PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 7

quote:

Op donderdag 4 september 2008 14:47 schreef Innocence het volgende:

[..]

Voel je wel emotie als je je voorstelt dat het je zelf overkomt?

Nauwelijks eigenlijk. Ik kan me wel voorstellen dat het erg is, maar het emotionele ervan komt gewoon niet mijn hoofd binnen. Ik blijf diegene star en dromerig aankijken alsof er niets aan de hand is. Het wil er gewoon niet in komen. Als deze persoon zich omdraait, lijk ik het vergeten te zijn en zet ik muziek aan. Op dat moment voel ik er niks over. Pas als ik thuiskom merk ik pas dat ik er te makkelijk over gedaan heb, en komt het er meestal pas uit.

Dat dromen in mezelf doe ik heel veel, kan ook als het ware de mensen nergeren door de gezichten uit te schakelen (vervagen) en alleen naar de stad te kijken alsof er niemand loopt. Dit kan ik de hele dag door blijven doen. Ik weet het, het klinkt eng maar je merkt het gewoon niet. Ik kom altijd goed over bij mensen als het om gewone dingen gaat, zoals werk en een weekend navertellen enzo.

quote:

Op donderdag 4 september 2008 10:46 schreef Re het volgende:
Waar het om gaat is dat als er symptomen zijn die het normale leven beinvloeden op zodanige manier dat de persoon er last van ondervind zo iemand bekeken wordt... niet andersom

Nou, graag dus wel andersom. Want ik vraag me af of de zogenaamde 'stoornis' nou wel zo hard de oorzaak is van de 'symptomen die het normale leven beinvloeden'. En daar zou je achter kunnen komen als je ontdekt of er wel of niet ook massa's mensen zijn met dezelfde 'stoornis' die nergens last van hebben. Ik ben daar wel benieuwd naar.

Wij zien het op school heel erg: VWO-eerlingen die emotionele of gedragsmatige problemen hebben, getest worden op hoogbegaafdheid en dan vervolgens zouden ze zich zo slecht voelen OMDAT ze hoogbegaafd zijn. Geloof ik niks van. Bij hen zou het dan daaraan liggen en bij leerlingen met dezelfde problemen die op een lager schooltype zitten ergens anders aan. Bovendien kun je in die gymnasiumklasjes zowat iedereen als hoogbegaafd aanmerken, en 80% heeft geen problemen. De problemen zitten m.i. in de emotionele gesteldheid van die leerlingen, waardoor ze met bepaalde dingen niet zo goed om kunnen gaan, en of die 'bepaalde dingen' nou 'verregaande slimheid' of 'de scheiding van de ouders' zijn is niet relevant.

quote:

Op donderdag 4 september 2008 18:12 schreef ShadyLane het volgende:

[..]

Nou, graag dus wel andersom. Want ik vraag me af of de zogenaamde 'stoornis' nou wel zo hard de oorzaak is van de 'symptomen die het normale leven beinvloeden'. En daar zou je achter kunnen komen als je ontdekt of er wel of niet ook massa's mensen zijn met dezelfde 'stoornis' die nergens last van hebben. Ik ben daar wel benieuwd naar.

Wij zien het op school heel erg: VWO-eerlingen die emotionele of gedragsmatige problemen hebben, getest worden op hoogbegaafdheid en dan vervolgens zouden ze zich zo slecht voelen OMDAT ze hoogbegaafd zijn. Geloof ik niks van. Bij hen zou het dan daaraan liggen en bij leerlingen met dezelfde problemen die op een lager schooltype zitten ergens anders aan. Bovendien kun je in die gymnasiumklasjes zowat iedereen als hoogbegaafd aanmerken, en 80% heeft geen problemen. De problemen zitten m.i. in de emotionele gesteldheid van die leerlingen, waardoor ze met bepaalde dingen niet zo goed om kunnen gaan, en of die 'bepaalde dingen' nou 'verregaande slimheid' of 'de scheiding van de ouders' zijn is niet relevant.

Zeker bij kinderen in de puberteit kan er een relatie worden gelegd tussen ´de problemen´ en hun puberteit.
Ik vind het prettig om de rest van je post ook te lezen, dat speelt in mijn geval ook allemaal mee, er zijn dus meer mensen die er aan denken

quote:

Op zondag 20 juli 2008 17:54 schreef Troel het volgende:

quote:

Op donderdag 4 september 2008 18:12 schreef ShadyLane het volgende:

[..]

Nou, graag dus wel andersom. Want ik vraag me af of de zogenaamde 'stoornis' nou wel zo hard de oorzaak is van de 'symptomen die het normale leven beinvloeden'. En daar zou je achter kunnen komen als je ontdekt of er wel of niet ook massa's mensen zijn met dezelfde 'stoornis' die nergens last van hebben. Ik ben daar wel benieuwd naar.

Wij zien het op school heel erg: VWO-eerlingen die emotionele of gedragsmatige problemen hebben, getest worden op hoogbegaafdheid en dan vervolgens zouden ze zich zo slecht voelen OMDAT ze hoogbegaafd zijn. Geloof ik niks van. Bij hen zou het dan daaraan liggen en bij leerlingen met dezelfde problemen die op een lager schooltype zitten ergens anders aan. Bovendien kun je in die gymnasiumklasjes zowat iedereen als hoogbegaafd aanmerken, en 80% heeft geen problemen. De problemen zitten m.i. in de emotionele gesteldheid van die leerlingen, waardoor ze met bepaalde dingen niet zo goed om kunnen gaan, en of die 'bepaalde dingen' nou 'verregaande slimheid' of 'de scheiding van de ouders' zijn is niet relevant.

Ik bedoelde ook meer dat we random mensen van de straat zouden gaan pikken om te kijken of we een diagnose op kunnen stellen... dus iemand zonder problemen en klachten die het dagelijks leven van die persoon dusdanig beinvloeden

quote:

Op zaterdag 6 september 2008 16:57 schreef Logician het volgende:

[..]

Het heeft er denk ik eerder mee te maken of mensen kunnen functioneren in de maatschappij , dus de mate waarin je last van bepaalde symptomen hebt ipv of je bepaalde symptomen hebt... of er wel of niet gediagnostiseerd zal worden...

Dat zeker, maar dat heeft wel met elkaar te maken natuurlijk... de maatschappij en het daarin kunnen functioneren naar een bepaalde norm...

quote:

Op donderdag 4 september 2008 14:51 schreef Logician het volgende:

[..]

ongeschikt.punt.nl zoiets?

Wat is dat?

EDIT: Oh laat maar, ik zie al dat het je site is

[ Bericht 27% gewijzigd door Countess op 06-09-2008 21:28:41 ]

quote:

Op donderdag 4 september 2008 14:38 schreef Dreaming.Bee het volgende:
Ook voel ik me vaak emotieloos als het met iemand niet goed gaat en dat aan mij vertelt. Ik kan me gewoon niet goed inleven in deze persoon, en het erge is dat ik het tijdens een gesprek met iemand ook van mezelf doorheb, waardoor ik me daarna vreselijk ellendig kan voelen. Zelf bij gesprekken met Familie. Muziek doet me meer dan dat iemand een aangrijpbaar verhaal over zichzelf staat te vertellen .

Wanneer kwam men of jijzelf erachter dat je PDD hebt?
Had je als kind al symptomen of niet??

Buiten dat:
Ik moet zeggen dat ik aan de meeste mensen echt niet kan zien of ze emotioneel geraakt worden door een zielig verhaal van een ander.
Ik hoor, wat ik net al zei, mensen zo vaak zeggen: ´Stel je voor dat het mij overkomt.´
Zelf kan ik er niet warm of koud van worden door te denken dat iets mij overkomt, dus kennelijk heb ik ook weinig inlevingsvermogen, maar dat zal anderen niet opvallen.

En waarom zou je je er schuldig over moeten vinden dan?

Ikzelf heb ASS (Autisme Spectrum Stoornis) en mijn vriendin heeft NDL, eigenlijk gaat dat wel goed samen.
Ik heb trouwens de passive vorm van ASS; uit mezelf geen contacten aangaan, maar wel op uitnodigen van anderen ingaan.
Al merk ik wel aan mezelf dat ik vaker contacten zoekt met mensen, heb er alleen moeite mee om onbekende mensen aan te spreken.

quote:

Op zondag 7 september 2008 22:32 schreef Logician het volgende:

[..]

Precies, net als die reactie "ben je niet bang dat ze dat zullen lezen?" de meeste mensen koppelen het aan houden van, alsof je als je bepaalde gevoelens als 'missen' niet hebt je ook direct niet van ze houdt of om ze geeft? En ja dat maakt onzeker en frustrerend, en verdrietig.

Maar maak je je wel eens zorgen? Bijvoorbeeld als de kinderen wat ziekerig/grieperig zijn?
Dat ouders zich zorgen maken is denk ik heel natuurlijk, maar je kan er heel rationeel mee omgaan (maar is dat autistisch?) of juist bijzonder emotioneel (en waar valt het dan onder? aanstellen? aandacht trekken? of gebrek aan ratio?)

quote:

Op zondag 7 september 2008 22:29 schreef Troel het volgende:

[..]

Omdat je van elke moeder zowat hoort dat ze het verschrikkelijk vinden dat hun kind naar opvang moet, dat het moeilijk is ze daar achter te laten, noem maar op.

Door al dat gedoe krijg je des te meer het gevoel dat je gek bent, anders in elkaar zit, noem maar op.

zelfde als voor logi dan: laat je je door de maatschappij beinvloeden want dat is het dan toch?

quote:

Op zondag 7 september 2008 22:32 schreef Logician het volgende:

[..]

Precies, net als die reactie "ben je niet bang dat ze dat zullen lezen?" de meeste mensen koppelen het aan houden van, alsof je als je bepaalde gevoelens als 'missen' niet hebt je ook direct niet van ze houdt of om ze geeft?

Dat zei ik niet, ik vond alleen de quote nogal suggestief

quote:

Op zaterdag 6 september 2008 21:24 schreef Countess het volgende:

[..]

Wanneer kwam men of jijzelf erachter dat je PDD hebt?
Had je als kind al symptomen of niet??

Buiten dat:
Ik moet zeggen dat ik aan de meeste mensen echt niet kan zien of ze emotioneel geraakt worden door een zielig verhaal van een ander.
Ik hoor, wat ik net al zei, mensen zo vaak zeggen: ´Stel je voor dat het mij overkomt.´
Zelf kan ik er niet warm of koud van worden door te denken dat iets mij overkomt, dus kennelijk heb ik ook weinig inlevingsvermogen, maar dat zal anderen niet opvallen.

Bij mij kwamen ze erachter toen ik 11 was. Daarvoor hadden ze inderdaad al symptomen ontdekt, alleen wisten de scholen niet zo goed wat ze met me aanmoesten. Ik heb een half jaar op mijn oude basisschool gezeten in de buurt bij mij, daarna moest ik naar een school voor mensen met taalproblemen die me vervolgens op een Smokschool ''zette''. Daar heb ik een hele nare tijd gehad, omdat ik minder autistisch bleek te zijn als de rest van de klas. Ik ben daar heel veel gepest. Later deed mijn Leraar ook mee (details laat ik achterwege voor de rest, dat doet er hier niet toe..). Later kon ik de laatste 2 jaar nog wel plezier hebben op gewoon Speciaal Onderwijs.

Ik had veel moeite met vrienden maken, en wist niet hoe indruk te maken op hen. Ook vergeet ik veel, en heb ik altijd constant het gevoel in een droomwereld te leven (het meeste van de tijd). En nee, ik ben dan niet moe o.i.d, gewoon een melancholieke stemming altijd in m'n kop. Ook kan ik me altijd weken van te voren druk om iets maken, zoals een tandarts, of een grote verandering. Ik heb veel structuur nodig. Meestal heb ik door die verwachtings-spanningen veel onrust in m'n hoofd, wat ook mijn werkstemming/tempo kan beïnvloeden, omdat ik er constant mee bezig ben.

Iemand die hier wat uit herkent?

[ Bericht 2% gewijzigd door Dreaming.Bee op 08-09-2008 11:34:57 ]