Verder wilde ik in het wilde weg gaan reageren op quotes. Ik hoop dat er mensen bereid zijn om dit te lezen

quote:
Op zondag 20 juli 2008 00:53 schreef Maeghan het volgende:Helaas is het instrument van mijn keuze op dit moment nog even te duur, maar misschien begin ik er ooit nog eens mee.
Ben ik nou echt de enige die zich afvraagt welk muziekinstrument je gekozen hebt?
quote:
Maar ach, eerlijkgezegd heb ik altijd het gevoel dat ik nooit echt ergens goed in ben. Alsof ik overal wel in mee kan komen, maar nergens in uitblink. Het enige waar ik wel goed in ben en waar ik ook iets van mezelf in kan leggen, is dan weer hetgene waar ik in zekere zin ook weer heel slecht in ben: ik heb een haat-liefdeverhouding met schrijven.
Alles bij elkaar zit ik mezelf gewoon erg in de weg, ben ik doelloos en weet ik niet wat ik wil, en als ik het eenmaal weet ga ik aan mezelf twijfelen, of ik er wel goed aan doe, en dan ben ik het helemaal kwijt. Mijn hoofd voelt soms alsof het vol zit met watten, m'n gedachten lopen als kluwen garen door elkaar heen, wat ik voel weet ik ondertussen ook niet meer en erover praten lukt maar beperkt. CTRL + ALT + DEL indrukken lijkt me nog steeds de beste oplossing eigenlijk.
Het meeste hiervan is vrij herkenbaar, hoewel ik niet helemaal de weg kwijt ben. En Control Alt Delete? Ik hoop dat je dat niet figuurlijk bedoelt
quote:
Op zondag 20 juli 2008 10:37 schreef tijnbrein het volgende:[..]
Of je krijgt zo´n vraag waar zie jij jezelf over vijf jaar? Daar kan ik geen antwoord opgeven. Ik weet niet eens waar ik over een jaar ben laat staan vijf jaar.
Oh ja, die. Ik weet wel een aantal opties voor mezelf over vijf jaar. De meest optimistische: als wetenschappelijk onderzoeker, of iets anders aan de universiteit. Wat minder optimistisch of juist realistischer: als vertaler of een ander niet al te goed verdienend baantje dat me wel voldoening geeft, maar toch ver onder mijn niveau ligt. Doemscenario: ingestort en ook aan de Wajong.
quote:
Meen je dit?

quote:
Op zondag 20 juli 2008 17:25 schreef MLI het volgende:Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?
Ja en nee. Ik hecht niet makkelijk aan mensen, maar ik kan het wel. Ik heb toen ik op mezelf ging wonen me vrij makkelijk losgeweekt van mijn ouders en mijn zusje en ze hebben nog steeds meer behoefte aan contact met mij dan ik aan contact met hen. Desondanks houd ik wel van ze. Ik kan heel veel om iemand geven en ik ben loyaal. Met andermans verdriet kan ik slecht omgaan, maar het doet me zeker wat.
quote:
Op zondag 20 juli 2008 17:46 schreef Innocence het volgende:Konden jullie anders echt niet meer verder of heeft het door gepaste hulp jullie leven verbeterd?
Ik had zeker verder gekund. Ik denk alleen dat ik dan of niet zo ver was gekomen als ik nu ben, of dat ik er langer voor nodig had gehad. Tot de diagnose op mijn 16e was ik wel in contact geweest met hulpverleners, waaronder een psycholoog die autisme vermoedde, maar er was nog niets zeker. Ik ben naar de psychiater gegaan, omdat ik hulp wilde bij het maken van vrienden. De oorzaak waarom ik er zo slecht in was, de diagnose Asperger, kreeg ik er gratis bij

En nog vrij vlot ook. Daar voelde ik me eerst niet goed over. Ik vroeg me af of het dan zo duidelijk te zien was dat ik anders was

Voor hem wel. Toch is hij degene geweest die me heeft laten zien dat er dingen aan mij zijn waar ik trots op kan zijn. Mede dankzij hem heb ik meer zelfvertrouwen gekregen. Hij is echter ook degene geweest die me toen ik hem na de therapie nog een paar keer belde heel neerbuigend toesprak, dus hem hoef ik niet meer te spreken of te zien.
Echt goede vrienden heb ik dus nog steeds niet, maar ik ga het niet opgeven om ze te krijgen.
Ik heb een tijd lang het stickertje niet willen accepteren, totdat het tot me doordrong dat het een deel van wie ik ben toch treffend omschreef. Bovendien kan ik niet ontkennen dat ik als kind duidelijk autistisch was. Het heeft nu vooral nut als verklaring voor mijn verleden. Wat ik er nu mee moet, weet ik niet goed. Als ik weer eens ergens tegenaan bots en mensen vragen zich af wat er aan de hand is, probeer ik het uit te leggen met dat ik wat 'vreemde' karaktertrekjes heb en dat lukt me meestal vrij aardig. Ik wil geen moment de suggestie wekken dat mensen mij moeten behandelen als een autist. Ik heb namelijk geen vertrouwen in het vermogen van mijn medemens om in te schatten hoe ze me dan zouden moeten behandelen. Ik heb liever dat ze me gewoon leren kennen zoals ik ben (met alle autistische trekjes) en op basis daarvan bepalen hoe ze met mij omgaan.
quote:
Op zondag 20 juli 2008 18:15 schreef Innocence het volgende:Schrik wel dat die belabberde motoriek van me ook een kenmerk is van autisme? Hoe zit dat precies?
Voor zo ver ik weet, gelden zowel slechte grove als fijne motoriek als kenmerken van autisme. Check, check... Ik heb ondanks Cesar therapie lang geleden eigenlijk pas dit jaar (bij zangles) geleerd hoe ik rechtop moet staan. Ik schijn heel raar te rennen en ik vind dit buitengewoon slopend (maar dat kan ook liggen aan mijn slechte conditie

). Mijn bewegingen zijn over het algemeen houterig, bij tijd en wijle ongecoördineerd. Ik kan afdrogen zonder dingen te laten vallen, maar er zijn wel eens wat dingen gesneuveld (maar goed, bij wie niet he..) Wat betreft fijne motoriek: opmerkingen over mijn slechte handschrift zijn niet van de lucht. Ik heb ze allemaal wel eens gehoord. De laatste vond ik wel leuk: mijn vriend suggereerde dat het SARR naast mijn handschrift op het aanmeldingsformulier geen verdere indicatie nodig zou hebben om autisme te vermoeden

Verder voelde ik als kind al feilloos aan dat ik een ramp zou zijn in techniek. Mij moet je ook niet laten klussen.
quote:
Op maandag 21 juli 2008 13:12 schreef ScarFace- het volgende:Black_Tulip: Ik heb geen problemen met formulieren en dit is serieus.
[..]
Van die spoiler tja om het geheel wat positiever over te laten komen heb ik dat erbij gezet.
Juist. Ik zei 'formuleren'. En no offense, maar als je denkt dat de suggestie in een spoiler dat je eigenlijk alleen maar vragen stelt over Wajong om geld te kunnen vangen iets positiefs toevoegt aan je post, heb je mijns inziens inderdaad problemen met formuleren..

quote:
Op maandag 21 juli 2008 22:07 schreef Stupendous76 het volgende:Natuurlijk niet leuk dat je een contact minder hebt, aan de andere kant ging dit wel op een nette manier (als je haar nog een keer tegenkomt kan je gewoon weer wat gaan drinken)
Dat is wel waar inderdaad

En daar ben ik ook wel blij mee.
quote:
Algemene vraag, meer aan iedereen:
Hoe lang is zo'n diagnose geldig?
-eidt-
Het beeld kan natuurlijk veranderen met de tijd. En als je je kan typerende gedrag kan aanpassen of camoufleren lijkt het er voor de buitenwereld sterk op dat je 'normaal' bent. Hoe gaat men daar mee om?
Ik dacht op mijn 16e dat ik al behoorlijk was aangepast, maar mijn psychiater prikte er zo doorheen. Ik denk dat het voor een deskundig oog nu nog wel te zien moet zijn dat ik niet helemaal 'normaal' ben. Of een psychiater nu weer de diagnose Asperger zou geven, daar ben ik dus wel benieuwd naar
Ik heb eigenlijk nog geen idee wat ik ga doen als ik bij die second opinion te horen krijg dat het een waanidee is dat ik Asperger zou hebben

Verder ben ik voor het overgrote deel van mijn buitenwereld hoogstens een tikkeltje vreemd en dat wil ik graag zo houden