R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hormonen hebben we allemaal.quote:Op maandag 4 augustus 2008 14:58 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
Kan zo zijn, maar ik betwijfel of ik de persoon ben die met haar een boom moet opzetten over haar hormoonhuishoudingTrouwens, om de situatie een beetje anoniem te houden heb ik de jongste een baby genoemd, in werkelijkheid is 't een flinke baby van bijna 3. Dan spelen die hormonen wel erg lang op na de zwangerschap
De een iets meer, maar wat denk je, dat alles maar weer piccobello is na een zwangerschap?
Dat dat zichzelf wel weer even recht trekt?
Wat als een lichaam dat niet doet?
En jij moet je inderdaad afzijdig houden, dit is een verhaal voor je broer.
Een paar handvatten.
Zo te lezen heb je haar al veroordeeld tot de bitch van de familie...jammer.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Nou , dan gaat hij zichzelf redden .quote:Op maandag 4 augustus 2008 15:04 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
Ik zie hem straks met drie (4?) kids onder z'n arm op straat staan, en wat dan?
Misschien is het te regelen dat zij met z'n tweeën op een korte vakatie gaan?
Dan kan ma-bitch even bijkomen van (misschien) drukke baan in combi met drukke kids, kan hubby op een relaxte manier de discussie aangaan terwijl de druk een beetje van de ketel is en dan kunnen de kids bijv een weekje bij opa/oma bijkomen?
Dan kan ma-bitch even bijkomen van (misschien) drukke baan in combi met drukke kids, kan hubby op een relaxte manier de discussie aangaan terwijl de druk een beetje van de ketel is en dan kunnen de kids bijv een weekje bij opa/oma bijkomen?
Wat She zegt.
Oh, en wat betreft wel of niet mee bemoeien. Ik kom zelf uit zo´n gezin met zo´n moeder en ik zou willen dat iemand zich daar eens mee bemoeid had. Zo´n cirkel verbreekt zichzelf niet en elke dag dat het langer duurt zitten die kinderen er midden in.
Oh, en wat betreft wel of niet mee bemoeien. Ik kom zelf uit zo´n gezin met zo´n moeder en ik zou willen dat iemand zich daar eens mee bemoeid had. Zo´n cirkel verbreekt zichzelf niet en elke dag dat het langer duurt zitten die kinderen er midden in.
Ach ik ken ook zo'n stel waarvan iedereen zich afvraagt hoe en waarom die nog steeds bij elkaar zijn. Altijd ruzie en gezeur en gebitchquote:Op maandag 4 augustus 2008 15:21 schreef Vandaag... het volgende:
Wat She zegt.
Oh, en wat betreft wel of niet mee bemoeien. Ik kom zelf uit zo´n gezin met zo´n moeder en ik zou willen dat iemand zich daar eens mee bemoeid had. Zo´n cirkel verbreekt zichzelf niet en elke dag dat het langer duurt zitten die kinderen er midden in.
Maar ze zijn nu al bijna 20 jaar samen
Aardig wat goed advies hier gelezen (en minder goed advies).
Tis een behoorlijke klotesituatie, maar ik denk niet dat je aan de zijlijn kan staan in deze. Simpelweg omdat er kinderen bij betrokken zijn. Zoals ik het gelezen heb lijden deze ook gigantisch onder de situatie, wat in principe neerkomt op kindermishandeling. Jouw broer en zijn vrouw hebben het recht niet dit zo langer door te laten gaan, ongeacht wie de schuldige is in het verhaal.
Als ze geen kinderen hadden gaan ze maar hun gang, maar die hebben ze dus wel. Het kan niet gezond zijn als je neefjes/nichtjes constant op eieren moeten lopen als mama thuis is.
Ik zou eerst gewoon es rustig met je broer erover praten, maar wel duidelijk maken dat dit zo langer door kan gaan. Misschien aangeven dat het je veel pijn doet als je ziet hoe je broer wordt behandeld.
Hoe ziet de rest van je familie dit trouwens?
Tis een behoorlijke klotesituatie, maar ik denk niet dat je aan de zijlijn kan staan in deze. Simpelweg omdat er kinderen bij betrokken zijn. Zoals ik het gelezen heb lijden deze ook gigantisch onder de situatie, wat in principe neerkomt op kindermishandeling. Jouw broer en zijn vrouw hebben het recht niet dit zo langer door te laten gaan, ongeacht wie de schuldige is in het verhaal.
Als ze geen kinderen hadden gaan ze maar hun gang, maar die hebben ze dus wel. Het kan niet gezond zijn als je neefjes/nichtjes constant op eieren moeten lopen als mama thuis is.
Ik zou eerst gewoon es rustig met je broer erover praten, maar wel duidelijk maken dat dit zo langer door kan gaan. Misschien aangeven dat het je veel pijn doet als je ziet hoe je broer wordt behandeld.
Hoe ziet de rest van je familie dit trouwens?
I don't have a girlfriend, but I do know a woman who gets mad everytime I say this.
Dat is nogal wat om zo uit de losse pols mensen van kindermishandeling te beschuldigen en zo een soort vals sentiment te kweken, gespeend van subjectieve druk om het dus maar op te lossen.quote:Op maandag 4 augustus 2008 15:49 schreef MrSelecta het volgende:
Aardig wat goed advies hier gelezen (en minder goed advies).
Tis een behoorlijke klotesituatie, maar ik denk niet dat je aan de zijlijn kan staan in deze. Simpelweg omdat er kinderen bij betrokken zijn. Zoals ik het gelezen heb lijden deze ook gigantisch onder de situatie, wat in principe neerkomt op kindermishandeling. Jouw broer en zijn vrouw hebben het recht niet dit zo langer door te laten gaan, ongeacht wie de schuldige is in het verhaal.
Als ze geen kinderen hadden gaan ze maar hun gang, maar die hebben ze dus wel. Het kan niet gezond zijn als je neefjes/nichtjes constant op eieren moeten lopen als mama thuis is.
Ik zou eerst gewoon es rustig met je broer erover praten, maar wel duidelijk maken dat dit zo langer door kan gaan. Misschien aangeven dat het je veel pijn doet als je ziet hoe je broer wordt behandeld.
Hoe ziet de rest van je familie dit trouwens?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
De deskundigequote:Op maandag 4 augustus 2008 15:49 schreef MrSelecta het volgende:
Aardig wat goed advies hier gelezen (en minder goed advies).
*Wacht in spanning het finale oordeel af....
Gelukkig niet, al heb ik genoeg van dit soort gedoe van dichtbij mogen meemaken. MIjn broertje zit in hetzelfde schuitje als de broer van TS, al gelukkig minder extreem. Heb 'm gezegd dat voorlopig de enige die wat aan de situatie kan veranderen hemzelf is, dat hij zelf duidelijk de grens moet aangeven wat acceptabel is.quote:Op maandag 4 augustus 2008 15:55 schreef Neemmijnietserieus het volgende:
[..]
De deskundige
*Wacht in spanning het finale oordeel af....
I don't have a girlfriend, but I do know a woman who gets mad everytime I say this.
De enige die het moet willen is je broer, zolang zijn grens niet bereikt is zal hij er niets tegen doen.
Persoonlijk zou ik hem 1 op 1 aanspreken van: Hey, dit is niet chill maar we zijn er voor je. En ik zou afstand nemen als het me heel erg zou storen.
Persoonlijk zou ik hem 1 op 1 aanspreken van: Hey, dit is niet chill maar we zijn er voor je. En ik zou afstand nemen als het me heel erg zou storen.
Als mensen elkaar het leven zuur willen maken moeten ze dat vooral doen. Maar niet met 3 jonge kinderen ertussen.quote:Op maandag 4 augustus 2008 15:24 schreef N.icka het volgende:
[..]
Ach ik ken ook zo'n stel waarvan iedereen zich afvraagt hoe en waarom die nog steeds bij elkaar zijn. Altijd ruzie en gezeur en gebitch
Maar ze zijn nu al bijna 20 jaar samen
Die fles hebben ze allebei al gevonden, ben ik bangquote:Op maandag 4 augustus 2008 18:24 schreef Xebrozius het volgende:
Over pak 'm beet 4 jaar heeft hij de voogdij en zij de fles...
Zuipen er flink op los samen, wat de zaak ook niet bepaald ten goede komt...
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
Nog één keer dan: ze gedraagt zich als de bitch van de familie. Dat wil niet zeggen dat ze deep down een bitch is. Ik heb haar meegemaakt in betere tijden. Maar om nou te beweren dat het reuze sneu voor haar is omdat haar hormoonpeil van slag is... dat vind IK nou kort door de bocht. In dat geval heeft ze al zo'n zes jaar een postnatale depressie die elk jaar erger wordt.quote:Op maandag 4 augustus 2008 15:10 schreef Oblivion het volgende:
Zo te lezen heb je haar al veroordeeld tot de bitch van de familie...jammer.
Ik denk dat de analyse van SHE meer in de buurt komt: ze heeft haar zwakke tegenpool in de tang, en daar geniet ze van. Niemand stopt haar. Ze blijft doorbeuken om te kijken hoe ver ze kan gaan. Ze kan zich intussen niet (meer) voorstellen dat ze ooit wordt teruggefloten, en dus is mijn broer vogelvrij. Tot hij haar op een dag voor het blok zet: normaal doen of opzouten. No mercy.
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
Misschien blijft ze wel doorbeuken en en ervan genieten (hoe verzin je het, maar goed, ik doe met je mee) omdat ze lichamelijk niet in orde is.
En ik denk, als ik je broer na je verhaal mag inschatten dat als bij hem de grens is bereikt dat hij helemaal niet meer van haar houdt en dat hij vertrekt.
Vandaar mijn suggestie dit aan je broer te vertellen en hem die opening te geven.
En ik denk, als ik je broer na je verhaal mag inschatten dat als bij hem de grens is bereikt dat hij helemaal niet meer van haar houdt en dat hij vertrekt.
Vandaar mijn suggestie dit aan je broer te vertellen en hem die opening te geven.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
In de familie wordt er een beetje omheen gedraaid. 't Is pijnlijk om te zien, beschamend, het is een vorm van exhibitionisme, dat openlijke geschreeuw en geruzie. Moeten wij ons ermee bemoeien? We kijken wel beter uit. Het is hun zaak. Ik schets nu even de situatie zoals hij is tijdens familiebijeenkomsten. Maar mijn andere broers kunnen het ook niet aanzien. M'n ouders hebben zelf zo'n huwelijk gehad, altijd getouwtrek om 'persoonlijke vrijheid' (m'n ma) en een normaal gezinsleven (m'n pa), dus die houden zich op de vlakte. Zelf gescheiden, hè?quote:Op maandag 4 augustus 2008 15:49 schreef MrSelecta het volgende:
Ik zou eerst gewoon es rustig met je broer erover praten, maar wel duidelijk maken dat dit zo langer door kan gaan. Misschien aangeven dat het je veel pijn doet als je ziet hoe je broer wordt behandeld.
Hoe ziet de rest van je familie dit trouwens?
Probleem is dat de situatie nu zo uit de hand begint te lopen dat wij ons eigenlijk niet meer afzijdig kunnen houden. Toen m'n broer een geintje maakte over een donkere gozer aan het zwembad, begon zij vrouw hem loeihard voor vuile racist uit te maken, en dat hij een zieke geest had. Gewoon een geintje! Maar op zo'n moment vergaat het lachen je wel. Tegelijk was de discussie zo absurd dat niemand zin had om er serieus op in te gaan. Dus wordt er snel overheen gepraat, om escalatie te voorkomen. Maar eigenlijk is het natuurlijk gestoord dat zij wegkomt met dit soort beschuldigingen.
Eén van mijn broers gaat denk ik wel actie ondernemen, hem kennende. Helaas is hij niet de meest tactische figuur. Tijdens de vakantie wilde hij er al steeds over beginnen, maar m'n pa was jarig, het moest wel een beetje leuk blijven, dus hebben we (ik en m'n andere broers) gezegd dat-ie ff moest dimmen. Liep een paar keer bijna uit de hand. Wilde hij die schoonzus niet meer zien, zo van: "Dat takkenwijf moet niet in m'n buurt komen, anders verzuip ik haar in de plomp" en dat soort teksten. Hebben we redelijk weten te sussen. Maar die broer staat binnenkort daar op de stoep, dat durf ik wel te voorspellen.
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
SHE, om nog ff terug te komen op deze post:
Mijn schoonzus is boos om het kunstenaarschap van mijn broer (want: geen luxe/geld) maar ze heeft zelf voor hem gekozen. Niet handig voor een luxepaardje zoals zij, maar oké, ze wist waar ze aan begon. Kleine kans dat-ie zich opeens laat omscholen tot bankmedewerker. Is dat een inschattingsfout van haar, of hoe zie jij dat?
)
Die laatste zin, daar gaat het om: waarom dan? Waar kwam die boosheid vandaan? Ontevredenheid over je leven? Dat 't minder makkelijk was dan je had gedacht?quote:Op maandag 4 augustus 2008 13:30 schreef SHE het volgende:
Klinkt als een blauwdruk van mijn relatie. Alleen mijn man had wel de ballen me voor het blok te zetten: normaal doen, weer lief worden anders optiefen.
Ik ben ook een verwend nest, met nul komma nul gevoel voor verantwoordelijkheid.
Dat is er inmiddels aardig uitgeramd hoor, en ik weet nu dat ik anderen nooit verantwoordelijk kan maken voor mijn eigen keuzes. ( dat was het mooie, ik werd boos om dingen waar ik ZELF voor gekozen had )
Mijn schoonzus is boos om het kunstenaarschap van mijn broer (want: geen luxe/geld) maar ze heeft zelf voor hem gekozen. Niet handig voor een luxepaardje zoals zij, maar oké, ze wist waar ze aan begon. Kleine kans dat-ie zich opeens laat omscholen tot bankmedewerker. Is dat een inschattingsfout van haar, of hoe zie jij dat?
Heeft zij dus ook gehad, een soort inzinking, en daarna is het gaan ontsporen. Toen mijn schoonzus net een relatie had met mijn broer, was zij de Perfecte Vriendin. Beetje te perfect, soort toegewijde sloof die de hele dag zijn schouders masseerde en zelfs het eten op zijn bord schepte. Van vrienden van haar heb ik wel eens gehoord dat niemand haar zo kende, ze speelde dus een rol, liep de hele tijd voor hem te draven en te knipmessen. Ook niet echt normaal. Wij vonden het nogal lachwekkend, maargoed, mijn broer was helemaal het mannetje. Daarna gedroeg ze zich een tijdje oké, ze nokte met dat gedweep, en nu zijn de stoppen opeens doorgeslagen en is ze veranderd in een viswijf. (Eén van m'n broers zei nog: 'Zo, dan heb je echt de kat in de zak gekocht.'quote:Overigens werd mijn gedrag pas heftig na een burn out. Daarvoor was ik gewoon spoiled, maar lief.
)
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
tvp
More oneness, less categories
Open hearts, no strategies
Decisions based upon faith and not fear
People who live right now and right here
Open hearts, no strategies
Decisions based upon faith and not fear
People who live right now and right here
quote:Op dinsdag 5 augustus 2008 00:45 schreef Revolverheld het volgende:
Ook ik viel voor mijn vriend omdat hij zo anders was dan de mannen die ik gewend was.quote:Die laatste zin, daar gaat het om: waarom dan? Waar kwam die boosheid vandaan? Ontevredenheid over je leven? Dat 't minder makkelijk was dan je had gedacht?
Mijn schoonzus is boos om het kunstenaarschap van mijn broer (want: geen luxe/geld) maar ze heeft zelf voor hem gekozen. Niet handig voor een luxepaardje zoals zij, maar oké, ze wist waar ze aan begon. Kleine kans dat-ie zich opeens laat omscholen tot bankmedewerker. Is dat een inschattingsfout van haar, of hoe zie jij dat?
Ergens geloof ik wel dat ik voor hem koos omdat ik toen al wilde veranderen, maar niet wist hoe.
Uiteindelijk is dat ook de beste keuze geweest; want juist door zijn houding kwam alles eruit. Voor een keer was er niet de oppervlakkigheid van status, zien en gezien worden, maar had ik te maken met iemand die me gewoon zag voor wie ik echt was.
Maar dat irriteerde me tegelijkertijd mateloos. Soms nog als ik me weer eens teleurgesteld voel, heb ik de neiging hem daar de schuld van te geven. Omdat hij geen snelle jongen is, geen praatjes heeft ..
Dat is natuurlijk krankzinnig en vooral ook gemeen, maar je moet begrijpen dat je dat niet doet om hem te raken, maar omdat je echt niet weet hoe je je moet overgeven. Aan jezelf of aan je partner.
Althans, dat is wat voor mij opgaat.
Euh tja, ik dacht zelf vroeger ook dat ik gods gift to men was en daar deed ik ook alles voor. Helaas komen met eisen ook gevaren en niemand is in staat dat lang vol te houden. Zeker als je helemaal niet zo perfect bent. Maar ik was een beetje overdreven in elk facet van mijn leven; niet alleen bij partners, maar ook in mijn werk, mijn sociale activiteiten en sport. Tot op een dag mijn hoofd en lichaam hadden besloten dat ze er geen kracht meer voor hadden.quote:Heeft zij dus ook gehad, een soort inzinking, en daarna is het gaan ontsporen. Toen mijn schoonzus net een relatie had met mijn broer, was zij de Perfecte Vriendin. Beetje te perfect, soort toegewijde sloof die de hele dag zijn schouders masseerde en zelfs het eten op zijn bord schepte. Van vrienden van haar heb ik wel eens gehoord dat niemand haar zo kende, ze speelde dus een rol, liep de hele tijd voor hem te draven en te knipmessen. Ook niet echt normaal. Wij vonden het nogal lachwekkend, maargoed, mijn broer was helemaal het mannetje. Daarna gedroeg ze zich een tijdje oké, ze nokte met dat gedweep, en nu zijn de stoppen opeens doorgeslagen en is ze veranderd in een viswijf. (Eén van m'n broers zei nog: 'Zo, dan heb je echt de kat in de zak gekocht.'
Dat gevoel van falen kan een allesoverheersende woede in je ontketenen. En hoe langer dat stand houd, hoe heviger dat wordt. Tot mensen je echt gaan haten en dan heb je je doel bereikt, want dan kan je zegggen : ' zie je wel wat een losers, ze hebben alleen maar commentaar en proberen de poten onder mij vandaan te zagen. Sukkels zijn het. Incapabele dombo's! '
Zodat je vervolgens weer van jezelf kan walgen omdat je stiekem wel weet dat je eigen kut gedrag die aversie aanjaagt.
Het is een prachtige cyclus van angst, wanhoop en woede..die zich tot in den treure blijft herhalen.
Goede nieuws is wel dat er een remedie voor is. Het heet 'grow the fuck up whining bitch and get a shrink while you're at it '
Dat en een man die je theatrale crap en misplaatste onzekerheid niet pikt.
Hm, interessant. Een soort bindingsangst dus, of angst om echt gewaardeerd te worden om wie je bent (en dan dus de angst om door te mand te vallen/hem kwijt te raken). Ik moet eens nadenken of zoiets ook bij mijn schoonzus aan de hand zou kunnen zijn. Bijna alsof ze hem nu op de proef stelt. Alsof ze nu die hele relatie zo op de spits drijft om een scheiding af te dwingen, zodat het een self fulfilling prophecy wordt en ze kan zeggen: zie je wel.quote:Op dinsdag 5 augustus 2008 01:30 schreef SHE het volgende:
Ook ik viel voor mijn vriend omdat hij zo anders was dan de mannen die ik gewend was.
Ergens geloof ik wel dat ik voor hem koos omdat ik toen al wilde veranderen, maar niet wist hoe.
Uiteindelijk is dat ook de beste keuze geweest; want juist door zijn houding kwam alles eruit. Voor een keer was er niet de oppervlakkigheid van status, zien en gezien worden, maar had ik te maken met iemand die me gewoon zag voor wie ik echt was.
Maar dat irriteerde me tegelijkertijd mateloos. Soms nog als ik me weer eens teleurgesteld voel, heb ik de neiging hem daar de schuld van te geven. Omdat hij geen snelle jongen is, geen praatjes heeft ..
Dat is natuurlijk krankzinnig en vooral ook gemeen, maar je moet begrijpen dat je dat niet doet om hem te raken, maar omdat je echt niet weet hoe je je moet overgeven. Aan jezelf of aan je partner.
Althans, dat is wat voor mij opgaat.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat ze écht van hem houdt. En hij van haar. Dit zijn geen mensen die uit gemakzucht voor elkaar hebben gekozen. Op bepaalde vlakken is er ook echt respect. Wederzijds, dus. Zij kan (op haar goede momenten) een lofzang op hem houden. Daarom zijn die woedende uitbarstingen ook zo onbegrijpelijk. Ik dacht tijdens de vakantie een paar keer: ze haat hem. Zo doe je alleen tegen iemand die je haat. Ze trapte hem van zich af als een valse hond. Ik moest ook denken aan de film Who's afraid of Viginia Woolf.
Hier verschilt mijn schoonzus van jou, in zo verre dat zij zichzelf beschouwt als gods gift to humanity, dus to men and women and children and animals, maar die arrogantie heeft er bij haar juist toe geleid dat ze nergens moeite voor doet. Ze hangt achterover en gelooft het verder wel. Nul ambitie, ook. Ja, ze verbaast zich erover dat ze niet allang is gevraagd voor een topfunctie, maar dat ligt natuurlijk aan al die stakkers die haar talenten niet zien. Kan natuurlijk ook verkapte onzekerheid zijn. Niks proberen, zodat ze ook niet op haar bek gaat. Gevoel van falen, dus idd. Angst om te falen.quote:Euh tja, ik dacht zelf vroeger ook dat ik gods gift to men was en daar deed ik ook alles voor. Helaas komen met eisen ook gevaren en niemand is in staat dat lang vol te houden. Zeker als je helemaal niet zo perfect bent. Maar ik was een beetje overdreven in elk facet van mijn leven; niet alleen bij partners, maar ook in mijn werk, mijn sociale activiteiten en sport. Tot op een dag mijn hoofd en lichaam hadden besloten dat ze er geen kracht meer voor hadden.
Dat gevoel van falen kan een allesoverheersende woede in je ontketenen. En hoe langer dat stand houd, hoe heviger dat wordt. Tot mensen je echt gaan haten en dan heb je je doel bereikt, want dan kan je zegggen : ' zie je wel wat een losers, ze hebben alleen maar commentaar en proberen de poten onder mij vandaan te zagen. Sukkels zijn het. Incapabele dombo's! '
Zodat je vervolgens weer van jezelf kan walgen omdat je stiekem wel weet dat je eigen kut gedrag die aversie aanjaagt.
Het is een prachtige cyclus van angst, wanhoop en woede..die zich tot in den treure blijft herhalen.
Ik overweeg inmiddels om de beste vriend van mijn broer (dus geen familie) eens subtiel uit te horen. Kijken of hij iets weet. Best kans dat mijn broer het er al met hem over heeft gehad. Hij lijkt mij de beste persoon om het onderwerp met mijn broer te bespreken. Familieverhoudingen zijn altijd ingewikkeld. Mijn broer houdt zich bij ons (wb dit onderwerp) op de vlakte. Schaamte, denk ik, en misschien ziet hij het ook als verraad tegenover zijn vrouw (als hij er met ons over praat, bedoel ik). Dus met die vriend ga ik deze week eens afspreken.quote:Goede nieuws is wel dat er een remedie voor is. Het heet 'grow the fuck up whining bitch and get a shrink while you're at it '
Dat en een man die je theatrale crap en misplaatste onzekerheid niet pikt.
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
Zag trouwens dat er een tweede 'Schoonzusters'-topic loopt, misschien een ideetje voor een apart themaforum? Het Grote Gestoorde Schoonzussenforum
Het Grote Gestoorde Schoonzussenforum
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
Dat zou ik niet doen, tenzij je zelf fysiek van haar hormonen (of iets anders) wilt krijgenquote:Op maandag 4 augustus 2008 14:34 schreef Oblivion het volgende:
Wat je ook kan doen is bij haar aankaarten of ze last heeft fysiek van haar hormonen.
-knip-
, maar die conclusie trok je zelf ook al.Het topic doorlezende slinger ik een beetje mee met wat er geschreven wordt. Maar ik vind het belang van de kinderen een zwaar weegpunt om je er al dan niet mee te bemoeien. Daar mag je je broer zeker op aanspreken. Hij is de vader en ook dus ook verantwoordelijk dat zijn kinderen niet in een dergelijk ongewenste situatie hoeven op te groeien.
Ik vind je schoonzus geen bitch (jij ook niet) en geloof ook niet dat ze dit doet uit eigenbelang. De vraag of ze eigenlijk niet depressief is, kwam bij mij ook op. Vooral omdat ze zo veranderd is. En dat wat eerder net randje was, qua opmerkingen, er nu zo uitvergroot overheen gaan. Onderliggend schat ik uit jouw posts ook zo in dat ze erg onzeker is. Zo nu en dan komt het nogal opgeblazen over.
Maargoed, conclusie is dat ik denk dat het en-en is. En een beetje een verwend type, met weinig eigenwaarde en zichzelf overschreeuwend, èn dat ze niet gelukkig is.
Maar diegene wie haar die spiegel moet voorhouden is toch echt wel je broer. Al was het niet om hemzelf, maar om zijn kinderen.
Ik heb ook zo'n moeder. Heb ik vanaf mijn 21e geen contact meer mee.
Ik zou echt met je broer gaan praten, al is het maar om de kinderen.
Ik zou echt met je broer gaan praten, al is het maar om de kinderen.
|
|
