Hear, hear...quote:Op dinsdag 2 september 2008 15:19 schreef emokid het volgende:
Godver wat de blues soms wel niet met mij doet. Kent iemand dat kwellende gevoel wanneer je bluesgitaristen hoort improviseren? Die momenten waarbij ze steeds hoger gaan en met hun prachtige schrorre stem Lord Have Mercy roepen.
Geweldig die van Otis Rush. ZZ Top al helemaalquote:
Ze zijn er wel maar moeilijk te vinden hier.quote:
Best of the blues van Gary Moore.quote:Op woensdag 3 september 2008 22:45 schreef emokid het volgende:
Weet je hoe die CD heet?
BBKquote:
Mijn favoriet is Irish Tourquote:Op donderdag 4 september 2008 18:55 schreef emokid het volgende:
Rory Gallagher, held. Heb drie live albums van hem en kan nog steeds niet kiezen welke ik de beste vind.
Die opname geeft de sfeer juist nog beter weer vind ik. Ik bekijk deze wekelijks, blijft gewoon mooi.quote:Op woensdag 3 september 2008 21:46 schreef Repeat het volgende:
Dit is ook zo'n prachtige uitvoering, jammer van de baggeropname.
Ben er net geweest, totaal geen blues, maar o zo lekker.quote:Op donderdag 4 september 2008 21:04 schreef Bluezz het volgende:
Barry Hay, nu in concert met een bigband in paradiso
Ook lekker bluezzie soms
quote:10 Days Out may well be Kenny Wayne Shepherd's most important and intriguing album, even though the guitarist is hardly the featured artist on any of these tracks, working instead more as a sideman and facilitator for the impressive cast of venerable blues players who get a chance to shine here.
Make no mistake about it, this recording belongs to such senior citizens as Henry Townsend, Etta Baker, Pinetop Perkins, and Henry Gray, and Shepherd's presence (and the presence of Stevie Ray Vaughan's Double Trouble rhythm section of bassist Tommy Shannon and drummer Chris Layton) simply helps to focus the attention on these veteran blues players.
Shepherd embarked on a ten-day journey into the American South in 2004 with a documentary film crew, a portable recording studio, and Double Trouble as a house band in an effort to catch the blues in its natural habitat of living rooms, kitchens, porches, back yards, and local watering holes, and the performances that resulted are priceless.
Here is one-armed harp player Neal Pattman and blind guitarist Cootie Stark turning in a joyous, ramshackle version of "Prison Blues." A little later, Stark delivers further on a delightful song called "U-Haul," complete with a marvelous improvised rap over the tune's run-out coda.
Here, too, is the then-96-year-old Henry Townsend turning in a poignant "Tears Came Rollin' Down." Etta Baker, then 93, shows that age hadn't slowed her as a guitarist at all as she delivers an elegant "Knoxville Rag." Shepherd wisely stays in the background on cut after cut, allowing these amazing musical treasures to unfold naturally and without intrusive elements.
Ik moet altijd weer lachen als ik bongospeler zie, die heeft echt alle drugs op die toen verkrijgbaar waren. Woodstock is een geniaal optreden, maar ik denk dat ik Red House beter vind op Live at Winterland, met name de introsolo daar is zó subtiel.quote:Op dinsdag 2 september 2008 15:19 schreef emokid het volgende:
Godver wat de blues soms wel niet met mij doet. Kent iemand dat kwellende gevoel wanneer je bluesgitaristen hoort improviseren? Die momenten waarbij ze steeds hoger gaan en met hun prachtige schrorre stem Lord Have Mercy roepen.
Een van de mooiste bluessolo's zit toch wel in Red House van Jimi Hendrix. Hij deed ze elke keer weer wat anders. Dit vind ik de mooiste versie:
Bedankt voor de tip, ik ga het vanmiddag eens luisteren.quote:Op maandag 8 september 2008 13:34 schreef schaap001 het volgende:
Naast alle klassiekers, even een post om wat 'nieuwe' blues on de aandacht te brengen:
Kenny Wayne Shepherd is een jonge gitarist, die zijn roots in de hardrock heeft liggen, maar geleidelijk richting de blues verschuift. Dat was ook vroeger live al te merken, maar nu ook op CD.
...
Oude en nieuwe blues ontmoeten elkaar met wederzijds respect. Aanrader! Check it out, zou ik zeggen!
Wat moet je hier nog aan toevoegen?quote:Op dinsdag 2 september 2008 15:19 schreef emokid het volgende:
Godver wat de blues soms wel niet met mij doet. Kent iemand dat kwellende gevoel wanneer je bluesgitaristen hoort improviseren? Die momenten waarbij ze steeds hoger gaan en met hun prachtige schrorre stem Lord Have Mercy roepen.
Heb 'm vorige week besteld. Super CD/DVD, bedankt voor de tip.quote:Op maandag 8 september 2008 13:34 schreef schaap001 het volgende:
Naast alle klassiekers, even een post om wat 'nieuwe' blues on de aandacht te brengen:
Kenny Wayne Shepherd is een jonge gitarist, die zijn roots in de hardrock heeft liggen, maar geleidelijk richting de blues verschuift. Dat was ook vroeger live al te merken, maar nu ook op CD.
Hij bracht in 1007 het album '10 Days Out: Blues from the Backroads' uit. Daarop gaat hij tijdens een reis van 10 dagen met een Mobile Studio op zoek naar enkele levende- en soms vergeten legendes van de deltablues. Hij neemt 15 nummers met steeds wisslende gast muzikanten op; soms in een kerk, soms gewoon in een moeras. Dit album (+ DVD) is het resultaat.
Graag gedaan: ik vind 'm ook erg goed!quote:Op maandag 22 september 2008 09:51 schreef SlaggY het volgende:
[..]
Heb 'm vorige week besteld. Super CD/DVD, bedankt voor de tip.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |