ik heb twee zussen ... eentje van 25 en één 23. de eerste was vrij snel volwassen veel bezig met jongens in haar pubertijd en toen ze 18 werd ging ze gelijk op kamers en de andere is altijd bezig geweest met poppen en legde niet makkelijk contact met mensen, en al helemaal niet met jongens (we vermoeden dat ze licht autistische neigingen heeft).
nouja, je merkt natuurlijk ze zijn hardstikke verschillend. en de m'n oudste zus komt nu weer thuis wonen, je raad het al de wat jongere is altijd al hier gebleven. ze heeft een hele tijd in deventer gewoond, maar nu komt ze dus terug.
ik zie er als een berg tegenop, want ze liggen na twee dagen al geheid overhoop

ik doe mijn best om de vrede te bewaren, echt waar, maar het is gewoon af en toe zo ontzettend kut!. m'n jongste zus is namelijk een paar jaar geleden meer van meisjes gaan houden dan van jongens, en dat wist ik al vrij snel want ik had haar toen al eens gezien in de stad, met zo'n ander meisje. nu moet je begrijpen: wij komen uit een nogal protestants gezin, en mijn oudste zus is daardoor niet echt te spreken over m'n andere zus. zelf ben ik eigenlijk wel een beetje trots op haar, af en toe vind ik het ook wel een beetje vies wat ze doet, maar ze durft wel voor haarzelf op te komen, en te doen wat ze wil. maar ze vind het ook leuk om m'n oudste zus flink te provoceren

, en dan gaat het echt mis in dit huis.
ok, nu schilder ik die twee af als monsters, maar ik ben altijd degene die er de dupe van wordt. ik heb altijd geroepen: als de één terug komt naar huis, moet de ander de deur uit. maar ja, da's toch een beetje lastig om gedaan te krijgen. moet alles maar veranderen omdat ze persé terug moet?
misschien ... maar eigenlijk is het gewoon geen lekkere situatie. vind het in ieder geval zwaar klote dat ze terug komt wonen ... en dat is mijn klacht
zo, dat lucht op