Godver wat de blues soms wel niet met mij doet. Kent iemand dat kwellende gevoel wanneer je bluesgitaristen hoort improviseren? Die momenten waarbij ze steeds hoger gaan en met hun prachtige schrorre stem Lord Have Mercy roepen.
Een van de mooiste bluessolo's zit toch wel in Red House van Jimi Hendrix. Hij deed ze elke keer weer wat anders. Dit vind ik de mooiste versie:
Dan heb ik het nog niet gehad over een van de Kings waar Hendrix voornamelijk zijn inspiratie uit haalde. Luister vooral naar het gedeelte na de helft:
Kent iemand nog meer dit soort, haast tergende, geimproviseerde blues solo's?