Korte samenvatting van mijn Lowlandservaringen.
Donderdag: teveel files, teveel stress, te zware rugzak... Gelukkig een goed plekje gevonden op camping 2, maar denk ik dat we volgend jaar gewoon op vrijdag komen en een afgelegen plek voor lief nemen.
Vrijdag:
-
Tom Baxter: ronduit saai, cliché, perfect voor de Libellelezers.
-
The National: voldeden aan mijn hoge verwachtingen. Goede show, heerlijke muziek.
-
Hot Chip: redelijke, veilige show. Muzikaal niks aan de hand, maar vond het niet bijzonder. Afsluiten met Nothing Compares to you is wel erg corny!
-
Santogold: verrassing van de vrijdag! Strakke, gelikte show. Ik heb nu éénmaal een zwak voor lekker minimalistisch choreografisch ingestudeerde dansjes bij achtergrondzangeressen die synchroon als robots bewegen

-
Roísín Murphy: erg goed! Was erg benieuwd naar haar show (mede dankzij een youtube-filmpje van Overpowered op Pinkpop 2008 waarbij dit ontaard in een climax van smerige acid/electro). Leuke afsluiter en geweldige performance. Forever More klinkt live echt ongelofelijk funky! Moeilijk om stil te blijven staan hierop.
-
Sven Väth: lekker om hier stoom op af te blazen.
-
Dj Promo: véél te druk in de X-Ray en vond het qua publiek echt vaag: een hoop grote pupillen en strakke kaken gezien… Beetje raar dat dit je dit nu ook op Lowlands treft.
Zaterdag:
-
Ane Brun: prachtig en charmant! My lover will go... Wat een nummer zeg

-
Blood Red Shoes: echt saai... Alleen It’s getting boring at the sea vond ik de moeite waard van hun set, de rest leek teveel op elkaar en was er weinig spanning.
-
Tunng: band waar ik fan van ben en moet eigenlijk bekennen dat ik er iets meer van verwacht had hier. Akoestisch zijn ze sterker en dat blijkt maar weer door de problemen met de laptop (dankzij hun charme wisten ze ermee weg te komen). Qua muzikaliteit is het echter erg goed (ze zingen live ongelofelijk zuiver).
-
Vive la Fête: vond Els niet goed bij stem. Verder opgehyped en blijf ik het jammer vinden dat ze nu de gemakkelijke weg kiezen door de ‘hitjes’ te spelen (ik heb de hoop maar laten varen dat ze meer ‘ballads’ en ouder werk gebruiken in hun sets). Hun setlist (met name het einde) is aan vernieuwing toe.
-
Iron & Wine: ronduit prachtig! Wat een geweldige opbouw in de nummers en muzikaliteit! Helaas vond ik het qua programmering niet optimaal (past eigenlijk beter in een kleine intiemere setting), maar het was supermooi!
-
The Gutter Twins: wat een stem

wat een stijl, klonk echt lekker duister!
-
Young People Fucking (sneakpreview in de Echo): grappige film om eventjes de nacht mee door te komen, maar barstte vol van de clichés. Toffe film om met het Lowlandspubliek mee te maken.
-
Miss Kittin: leuk, maar het geluid in de Bravo achterin is verschrikkelijk! Geluid werd heftig weerkaatst waardoor het net leek alsof Miss Kittin haar plaatjes niet aan elkaar kon mixen (wat uiteraard ook een optie kan zijn).
Zondag:
- Te laat voor Tai-Chi zoals gewoonlijk

- WAAROM heb ik gekozen voor
We Are Scientists i.p.v. Lykke Li?! (niet dat het slecht was), maar kreeg echt geweldige verhalen te horen over Lykke Li. Helaas stonden al mijn vrienden bij We Are Scientists... Hun show was wel ok, weinig op aan te merken.
-
Black Mountain: torenhoge verwachtingen, mede dankzij hun formidabele optreden in de Melkweg. Geweldige stijl, maar niet echt iets wat in de openlucht onder een stralend zonnetje past waardoor ik het iets minder vond. Ook een wat aangepaste setlist (deden een paar essentiële nummers helaas niet). Muzikaal gezien was het echter weer overdonderend.
-
Yeasayer: megavet! Het was lekker rustig in de India en vond het echt een heerlijke set

.
-
Get Well Soon: ook hier torenhoge verwachtingen en ze overtroffen zelfs deze! Enorm prachtig, één van mijn favorieten van deze Lowlandseditie. Wat een stem heeft Konstantin Gropper en het samenspel van alle muzikanten is geniaal! Prachtig om te zien dat ze in koor zingen en vervolgens synchroon op hun instrumenten tekeer gaan. Vond het geweldig om te zien dat het publiek het enorm waardeerde en dat de bandleden hier zichtbaar onder de indruk van waren

. De afsluiter Lost in the mountains (of the heart) is gewoon kippenvelopwekkend!
-
Asakusa Jinta: erg vrolijk en een leuk publiek! Bleef er maar een paar nummers bij omdat ik hierna meteen doorging naar de Grolsch voor Sigur Rós.
-
Sigur Rós: had al mijn vermoeden dat dit één van de meest memorabele concerten van deze editie zou worden. Ieder jaar is er op Lowlands wel een act die uitspringt in de magie die het teweeg brengt (Massive Attack bijvoorbeeld 2 jaar terug) en dit jaar was het de beurt aan Sigur Rós. Wat een adembenemende show was het, woorden schieten mij tekort!
-
Deception (sneak preview Echo): het begon spannend als psychologische triller, maar werd bij het einde enorm ongeloofwaardig.
-
Bart Skills: lekker om wederom stoom af te blazen.
-
Erol Alkan: heerlijke platenkeuze, alleen liepen er weer een paar gasten rond die een pilletje teveel ophadden

Maandagochtend: brak, gaar, vermoeid en in de bus getuige van een suïcidale duif (waardoor de hele bus meteen wakker werd

Vooruit, volgend jaar weer