Ik wil geen kinderen. Ik heb nooit een kinderwens gehad, en weet ook zeker dat die nooit zal komen. Ik gruwel van het idee om vader te worden. Telkens als ik geconfronteerd word met kinderen word ik zekerder van dit gevoel.
Prima, zou je denken. Het is jouw leven, jouw beslissing. Maar helaas wil dat er bij veel mensen niet in. Als je zegt dat je geen kinderen wil stuit je namelijk nogal eens op felle reacties van mensen die maar niet kunnen begrijpen dat je daar goede redenen voor hebt. Altijd geven ze je het idee dat je je moet verantwoorden en vragen ze om uitleg waarom iemand in vredesnaam geen kinderwens heeft. Wat een flauwekul toch, alsof ik hen om verantwoording vraag voor het feit dat zij wel kinderen willen?
Soms proberen ze je zelfs te bekeren en je schuldig te laten voelen. Je krijgt te horen dat je egoďstisch bent, alleen maar om je eigen plezier denkt. Dat je er zoveel voor terugkrijgt als je eenmaal "een kleine"
(wat een verschrikkelijke term overigens
) hebt, en natuurlijk dingen als: "Wacht maar, het komt nog wel, je gaat er later heus wel anders over denken." Als ik ze dan duidelijk maak dat dat echt niet gaat gebeuren, zie je ze gewoon denken: "jaja, wacht jij nou maar af".
Klacht: mensen die geen begrip en respect hebben voor mijn gebrek aan kinderwens.
Subklacht: mensen die een kind "een kleine" noemen.