Ik ben iemand die vaak zijn sleutel of iets dergelijks kwijt is, de laatste jaren heb ik me dat afgeleerd door alles op een vaste plaats te zetten. Nietemin liep het vorige maand anders:
Ik was aangekomen thuis met de auto, ik had haast want het was al 22u en rushte een beetje. Ik stop de auto, haal de sleutels eruit en bedenk me om de kilometerstand alvast voor morgen op te schrijven. Dat doe ik en hoppa, ik spring eruit, pak mijn laptoptas en loop naar de ingang van mijn appartement. Effe nog de auto op slot zetten, wtf, waar zijn de sleutels?!?
Kan gebeuren, ligt nog op de stoel ofzo, is niet de eerste keer. Dus ik teruglopen naar de auto, erin kijken...geen sleutels. Gvd, denk ik. Effe lampje aan doen, geen sleutels.
Opnieuw instappen, contact controleren, honderd keer de jaszakken/ laptoptas,niets hoor
Na ja, zal wel onder de stoel gevallen zijn, dus ik uitstappen, lampje aan en even voelen. Zoals u wellicht bekend voorkomt is dit niet altijd even eenvoudig. Vervelend was overigens ook dat het nogal aan een drukke straat in de binnenstad is met een grote flat en appartementen die ideaal uitkijken op de straat. Dus ik voelde me nogal bekeken, goede tactiek was dus om doen voor te komen dat ik naarstig op zoek was naar een normaal voorwerp (geen autosleutel, want die verlies je niet als je net uit de auto komt

) en ik probeerde dit dan ook zo relaxed mogelijk voor te doen komen. Maar niets hoor.
Typisch was ook dat de politie al voor de tweede keer langsreed (doen ze altijd als je het niet kan gebruiken) en ik was me ook danig bewust dat ze weleens een kijkje konden nemen. Een paar jaar terug deden ze dit ook toen ik uit de auto kwam zetten s-avonds en vroegen ze naar mijn sleutel (veel inbraken in binnenstad). Dus ik begon toch wat te zweten want als ze dit nu zouden doen en ik had geen sleutel dan kon ik mee naar het bureau ofzo en zou ik uit moeten leggen dat ik de sleutel kwijt was geraakt bij het uitstappen
Daarna nog een keer alles gecheckt en nog een keer en nog een keer. Geen fuckin autosleutel
Zoals altijd gonst door mijn kop op momenten dat ik iets niet kan vinden (en met name toen): 'hoe is dit mogelijk' , 'heb ik alzheimer?' en de meest voorkomende 'ik ben toch niet fokkin gek?!?hij MOET er zijn!!!'
Kwartier later heb ik het opgegeven en liep ik verslagen naar mijn appartement. Deur niet op slot dus en met het vooruitzicht de zoektocht later op de avond of smorgens voort te zetten.
Kom ik thuis helemaal chagrijnig, zoals altijd meteen de macbook uit de tas pakkend om even online te gaan en wat zie ik in dat handige opberghokje van de laptoptas helemaal onderaan naast de macbook? De sleutel