Wij hebben morgen info-avond en 1 van ons kan niet mee.

Alle oppassen zijn bezet/op kamers/vakantie etc. Dus ik heb mezelf maar opgeofferd, hoe nieuwsgierig ik ook ben. Manlief krijgt veel minder mee van het hele schoolgebeuren, dus leek ons verstandiger dat hij dan zou gaan. Dan hoor ik hem nadien wel uit.
Ook zo'n fijne tijd: 19.30. Zo'n tijd dat ze gewoon net nog niet slapen, dus babyfoon ergens neerzetten werkt ook niet.
Vriendjes; ik vond het in het begin ook even lastig. Léon trok heel erg naar de oudere jongens toe voor de vakantie. Die dus echt een kop groter waren. Kende zgn. maar 1 kindje in de klas de rest niet. Gelukkig zijn die jongens nu naar groep 3. En heeft hij echt goed aansluiting gevonden met de rest. Hij klikt nu heel goed met een jongentje, dat zie je gewoon. Hebben al samen hier gespeeld en nu deze week nieuwe afspraak gemaakt. Vorige week kreeg ik de mededeling dat ik de moeder van een ander jongentje moest bellen, want ze hadden afgesproken. Het was al 16.00 dus leek me sterk. Moeder gebeld en afspraak gemaakt voor vrijdag. Jochie op de achtergrond helemaal in tranen, want hij had echt in zijn hoofd die middag.
Maar vrijdag gingen ze dan echt samen spelen. Die vrijdag komt Léon met een vrolijk kijkend jongentje rechts van hem en een beteuterd jongentje ('DE vriend') aan de andere kant. Die laatste had ook in zijn hoofd gehaald dat Léon met hem zou gaan spelen, vertelde juf (yes toenadering van de juf!

) en nu was hij een beetje verdrietig. Barstte in huilen uit bij zijn vader en dat vond ik zo zielig. Dat had Léon ook kunnen zijn. Dus gelijk maar afgesproken dat ze deze week met elkaar konden spelen.
Man man, hoe snel ze dingen toch afspreken en er ook maar gewoon vanuit gaan dat het goed is. Je houdt het nauwelijks bij!
Ik ben wel blij dat hij nu kinderen heeft gevonden in zijn klas. Blijft toch spannend, hij kan soms ook zo dwars zijn.
Wat ik wel grappig vind; hij heeft dus nu ook zo'n vriendenboekje. Eerst mocht beste vriend/neef Luc erin schrijven en daarna 'de dames' (zo noemen wij de overbuurmeisjes). Nu wilde hij het ook mee naar school nemen. Ik dacht dat hij het boekje dan eerst aan DE vriend zou geven. Maar nee, eerst mochten de meisjes schrijven. Slim hè?