voor jezelf duidelijk kunt maken. Je ziet heel goed waar het probleem ligt en jezelf helemaal gek maken met alle hersenspinsels die je hebt, is zeer zeker niet de oplossing. Je hebt een keuze-moment vastgesteld en hoe dan ook zal het consequenties met zich meebrengen. Ik denk dat je voor jezelf heel goed de balans op moet maken van 'wat vind ik belangrijk'. Is het halen van je diploma oftewel het afronden van je studie het allerbelangrijkste voor je, omdat je daar het meest gelukkig van wordt en dus ook weer gelukkig kunt zijn in je relatie en met Chris. Of is het juist die relatie en Chris die jou het gelukkigst maken en is de studie slechts bijzaak, waarbij het vinden van een leuke baan (met afbetaling studieschuld) jou eigenlijk net zo gelukkig maakt.

Moeilijke keuze, maar wel een keuze die alleen jij kunt maken. Alleen jij kent je twijfels en je diepste gevoelens. Alleen jij weet waar je je schuldig over zou voelen, wat jij als falen bestempeld en alleen jij weet waar jij het gelukkigst van wordt.

^{Zo en nu kruip ik even snel weer onder mijn steen van ontkenning voordat ik met mijn eigen woorden wordt neergemept door lieve meelezers.}