Um....in een fabriek waar ik als scholiertje vakantiewerk en avondwerk deed had ik het na 6 jaar afgebekt worden, ingeroosterd worden zonder overleg, uit de planning gehaald worden zonder overleg, over laten werken zonder overleg, afgebekt worden omdat ik met m'n vingers tussen de lopende band hing omdat de beschermkap maar niet gerepareerd werd, afgebekt worden toen de nieuwe beschermkap vastgelast werd naast m'n benen en de vonken over m'n schenen vlogen etc. etc. wel gezien.
Als je ooit motivering nodig hebt om te gaan leren dan is het wel op een plek waar de leidinggevenden te dom zijn om te poepen, geen sociale vaardigheden bezitten, een arrogante houding van "voor jou 10 anderen verdomme" ten toon spreiden en dit alles temidden van een machinepark dat rechtstreeks uit het Oostblok geteleporteerd leek te zijn.
Dus toen het touwtrekspelletje begon van "misschien mag je werken deze nazomer (drukste periode) oh nee toch niet nou kom maar dan nou we bellen nog als we je nodig hebben" heb ik ijskoud niks gezegd, ander werk geregeld en uiteindelijk van mn nieuwe werkplek opgebeld dat het m niet meer ging worden.
Andere kant van de lijn: Wat? Dakunjeniemaaaake welgoftedommejezusggggristusvloekvloekvloek TAK! tuut tuut tuut.
Die dankbaarheid doe je het toch voor he :’)
En dan nog bij een uhhh laten we zeggen linkse subsidiespons gewerkt waar de 2 andere medewerksters niet met elkaar praatten en al helemaal niet met een ander.
Die mevrouwen hadden van Ome Regering twee gloedjenieuwe computers staan. Ze wisten niet eens hoe ze die aan moesten zetten, dus alle administratie van alle cliënten werd op papier bijgehouden. Eerste wat ik dus deed was alles in de pc zetten. Resultaat: er werd een werkplek overbodig. Raad eens welke.

Nou ja, na anderhalve week hing er eentje aan de telefoon dat er geld vrij was gekomen en of ik terug wilde komen. Voor hen deed ik het niet, maar voor de cliënten ging ik terug. Je bent tenslotte een idealistische muts of niet
Bleek dat ze mij alleen had opgebeld om op te komen dagen om de schuld te kunnen geven dat één van de pc’s “stuk” was. Ze had m namelijk aangekregen, had een beetje met de muis geëxperimenteerd en toen deed ie “opeens” niets meer. Dus ze had de regiomanager opgetrommeld, mij gebeld en toen kon het loosgaan. Dacht ze.
Kom ik daar aan, bleek dat ze gewoon aan de beeldscherminstellingen had zitten kutten zodat als de pc aanging er alleen spannende flitsen en wat gezoem uit dat ding kwamen. Alles weer goed gezet en tadaa. Daar hadden ze dan anderhalve week tegenaan lopen panikeren. Gelukkig hadden ze ondertussen al wel nieuwe computers geregeld vertelde ze me, deze had ik immers stukgemaakt.
Vervolgens ging ze achter pc nr 2 zitten en PANIEK de administratie was niet te vinden! Weer allemaal vingertjes naar mij, want ZIJ had alles ingevoerd in die duivelsche machines. Ik vroeg aan de manager of hij kon raden wat er gebeurd was, hij compleet chagrijnig toekijken hoe ik pc nr 1 weer aanzette en daar op de harde schijf de administratie liet zien.
Vervolgens heb ik m succes gewenst om de dames in te werken in de wondere wereld der kompjoeters want ik had geen zin meer in dit gekkenhuis. Nou ja, dat snapte hij dan weer wel. :’)
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team