[Paint] Albumcovers #2

USNS Mission Los Angeles brengt wederom een album vol met melodieuze scheetklanken. De manier waarop zij met alleen flantulente geluiden en een pitchboard deze nummers tot stand brengen is ongelofelijk. Zeker een collectors item!

Waarom de Belgische Sylvia Schoonderbeek, alias Sinister street, ooit heeft besloten muziek te gaan maken is een groot raadsel. Inspiratieloze Bagger, met een hoofdletter B. Pretentieus gejengel voor schizofrene intellectuelen met een masochistische inborst. Vooral kopen als u het geluid van een cirkelzaag die door roestig prikkeldraad gaat ook zo "apart en typisch scherp inspirerend" vindt.

Het debuutalbum van 1916 in Literature, de Zuid-Canadese rockers hebben hiermee een slim album in elkaar gedraaid. Het album getiteld "Angry at Being Undervalued" doet zijn naam eer aan, de band klinkt boos en gefrustreerd. Dit vertolkt zich door heftig gitaargeweld dat wordt aangevuld door de krachtige stem van zanger Jacob Bacon, dat Jacob ook kan schreeuwen horen we onder andere in de tracks "Sick of the Sickness" en "I Wish I Didn't Let My Guard Down When We Were Alone in the Back Room", wat tevens mijn persoonlijke favoriet is. Gelukkig worden deze lawines van geweld en boosheid afgewisselt met gevoelige liedjes, de band laat hiermee zijn veelzijdigheid zien, al hebben ze duidelijk de voorkeur voor de wat stevige 'Dillinger Escape Plan' achtige liedjes.

De veelzijdigheid van het album is misschien wel het grootste probleem van dit album, je kan de ene track geweldig vinden en de volgende weer niks vinden. Persoonlijk vind ik hem helemaal top, maar ik kan me voorstellen als veel mensen niet alle liedjes evengoed kunnen waarderen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Moozze op 02-09-2008 09:16:43 ]

quote:

Op donderdag 28 augustus 2008 20:23 schreef Sabinee het volgende:
Jaaa WurM, bedankt voor het openen!
Ik vind dit zo'n goed topic, sommige covers lijken zo ontzettend echt.
Nog even een TVP in de vorm van mijn laatste post in het vorige topic:

[ afbeelding ]

Ik vind het inderdaad een geweldig topic! Prachtig idee!


Mijn creatie:



Met dit splinternieuwe album van Cláudio Rogério Almeida Cogo zet hij zijn legendarische reeks van potentiele succesvolle albums voort. Met zijn unieke mix van folk en de typische Zuid-Amerikaanse muziek creëert hij een heerlijke lounge-sfeer. De naam van het album is geïnspireerd door Cláudio's jongste zoon, nu 4 jaar oud.

[ Bericht 9% gewijzigd door Darkestrah op 01-09-2008 23:04:25 ]

Dit topic verdient veel meer posts/aandacht enz...

Na een lange stilte rondom het Australisch duo "Pineland Farms" staat het 3e album plotseling en onverwacht in de rekken. Na een luisterbeurt is het al duidelijk dat deze band met zijn tijd mee is gegaan. Na een prachtige sfeervolle intro van 9:30 en het nu al legendarische "Silver Skies Over Adelaide" worden de zoete geluiden van de dubbelvoudige elektrische zither ingeruild voor een portie snoeiharde distorted basedrums. Niet alleen is dit moment een ommekeer op deze plaat, maar tevens in de tot nu toe typerende "Pineland Farm formule" waaraan deze formatie zijn reputatie heeft te danken.

1. Intro (with Mr Bingo) [9:30]
2. Silver Skies over Adelaide [5:43]
3. Fuck tha Beatz [8:56]
4. Clap your handz [6:49]
5. Dark style survivor (feat. terrorteam) [7:35]
6. Dance Mothafackaz! [9:05]
7. Insanity [8:31]]
8. Protect your ears (For this ** Base!) [9:02]
9. Exploding Head [4:32]
10. Blood, Fights & Cocaine [1:45]
11. Only one Beat [0:01]
12. Sick sound of tha Speakerz [11:04]

Ah, Extreme death gore. zweedse power black thrash metal band die verbannen werd in 49 landen na hun 'schaap' incident.

dit album heeft 15 jaar op zich laten wachten omdat de bandleden vaker verwisseld werden dan hun ondergoed.
tijdens een interview kondigde zanger leif frederiksön nog mee dat tijdens het opnemen van dit album enkel Stag gitaren zijn gebruikt. ook voor de drums.



Pictures of dead babies word binnen enkele weken verwacht.
de special bönus editie bevat ook échte foto`s van dead babies en een limited editie T-Shirt gemaakt van herten huid.

Geweldig topic is dit geworden zeg, gewoon Kunst.

quote:

Op maandag 1 september 2008 23:23 schreef Pied33 het volgende:

11. Only one Beat [0:01]

Deze oude cowboy is na zijn laatst uitgebrachte album "Me and my golden retriever" 30 jaar geleden niet meer naar buiten getreden. Na al die jaren te hebben gewerkt bij de plaatselijke Diner heeft hij genoeg geld bijeen gespaard om een mondharmonica te kopen. Met dit instrument opent hij nieuwe deuren in de countryscene. Vergeet de hitsige mannen in leren broeken en cowboy hoeden, deze cowboy maakt het imago van cowboys na Brokeback Mountain weer stoer.

1. Intro [0:30]
2. This is my harmonica [4:56]
3. This is my harmonica (part II) [3:24]
4. Outro [60:66]

Na lang uitstellen is ie er dan, de nieuwe plaat van Equestrian Statue of William III!
Maar wie kent ze na al die tijd nog?

Dit tweede album van FFA staat, net als het vorige, weer bol van van onverwachte melodieuze kwinkslagen en verfrissende basloopjes. De vocalen van frontman Jeremy Jung zijn onmiskenbaar krachtig op Have You Ever Seen My Headlight Unit? maar toch ook ingetogen en gevoelig op Bitter Floccinaucinihilipilification. Only Evil is Ignorance heeft na even te kunnen rijpen een hoge graad van perfectie bereikt, waarbij in de songteksten zelfs het omstreden onderwerp bevermishandeling niet wordt gemeden. Het album is er met gebruik van muzikale en politieke statements in geslaagd een diepe indruk achter te laten.

Op het eerste gezicht lijkt het is dit weer een dertien in dozijn gospel plaat met meer aanbidding dan muzikale inhoud. Maar het enorme talent van Edward Gayer Andrews voorkomt dat. Hij mag dan gestopt zijn als frontman van Extremity/BrutalDeath nadat hij de heer ontdekte, maar zijn stem blijft je grijpen. Een nummer als 'My mountain is my faith' is textueel een vreselijk cliche 'la la la God is geweldig' nummer, maar de zang doet het je vergeten. Hier klinkt een ware gelovige, maar dan met prikkeldraad op zijn stembanden. Als Andrews het over de kruiziging heeft, is het geen plaatje uit een godsdienstlesboek waar je een snor op wil tekenen, maar een bloedig, rauw verslag van hoe iemand aan een kruis werd genageld.
Het blijft een gospelplaat en dus beter geschikt als onderzetter, maar als je even doet alsof je de teksten niet begrijpt, ligt hier wel de meest fantastische plaat van het jaar.

Jurgen Krauschwitz levert weer een plaat af die waarschijnlijk geen miljoen exemplaren zal verkopen. En dat is jammer, want zijn subtiele pianoloopjes, en de minimalistische begeleiding met drums, een vleugje bas en meesterlijk gedoseerde gitaarmomenten (van zijn broer Dieter) geven alle ruimte aan zijn peotische teksten, en geven zijn stem de ruimte om te schitteren. Massavoer is het niet, je moet je overgeven en luisteren, nog het liefst met een koptelefoon op, om niets te miseen van deze prachtige CD. Wie daar tijd voor maakt zal nooit meer hetzelfde zijn.

De jongens (en meid) van Milan, New Mexico komen weer met een plaat waar de beste straatmuzikant een puntje aan kan zuigen. De combinatie van orgel muziek met valse violen in een compositie geschreven in een kerk geven het magische gevoel van wanorde en ellende weer. Dit alles overgoten met een lichte caribische sfeer komt het geheel tot zijn recht in de eerste helft van dit album. De tweede helft kan met moeite magertjes actief genoemd worden. Het is te merken dat er geen tot weinig zin meer was in nog meer studiotijd en zo zijn de nummers naast dat ze erg kort zijn ook nog eens afgeraffeld. Of het budget was op...

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 12:49 schreef Captain_Fabulous het volgende:

twee covers

Nou wat je met tekenen niet doet maak je vet goed met schrijven, waar haal je het vandaan

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 17:06 schreef Manono het volgende:

[..]

Nou wat je met tekenen niet doet maak je vet goed met schrijven, waar haal je het vandaan

Voor me in woorden uitdrukken heb ik doorgeleerd, voor tekenen niet

Het zijn geen vrolijkerds, van Kingfisher Country. En ze zijn ook niet erg gelukkig in de liefde. Nooit geweest, en ze hebben alle hoop opgegeven dat dit ooit zal veranderen. Waarschijnlijk maken ze daarom zulke fantastische nummers. Blues hoeft niet altijd om gillende gitaren te gaan. Met hun focus op akoestische instrumenten, en de viool van Aletta Dravers valt het je nauwelijks op dat er maar 1 nummer is met een echte electrische gitaarsolo. Maar die is dan ook zo perfect dat je begrijpt waarom ze alleen voor 'brethern of sadness' naar een elektriciteitssnoer hebben gezocht. Soms is minder meer. Hier is minder alles wat je nodig hebt.

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 17:46 schreef Captain_Fabulous het volgende:

[..]

Voor me in woorden uitdrukken heb ik doorgeleerd, voor tekenen niet

Welke studie als ik vragen mag?

Het basketball seizoen is weer afgelopen en de mannen van de franse nationale ploeg hadden tijd voor iets nieuws. Coach Hendreaux was opgevallen dat veel van zijn spelers niet alleen kundig waren met ballen maar dat sommigen ook bekwaam waren met zingen. Met een paar van zijn beste spelers besloot hij een album uit te brengen, want "talent dat je hebt moet je gebruiken". Aldus de coach. Een maand na dit besluit was 'Every Evil It's Good' al klaar.

Het resultaat is een diepzinnige, ietwat grimmige, franstalige plaat die een paar luisterbeurten nodig heeft om gewaardeerd te kunnen worden. Als je de muziek een paar keer hebt gehoort dringt ineens de pracht van de eenvoud tot je door. Kristalheldere klanken afgewisseld met bombastische percussielijnen. Dit alles aangevuld door de stemmen van Frankrijks beste basketballers en je hebt een muzikaal meesterwerkje. Het enige nadeel is het feit dat de fransen de engelse taal niet geheel beheersen.

Het eerste album van vier muzikaal onderlegde studenten uit Edinburgh die elkaar voor het eerst ontmoetten op het Live at Loch Lomond festival in 2007. Ze claimen zelfs dat het openingsnummer "Lall" van dit album is ontstaan op de vroege ochtend van 5 augustus van dat jaar toen ze na een nacht van overmatig drankgebruik met z'n vieren een beetje zaten te lallen onder begeleiding van een gitaar.
Het is wel aardig allemaal, maar zeer studentikoos. Het nummer "Hair in my beer" deed me zelfs direct denken aan Van Binsbergen en co. van Jiskefet. Toch is het wel een aardig album, folkachtige ballads die af en toe ontaarden in raggende gitaarmuziek. Je moet er van houden, dat wel.

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 17:46 schreef Captain_Fabulous het volgende:

[..]

Voor me in woorden uitdrukken heb ik doorgeleerd, voor tekenen niet

Ik doelde op je fantasie

[ Bericht 2% gewijzigd door Manono op 09-09-2008 01:07:45 ]

quote:

Op maandag 8 september 2008 23:17 schreef Moozze het volgende:
Het basketball seizoen is weer afgelopen en de mannen van de franse nationale ploeg hadden tijd voor iets nieuws. Coach Hendreaux was opgevallen dat veel van zijn spelers niet alleen kundig waren met ballen maar dat sommigen ook bekwaam waren met zingen. Met een paar van zijn beste spelers besloot hij een album uit te brengen, want "talent dat je hebt moet je gebruiken". Aldus de coach. Een maand na dit besluit was 'Every Evil It's Good' al klaar.

Het resultaat is een diepzinnige, ietwat grimmige, franstalige plaat die een paar luisterbeurten nodig heeft om gewaardeerd te kunnen worden. Als je de muziek een paar keer hebt gehoort dringt ineens de pracht van de eenvoud tot je door. Kristalheldere klanken afgewisseld met bombastische percussielijnen. Dit alles aangevuld door de stemmen van Frankrijks beste basketballers en je hebt een muzikaal meesterwerkje. Het enige nadeel is het feit dat de fransen de engelse taal niet geheel beheersen.

[ afbeelding ]

Deze is echt mooi

@mooze : journalistiek in Zwolle

@Manono : thanks, in zekere zin
qua tekenen heb ik nu eenmaal een voorkeur voor vrij cheesy onderwerpen en stijl...zal daar nooit een groot vernieuwer in worden. Heb ook geen ambities in die richting Het uitgeven van een getekende Breezah kalender is zo'n beetje mijn hoogste ambitie