Biografie: de_boswachter

Het was omstreeks 1990 toen Boswachter het licht zag. Na een zware, langdurige, maar succesvolle bevalling in het Laurentius Ziekenhuis te Roermond stonden aan het bed van moeder Boswachter een trotse opa en oma. De enige die ontbrak was vader Boswachter, deze was naar eigen zeggen 'even om een pakje sigaretten'.




Moeder en zoon maakte het goed en mochten dan ook niet veel later huiswaarts keren. Thuis aangekomen bleek de jongste telg uit de familie Boswachter een lastige eter en moedermelk was aan hem dan ook niet besteed. Al kermend en schoppend in zijn wieg liet hij zijn ongenoegen blijken over alles wat hem aangeboden werd.




Omstreeks zijn vierde levensjaar ging de Boswachter naar de peuterspeelzaal. Moeder Boswachter kon weer aan het werk om het broodnodige geld te gaan verdienen, want de familie Boswachter had het niet breed na het onverwachte vertrek van vader Boswachter. Ieder dubbeltje moest omgekeerd worden en dit terwijl de jongste telg uit de Boswachter familie toen al hoge standaarden had. De Aldi en LIDL waren uit den boze bij hem.




Zelf vond hij die peuterspeelzaal maar niets. Hij kon maar weinig aansluiting vinden met zijn medepeuters. De Boswachter voelde zich speciaal, de special one en had dan ook enkel kritiek op zijn klasgenootjes. Dit alles tot grote ergernis van zijn klasgenootjes die dit dan ook niet zo maar over hen kant lieten gaan.




Na de peuterschool kwam uiteindelijk de kleuterschool. Zoals bij zovele kleuterscholen ontkwam deze ook niet aan het jaarlijkse hoofdluis-epidemie. De Boswachter was één van de vele slachtoffers van het epidemie en klaagde steen en been vanwege de jeuk op zijn bolletje. Om dit te verhelpen werd moeder Boswachter aangeraden zoonlief geregeld te wassen in combinatie met groene zeep en azijn. In een moment van onoplettendheid zette Boswachter de fles aan zijn mond, zoals hij één van de vele vriendjes van zijn moeder had zien doen.




Na het azijn debacle kon er bij Boswachter weinig tot niets goeds meer gebeuren. Niets kon zijn goedkeuring nog wegdragen, de kleur van de blokken, de te moeilijke puzzels, spelende klasgenootjes en de bandenspanning van de skelter zijn zo maar een kleine greep uit zijn oeuvre uit die tijd.

Ondertussen had moeder Boswachter besloten dat Boswachter maar eens een vrijetijdsbesteding moest gaan beoefenen op zaterdag. Zelf was ze zijn gezeik immers ook al tijden beu. Sportief was Boswachter verre van, mede doordat zijn gebrekkige motoriek hem parten speelde, dus viel sport al snel af. Hij ging naar de padvinderij, moeder had goede verhalen gehoord van de overbuurvrouw over de padvinderij, zoals de vele kampen die zij belegden.




De kleuterschool bleef verder een kwelling, zowel voor Boswachter alsmede zijn docenten en klasgenoten. Toch wist hij deze succesvol af te ronden en nam daar ook nog enkele respectabele diploma's mee zoals zijn strik- en tafeldiploma. Zijn matige schoolresultaten waren naar eigen zeggen te danken aan zijn klasgenoten welke de lessen verstoorden. Na het maken van de CITO-toets zette Boswachter zijn schoolcarrière voort op de MAVO.




De zoektocht naar de benodigde schoolartikelen nam zo'n beetje de gehele vakantie in beslag. Was bij de ene schooltas de naad dubbelgestikt, dan was de andere weer wel een kleur welke hem niet aanstond. Kaftpapier van zijn zo geliefde MVV was nergens te vinden en de lijntjes bij de door zijn moeder gekochte schriften stonden te dicht op elkaar.




De middelbare school was net wat Boswachter nodig had, zijn resultaten waren voldoende en hij had best aanspraak wat zelfs leidde tot uitnodigingen op feestjes van zijn klasgenoten. Hier kwam Boswachter in aanraking met dancemuziek, de DJ's die gedraaid werden hadden er begrijpelijk geen kaas van gegeten. Een nieuwe hobby was gevonden, hij wist ergens goedkoop de benodigde apparatuur op de kop te tikken en ging hier als een bezetene mee aan de gang.




Boswachter ging helemaal op in zijn nieuwe hobby. Uren vertoefde hij al mixend op zijn zolderkamertje. Perfectionistisch als hij was tot in de kleine uurtjes. Dit alles tot grote tevredenheid van zijn moeder, want naast de goede schoolresultaten was misschien nog wel een groter voordeel dat zij zijn oeverloze gezeik over alles en iedereen niet aan hoefde te horen.




Zoals elke artiest had ook Boswachter een artiestennaam nodig, gekozen werd voor de naam -Sandstorm-. Ondertussen vertelde hij aan alles en iedereen dat hij DJ was en dit resulteerde er zelfs in dat Boswachter a.k.a -Sandstorm- gevraagd werd om te draaien op de feestjes van zijn klasgenoten. De feestjes van zijn klasgenoten konden hem vaak verre van bekoren. Het uitgenodigde volk of de consumpties voldeden zelden tot nooit aan zijn criteria'.




De aanvragen tot draaien verminderde snel vanwege zijn alsmaar aanhoudende kritiek op de organisatoren en haar gasten. Niets was naar maatstaven van Boswachter voldoende en niemand kon iets goed doen.

Een ander heikel punt in zijn DJ bestaan waren de lange dagen die hij maakte. Zijn ouderlijk huis stond in het centrum van de bruisende metropool Roermond waar op zaterdag vele dagjesmensen een bezoek aan brachten. Dit ging gepaard met een hoop kabaal. Was het niet een of andere man met een draaiorgel, dan kwam de 'famfare' wel zijn huis voorbij gemarcheerd. Steeds vaker kwam hij vermoeid aan bij de padvinderij.




Na hevige kritiek op zijn jaarmix van 2006 en het uitblijven daarvan in 2007 besloot Boswachter het DJ'en vaarwel te zeggen. Hij hing de koptelefoon aan de spreekwoordelijke wilgen en stortte zich volledig op de padvinderij waarmee hij geregeld 'leuke' uitjes ondernam naar bijvoorbeeld pretparken. Nou ja, leuke. Boswachter zou Boswachter niet zijn wanneer er niet iets te klagen viel over deze pretparken. Zo werd het park overspoeld met gezinnen waarvan de kinderen het nodig achtte de gehele boel bij elkaar te schreeuwen, was het eten niet te pruimen en ook de mascottes konden een sneer verwachten.




Wanneer Boswachter 'genoot' van zijn vrije tijd ging hij vaak samen met zijn spaarzaam overgebleven vrienden stappen in de lokale 'dancing' alwaar hij regelmatig aan zijn verleden werd herinnerd, of cruisen door de idyllische omgeving van Roermond. Niet dat hij daar veel plezier aan ondervond, want het publiek in de lokale dancing is niet het zijne en ook zijn medeweggebruikers kunnen op weinig sympathie rekenen van deze ras azijnzeiker.



[ Bericht 3% gewijzigd door LudoSanders op 17-07-2008 22:07:44 ]

quote:

Op dinsdag 8 juli 2008 18:44 schreef De_Ananas het volgende:
Je geeft hem wel veel aandacht voor een ''kutuser'' hé?

Quote de reply waarin ik hem kutuser noem.