Als zwanger worden/blijven niet zo gemakkelijk gaat (#45)

Basimah, wat rot weer!
Doen ze bij jou niet eens bloedprikken om de hormonen te checken?

nee dat doen ze heel af en toe maar het baarmoeder slijm is dik genoeg in ieder geval.
Maar goed, doordat de planning wat langer is mag het van mij over het weekend heen, husby is namelijk van vrijdagmiddag tot aan zondagavond weg
zal je net zien... met mijn geluk ...

Basimah, dat herken ik. bij mij duurt het ook nogal lang nu, dus ik hoop dat het voor de 18e lukt, want dan moet schaap een paar dagen naar noorwegen voor zijn werk. ik ga dat voor de zekerheid vrijdag toch maar wel even zeggen

Diaan73 : kan jij de op aanpassen, dit is voor mij de vijfde poging inmiddels

OP: Basimah: PCOS - vijfde poging hormoonstimulatie puregon +pregnyl tot op heden nog geen resultaat.

ja hier is het nogal onverwacht, maar goed ik heb momenteel toch zoiets van, het word morgen weer niets ... ik spuit nu al zoveel dagen dat mijn buik zeer doet als ik een naald in de buurt hou. Daar heb ik echt nog nooit last gehad eigenlijk maar nu ... pffff zo gevoelig, ik prik nu in mijn bovenbeen.

Miss-sly zet em op meid! Nog maar heel eventjes En het is logisch dat ik hier blijf steunen en aanmoedigen. Toen ik zelf bezig was heeft alle steun die ik van OUD gehad heb zoveel troost en kracht gegeven, echt helemaal super. Soms kan dit forumpje wel heel bijzonder zijn. En als ik dan iemand kan helpen met ervaringsverhalen of een hart onder de riem te steken, dan is dat wel het minste wat ik kan doen.

Basimah wat vervelend dat het bij jou ook nog niet opschiet. Erg he zo lang prikken. Je voelt je af en toe net een lekgeprikte meloen Toen ik, naast de Puregon, ook nog Lucrin spoot om de eisprong tegen te houden, moest ik twee x per dag prikken. Met goed afwisselen van de prikplekken (in een vierkantje om je navel heen) kon ik het gelukkig nog redelijk onder de duim houden. En ik had ook flink wat puppyvet, dus dat scheelt natuurlijk ook. Sterkte met de eindspurt. Het moet er nou toch maar eens van komen.

quote:

Op woensdag 6 augustus 2008 09:45 schreef Diaan73 het volgende:
Kinderwens
PCOS en cervix factor (vijandig baarmoederslijmvlies), bezig met de 2e ronde iui. Hormonen: Clomid en Pregnyl.

Diaan, wil je bij mij 'bezig met tweede ronde iui' wijzigen naar '3e IUI met Menopur, Metformine & Pregnyl achter de rug, nu op het wachtbankje'. ?
Thanks...!

Dankjewel
Nu maar hopen dat je de OP over een paar weken aan kan passen omdat wij allemaal doorkunnen

oh, nu maar hopen dat jullie mannen aanwezig zijn op de dag waarop hij leveren moet....

Nou ik ben weer 0,01 rijker in twee dagen, op dit tempo duurt het nog 12 dagen ...
Dus zaterdag terugkomen, maar dat lukt wel met de pregnyl want die zou ik dan zondag kunnen gebruiken zei de Gyn tegen mij. Dus er word rekening gehouden met

Oehhh wat Wilmadonna zegt (duimt alvast)

Basimah, het gaat langzaam maar in ieder geval groeit er iets! Hoe groot is de totale grootte? En dit weekend pregnylinjectie? Spannend meis!!!!

Nou, er was niet heel veel te zien. Baarmoederslijm lijkt nog ongeveer even dik, misschien zelfs al wel een fractie dunner, dus dat was niet goed. Nog een keer bloedprikken dan maar om te zien hoe het hormoontechnisch gezien staat en vanmiddag teruggebeld over de uitslag en of ik een hogere dosis moet gaan spuiten.
Meteen even gemeld dat het voor de 18e wel gedaan moet zijn, omdat dan Schaap weg moet, dus dat is genoteerd.

Even afwachten dus maar weer, vermoed dat er nu wel een verhoging van de dosis aan zit te komen.

nee ik zit nu op 1.2 en 1.4 en het moet minimaal 1,9 zijn.
Maar door de lange duur van de cyclus en de verhoogde dosis is de kans op overstimulatie heel groot, het kan zo ineens zijn dat de anderen ook ineens heel hard gaan groeien door de stimulatie
Husby gaat straks weg, ik moet morgen naar het ziekenhuis, mocht het toch explosief groter zijn geworden en ze nu 1,9 zijn (wat ik niet verwacht) dan mag ik pregnyl op zondag gebruiken ipv zaterdag, omdat mijn husby zondagavond terug is.

Net teruggebeld: mijn hormoonspiegel ging volgens mijn bloed toch weer wat achteruit, dus vandaag, morgen en zondag 1,5 ampul (112,5 IE) spuiten en maandagochtend nieuwe echo.

Ik zie het niet meer zo zitten, deze poging. Het duurt zo lang voor er iets te zien is. En als deze poging niet lukt, zullen we een tijdje pauze moeten nemen, want als tussen het moment dat deze dan mislukt is en het moment dat we op vakantie gaan, hebben we echt niet voldoende dagen om een ei te laten groeien. Dus gaat het positieve vruchtbaardere van de kijkoperatie weer zomaar voorbij, zonder dat we daar optimaal gebruik van kunnen maken...

Misschien moeten we er maar mee stoppen. Ik word 40 over 4 maanden en misschien moet ik maar gaan accepteren dat het toch heel echt niet voor mij/ons is weggelegd.

[ Bericht 64% gewijzigd door miss_sly op 08-08-2008 14:17:12 ]

miss_sly wat een treurig bericht ^{Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen maar ik voelde wel dat ik iets wilde zeggen}

miss_sly wat een klotebericht zeg. Wat vindt de arts er zelf eigenlijk van? Is er toch nog hoop dat je deze behandeling kunt afronden of bestaat er een kans dat deze wordt afgebroken? Wat een moeilijke situatie zitten jullie in zeg. Zeker omdat je leeftijd voor jezelf ook nog eens als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt. Dat maakt de druk natuurlijk wel heel erg hoog Ik zou willen dat je nou eens een keer een meevaller hebt. Maar helaas helpen goede bedoelingen en positieve gedachten sturen je niet aan een mooi follikel

miss_sly, wat moeilijk. Sterkte.

miss_sly, ik zou zo graag iets bemoedigends tegen je zeggen, want ik gun jou ZO erg dat het nou allemaal eens letterlijk en figuurlijk positief uitpakt. Sterkte..!

Och miss_sly... vrouwtje toch

Ik geloof dat de arts er zeker nog wel wat in ziet. Anders zouden ze ook de dosis niet verhogen, natuurlijk, want dan zouden ze direct wel stoppen.
En ja, het zwaard is door mijzelf boven mijn hoofd gehangen, daar heb je gelijk in Slaapmeisje. Maar ik heb zo het gevoel dat 40 de grens is. Hoewel ik steeds meer het gevoel krijg dat ik die grens wil veranderen.

Misschien is het alleen maar de teleurstelling die me zo laat denken. Arts heeft nog niet een keer gezegd dat ik oud ben of dat het lastig wordt of dat we er rekening mee moeten houden dat het nooit gaat lukken of wat dan ook. Soms lijkt het me alleen zo vreselijk onmogelijk dat het voor mij/ons ook eens zover zal zijn.

Miss-sly

oh miss sly.... ik moest er een traantje om laten.
weet heel goed wat je bedoelt, voor mij ligt de grens ook bij 40 (ben nu 38)....
en dat hangt nu al als een zwaard boven mijn hoofd en ik heb nog 2 jaar te gaan...
Ik leef met je mee!

jeet je Miss sly
Ik word er ook wel een beetje stil van

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 17:43 schreef Aneurism het volgende:

[..]

Dit klinkt zo fout. Ik weet dat jullie een kinderwens hebben, maar "wanneer hij leveren moet"... Alsof hij een dier is wat effe moet spuiten zodat er geinsemineerd kan worden.

Nou ja, klinkt inderdaad fout, maar het is voor dat ene moment misschien wel zo. Zal mijn lief eens vragen of hij dat als zodanig ervaart.
In ieder geval is het wel zo dat alle keren dat wij seks hebben, het puur voor ons plezier is, want zwanger worden werkt toch niet op die manier

antwoord van mijn lief: nee hoor, zo ervaar ik het niet, het is maar net hoe je het noemt.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 17:43 schreef Aneurism het volgende:

Alsof hij een dier is wat effe moet spuiten zodat er geinsemineerd kan worden.

het is inderdaad maar hoe je het noemt, maar uiteindelijk komt het daar wel op neer

Stier Herman is mijn geuzennaam

Ach Miss Sly....

Vandaag bezoekje bij de gyn
De mijne willen niet, geen mmm gegroeid helemaal niets, maandag terugkomen

Miss_Sly, wat verdrietig!

miss-sly, wat naar allemaal ik hoop zo hard op een wondertje voor jullie

Gisteren hebben schaap en ik het er nog over gehad. Schaap is niet zo star op die leeftijd gericht, dat is wat hem betreft niet per se een grens voor dit hele gebeuren. Voor hem is het echter ook een zware tijd omdat hij iedere keer wordt geconfronteerd met mijn hormonale buien. Niets kan al leiden tot ruzie in bepaalde perioden. En die perioden zijn er nogal wat geweest de afgelopen tijd. Voor hem is het dus meer een kwestie dat hij zo graag zou willen dat het weer leuker en gezelliger is dan nu. En als ik eerlijk ben, kan ik me dat wel voorstellen.

Van de andere kant is het na deze IUI nog maar twee keer IUI en dan is dat pad afgesloten. Dan kunnen we hooguit nog 3 keer IVF doen. Ik weet nog niet of ik IVF wil, maar ik vind het ook erg moeilijk om dat nu al uit te sluiten. Het is zo echt ontzettend de laatste kans die ik niet voorbij wil laten gaan...

Twee spuiten met de hogere dosis zitten er inmiddels in. Morgen de derde en maandagochtend dan de echo. Hoop zo dat er dan een heel mooi ei zit!

quote:

Op zaterdag 9 augustus 2008 15:18 schreef Basimah het volgende:
Vandaag bezoekje bij de gyn
De mijne willen niet, geen mmm gegroeid helemaal niets, maandag terugkomen

Basimah, wat rot voor je! Hoeveel dagen spuit je al? De dosis nog niet verhoogd in de tussentijd?
Ik duim voor een mooi eitje voor je maandag

dat 'leveren' zei ik eigenlijk alleen maar als grapje... maar het komt er wel op neer dat de man op die tijd ook zijn bijdrage moet leveren....
Maar vergeet niet dat de vrouw het hele proces al 'beschikbaar' moet zijn en veel moet doen.
ik vind het dus niet correct als jullie die zin van mij zo letterlijk nemen!

het kan voor de man erg dwingend overkomen, maar de vrouw is al de hele tijd met het hele proces bezig... dan vind ik dat de man het er ook voor over moet hebben.
maar goed.... is een beetje moeilijk uitleggen wat ik bedoel misschien...

het zou niet leuk zijn voor Miss Sly dat ze al het hele proces meedoet en haar man ineens niet op die datum aanwezig is, om het proces zeg maar mee af te sluiten.....

Och Miss_sly, wat een verdriet. Maar als ik je goed begrijp zijn er nog wel mogelijkheden (een paar keer IUI, IVF). Maar dat is allemaal rationeel gezien he...; emotioneel gezien begrijp ik heel goed dat je het even niet meer zo ziet zitten. Waar is die knuffelsmiley als je hem nodig hebt?

Weer terug, zelfde al vorige keren: niets te zien, alleen een hoop kleintjes (ca. 7 mm). Bloed prikken, vanmiddag uitslag en nieuwe meetafspraak voor donderdag. het doel is om voor de 18e de IUI te hebben, omdat schaap dan weg moet. Ze vond het ook wel wat vreemd dat er niet eentje echt goed wilde groeien, maar ze dacht niet dat het aan de Menopur lag, maar aan het feit dat er zoveel kleintjes zitten en ze dus soort van aan het vechten zijn om er eentje te laten groeien. En er is dus nog steeds geen overtuigende winnaar

Ow ja, wat ze kijken in het bloed zijn de oestrogenen.

Ik ben ookw eer in het ziekenhuis geweest
nog steeds 12mm zoals de afgelopen 2 weken
oestrogenen geprikt (was gelukkig rustig)
donderdag terugkomen

Jeuh, Basimah, schiet niet op he
Hoop dat het er donderdag goed uitziet voor je! In ieder geval is je man weer thuis, toch?

Ja die is er gelukkig weer

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 13:55 schreef miss_sly het volgende:
[..]

Misschien moeten we er maar mee stoppen. Ik word 40 over 4 maanden en misschien moet ik maar gaan accepteren dat het toch heel echt niet voor mij/ons is weggelegd.

Laat je niet door je leeftijd leiden. Mijn vrouw heeft een kind gekregen toen ze bijna 41 was.

Heel veel sterkte en succes.

Als ik dit zo allemaal lees, hebben wij het nog gemakkelijk.
Omdat het blijkbaar op natuurlijke wijze niet meer wil lukken, zijn we een paar maanden geleden ook 'het traject' ingegaan. Dit is waarschijnlijk door een combinatie van haar leeftijd en het feit dat ik sinds oktober af en aan ziek ben geweest (longontstekingen e.d.) hetgeen blijkbaar zijn invloed heeft op mijn 'kwantiteit' en 'kwaliteit'.

Inmiddels hebben we al de tweede IUI achter de rug, hopelijk is het dit keer wel gelukt. De spuitjes hebben we gehad (Gonal en nog iets), nu is ze aan de pilletjes (geen idee hoe het heet), rustig blijven en hopen is wat nu nog rest.

Maar goed, ik weet welke spanningen het bij ons oplevert, ik kan me goed voorstellen hoe het voor anderen moet zijn die langere en/of intensievere behandelingen ondergaan.
Nogmaals, heel veel sterkte en succes.

SilkTie, hoe ervaar jij het als man? Er komen hier eigenlijk weinig mannen.

Ik heb gisteren met schaap, mijn moeder en mijn zusje nog een gesprek gehad over doorgaan of stoppen.
Punt is dat stoppen dus definitief is; we kunnen niet over 3 jaar verder gaan. Ik geloof dat ik de enige ben die problemen heeft met die leeftijd, iedereen vindt dat verder geen punt. Ik heb die grens getrokken, terwijl ze dat zelfs in het ziekenhuis niet eens doen.
Mijn moeder was heel duidelijk: nu doorgaan, zodat je alles hebt geprobeerd. Lukt het dan niet, dan weet je iig dat je alle opties hebt gebruikt en het dus echt niet lukt. Stop je nu al, dan zul je misschien altijd het gevoel houden dat het misschien toch gelukt was als.... Zit zeker wel wat in, denk ik.
Mijn zusje was minder duidelijk. Ze kon zich zeer zeker in dat idee van mijn moeder vinden, maar had ook een ander punt: misschien als je nu gewoon heel bewust zelf kiest het hierbij te laten, dat het dan beter te accepteren is. Het is een bewuste keus dan om te stoppen, en niet een opgelegd iets.
Nou, hoe schaap het ervaart en erover denkt weet ik natuurlijk al

En ik...ik weet het niet. Dus ik neem nog maar geen beslissing, want deze poging maar eens af en ga daarna iig lekker op vakantie. Daarna kijken we dan wel verder als deze poging mislukt.

Basimah en miss_sly, wat balen dat het niet opschiet bij jullie. Frustrerend!

miss_sly, jij gebruikt nu menopur, begrijp ik? Je schreef eerder dat je zo'n last hebt van een slecht humeur tijdens de behandeling. Komt dat door de menopur of was dat een ander hormoon?

Ik had van de clomid vele meer last, maar nu met de menopur heb ik ook wel wat last van humeurige buien. Het is wel meer in vlagen en minder erg dan met clomid, maar helaas heb ik er nog wel last van.

Hoe is het met jou, sombie?

Miss_sly & Basimah...

quote:

Op maandag 11 augustus 2008 11:58 schreef miss_sly het volgende:
SilkTie, hoe ervaar jij het als man? Er komen hier eigenlijk weinig mannen.

Ik heb gisteren met schaap, mijn moeder en mijn zusje nog een gesprek gehad over doorgaan of stoppen.
Punt is dat stoppen dus definitief is; we kunnen niet over 3 jaar verder gaan. Ik geloof dat ik de enige ben die problemen heeft met die leeftijd, iedereen vindt dat verder geen punt. Ik heb die grens getrokken, terwijl ze dat zelfs in het ziekenhuis niet eens doen.
Mijn moeder was heel duidelijk: nu doorgaan, zodat je alles hebt geprobeerd. Lukt het dan niet, dan weet je iig dat je alle opties hebt gebruikt en het dus echt niet lukt. Stop je nu al, dan zul je misschien altijd het gevoel houden dat het misschien toch gelukt was als.... Zit zeker wel wat in, denk ik.
Mijn zusje was minder duidelijk. Ze kon zich zeer zeker in dat idee van mijn moeder vinden, maar had ook een ander punt: misschien als je nu gewoon heel bewust zelf kiest het hierbij te laten, dat het dan beter te accepteren is. Het is een bewuste keus dan om te stoppen, en niet een opgelegd iets.
Nou, hoe schaap het ervaart en erover denkt weet ik natuurlijk al

En ik...ik weet het niet. Dus ik neem nog maar geen beslissing, want deze poging maar eens af en ga daarna iig lekker op vakantie. Daarna kijken we dan wel verder als deze poging mislukt.

Hoe ik het ervaar? Tsja, ik kan natuurlijk niet zo veel doen. Ik kan niet al die medicatie innemen (ik zou wel kunnen injecteren, maar als het niet nodig is ga ik niet met een naald in mijn vrouw wroeten ... ). Het voornaamste wat ik kan doen is steunen. Wat ik wel gedaan heb was het spuitje preparen: naald erop, juiste dosis instellen etc., maar verder is het voornamelijk 'ik stond erbij en ik keek ernaar'. Maar goed, mijn steun schijnt al veel voor haar te betekenen, al is het de aanwezigheid.

Voor mij is het voornamelijk een 'nuissance': we hebben maar een auto, openbaar vervoer bij ons is niet echt frequent en al zeker niet naar de gezondheidscentra waar ze bloed kan laten prikken en echo's maken. Dus totdat ik op mijn werk ben is de halve ochtend alweer weg. Geen wereldramp natuurlijk, gewoon irritant, voornamelijk als ze van je verwachten dat je gewoon je uren maakt.
Aan de andere kant, voor haar is het natuurlijk ook geen pretje, al dat gedoe aan en in haar lichaam, dus mijn ongemak valt daarbij eigenlijk in het niet. Iets dat ik wel weet en hopelijk ook laat blijken.

Soms lopen de spanningen een beetje op (en soms is 'een beetje' een understatement ...) maar dat nemen we voor lief. Ik zit nu te wachten op die ene compleet irrationele en ongevraagde uitbarsting, want dat zou betekenen dat de behandeling gelukt is .
Mijn taak is het hoofd koel houden, er simpelweg 'zijn' en proberen alles in goede banen te leiden. Soms word ik wel moe van die emoties, maar het is voor het goede doel, dus tot 10 tellen, ademhalen en doorgaan.

Van de IUI maken we maar een geintje (zonder blikken of blozen zegt ze tegen de arts (m/v) die de handeling verricht "That's the best sex I ever had!"), leuk is natuurlijk anders. Gelukkig zijn alle betrokken artsen en zusters uitermate vriendelijk.

Over doorgaan of stoppen: zolang jullie het emotioneel aankunnen, gewoon doorgaan zolang het kan. Het belangrijkste is natuurlijk jullie relatie, dus zolang die de 'storm' kan doorstaan, niet opgeven. Ik ben het met je moeder eens dat je utieindelijk moet kunnen zeggen dat je alles gedaan hebt wat mogelijk was (en dan natuurlijk hopelijk met succesvol resultaat).

Een vraagje (ik heb niet alle topics gelezen): zijn jullie al de hele tijd onder behandeling bij dezelfde arts? Wij hebben vrienden die al heel lang bezig zijn geweest om zwanger te worden, zonder enig succes. Uiteindelijk zijn ze naar een andere arts gegaan (ander ziekenhuis, andere stad) waar het wel gelukt is. Ik heb ook vrienden die speciaal naar het buitenland zijn gereisd voor een behandeling omdat die bepaalde dokter als zeer succesvol bekend staat (resultaat bij mijn vrienden mij vooralsnog onbekend: ik heb niet gehoord dat het niet gelukt is, dus ik hoop binnenkort goed bericht te ontvangen).

(Wat een epistel is het weer geworden ... terwijl ik eigenlijk van kort maar krachtige antwoorden hou ...)

Ik ga het ook aan schaap laten lezen wat je schrijft, SilkTie. Ik denk dat hij het voor een deel wel herkent. Ik bne me er ook zeker wel van bewust dat het ook voor de partners geen leuke tijd is.

Net gebeld door het ziekenhuis: oestrogenen zijn toch echt aan het stijgen nu, dus gewoon 1,5 ampul blijven spuiten en donderdag terug voor een meting. Donderdag is dag 25, dan ben ik dus al 22 dagen aan het spuiten. Wordt wel tijd voor wat resultaat, he

als leek vraag ik t gewoon miss_sly
is het zo dat je oestrogenen tot een bepaald niveau moet groeien en worden de eitjes dan ook rijper of snap ik er nu helemaal niets van