Samenwonen

Het gaat toch om tijdelijk?
Vanuit de samenwoonsituatie een tijdje naar het buitenland, en daarna kom je weer gewoon terug, ik snap werkelijk niet waarom dat niet zou kunnen.
Betekent samenwonen dan dat je met een ketting aan de bank vastligt waar je 'gezellig samen' op moet gaan zitten in afwachting van de rest van je leven, of is samenwonen een keuze uit liefde?
Dezelfde liefde waarmee je je partner even (geografisch gezien) moet missen omdat hij/zij tijdelijk iets wil gaan doen waar ie alleen maar beter van kan worden?
Ik zou het Spaans benauwd krijgen als samenwonen een einde aan mijn vrije wil zou betekenen.

Nou TS (en Shmoopy ook dan maar) , Bij heel veel mensen onstaat er na een paar jaar het idee van "Ik wil meer diepgang en een stapje verder met diegene die ik al jaren ken en van wie ik houdt".
Dat is normaal , een normaal mens gaat in het verloop van jaren meer van diegene houden waardoor 'settelen' een logisch oorzaak van die gedachten/gevoelensgang is.

Als TS dat niet wilt en na 4 jaar en nog steeds afstand wil hebben including die zogenaamde heilige ruimte om haar heen moet ze eerlijk zijn.

Dit heel eerlijk vertellen aan haar vriend en mocht de relatie uitgaan iemand zoeken die net als haar zo'n D-lat (dichtbij lange afstandsrelatie) relatie zoekt. Zo speel je alleen maar met de gevoelens van iemand die wel serieus bij diegene wilt zijn na 4 jaar.

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 20:17 schreef BabblingBrook het volgende:

[..]

Ik dwing niemand om van mij te houden Mijn vriendje is bij mij, omdat hij bij me wil zijn. Hij weet hoe ik over bepaalde onderdelen in onze relatie denk en hij accepteert het.

Ik denk dat je na 4 jaar bijelkaar bent omdat je van elkaar houdt, niet alleen omdat je bij iemand wilt zijn, want dat kun je met iedereen namelijk.

Als hij zo'n relatie accepteert zoals jij je dat voorstelt dan is er nog kans met jullie.

Ik weet niet meer wie diegene was met die GLAZEN BOL die bij voorbaat zag dat het zou mislukken, maar zo zie ik dat dan niet zoals jij het nu zegt.

En als jij ook van hem houdt werk het uit zou ik zeggen.

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 17:35 schreef Technoviking het volgende:

[..]

Gezien je postgeschiedenis vind ik dat niet vreemd.
Misschien kun je beter een kat nemen?

Ik snap deze opmerking eigelijk niet?
Ik post haast nooit wat hier eigelijk.

En ik heb 3 katten...

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 20:11 schreef BabblingBrook het volgende:

[..]

Ja tijdelijk in het buitenland en "Spaans benauwd" is een leuke woordspeling, want ik wil in Spanje gaan studeren

Dan zou ik single zijn tegen de tijd dat je daar heen gaat.

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 19:44 schreef Seventees het volgende:

[..]

Heb het er met haar over.

En TS: als het niet goed aanvoelt, moet je niet gaan samenwonen. Je bent er nog niet klaar voor. Komt vanzelf.

Ja, dat denk ik ook. Maar niet met hem.

yeah ;-)

Maar simpel gezecht als jij er nog niet aan toe bent om samen te gaan wonen na 4 jaar dan moet je wel eerlijk tegen hem zijn en dat ook gewoon direct zeggen, en dat als je gaat studeren dat dat zeker geen belemering is in jullie relatie. Je mag er van uit gaan als je 4 jaar samen iets hebt dat er ook een vertrouwen in elkaar is. Mocht dat niet zo zijn dan kan ik nu al zeggen dat deze relatie gaat mislukken. Meest belangrijke in een relatie is liefde en vertrouwen. Is een van de 2 niet aanwezig begin er dan aub niet aan. Ik spreek uit ervaring in dit. Toch vind ik inderdaad dat je alles gedaan moet hebben voordat je gaat samenwonen..... Leef je leven en geniet en dat zou hij ook moeten doen.

Voordeel van samenwonen is wel dat je goed in de gaten kunt houden of hij niet stiekem porno heeft

Wat een etter ben ik hè

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 22:47 schreef BabblingBrook het volgende:

[..]

Waarom? Vanwege de Don Juans?

Overdreven gezegd ja. Dergelijke buitenlandavonturen zijn vaak echt het hoogtepunt in je (studerende) leven. Ik ken best wat mensen die het hebben laten verpesten omdat ze nog een vriend(in) thuis hadden. Die gemist werd natuurlijk, waardoor ze een beetje aan thuis bleven hangen, veel bellen en mailen en in gedachten met thuis bezig zijn, etc, in plaats van genieten van de nieuwe mensen, het leven daar, de vrijheid om gekke dingen te doen... En als ze dat dan halverwege doorkregen, dan moest het eigenlijk uitgemaakt worden met het thuisfront...

Daardoor ging de hele buitenlandperiode eigenlijk aan ze voorbij, en waren ze alleen maar aan het aftellen tot ze van zichzelf weer naar huis mochten. Ja, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Nouja, geloof me, het kan je een hoop ellende besparen als je een toch al niet al te beste relatie beëindigt voor je een buitenlandavontuur begint.

Then again, ik ken ook heleboel verhalen waarbij het juist prima is gegaan, en de relatie er alleen maar beter op is geworden. Niks is zeker natuurlijk.

Ik denk dat je er redelijk van uit kan gaan dat hij niet fundamenteel verandert. Hij is 25, als het inderdaad puberale besluiteloosheid was geweest was dat nu wel een beetje over. Hij is gewoon niet zoals jij bent, dat wordt ie ook niet. En jij zult ook niet ineens veranderen en niets complexers ambieren dan jullie huisje leuk inrichten en gourmetten met vrienden op zaterdag. Jullie levens passen niet bij elkaar. Ook al is het met hem gezellig, hij stimuleert je niet om meer te bereiken, eerder houdt hij je (onbewust) tegen. Geen wonder dat je zo iemand niet op je lip wil. Ik denk echt dat als je partner beter bij je zou passen je wel zou willen samenwonen, dan weet je dat diegene je ook tijd en ruimte voor jezelf geeft als jullie een huis delen. Nu weet je gewoon dat je dat niet zult krijgen. Dus nee, je moet niet met hem gaan samenwonen en ik denk dat je echt moet overwegen te stoppen met de relatie.

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 13:35 schreef Dipkip het volgende:
Ik denk dat je er redelijk van uit kan gaan dat hij niet fundamenteel verandert. Hij is 25, als het inderdaad puberale besluiteloosheid was geweest was dat nu wel een beetje over. Hij is gewoon niet zoals jij bent, dat wordt ie ook niet. En jij zult ook niet ineens veranderen en niets complexers ambieren dan jullie huisje leuk inrichten en gourmetten met vrienden op zaterdag. Jullie levens passen niet bij elkaar. Ook al is het met hem gezellig, hij stimuleert je niet om meer te bereiken, eerder houdt hij je (onbewust) tegen. Geen wonder dat je zo iemand niet op je lip wil. Ik denk echt dat als je partner beter bij je zou passen je wel zou willen samenwonen, dan weet je dat diegene je ook tijd en ruimte voor jezelf geeft als jullie een huis delen. Nu weet je gewoon dat je dat niet zult krijgen. Dus nee, je moet niet met hem gaan samenwonen en ik denk dat je echt moet overwegen te stoppen met de relatie.

Typisch vrouwelijk weer...

Hopen dat een andermans relatie uitgaat en daar een kick van krijgen alsof ze een snuifje coke binnenwerken als het ook daadwerkelijk gebeurt, .

Triest zeer triest.

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 13:52 schreef TeenWolf het volgende:

[..]

Typisch vrouwelijk weer...

Hopen dat een andermans relatie uitgaat en daar een kick van krijgen alsof ze een snuifje coke binnenwerken als het ook daadwerkelijk gebeurt, .

Triest zeer triest.

* Ding dong*
[R&P news flash]
In íeder topic waarin ook maar het kleinste relatieprobleempje aan de orde is wordt geroepen 'Muahahahaha, kwestie van aftellen tot het uit gaat' [/R&P news flash]

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 13:52 schreef TeenWolf het volgende:

[..]

Typisch vrouwelijk weer...

Hopen dat een andermans relatie uitgaat en daar een kick van krijgen alsof ze een snuifje coke binnenwerken als het ook daadwerkelijk gebeurt, .

Triest zeer triest.

nou haar manneninzicht is wel een post waar je U tegen zegt..

Babbling Brook's vriendje zou eerder een ander soort type vriendin moeten hebben...

Haar idee van dat samenwonen benauwend is, en dingen verplicht is natuurlijk lulkoek. Je kan het zo invullen als je zelf wil en grenzen aangeven bij de ander. Maar het is denk ik meer dat ze het idee heeft dat hij haar aan banden wil leggen en voor zichzelf wil claimen. Bang dat ze op zijn dringende wensen ingaat en daar later spijt van krijgt.

Iemand die de ideëen van haar vriendje het einde vind, zou meer bij hem passen... en die zijn er genoeg...

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 14:26 schreef Godshand het volgende:


Je kan het zo invullen als je zelf wil en grenzen aangeven bij de ander. Maar het is denk ik meer dat ze het idee heeft dat hij haar aan banden wil leggen en voor zichzelf wil claimen. Bang dat ze op zijn dringende wensen ingaat en daar later spijt van krijgt.

Ze heeft het al besproken met haar partner en die weet ervan en accepteert het, want in een eerdere post zei TS dit;

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 20:17 schreef BabblingBrook het volgende:


Ik dwing niemand om van mij te houden Mijn vriendje is bij mij, omdat hij bij me wil zijn. Hij weet hoe ik over bepaalde onderdelen in onze relatie denk en hij accepteert het.

Als ondanks dat TS denkt dat hij haar toch aan banden wil leggen en dit echt in haar hoofd afspeelt ben ik bang dat haar gevoelens voor haar partner niet genoeg zijn.

Iets in me zegt dat ze op hem is uitgekeken en binnen nu en de komende tijd redenen bijelkaar sprokkelt om het uit te maken..

Of ze moet datgene wat in die Quote staat echt menen....maar meent ze dat echt, twijfel twijfel

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 13:52 schreef TeenWolf het volgende:
Typisch vrouwelijk weer...

Hopen dat een andermans relatie uitgaat en daar een kick van krijgen alsof ze een snuifje coke binnenwerken als het ook daadwerkelijk gebeurt, .

Triest zeer triest.

Typisch het gekrenkte mannelijke ego weer, alles wat vrouwen doen uitleggen als manipulatief en haatdragend gedrag newsflash, dat vrouwen jou zo behandelen wil niet zeggen dat ze dat ook bij elkaar doen.

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 15:22 schreef Dipkip het volgende:

[..]

Typisch het gekrenkte mannelijke ego weer, alles wat vrouwen doen uitleggen als manipulatief en haatdragend gedrag newsflash, dat vrouwen jou zo behandelen wil niet zeggen dat ze dat ook bij elkaar doen.

Ik hoor het om me heen hoe ze over mannen praten, alsof het misdadigers zijn.

Nergens voor nodig toch? Mannen zijn heus wel lief

Boeiend topic

ff snelle reactie, moet zo gaan .

ik woon nu een paar maanden samen en vind het 'altijd samenzijn' wel gezellig eigenlijk . Overdag hebben we beide een eigen leven (studie/werk/etc) en 's avonds doen we ook vaak onze eigen dingen, eten doen we vrijwel altijd samen en dat vind ik wel relax. Hoef ik niet meer voor me eentje te koken of afhankelijk te zijn van huisgenoten die eerder/later moeten eten of bepaalde dingen niet lusten.
Leukste vind ik dat er bijna altijd iemand thuis is .

En als ik ff alleen wil zijn of met vrienden is dat ook geen probleem we hebben een huis dat groot zat is.

En toch vind ik dat Dipkip een goed punt heeft. In een goede relatie stimuleren partners elkaar om je te ontwikkelen en de dingen na te streven waar je van droomt. Je hoeft niet perse dezelfde wensen en dromen te hebben in het leven, maar het is wel handig als je die van elkaar toejuicht.

In de relatie van TS (zoals ze die beschrijft) krijg ik het idee dat haar vriend bang is om alleen te zijn en zich het liefst zo snel mogelijk goed bindt (samenwonen) om niet alleen te hoeven zijn. Hij is vrij afhankelijk van haar, en logisch gevolg is dat zij zich benauwd voelt af en toe, en het idee van samenwonen nog benauwender is. Dit is het aloude conflict autonomie-afhankelijkheid wat in relaties speelt als de balans niet in evenwicht is.

Samenwonen hoeft inderdaad helemaal niet benauwend te zijn als je er als partners een goede invulling aan kan geven zoals hierboven al is beschreven, allebei je eigen leven hebben en elkaar vrij laten. Maar als er eentje de hele tijd thuis op de bank zit, het liefst met partner, en de andere fladdert liever rond en heeft veel vrienden en hobbys buitenshuis, dan wordt het een moeilijkere zaak.

Het kan dan nog zo'n goede jongen zijn, en heel charmant, maar als je wat betreft de grote dingen des levens niet op 1 lijn zit, wordt het erg moeilijk. Is het niet nu, dan wel in de toekomst.

TS is kennelijk 'heel dynamisch'.

Ze studeert met een optie om een half jaar stage te lopen in het buitenland.
Heeft veel vrijgezelle vrienden/vriendinnen die vaak stappen etc.

Veel meer zal het echt niet zijn.

Bij veel mensen staat dat het samenwonen echt niet in de weg, maar denk dat het bij TS een algemeen probleem is, maakt niet uit wie; ze wilt lekker alleen zijn thuis. Hoewel ze eerder vermelde dat hij alles accepteert wat ze denkt over een relatie wilt ze het nog niet.

Die GLAZEN BOL had toch echt gelijk, de gevoelens van TS zijn weg, de koek is op, ze is uitgekeken op hem.

[ Bericht 11% gewijzigd door TeenWolf op 25-07-2008 12:19:40 ]

Eerste keer was het benauwend, nu niet.

Ander meisje, andere ikke, andere alles.

Interessant om te lezen. TS vraagt zich wel een heel aantal relevante dingen af.
Het spreekt in ieder geval voor je, dat je kritisch blijft! Dat houdt jezelf en je relatie scherp!
Ik vind samenwonen ook heerlijk, maar zit -toevallig! daarom schrok ik bijna van deze topic- precies op een punt waarbij we samen een aantal kritische "succesfactoren" over het hoofd hebben gezien. Vergeet niet (ik denk dat vriendje TS hier ook een beetje last van heeft: Verliefdheid is letterlijk een verslaving. Als je hier niet uitstapt, tijd voor jezelf neemt, echt jezelf blijft (met je eigen ambities, goede en slechte eigenschappen) dan verlies je langzaam wie jezelf bent en maak je je relatie kapot. Voor samenwonen is eigenlijk heel weinig nodig, het belangrijkste is respect, voor de ander, maar ook voor jezelf. Gun jezelf je eigen behoeften, en als dat is: niet samenwonen. Dan moet je het niet doen. Maar zolang je je beseft dat je altijd je eigen gang kan gaan en niet afhankelijk bent van de ander, dan zal samenwonen je ook nooit benauwen, want dan voel je je vrij.

dan moet je het niet doen. Huwelijk is moord, samenwonen zelfmoord

quote:

Op vrijdag 25 juli 2008 14:25 schreef Shitonya het volgende:
dan moet je het niet doen. Huwelijk is moord, samenwonen zelfmoord

quote:

Op vrijdag 25 juli 2008 14:25 schreef Shitonya het volgende:
dan moet je het niet doen. Huwelijk is moord, samenwonen zelfmoord

Welja, laten we relaties dan ook gelijk afschaffen .

Ontopic: ik heb een aantal jaar samengewoond met iemand die totaal geen ambitie had. Iemand die een heel ander toekomstbeeld had dan ik. Iemand die een heel andere kijk op de wereld had dan ik. Iemand zonder ambitie, terwijl ik ambitieus was. Het was precies zoals TS nu schrijft over haar relatie: gewoon gezellig. Er zat niet iets echt verkeerd ofzo, en ik dacht dat je dan gewoon maar bij elkaar hoorde te blijven. We hadden ook alleen maar elkaar, we hadden (alletwee hoor) geen behoefte aan contact met anderen. Het benauwde me wel eens, maar zo gingen de zaken nu eenmaal.

Bij mij kwam de omslag destijds toen ik stopte met de anticonceptiepil. Toen steeg mijn libido enorm, en ontdekte ik dat ik wel opgewonden raakte van andere mannen, maar niet van de jongen met wie ik toen samenwoonde. Na veel wikken en wegen heb ik er toen een punt achter gezet. Voor iedereen kwam dat onverwachts, maar achteraf voelde het als een enorme bevrijding.

Mijn ex is gelijk daarna (ik geloof dat het nog geen twee weken heeft geduurd) een nieuwe relatie begonnen, en intussen woont hij samen met zijn nieuwe vriendin. Via-via heb ik ooit nog eens begrepen dat hij niet gelukkig is met dit meisje, maar de situatie niet nog eens ingrijpend wil veranderen, en niet alleen wil zijn.

Zelf heb ik na de breuk de tijd genomen om mijn eigen leven weer op de rit te krijgen, mensen te leren kennen, uit te gaan, dingen te doen, mijn hart te volgen. Uiteindelijk leidde dit tot de kennismaking met mijn huidige vriend, met wie ik sinds kort samenwoon. Ik kan nu wel met grote eerlijkheid zeggen dat ik nog geen moment dat zelfde benauwende gevoel heb gehad als in mijn vorige relatie. Het grote verschil is denk ik, dat ik nu iemand heb gevonden op wie ik echt verliefd ben. Bij wie mijn hart een sprongetje maakt als ik hem zie of spreek. Het is niet langer een 'och, we hebben het wel gezellig, dus we blijven samen', maar een bewuste keuze om bij elkaar te zijn. Uit liefde. En om van daaruit elkaar ook vrij te laten en ruimte te geven voor een eigen leven met eigen hobbies, eigen vrienden, eigen bezigheden.

Nu vind ik het heerlijk .

Lang verhaal geworden, maar wellicht heb je wat aan mijn ervaring .

Ik denk dat de TS vooral een probleem heeft met het aanhankelijke gedrag van haar vriend. Bang dat als ze samenwonen hij werkelijk iedere minuut van de dag in haar nek hijgt. En dat is op zich wel terecht omdat het verschrikkelijk is om iemand te hebben die geen minuut zonder je aandacht kan.

Ik zu je vriend aanraden eens een leven te gaan zoeken. Gezien ook bij zijn partner het leven uit meer bestaat dan alleen de relatie.

Djiez, ik dacht dat je een tijd geleden al gekapt was met die relatie, maar het is dus nog steeds dezelfde?