onzeker is het zeker... ik bloed nog steeds en het is roder dan gisteren. nu is het echt net of ik gewoon ongesteld ben geworden.
ik hoopte heel erg op een kloppend hartje, maar er was niks te zien, ook geen aanwijzingen dat het niet goed zou zijn...
maandag wordt de afspraak gemaakt met het ziekenhuis voor de inwendige echo, en dan weten we snel meer hopen we.
al die lieve reacties doen me heel goed, ik sta er niet alleen voor en dat helpt. dank jullie wel daarvoor. Joene wil ook zo graag helpen, maar ook hij staat machteloos... dat vind ik ook moeilijk, ik had hem graag de touwtjes in handen gegeven...
maar goed, nu eerst maar proberen positief het weekend in te gaan, als er nog wel een kindje zit, heeft dat er ook niks aan als ik nu zwaar depressief ga doen. we zien het na het weekend.