Gestoord is niet het goede woord denk ik , je broer wil gewoon er zijn voor z'n vrouw en kindjes en is daardoor (denk ik) verblind door de realiteit namelijk dat zijn vrouwtje veranderd is en de dingen verkeerd aanpaktquote:Op maandag 4 augustus 2008 04:45 schreef Neemmijnietserieus het volgende:
Je broer laat dat gedrag toe, sterker nog, hij zegt dat hij het normaal vindt. Wat mij betreft ligt "de fout" dus voor 50 procent bij hem en is hij net zo gestoord als je schoonzus.
Anyway, 't lijkt mij tijd voor je broer om grenzen te gaan stellen, de beuk erin dus! En dan maar hopen dat er geen drama's plaats vinden waar de kids bij zijn.
Ja, laten we d'r 50.000 euro aan hulpverlening tegenaan gooienquote:Op maandag 4 augustus 2008 08:44 schreef Kloppend.Mannenvlees het volgende:
Zo, wat een verhaal.
Het lijkt me me maar moeilijk om dat te zien gebeuren bij je eigen broer inderdaad.
Er is echt wel iets met die vrouw aan de hand waar professionele hulp voor nodig is om te fixen. Er is er echter maar een die dat voor elkaar kan krijgen, en dat is je broer.
Doe eens ff niet zo negatief reageren op de suggestie van iemand anders, trieste jankzak.quote:Op maandag 4 augustus 2008 08:49 schreef Neemmijnietserieus het volgende:
[..]
Ja, laten we d'r 50.000 euro aan hulpverlening tegenaan gooien![]()
![]()
't Mens is gewoon ontevreden met de/een situatie en wordt daarin niet tegengehouden door d'r vent. Kwestie van grenzen stellen lijkt mij meer op z'n plaats...
Ik denk dat hij geen gezichtsverlies wil leiden door toe te even dat het foute boel is.quote:Op maandag 4 augustus 2008 09:37 schreef Fellware het volgende:
Tja, als je broer zich er goed bij voelt...
Kan wel, heb ik ook gedaan na een enorme ruzie tussen hen. Hij zat helemaal stuk, dus ik heb gevraagd wat er aan de hand was. Hij beweerde dat dit normaal was, niks aan de hand, hij zei zoiets van: 'Ze was een beetje gespannen.' (Ik dacht: geflipt is more like it, maar goed).quote:Op maandag 4 augustus 2008 10:54 schreef Copycat het volgende:
Kun je het wel bij je broer aankaarten?
Je zou 'm gewoon een keer 1-op-1 moeten spreken en hem uitleggen dat het niet alleen in zijn belang is en dat van zijn vrouw maar vooral ook in het belang van de kinderen dat er iets moet veranderen met de relatie tussen je broer en zijn vrouw. En dat als ze er zelf niet uit kunnen komen, ze de stap moeten zetten richting huisarts/professionele hulp.quote:Op maandag 4 augustus 2008 11:05 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
Kan wel, heb ik ook gedaan na een enorme ruzie tussen hen. Hij zat helemaal stuk, dus ik heb gevraagd wat er aan de hand was. Hij beweerde dat dit normaal was, niks aan de hand, hij zei zoiets van: 'Ze was een beetje gespannen.' (Ik dacht: geflipt is more like it, maar goed).
Hij wil denk ik de vuile was niet buiten hangen, neemt haar toch in bescherming. Ook wil hij mijn ouders niet alarmeren, hij is de oudste thuis, ik denk dat-ie zich ervoor schaamt. Doen alsof alles normaal is. Maar ja, de feiten spraken op vakantie voor zich
My thoughts exactlyquote:Op maandag 4 augustus 2008 11:10 schreef Armageddon het volgende:
Dit klinkt behoorlijk ziek.
Je broer moet gewoon eens z'n bek opentrekken tegen dat wijf. En als het d'r niet bevalt dan tieft ze maar een eind op!
Ik mag toch hopen dat hij dan de kinderen meeneemt en hun zo goed als mogelijk een nieuw 'thuis' geeft!?quote:Op maandag 4 augustus 2008 10:53 schreef Revolverheld het volgende:
... Maar hoe lang trekt hij dit nog? Dat loopt uit op een scheiding, als hij alles over zich heen laat komen. Op een dag is hij weg, denk ik. En dan zit zij daar met 3 (of 4) kids die ze nu al niet kan handelen, laat staan als ze alleen is.
Mijn eigen ouders hadden ook zo'n soort heftige coflictrelatie, waarbij mijn moeder de schuld altijd bij mijn pa legde. Zijn nu ook uit elkaar. Ma trok het niet meer, had meer ruimte nodig voor zichzelf (typisch...) Mijn broer heeft een soort spiegelrelatie, denk ik wel eens. Dat hij dat (onbewust?) heeft opgezocht omdat het 't enige is dat hij kent?quote:Op maandag 4 augustus 2008 08:49 schreef Neemmijnietserieus het volgende:
't Mens is gewoon ontevreden met de/een situatie en wordt daarin niet tegengehouden door d'r vent. Kwestie van grenzen stellen lijkt mij meer op z'n plaats...
Het is met alle vormen van mishandeling binnen een relatie : het sluipt er meestal in.quote:Op maandag 4 augustus 2008 11:32 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
My thoughts exactly![]()
Punt is dat hij met haar getrouwd is en kids heeft, maakt de zaak er net ff anders op. Lijkt erop dat hij erin is geluisd: leuk, lief vrouwtje aan de haak, trouwen, en dan komt het eerste kind en toont ze haar ware gezicht. Bij elk volgende kind wordt 't erger. Nu is 't niet meer te handelen, 't is een vorm van geestelijke mishandeling.
Yep. En waar ik dus bang voor ben is dat 't onomkeerbaar is. Als je eenmaal zo'n grens over bent (en alles in openheid, wij zitten er gewoon bij en zijn getuige van haar wangedrag) is er geen weg meer terug. Ik zie haar niet snel in therapie gaan... helaas. Schuld ligt per definitie bij mijn broer. Ze zal wel roepen dat HIJ in therapie moetquote:Op maandag 4 augustus 2008 11:40 schreef bluuf het volgende:
[..]
Het is met alle vormen van mishandeling binnen een relatie : het sluipt er meestal in.
Vind het nogal heftig om te zien hoe m'n broer onderuit geschopt wordt door z'n eigen vrouw... Voor m'n lol ga ik zeker niet meer met ze op vakantie, dit was een speciale gelegenheid (pa jarig).quote:Op maandag 4 augustus 2008 11:44 schreef N.icka het volgende:
Ik zou me er niet mee bemoeien , het is jou broers pakkie aan. Ga gewoon niet meer mee op vakantie als jij je er zo aan ergert.
Ik merk dat je een heleboel aannames maakt: ik denk , ik merk ........
Laat ze.
Zou kunnen, weet ik niet. Maar 't zonnetje in huis is ze iig al heel lang niet meerquote:Op maandag 4 augustus 2008 11:50 schreef LoudGirl het volgende:
Als hij zich zo laat behandelen, lijkt me dat niet perse een slecht idee. Je hebt twee mensen nodig om zo'n destructief patroon in stand te houden. Weet je of ze een of meer postnatale depressies heeft gehad?
Dat zie je idd wel vaker. je broer is daarnaast ook nog de oudste en als je pa vertrokken is, nog voordat hij het huis uit was, heeft ze hem misschien al gebruikt voor dit geneuzel, als vervanging van een eventuele partner.quote:Op maandag 4 augustus 2008 11:39 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
Mijn eigen ouders hadden ook zo'n soort heftige coflictrelatie, waarbij mijn moeder de schuld altijd bij mijn pa legde. Zijn nu ook uit elkaar. Ma trok het niet meer, had meer ruimte nodig voor zichzelf (typisch...) Mijn broer heeft een soort spiegelrelatie, denk ik wel eens. Dat hij dat (onbewust?) heeft opgezocht omdat het 't enige is dat hij kent?
Zit wat in, heb ik zelf ook bedacht. Het is ook geen nieuw fenomeen, dit speelt al langer en ik heb me al die tijd afzijdig gehouden. Lekker laten gaan. Maar nu zie ik mijn broer kapot gaan. Hij houdt zich groot, doet alsof alles normaal is, maar iemand die zo wordt behandeld door zijn vrouw, gaat vanbinnen echt wel kapot, hoor. Dus dan kom je bij de vraag of je dat lekker laat gebeuren, of dat je iemand probeert te helpen. Beetje makkelijk om je ogen ervoor te sluiten. Is dat binnen een familie niet een soort verantwoordelijkheid? Dat je elkaar helpt? Bij een vriend zou het al anders liggen, die heeft zijn eigen familie en achtergrondverhaal. Daar zou ik me niet snel mee bemoeien op dit persoonlijke niveau. Maar dit gaat over mijn broer.quote:
Ik ben geen kenner en het is natuurlijk altijd lastig om iets te zeggen over iemand d.m.v. zo'n verhaal op fok. Maar het klinkt mij ook in de oren als een gigantische postnatale depressie.quote:Op maandag 4 augustus 2008 08:49 schreef nxmr het volgende:
De meeste reacties hier haken in op stappen die je broer moet ondernemen. Maar ik heb het idee dat de situatie anders is, naar aanleiding van de informatie die je geeft.
Het verhaal doet mij namelijk heel erg denken aan een situatie in een ander gezin die ik van dichtbij heb meegemaakt.
Ik krijg het idee dat je schoonzus tegen een depressie aanzit. Ik weet niet of ze werkt(e), of hele andere ambities had in het leven dan dat het leven haar op dit moment biedt, maar het lijkt erop dat ze met zichzelf in de knoop zit. Ze reageert alles af op je broer en kinderen, ook haar eigen luiheid. Een kort lontje, veel schreeuwen omdat normaal redeneren te vermoeiend is, geen levenslust, en waarschijnlijk zijn er ook dagen waarbij ze haar bed nauwelijks uitkomt.
Ze zal moeten erkennen dat ze hulp van buitenaf nodig heeft (of ze nu tegen een depressie aanzit of dat het totaal iets anders is maakt niets uit). En dat is de grootste stap. Hier kun je haar niet in forceren. Maar het is duidelijk dat er wat moet gebeuren, want dit gedrag reflecteert zich ook op de kinderen, die op zo'n manier op hun 12e al het huis uit willen.
Het heeft geen zin (wat hierboven staat) als je broer met eenzelfde felheid er tegenin gaat. Dat zal het alleen maar erger maken, aangezien dan zelfs haar 'rots' wegvalt (aangezien hij nu degene is die alle dingen doet).
En de enige die er iets tegen kan doen is je broer. Voor de rest zijn het jouw zaken niet, en bij dit soort gevallen kun je je er ook maar niet mee inlaten want dat krijg je dubbel zo hard weer terug op je bord. En misschien neemt je broer het je wel helemaal niet in dank af en verstoort dit de familieband, en dan ben je nog verder van huis.quote:Op maandag 4 augustus 2008 12:42 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
Zit wat in, heb ik zelf ook bedacht. Het is ook geen nieuw fenomeen, dit speelt al langer en ik heb me al die tijd afzijdig gehouden. Lekker laten gaan. Maar nu zie ik mijn broer kapot gaan. Hij houdt zich groot, doet alsof alles normaal is, maar iemand die zo wordt behandeld door zijn vrouw, gaat vanbinnen echt wel kapot, hoor. Dus dan kom je bij de vraag of je dat lekker laat gebeuren, of dat je iemand probeert te helpen. Beetje makkelijk om je ogen ervoor te sluiten. Is dat binnen een familie niet een soort verantwoordelijkheid? Dat je elkaar helpt? Bij een vriend zou het al anders liggen, die heeft zijn eigen familie en achtergrondverhaal. Daar zou ik me niet snel mee bemoeien op dit persoonlijke niveau. Maar dit gaat over mijn broer.
Natuurlijk is het meer dan logisch dat je probeert te helpen als je ziet dat je broer er aan kapot gaat. Daar is familie idd voor. Hoe sterk hij zich ook probeert te houden en doet alsof er niks is.quote:Op maandag 4 augustus 2008 12:42 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
Zit wat in, heb ik zelf ook bedacht. Het is ook geen nieuw fenomeen, dit speelt al langer en ik heb me al die tijd afzijdig gehouden. Lekker laten gaan. Maar nu zie ik mijn broer kapot gaan. Hij houdt zich groot, doet alsof alles normaal is, maar iemand die zo wordt behandeld door zijn vrouw, gaat vanbinnen echt wel kapot, hoor. Dus dan kom je bij de vraag of je dat lekker laat gebeuren, of dat je iemand probeert te helpen. Beetje makkelijk om je ogen ervoor te sluiten. Is dat binnen een familie niet een soort verantwoordelijkheid? Dat je elkaar helpt? Bij een vriend zou het al anders liggen, die heeft zijn eigen familie en achtergrondverhaal. Daar zou ik me niet snel mee bemoeien op dit persoonlijke niveau. Maar dit gaat over mijn broer.
Dat maakt het nog meer duidelijk. En duidt imho nog meer op een depressie. Ze is kennelijk niet tevreden met hoe haar leven is gaan lopen. Ik zou doen wat Karammel zegt.quote:Op maandag 4 augustus 2008 12:55 schreef Revolverheld het volgende:
Vergeet ik nog te zeggen dat zij, de schoonzus dus, uit een hele rijke familie komt. Ze is altijd enorm verwend, heeft nooit een poot uitgestoken. Zilveren lepel tussen de tanden, zeg maar. Mijn eigen familie is ook niet bepaald onbemiddeld, maar mijn broer heeft voor het kunstenaarschap gekozen. Geen vetpot. Grote tentoonstellingen of opdrachten blijven uit, hij krabbelt al jaren in zijn altelier, hoopt op een doorbraak die (nog) niet komt. Dit zit haar ook dwars. Dat wist ze allemaal toen ze met hem trouwde, vond ze juist wel interessant, een romantisch leven met een kunstenaar. Maar de praktijk met 3 kids en een huishouden is anders. Ze vindt hem een mislukkeling. Ik snap dat aan de ene kant wel, maar hij is wel de man voor wie ze gekozen heeft, en kunstenaar is hij altijd geweest.
Denk je werkelijk dat mensen hulp willen van hen die hun benarde situatie veroordelen?quote:Op maandag 4 augustus 2008 04:32 schreef Revolverheld het volgende:
Omdat ze vroeger heel aardig was (voordat de kids kwamen, zeg maar) vraag ik me af of die vrouw geen stoornis heeft. Ik wil m'n broer graag helpen, zijn leven moet een hel zijn, maar zelf wil hij het niet onder ogen zien. Iemand ervaring met zulk gedrag?
Dat dus.quote:Op maandag 4 augustus 2008 13:02 schreef Twiggy het volgende:
[..]
Denk je werkelijk dat mensen hulp willen van hen die hun benarde situatie veroordelen?![]()
Een beetje zus bemoeit zich niet inhoudelijk met de relatie van haar broer maar onderhoudt een vertrouwensband met hem zodat hij weet dat hij kan rekenen op een vangnet als het hem wél te veel wordt. Dus back off.
Een beetje zus weet dat haar broer op de lange duur wel dankbaar zal zijn voor haar hulp. Als je ziet dat je broer aan het wegkwijnen is dan doe je daar iets aan. Sommige mensen zijn het stadium al lang gepasseerd waar ze inzien dat het te veel wordt. Die zullen uit zichzelf geen hulp gaan vragen en doen ze dat wel dan is het al te laat.quote:Op maandag 4 augustus 2008 13:02 schreef Twiggy het volgende:
[..]
Denk je werkelijk dat mensen hulp willen van hen die hun benarde situatie veroordelen?![]()
Een beetje zus bemoeit zich niet inhoudelijk met de relatie van haar broer maar onderhoudt een vertrouwensband met hem zodat hij weet dat hij kan rekenen op een vangnet als het hem wél te veel wordt. Dus back off.
En hoe doe je dat dan, als zus ingrijpen?quote:Op maandag 4 augustus 2008 13:15 schreef Karammel het volgende:
[..]
Een beetje zus weet dat haar broer op de lange duur wel dankbaar zal zijn voor haar hulp. Als je ziet dat je broer aan het wegkwijnen is dan doe je daar iets aan. Sommige mensen zijn het stadium al lang gepasseerd waar ze inzien dat het te veel wordt. Die zullen uit zichzelf geen hulp gaan vragen en doen ze dat wel dan is het al te laat.
Ook vind ik het belang van de kinderen in dit geval nogal belangrijk. De kinderen gaan er aan onderdoor als hun ouders zo door blijven gaan. Dan heb je als zus in te grijpen en het voor de kinderen op te nemen. Die zijn nog niet zover dat ze dat zelf kunnen doen.
Ja kan niet veel doen. Ja kan alleen goed praten met je broer in de hoop dat hij zelf ook in gaat zien dat het fout zit. Dan kan jij hem alleen nog doorverwijzen naar een professional in de vorm van relatietherapie.quote:Op maandag 4 augustus 2008 13:18 schreef Lienekien het volgende:
[..]
En hoe doe je dat dan, als zus ingrijpen?
Praten met je broer.. vragen hoe hij er tegenaankijkt, hoe hij zichzelf over een paar jaar ziet.. hoe tevreden hij is met de manier waarop hij met zijn vrouw omgaat.. misschien geeft de broer dan wel aan dat hij het wel best vindt, of dat de zus zich er niet mee moet bemoeien. Misschien waardeert hij 't juist enorm en weet hij niet hoe de situatie te veranderen, en kun je 'm als zus advies geven, aanraden hulp te zoeken, etc.quote:Op maandag 4 augustus 2008 13:18 schreef Lienekien het volgende:
[..]
En hoe doe je dat dan, als zus ingrijpen?
quote:Op maandag 4 augustus 2008 12:55 schreef Revolverheld het volgende:
Vergeet ik nog te zeggen dat zij, de schoonzus dus, uit een hele rijke familie komt. Ze is altijd enorm verwend, heeft nooit een poot uitgestoken. Zilveren lepel tussen de tanden, zeg maar. Mijn eigen familie is ook niet bepaald onbemiddeld, maar mijn broer heeft voor het kunstenaarschap gekozen. Geen vetpot. Grote tentoonstellingen of opdrachten blijven uit, hij krabbelt al jaren in zijn altelier, hoopt op een doorbraak die (nog) niet komt. Dit zit haar ook dwars. Dat wist ze allemaal toen ze met hem trouwde, vond ze juist wel interessant, een romantisch leven met een kunstenaar. Maar de praktijk met 3 kids en een huishouden is anders. Ze vindt hem een mislukkeling. Ik snap dat aan de ene kant wel, maar hij is wel de man voor wie ze gekozen heeft, en kunstenaar is hij altijd geweest.
Hé hé, dat dusquote:Op maandag 4 augustus 2008 13:30 schreef SHE het volgende:
[..]
Klinkt als een blauwdruk van mijn relatie. Alleen mijn man had wel de ballen me voor het blok te zetten: normaal doen, weer lief worden anders optiefen.
I
Ja, je kunt 'm advies geven. Maar ingrijpen?quote:Op maandag 4 augustus 2008 13:28 schreef Perrin het volgende:
[..]
Praten met je broer.. vragen hoe hij er tegenaankijkt, hoe hij zichzelf over een paar jaar ziet.. hoe tevreden hij is met de manier waarop hij met zijn vrouw omgaat.. misschien geeft de broer dan wel aan dat hij het wel best vindt, of dat de zus zich er niet mee moet bemoeien. Misschien waardeert hij 't juist enorm en weet hij niet hoe de situatie te veranderen, en kun je 'm als zus advies geven, aanraden hulp te zoeken, etc.
Ja, je kunt moeilijk als een soort Nanny voor volwassenen hun huis binnenmarcheren.. Maar je broer helpen tot inzicht te komen en met zijn neus de goede kant opzetten, richting verbetering.. dat is best mogelijk. Als die negatieve spiraal maar doorbroken is, het probleem onderkend.. dan kan er aan gewerkt worden door broer en zijn heks vrouw.quote:Op maandag 4 augustus 2008 13:31 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Ja, je kunt 'm advies geven. Maar ingrijpen?
Natuurlijk wil je dat je broer gelukkig is en dat zijn kinderen een beetje fijn opgroeien. Maar het blijft een zaak tussen hem en zijn vrouw en als zus ben je dan ook maar een buitenstaander.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |