Het is een heel epistel geworden, maar een pup opvoeden is dan ook niet niks.
Waar ik veel informatie uit heb gehaald zijn de volgende twee boeken:
'De vroege opvoeding van een retrieverpup' van Tineke Antonisse - Zijda
'Sam leert leren' van Nel Barendrecht.
Mijn duitse staande langhaar pup is nu bijna 4 maanden en dit zijn mijn adviezen.
Als ze binnen een ongelukje hebben, kan je het beste de boel opruimen als ze het niet kunnen zien. Als hij het plasje/hoopje gaat staan opruimen [ook al negeer je de pup en stel je je neutraal op], dan is dat voor de pup toch een vorm van aandacht krijgen. Want het baasje/vrouwtje is toch wel geintresseerd in mijn plasje/hoopje.
Opspringen afleren ging hier heel snel. In het begin gewoon stokstijf blijven staan, desnoods wolken of spinnen op het plafond tellen, totdat je pup stopt met springen. Dan is hij braaf en kan hij aandacht krijgen. Later als hij ook zit heeft geleerd, geef je hem dat commando en leert hij dat hij pas aangehaald wordt als hij rustig voor/naast je komt zitten.
Als er visite komt, of je komt zelf thuis en er zijn meer mensen thuis, EERST de mensen begroeten, DAN pas aandacht geven aan de honden. Laaggeplaatsten komen altijd als laatste aan de beurt bij thuiskomst/visite. Leer dat ook je visite aan, dat ze niet gelijk op de pups afduiken [hoe lief en schattig ze ook zijn].
Hogergeplaatsten gaan altijd eerst zelf door een doorgang, als in een deurpost, tussen struiken door of een tunneltje. Laaggeplaatsten volgen daarna pas.
Trek af en toe je jas aan en/of rammel met je sleutelbos, zonder dat je van huis gaat. Je zal er versteld van staan hoe snel ze het doorhebben dat jas en sleutels betekenen dat ze mee naar buiten mogen. Maar niet altijd en zo voorkom je dat ze zich door de deur heenwurmen om toch mee te kunnen. Klinkt suf, maar als je dit van begin af aan doet, dan kan je zonder problemen van huis gaan [zeker als er nog andere familieleden zijn die wel thuisblijven].
Laat andere [vreemde] mensen die je [al dan niet met hun hond] tegenkomt GEEN koekjes/snoepjes aan je hond voeren. Je hond gaat verwachten dat hij van vreemden wat lekkers krijgt en ziet jou niet meer staan als je door het bos huppelt, en gaat bij iedereen staan schooien.
Laat bekenden/vrienden je hond NIET roepen als ze je tegenkomen op straat. Je hond moet op jou letten, en niet als een blind hert de weg oversteken.
Leer je hond vanaf het begin aan dat hij ook los mee mag lopen. Dit doe je natuurlijk in een bos of veld, in ieder geval ergens waar geen gemotoriseerd verkeer komt. Ik heb mijn hond geleerd dat ik haar niet om de 5 meter ga staan roepen, maar dat ze zelf moet opletten waar ik ben. In 3 middagen oefenen was dit voor elkaar. Ik snee wat stukjes worst af en zodra ze van de lijn af mocht, hield ik dat stukje worst voor haar neus. Dat is lekker en smaakt dus naar meer. Ik loop een eindje verder met haar en hield het tweede stukje worst tussen mijn wijs- en middelvinger in en liet mijn arm gewoon hangen bij het wandelen. Mijn hond had binnen de korste keren door dat daar weer zo'n lekker stukje worst te vinden was. Ik liet het haar uit mijn vingers pakken tijdens het lopen [verders geen aandacht aan besteden] en iedere keer als ze dat deed, pakte ik gelijk weer een stukje worst. Na 3 dagen loopt ze gerust 50 meter verder, maar ze komt altijd weer kijken waar ik ben, en of er nog wat worst te halen valt. Nu zijn het inmiddels brokjes geworden en heeft ze niet meer iedere keer beet, maar ik loop in ieder geval niet mijn longen uit mijn lijf te schreeuwen naar een hond die niet wil komen.
Bij het hier komen leren, moet je niet achter je hond aan gaan rennen. Hierdoor leert je hond dat hij het bevel mag negeren en dat je hem toch wel komt halen. Hij moet naar jou toekomen, jij staat hoger in rang. Als hij na 5 minuten z'n eigen gang doen dan toch eindelijk komt, dan prijs je hem de hemel in, want uiteindelijk komt hij dan toch bij je. Niet op z'n mieter gaan geven, want dan komt hij de volgende keer al helemaal niet meer. Want als hij bij je komt, krijgt hij op z'n falie, dan kan hij beter wegblijven.
Als hij toch niet luistert bij het hierkomen EN van je weg rent, ga je er wel achteraan, pakt hem in z'n nekvel en je gooit hem op zijn rug. Andere hand op zijn borstkast en je wacht net zolang totdat ze niet meer grommen, blaffen, piepen, spartelen, bijten of wat dan ook. Zodra ze zich letterlijk overgeven en ze rustig alles laten hangen, zijn ze onderdanig en weten ze dat jij de baas bent. Gelijk weer weglopen en hier roepen en dan komen ze wel [en dan weer belonen natuurlijk].
Vanaf de eerste dag leer je ze aan dag je overal aan mag komen. Ik ging op de grond zitten met onze pup tussen mijn benen in. Dan ga je alles uitgebreid bestuderen: pootjes, tussen de tenen, oren [ook optillen en de binnenkant bekijken], gebit, neus oren, buik, staart... alles even 'onderzoeken', zodat ze later ook gewoon door de dierenarts onderzocht kunnen worden [wat overigens bij de meesten een standaard onderdeel van het consult is].
Bij de dierenarts is niets zielig, zeker niet als ze pup zijn. Wanneer ze piepen of mekkeren bij het onderzoek of inentingen is dat NIET zielig. Als je hond dus piept, geef je hem geen aandacht, want er niets aan de hand. Dit geld ook als je een andere [grotere] hond tegenkomt. De meeste oudere honden gaan echt wel voorzichtig met een pup om. Als je hem op gaat tillen of niet de kans geeft om even te snuffelen, krijg je een hond die later bang is voor andere honden. Als je pup piept, omdat hij op z'n nummer wordt gezet is dat weer NIET zielig. Hij moet leren dat hij niet altijd de dominantste is. Dus geen aandacht aan geven als er eens een gilletje geslaakt wordt... honden onder elkaar spreken dezelfde taal, dus die komen daar samen wel uit.
In de eerste weken moet je ze zoveel mogelijk nieuwe dingen laten ontdekken: auto's, brommers, geluiden, dat soort dingen. De eerste weken dat onze pup hier was, gingen we dan ook naar de kermis en de markt om alle geuren, geluiden en lichten te bekijken. Ik heb een hele zaterdagmiddag met haar bij het kruispunt van het Efteling-hotel EN op de fietsersbrug over de autoweg gezeten, om haar kennis te laten maken met verkeer.
Om haar aan te leren dat niet iedereen gedient is van haar honger naar aandacht, ben ik op koopavond met haar op een bankje in de winkelstraat gaan zitten. Bordje erbij met "Niet aaien, ik ben in opleiding". In het begin wilde ze op iedereen aflopen om maar geaaid te worden [wat de meeste mensen dan ook doen bij lieve, kleine, schattige puppies]. Maar over een jaar is ze 2 keer zo groot en zwaar, en dan zijn mensen toch wat minder gecharmeerd. Het klinkt suf, en mensen verklaren je voor gek, maar het werkt als een tierelier.
De eerste paar weken zijn we ook met de bus en de trein meegeweest. Ik had een enkeltje gekocht van Tilburg CS naar Tilburg Reeshof en een dagkaartje voor de bus. We gingen samen met de trein naar de Reeshof, vandaar met de bus weer naar het centrum. Tussendoor even bij mijn nichtjes op de koffie geweest en later nog een keer of 3 het zelfde OV-rondje herhaald. Onze hond is niet bang voor bussen/treinen, samen hebben we een leuke dag gehad, en als we ooit nog eens met de bus of trein weggaan, dan zal dat geen probleem zijn.
Met mijn hond wil ik ook de jachtopleiding gaan doen, dus zal ze ook moeten wennen aan het geluid van een geweerschot. Ik heb de kleiduivenvereniging hier in de buurt gebeld, uitgelegd dat mijn pup moet leren dat ze niet bang hoeft te zijn voor het geweerschot en gevraagd of ik een training mocht bijwonen. Een week later stond ik op het veld en de eerste 10 minuten vond ze het toch wel spannend. Maar na een half uur vond ze het maar heel normaal en lag ze lekker op haar bot te knauwen op het grasveld. De kleiduivenschutters stonden trouwens wel raar te kijken van mijn verzoek.
Weltrusten... Tot morgen zonder zorgen.
Oudste,
Jongste en
LaraMijn
mietjesschema in de strijd naar een betere conditie.