OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Mammietje dit gaat wel heel erg ver hoor 
Dat iemand moet oefenen snap ik, tijdens mijn bevalling ook genoeg keren de vraag gehad of de assistente eens iets mocht doen en dat was dan prima, maar er zijn echt grenzen hoor.
Dachten ze misschien dat je volledig onder narcose was aan de andere kant van het scherm? Ik vraag me trouwens af hoe ze daar dan met je omgaan als ze wel zeker weten dat je geheel onder narcose bent
Dat iemand moet oefenen snap ik, tijdens mijn bevalling ook genoeg keren de vraag gehad of de assistente eens iets mocht doen en dat was dan prima, maar er zijn echt grenzen hoor.Dachten ze misschien dat je volledig onder narcose was aan de andere kant van het scherm? Ik vraag me trouwens af hoe ze daar dan met je omgaan als ze wel zeker weten dat je geheel onder narcose bent
Ik ben vanmorgen naar de reumatoloog geweest en die heeft me grondig onderzocht en ze denkt dat het waarschijnlijk geen reuma is 
Wel denkt ze aan een beknelde zenuw of zware overbelasting 
Om zeker te zijn dat het ook geen beginnende reuma is hebben ze 7 buisjes bloed afgenomen en volgende week moet ik terugkomen voor een zenuwtest(?) En dan over 3 weken een controleafspraak om alle uitkomsten te bespreken. Aan de ene kant ben ik heel blij dat het geen reuma is, maar aan de andere kant ook wel een beetje teleurgesteld dat ik nu nog niet weet wat het is en hoe ik kan voorkomen dat ik nog meer last krijg...
Wel denkt ze aan een beknelde zenuw of zware overbelasting Om zeker te zijn dat het ook geen beginnende reuma is hebben ze 7 buisjes bloed afgenomen en volgende week moet ik terugkomen voor een zenuwtest(?) En dan over 3 weken een controleafspraak om alle uitkomsten te bespreken. Aan de ene kant ben ik heel blij dat het geen reuma is, maar aan de andere kant ook wel een beetje teleurgesteld dat ik nu nog niet weet wat het is en hoe ik kan voorkomen dat ik nog meer last krijg...
Mammietje, wat een nare ervaring is het voor je geworden op deze manier. Moet je binnenkort alweer terug voor controle? Ik zou het zeker dan bespreken. Schrijf vantevoren al je ervaringen, vragen, klachten e.d. op zodat je niets vergeet. En regel vantevoren dat ze lang genoeg de tijd voor je hebben! Gewoon bellen en om dubbele tijd vragen.
Want je kan (en mag!) natuurlijk altijd een klacht indienen, maar dat is langslepende ellende en het lijkt me minstens zo belangrijk om nu je verhaal te doen en vragen te stellen.
(ik denk aan:
hoe lang duurt zo'n ingreep normaal?
waarom vragen ze niet of je bezwaar hebt tegen een onervaren iemand waardoor het veel langer duurt?
heeft die persoon idd een uur zitten 'spelen'? )
En nog een vraag aan jou mammietje: is er na de ingreep nog iemand bij je langsgeweest om dingen met je te bespreken en uit te leggen? Dat hoort eigenlijk wel.
Als co-assistent heb ik véél ingrepen onder narcose meegemaakt, en ik durf hier wel te zeggen dat ik nog nooit heb meegemaakt dat iemand (omdat ie het toch niet in de gaten heeft) als oefenmateriaal werd gebruikt. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het nooit gebeurt, maar het is niet iets gebruikelijks oid.
nog even nuanceren. net als in alle vakken, worden in de geneeskunde continu mensen opgeleid. dat daardoor een ingreep wat langer kan duren vind ik wel acceptabel - op voorwaarde dat het veilig gebeurt natuurlijk. dus met een deskundig iemand erbij. maar oefenmateriaal impliceert iets neerbuigenders - dat ze met je omgaan alsof je puur een proefkonijn bent ipv een patient dit een behandeling nodig heeft. en dat laatste heb ik zelf dus nooit gezien.
Want je kan (en mag!) natuurlijk altijd een klacht indienen, maar dat is langslepende ellende en het lijkt me minstens zo belangrijk om nu je verhaal te doen en vragen te stellen.
(ik denk aan:
hoe lang duurt zo'n ingreep normaal?
waarom vragen ze niet of je bezwaar hebt tegen een onervaren iemand waardoor het veel langer duurt?
heeft die persoon idd een uur zitten 'spelen'? )
En nog een vraag aan jou mammietje: is er na de ingreep nog iemand bij je langsgeweest om dingen met je te bespreken en uit te leggen? Dat hoort eigenlijk wel.
Als co-assistent heb ik véél ingrepen onder narcose meegemaakt, en ik durf hier wel te zeggen dat ik nog nooit heb meegemaakt dat iemand (omdat ie het toch niet in de gaten heeft) als oefenmateriaal werd gebruikt. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het nooit gebeurt, maar het is niet iets gebruikelijks oid.
nog even nuanceren. net als in alle vakken, worden in de geneeskunde continu mensen opgeleid. dat daardoor een ingreep wat langer kan duren vind ik wel acceptabel - op voorwaarde dat het veilig gebeurt natuurlijk. dus met een deskundig iemand erbij. maar oefenmateriaal impliceert iets neerbuigenders - dat ze met je omgaan alsof je puur een proefkonijn bent ipv een patient dit een behandeling nodig heeft. en dat laatste heb ik zelf dus nooit gezien.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Mammietje, wat vreemd met dat narcose verhaal!
Ik mocht namelijk afgelopen zondag ook naar de ok omdat de placenta niet los wilde komen, bleek achteraf overigens wel los te zitten, dus dan maar hechten onder narcose, maar ik heb niks gehoord over borstvoeding.
Erger nog; ik heb binnen 36 uur een cocktail met oa morfine, een ruggeprik en narcose gehad!
Verder probeert deze nieuwe mama volop gebruik te maken van de kraamperiode. Godszijdank is vriendlief 3 weken vrij anders hadden we een probleem gehad. Vandaag is de fysio geweest voor m'n bekken, en een gouden tip gehad waardoor ik aankomende nacht hopelijk weer eens normaal kan slapen Ik heb no geen luier verschoont of wat vriendlief doet momenteel alles, ik hoef alleen te voeden en te rusten.
Ik mocht namelijk afgelopen zondag ook naar de ok omdat de placenta niet los wilde komen, bleek achteraf overigens wel los te zitten, dus dan maar hechten onder narcose, maar ik heb niks gehoord over borstvoeding.
Erger nog; ik heb binnen 36 uur een cocktail met oa morfine, een ruggeprik en narcose gehad!
Verder probeert deze nieuwe mama volop gebruik te maken van de kraamperiode. Godszijdank is vriendlief 3 weken vrij anders hadden we een probleem gehad. Vandaag is de fysio geweest voor m'n bekken, en een gouden tip gehad waardoor ik aankomende nacht hopelijk weer eens normaal kan slapen
Ik heb no geen luier verschoont of wat vriendlief doet momenteel alles, ik hoef alleen te voeden en te rusten.
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
Lemijn wij hebben dus wel een klacht ingediend en die klacht hebben wij rond sinterklaas ingediend en voor het eerste gesprek zaten wij een week later al in het ziekenhuis bij een tussenpersoon van de afdeling gyn.-verloskunde. Uiteindelijk kregen we ruim een maand later een brief met wat er gebeurd was met het desbetreffende personeel en de sanctie´s. Dus met 6 weken was het afgehandeld en dat vond ik persoonlijk niet lang en heel netjes en het heeft ons heel erg geholpen met alles een plekje geven.quote:Op donderdag 10 juli 2008 16:12 schreef Lemijn het volgende:
Want je kan (en mag!) natuurlijk altijd een klacht indienen, maar dat is langslepende ellende en het lijkt me minstens zo belangrijk om nu je verhaal te doen en vragen te stellen.
(ik denk aan:
hoe lang duurt zo'n ingreep normaal?
waarom vragen ze niet of je bezwaar hebt tegen een onervaren iemand waardoor het veel langer duurt?
heeft die persoon idd een uur zitten 'spelen'? )
[/sub]
Ik ben 'blij' dat te horen, mibos. Misschien geldt voor zoiets als klachten ook wel dat de slechte verhalen blijven hangen 
Dank voor je nuancering!
Heeft het je geholpen trouwens? En wat dan vooral, het gesprek, duidelijkheid, excuses, het idee dat het een volgende keer anders zal gaan?
Dank voor je nuancering!Heeft het je geholpen trouwens? En wat dan vooral, het gesprek, duidelijkheid, excuses, het idee dat het een volgende keer anders zal gaan?
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Het heeft zeker geholpen om de nogal uhm hoe zeg ik het netjes de slachtpartij door twee co-assistenten te relativeren en de duidelijkheid achteraf en de 100 excuses van de supervisorende gyn hebben een hoop goedgemaakt.
Nu ben ik weer in verwachting en tegen ieders verwachting in ben ik weer teruggegaan naar hetzelfde ziekenhuis en dus de gyn ook. Intussen is ook bekend geworden dat ik EDS heb en mijn dochter/zus en vader ook sowieso en ze doen er nu alles aan om het in zo'n goed mogelijke banen te leiden. Zelfs toen ik weer terugkwam met deze zwangerschap bood hij nogmaals zijn excuses aan voor de vorige keer. Wij hebben zelf aangegeven dat we daar nu een punt achter hebben gezet en zijn blij dat ze nu overal en met alles rekening houden.
Overigens is de verpleegkundige op non-actief gesteld wegens meerdere klachten en de twee co's waren binnen een maand weg want toen eindigde hun coschappen maar hebben geen positieve beoordeling gekregen van het ziekenhuis en die hebben wij ook als kopie gekregen dus het was geen loze belofte om het maar zo te zeggen. Zij moesten hun co-schappen gyn. opnieuw gaan lopen.
Nu ben ik weer in verwachting en tegen ieders verwachting in ben ik weer teruggegaan naar hetzelfde ziekenhuis en dus de gyn ook. Intussen is ook bekend geworden dat ik EDS heb en mijn dochter/zus en vader ook sowieso en ze doen er nu alles aan om het in zo'n goed mogelijke banen te leiden. Zelfs toen ik weer terugkwam met deze zwangerschap bood hij nogmaals zijn excuses aan voor de vorige keer. Wij hebben zelf aangegeven dat we daar nu een punt achter hebben gezet en zijn blij dat ze nu overal en met alles rekening houden.
Overigens is de verpleegkundige op non-actief gesteld wegens meerdere klachten en de twee co's waren binnen een maand weg want toen eindigde hun coschappen maar hebben geen positieve beoordeling gekregen van het ziekenhuis en die hebben wij ook als kopie gekregen dus het was geen loze belofte om het maar zo te zeggen. Zij moesten hun co-schappen gyn. opnieuw gaan lopen.
Sjees Mammietje
Wat een situatie!!! Ik zou er zeker op terug komen hoor, dit lijkt niet hoe het hoort te gaan.
Wat een situatie!!! Ik zou er zeker op terug komen hoor, dit lijkt niet hoe het hoort te gaan.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Mibos, ben blij dat jou klachten wel serieus zijn afgewerkt.
Mijn na-gesprek met de gyn liep minder vlot, ze kapte al mijn vragen en opmerkingen af (ik had dus ook alles genoteerd met aanvulling erbij van mijn huisarts die de ellende allemaal heeft mogen ruimen toen ik thuis kwam), mocht ik weer zwanger raken dan ga ik wel naar haar terug voor het 1ste gesprek, word er geen beterschap belooft dan vertrek ik naar een andere gyn en ziekenhuis.
Mijn na-gesprek met de gyn liep minder vlot, ze kapte al mijn vragen en opmerkingen af (ik had dus ook alles genoteerd met aanvulling erbij van mijn huisarts die de ellende allemaal heeft mogen ruimen toen ik thuis kwam), mocht ik weer zwanger raken dan ga ik wel naar haar terug voor het 1ste gesprek, word er geen beterschap belooft dan vertrek ik naar een andere gyn en ziekenhuis.
Jeetje Mammietje, wat een ellende. Klinkt geenzins als de ervaring die ik had.
Bij mij duurde het ook maar kort, kwartiertje, ze vertelden precies wat ze deden, en lieten later nog zien wat ze hadden weggenomen
Heel heel vervelend dat het zo naar is verlopen voor je... pak ze maar aan die lui!
Bij mij duurde het ook maar kort, kwartiertje, ze vertelden precies wat ze deden, en lieten later nog zien wat ze hadden weggenomen
Heel heel vervelend dat het zo naar is verlopen voor je... pak ze maar aan die lui!
wie met beide benen op de grond blijft staan....komt niet ver
Dag nieuwe en bijna-moeders 
.
Ik heb een vraagje over het moment vlak na de bevalling, uit interesse.
Mijn zus is vorige week bevallen van een (bijna) gezond minimeisje, en heeft een zware bevalling gehad. Er zat ruim 60 uur tussen het breken van de vliezen en de bevalling zelf, en ze moest ook nog 's ingeknipt worden, dus ze was na hélemaal kapot, begrijpelijkerwijs. Ze moest daarna ook nog een aantal dagen in het ziekenhuis blijven, omdat de baby niet helemaal op kracht was.
Nu is ze thuis, en hoewel ze geniet van d'r dochtertje, is ze ook ontzettend moe en heeft het eigenlijk een beetje gehad met de situatie zoals hij nu is. Ze wordt chagrijnig van het feit dat ze niet kan zitten, staan of liggen, en kan ook helemaal niets in huis, wat voor haar erg onnatuurlijk is. Ze kan soms ook niet zo goed tegen de huilbuien van de baby (die ze gelukkig niet vaak heeft), omdat ze zó verschrikkelijk moe is.
Nou hoor je altijd de meest blije verhalen over na de bevalling, maar ik heb zo'n bevalling en de nasleep gezien, en ik kan me niet voorstellen dat die roze wolk echt álles verdrijft. Ik neem dus ook aan dat dit redelijk gewoon is, dat ik me niet érg veel zorgen om haar hoef te maken. Maar toch vroeg ik me af of dat een beetje bekend voorkomt, dat je na de bevalling zo verschrikkelijk moe bent en pijn hebt, dat het je plezier redelijk vergalt.
Hoe zat dat bij jullie?.
. Ik heb een vraagje over het moment vlak na de bevalling, uit interesse.
Mijn zus is vorige week bevallen van een (bijna) gezond minimeisje
, en heeft een zware bevalling gehad. Er zat ruim 60 uur tussen het breken van de vliezen en de bevalling zelf, en ze moest ook nog 's ingeknipt worden, dus ze was na hélemaal kapot, begrijpelijkerwijs. Ze moest daarna ook nog een aantal dagen in het ziekenhuis blijven, omdat de baby niet helemaal op kracht was. Nu is ze thuis, en hoewel ze geniet van d'r dochtertje, is ze ook ontzettend moe en heeft het eigenlijk een beetje gehad met de situatie zoals hij nu is. Ze wordt chagrijnig van het feit dat ze niet kan zitten, staan of liggen, en kan ook helemaal niets in huis, wat voor haar erg onnatuurlijk is. Ze kan soms ook niet zo goed tegen de huilbuien van de baby (die ze gelukkig niet vaak heeft), omdat ze zó verschrikkelijk moe is.
Nou hoor je altijd de meest blije verhalen over na de bevalling, maar ik heb zo'n bevalling en de nasleep gezien, en ik kan me niet voorstellen dat die roze wolk echt álles verdrijft. Ik neem dus ook aan dat dit redelijk gewoon is, dat ik me niet érg veel zorgen om haar hoef te maken. Maar toch vroeg ik me af of dat een beetje bekend voorkomt, dat je na de bevalling zo verschrikkelijk moe bent en pijn hebt, dat het je plezier redelijk vergalt.
Hoe zat dat bij jullie?
.
Moe viel wel mee, pijn viel mij idd ook tegen. Je kan echt werkelijk niks, althans, ik niet. Beurse onderkant omdat de boel aardig opgerekt wordt en dan idd ook nog een knip met de bijbehorende trekkende hechtingen, nee, fijn is anders. Want bij elke beweging in bed voel je dat. 
Even anders zitten, zitten uberhaupt etc. etc.
Tel daar bij op het moe zijn en je krijgt idd niet de perfecte roze wolk die veel mensen hebben.
Nu was ik niet moe, dus ik had best een aardige roze wolk, maar het is niet heel gek dat je zus op dit moment niet de meest happy persoon is die er is. Dit zegt iig niks over evt. post-natale-depressies als je daar op doelt.
Gefeliciteerd btw!
Even anders zitten, zitten uberhaupt etc. etc. Tel daar bij op het moe zijn en je krijgt idd niet de perfecte roze wolk die veel mensen hebben.
Nu was ik niet moe, dus ik had best een aardige roze wolk, maar het is niet heel gek dat je zus op dit moment niet de meest happy persoon is die er is.
Dit zegt iig niks over evt. post-natale-depressies als je daar op doelt. Gefeliciteerd btw!
***
Dank je! .
Ik maak me inderdaad een beetje zorgen over PND...
Het is een redelijk pessimistisch persoon, en de baby kwam redelijk onverwacht, en niet op het beste moment denkbaar. Maar goed, ik maak me waarschijnlijk te veel zorgen
.
Het is een verschrikkelijk dropje, de muis, dat is het belangrijkst.
.Ik maak me inderdaad een beetje zorgen over PND...
Het is een redelijk pessimistisch persoon, en de baby kwam redelijk onverwacht, en niet op het beste moment denkbaar. Maar goed, ik maak me waarschijnlijk te veel zorgen
. Het is een verschrikkelijk dropje, de muis, dat is het belangrijkst
.
Ik had wel pijn van de hechtingen maar ik stond 2 dagen na de bevalling al weer boodschappen te doen (daarna ben ik wel flauwgevallen ). Maar ik heb maar 1 x een huilbui gehad, van ontroering, verder herken ik niet echt wat je verteld. Maar dat zegt natuurlijk nog niet dat je zus een PND heeft hoor, iedereen ervaart het toch weer anders. Sterkte .
Oh, en inknippen is meer regel dan uitzondering hoor
). Maar ik heb maar 1 x een huilbui gehad, van ontroering, verder herken ik niet echt wat je verteld. Maar dat zegt natuurlijk nog niet dat je zus een PND heeft hoor, iedereen ervaart het toch weer anders. Sterkte .Oh, en inknippen is meer regel dan uitzondering hoor
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Maar... als ik jouw opsomming zo lees is het natuurlijk niet gek dat je haar gewoon wel even lekker in de gaten blijft houden.
Het ouderschap kan namelijk gewoon flink tegenvallen, die verhalen lezen we hier ook regelmatig. Zo'n babytje vergt zeker in het begin heel veel energie en als je dan niet een lieve zoete baby hebt die het grootste gedeelte van de dag slaapt, maar eentje die juist veel wakker is en huilt etc. etc. dan kan je je idd best flink 'niet happy' voelen.
Gewoon met een schuin ook in de gaten houden hoor, trotse tantes mogen ook best bezorgd zijn om de moeders. Lief van je!
Het ouderschap kan namelijk gewoon flink tegenvallen, die verhalen lezen we hier ook regelmatig. Zo'n babytje vergt zeker in het begin heel veel energie en als je dan niet een lieve zoete baby hebt die het grootste gedeelte van de dag slaapt, maar eentje die juist veel wakker is en huilt etc. etc. dan kan je je idd best flink 'niet happy' voelen.
Gewoon met een schuin ook in de gaten houden hoor, trotse tantes mogen ook best bezorgd zijn om de moeders.
Lief van je!
***
Gefeliciteerd met je nichtje!
Heel herkenbaar - ik heb de eerste week (2 weken?) als heel erg zwaar ervaren (moe en getraumatiseerd van de bevalling, bv lukte niet, baby zwaar over de zeik daardoor, nachten niet geslapen, etc) en als ik nu terugkijk snap ik eigenlijk niet eens hoe ik er toch doorgekomen ben, want als ik heel eerlijk was/ben dan vond ik het op dat moment allemaal ook gewoon echt klote. Dat gevoel was na 2 weken trouwens ook vrijwel compleet verdwenen; toen het allemaal wat lekkerder ging lopen en ik weer wat beter in m'n vel zat. Support je zus zoveel mogelijk, ook al is het maar door naar haar 'geklaag' te luisteren en begrip te tonen. Ik denk dat het wel goed gaat komen als ik het zo hoor, maar hou een beetje vinger aan de pols zeg maar Succes en sterkte!!
Heel herkenbaar - ik heb de eerste week (2 weken?) als heel erg zwaar ervaren (moe en getraumatiseerd van de bevalling, bv lukte niet, baby zwaar over de zeik daardoor, nachten niet geslapen, etc) en als ik nu terugkijk snap ik eigenlijk niet eens hoe ik er toch doorgekomen ben, want als ik heel eerlijk was/ben dan vond ik het op dat moment allemaal ook gewoon echt klote. Dat gevoel was na 2 weken trouwens ook vrijwel compleet verdwenen; toen het allemaal wat lekkerder ging lopen en ik weer wat beter in m'n vel zat. Support je zus zoveel mogelijk, ook al is het maar door naar haar 'geklaag' te luisteren en begrip te tonen. Ik denk dat het wel goed gaat komen als ik het zo hoor, maar hou een beetje vinger aan de pols zeg maar
Succes en sterkte!!
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Wat ontzettend fijn dat het geen reuma is, Stiemie. En welke van die andere 2 opties het ook is, daar is allebei iets aan te doen, oftewel van voorbij gaande aard. Gelukkig maar. Hoewel je daar nog niet meteen mee geholpen bent natuurlijk. Heb je het nog over ondersteuning van een brace o.i.d. gehad?
Door jullie reacties besef ik des te meer dat het niet normaal was hoe het ging tijdens mijn operatie. Ik ben echt heel anders gewend van dit ziekenhuis en juist van deze afdeling. Ik heb heel veel nare behandelingen gehad daar, maar er werd inderdaad altijd netjes gevraagd of een co-assistent ook even mocht voelen/meekijken of wat dan ook. En als ze merkten dat het pijnlijk was, hoefde ik niet eens aan te geven dat ik het liever niet meer had, dan lieten ze het al ongevraagd achterwege. Deze keer is dat niet gebeurd, ik WEET niet eens wie me nu eigenlijk geopereerd heeft. Volgens mij hoorde ik de gyn aanwijzingen geven en heeft mijn behandelend arts (van dit moment) me geopereerd. Vraag me ook al een tijdje af wat precies haar functie is, ik vermoedde tot nu toe een arts in opleiding in vergevorderd stadium aangezien ze ook nogal wat beslissingen op eigen houtje neemt/ mag nemen. Maar er zaten 3 mensen achter het doek, en ik heb dus geen idee wie het was, voor mij duidelijk iemand die het voor het eerst deed.
Lemijn, misschien deed degene die mij opereerde het wel hartstikke goed (en had dat bloedrode op mijn beeldscherm de gyn ook kunnen overkomen) en volgde ze gewoon instructies van haar meerdere op door wat dingen uit te proberen. Ze hadden me hier inderdaad wel op voor moeten bereiden en het waren vooral de aanwijzingen en de manier waarop ze die gaf, die me de angst inboezemden. "Spelen" is inderdaad niet een term die je gebruikt als je in iemand zit te roeren met een schraper. De behandelend arts is nog wel langs geweest later om mijn ontslag te regelen. Over de operatie zelf ging het niet, alleen dat het weefsel opgestuurd was, waarvoor een belafspraak en over 4 weken een controle-afspraak en wat ik nog kon verwachten etc. Ik was zelf maar met 1 ding bezig; hoe kom ik zo snel mogelijk thuis!
Zelf ben zelf eigenlijk meer verbolgen over de anesthesie. De geïriteerde reactie bij het zetten dat ik kennelijk niet 'bol' genoeg zat (en geloof me dat ik mijn best deed!!!), te weinig spuiten en vervolgens verdwijnen (pas na de operatie werd gecheckt tot hoe ver de verdoving zat) en me dan achterlaten met een muts van een assistent die me totaal niet gerust stelde en uiteindelijk -als ik aangeef dat het mis gaat en ik in paniek raak- óók verdwijnt!!! Dat is dus een slechte combi met een experimenterend arts!
Afijn... weet nog niet precies wat ik hier mee ga doen. Heb het achter de rug en wil het eigenlijk ook gewoon daar laten. Voel me gelukkig iets beter vandaag overigens, heb bijna geen pijn meer. Had vandaag nog wel hulp van schoonpa wat erg fijn was, want ik knapte rond 11 uur helemaal af en ben naar bed gegaan. Morgen moet ik het weer alleen doen. Ben benieuwd hoe dat gaat, zie er wel tegenop. Het is gelukkig maar 1 dag en dan weekend.
Karin, de vorige keer dat ik gecuretteerd werd, verliep het precies zo als jij beschrijft. Des te meer viel dit tegen!
Door jullie reacties besef ik des te meer dat het niet normaal was hoe het ging tijdens mijn operatie. Ik ben echt heel anders gewend van dit ziekenhuis en juist van deze afdeling. Ik heb heel veel nare behandelingen gehad daar, maar er werd inderdaad altijd netjes gevraagd of een co-assistent ook even mocht voelen/meekijken of wat dan ook. En als ze merkten dat het pijnlijk was, hoefde ik niet eens aan te geven dat ik het liever niet meer had, dan lieten ze het al ongevraagd achterwege. Deze keer is dat niet gebeurd, ik WEET niet eens wie me nu eigenlijk geopereerd heeft. Volgens mij hoorde ik de gyn aanwijzingen geven en heeft mijn behandelend arts (van dit moment) me geopereerd. Vraag me ook al een tijdje af wat precies haar functie is, ik vermoedde tot nu toe een arts in opleiding in vergevorderd stadium aangezien ze ook nogal wat beslissingen op eigen houtje neemt/ mag nemen. Maar er zaten 3 mensen achter het doek, en ik heb dus geen idee wie het was, voor mij duidelijk iemand die het voor het eerst deed.
Lemijn, misschien deed degene die mij opereerde het wel hartstikke goed (en had dat bloedrode op mijn beeldscherm de gyn ook kunnen overkomen) en volgde ze gewoon instructies van haar meerdere op door wat dingen uit te proberen. Ze hadden me hier inderdaad wel op voor moeten bereiden en het waren vooral de aanwijzingen en de manier waarop ze die gaf, die me de angst inboezemden. "Spelen" is inderdaad niet een term die je gebruikt als je in iemand zit te roeren met een schraper. De behandelend arts is nog wel langs geweest later om mijn ontslag te regelen. Over de operatie zelf ging het niet, alleen dat het weefsel opgestuurd was, waarvoor een belafspraak en over 4 weken een controle-afspraak en wat ik nog kon verwachten etc. Ik was zelf maar met 1 ding bezig; hoe kom ik zo snel mogelijk thuis!
Zelf ben zelf eigenlijk meer verbolgen over de anesthesie. De geïriteerde reactie bij het zetten dat ik kennelijk niet 'bol' genoeg zat (en geloof me dat ik mijn best deed!!!), te weinig spuiten en vervolgens verdwijnen (pas na de operatie werd gecheckt tot hoe ver de verdoving zat) en me dan achterlaten met een muts van een assistent die me totaal niet gerust stelde en uiteindelijk -als ik aangeef dat het mis gaat en ik in paniek raak- óók verdwijnt!!! Dat is dus een slechte combi met een experimenterend arts!
Afijn... weet nog niet precies wat ik hier mee ga doen. Heb het achter de rug en wil het eigenlijk ook gewoon daar laten. Voel me gelukkig iets beter vandaag overigens, heb bijna geen pijn meer. Had vandaag nog wel hulp van schoonpa wat erg fijn was, want ik knapte rond 11 uur helemaal af en ben naar bed gegaan. Morgen moet ik het weer alleen doen. Ben benieuwd hoe dat gaat, zie er wel tegenop. Het is gelukkig maar 1 dag en dan weekend.
Karin, de vorige keer dat ik gecuretteerd werd, verliep het precies zo als jij beschrijft. Des te meer viel dit tegen!
Jouw ervaring bewijst maar weer eens hoe belangrijk communicatie is: vertellen wie je bent, wat je doet, waarom, wanneer je terugkomt, etc.
Sterkte met herstellen mammietje!
Sterkte met herstellen mammietje!
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
clumsy_clown, ik herken het heel erg wat je schrijft. Wel alleen na mijn eerste bevalling.
Ik heb de laatste 8 weken in het ziekenhuis gelegen en was dus totaal niet meer in vorm. Samen met een moeilijke bevalling van 38 uur uitte zich dat ook in een grijze wolk de eerste weken na de geboorte.
Ik was totaal kapot, alles deed pijn en ik voelde me alsof ik door een vrachtwagen was overreden.
Ik vond dat wel een anti climax hoor. Dat had niemand me verteld (wist ik veel, ik dacht dat je na de bevalling fluitend door het leven ging met je babietje).
Maar na een aantal weken ging het gewoon over en begon ik me beter te voelen, gelukkig
Bij de 2de had ik de beroemde roze wolk trouwens wel. Die zwangerschap en bevalling verliep dan ook volgens het boekje
Ik heb de laatste 8 weken in het ziekenhuis gelegen en was dus totaal niet meer in vorm. Samen met een moeilijke bevalling van 38 uur uitte zich dat ook in een grijze wolk de eerste weken na de geboorte.
Ik was totaal kapot, alles deed pijn en ik voelde me alsof ik door een vrachtwagen was overreden.
Ik vond dat wel een anti climax hoor. Dat had niemand me verteld (wist ik veel, ik dacht dat je na de bevalling fluitend door het leven ging met je babietje).
Maar na een aantal weken ging het gewoon over en begon ik me beter te voelen, gelukkig
Bij de 2de had ik de beroemde roze wolk trouwens wel. Die zwangerschap en bevalling verliep dan ook volgens het boekje
mammietje, ik werd net helemaal naar van je verhaal, ik vind het echt heel idioot wat er gebeurt is. Ik vind zeker dat je er nog iets over moet zeggen meid.
sterkte met het herstel!
sterkte met het herstel!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Mamietje, wat een verhaal.. Ik zou minstens een nagesprek met de gyn/arts vragen. En als je dat niet tevreden stelt er meer werk van maken..
CC, goed dat je haar in de gaten houd.. Veel vrouwen krijgen na een week ofzo last van kraamtranen. Er komen een hoop emoties los op alles wat er gebeurd is, mede (voornamelijk?) door de hormoonverandering.
De eerste paar dagen lag ik in het ZKH, en dan heb je genoeg handjes, maar thuis zat ik ook nog niet direct op de roze wolk. Mijn hechtingen waren ontstoken, toiletgang wilde voor geen meter, BV wilde niet, dus kolven & flesjes voeden, etc.. Dat was gelukkig allemaal na een week of 2 wel weer beter. Alles begint wat te wennen, je lichaam voelt weer beter, de ergste hormonen zijn je lijf uit. Dus dan kun je beginnen met een gezond gezinnetje te zijn..
Als het langer aanhoud, dan zou ik me wel zorgen gaan maken.. Maar de eerste paar weken zijn gewoon vermoeiend..
CC, goed dat je haar in de gaten houd.. Veel vrouwen krijgen na een week ofzo last van kraamtranen. Er komen een hoop emoties los op alles wat er gebeurd is, mede (voornamelijk?) door de hormoonverandering.
De eerste paar dagen lag ik in het ZKH, en dan heb je genoeg handjes, maar thuis zat ik ook nog niet direct op de roze wolk. Mijn hechtingen waren ontstoken, toiletgang wilde voor geen meter, BV wilde niet, dus kolven & flesjes voeden, etc.. Dat was gelukkig allemaal na een week of 2 wel weer beter. Alles begint wat te wennen, je lichaam voelt weer beter, de ergste hormonen zijn je lijf uit. Dus dan kun je beginnen met een gezond gezinnetje te zijn..
Als het langer aanhoud, dan zou ik me wel zorgen gaan maken.. Maar de eerste paar weken zijn gewoon vermoeiend..
CC gefeliciteerd met je nichtje!!
Erg vervelend dat je zus niet lekker in dr vel zit. Ik kan me voorstellen dat de combinatie van een zware bevalling, onverwachts in t ziekenhuis moeten blijven en oververmoeidheid zorgen voor frustratie enzo.
Ik denk dat je niet meer kunt doen als er voor dr zijn en proberen zoveel mogenlijk te helpen zodat ze in elk geval dr rust kan nemen. Ik denk dat ze dan snel op zal knappen!
Mammietje wat een verhaal zeg...pff belachelijk hoe ze met je om zijn gesprongen!'
Hoop dat je snel hersteld in elk geval!
Hier gaat nog steeds alles goed, herstel na de keizersnede verloopt prima en de kleine doet het ook goed. Heb alleen vanmorgen mijn lieve hondje naar de dierenarts moeten brengen voor een spoed operatie omdat dr baarmoeder ontstoken was
Ze bellen als de operatie voorbij is, ik hoop zo dat alles goed gaat
Erg vervelend dat je zus niet lekker in dr vel zit. Ik kan me voorstellen dat de combinatie van een zware bevalling, onverwachts in t ziekenhuis moeten blijven en oververmoeidheid zorgen voor frustratie enzo.
Ik denk dat je niet meer kunt doen als er voor dr zijn en proberen zoveel mogenlijk te helpen zodat ze in elk geval dr rust kan nemen. Ik denk dat ze dan snel op zal knappen!
Mammietje wat een verhaal zeg...pff belachelijk hoe ze met je om zijn gesprongen!'
Hoop dat je snel hersteld in elk geval!
Hier gaat nog steeds alles goed, herstel na de keizersnede verloopt prima en de kleine doet het ook goed. Heb alleen vanmorgen mijn lieve hondje naar de dierenarts moeten brengen voor een spoed operatie omdat dr baarmoeder ontstoken was
Ze bellen als de operatie voorbij is, ik hoop zo dat alles goed gaat
mammietje, wat vervelend zeg!
begin je je al wat beter te voelen?
terzijde: het is nogal een verschil of het om een co-assistent of een arts-assistent in opleiding gaat !
maakt de beleving van mammietje absoluut niet anders... maar toch wel een belangrijk verschil qua wat je als patient kunt verwachten bij een co-ass of een arts-assistent.
Co-assistent is een geneeskunde-student in laatse praktijk-fase van de basisartsen-opleiding.
Hierná pas solliciteer je naar een opleidingsplek waar je dan gedurende de opleiding (voor gyn. meen ik 5jaar) als arts-assistent werkt en ervaring opdoet. Het meedoen bij ingrepen etc. is dan vanzelfsprekend. Je hoort dit als patient natuurlijk wel even te horen!
Ik kan me alleen in dit verhaal maar voorstellen dat het om een arts-assistent ging, wat de verontwaardiging over het 'oefenen' misschien wat minder maakt hier?
En nee, de manier waarop jij dat dan meekrijgt is daarmee zeker niet goedgepraat!
begin je je al wat beter te voelen?
terzijde: het is nogal een verschil of het om een co-assistent of een arts-assistent in opleiding gaat !
maakt de beleving van mammietje absoluut niet anders... maar toch wel een belangrijk verschil qua wat je als patient kunt verwachten bij een co-ass of een arts-assistent.
Co-assistent is een geneeskunde-student in laatse praktijk-fase van de basisartsen-opleiding.
Hierná pas solliciteer je naar een opleidingsplek waar je dan gedurende de opleiding (voor gyn. meen ik 5jaar) als arts-assistent werkt en ervaring opdoet. Het meedoen bij ingrepen etc. is dan vanzelfsprekend. Je hoort dit als patient natuurlijk wel even te horen!
Ik kan me alleen in dit verhaal maar voorstellen dat het om een arts-assistent ging, wat de verontwaardiging over het 'oefenen' misschien wat minder maakt hier?
En nee, de manier waarop jij dat dan meekrijgt is daarmee zeker niet goedgepraat!
Lieve reacties . Ik ga d'r gewoon in de gaten houden inderdaad, en vooral vertellen dat het ok is om je af en toe minder hip te voelen. Dat zal ook wel helpen.
. Ik ga d'r gewoon in de gaten houden inderdaad, en vooral vertellen dat het ok is om je af en toe minder hip te voelen. Dat zal ook wel helpen.
clumsy_clown
misschien kun je aan het boekje "de babyblijstluiter" komen?
isbn: 9789081166911
Relaitiveert de roze wolk, die echt lang niet bij alle vrouwen contiinue aanwezig is!
ook hier herkenning in het verhaal van doodmoe en lichamelijk in de kreuk...dit duurde paar weken voor ik me echt happy begon te voelen.
misschien kun je aan het boekje "de babyblijstluiter" komen?
isbn: 9789081166911
Relaitiveert de roze wolk, die echt lang niet bij alle vrouwen contiinue aanwezig is!
ook hier herkenning in het verhaal van doodmoe en lichamelijk in de kreuk...dit duurde paar weken voor ik me echt happy begon te voelen.
Mammietje
CC super dat je zo op haar let! vaak draaien mensen hun hoofd om of roepen, ach joh hoort er allemaal bij. Super dat je dat doet!
CC super dat je zo op haar let! vaak draaien mensen hun hoofd om of roepen, ach joh hoort er allemaal bij. Super dat je dat doet!
En bla bla hoe is het nu met je kleine beestje?
wie met beide benen op de grond blijft staan....komt niet ver
Ik heb net gebeld en het gaat goed met dr, ze is nog erg suf van de narcose ..maar ik mag dr om 6 uur gaan halen. Ik ben zo opgelucht!! De dieranarts was vanmorgen nl niet zo heel erg positief omdat ze al vrij oud is en al t eea heeft gehad. Maar alles is gelukkig vlekkenloos verlopenquote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:25 schreef XXXKarinXXX het volgende:
En bla bla hoe is het nu met je kleine beestje?
F. had nieuwe kleren gekocht in de stad en we hadden ook al twee tasjes met spul voor Thomas. We liepen in de H&M en 
zei: "Neem nou ook wat leuke dingen voor jezelf mee." (ik loop nog steeds in slonzig saai positiespul)
Ik liet mijn ogen langs de rekken gaan, keek naar de winkende meisjes/vrouwen om me heen, zag mezelf in een spiegel in het voorbijgaan en ik! kon! het! niet! Ik heb gewoon echt het lijf nog niet voor nieuwe kleren. En ik vrees met grote vreze dat de Hennes ook niet iets gehad had dat ik pas, want ik ben nog steeds zo enorm. Grmbl. Hmmpf. K*t. Ooit ga ik nog wel eens opnieuw proberen te winkelen...
zei: "Neem nou ook wat leuke dingen voor jezelf mee." (ik loop nog steeds in slonzig saai positiespul)Ik liet mijn ogen langs de rekken gaan, keek naar de winkende meisjes/vrouwen om me heen, zag mezelf in een spiegel in het voorbijgaan en ik! kon! het! niet! Ik heb gewoon echt het lijf nog niet voor nieuwe kleren. En ik vrees met grote vreze dat de Hennes ook niet iets gehad had dat ik pas, want ik ben nog steeds zo enorm.
Grmbl. Hmmpf. K*t. Ooit ga ik nog wel eens opnieuw proberen te winkelen...
Hardloper.
IG @webkim
IG @webkim
Zo herkenbaar webkim, ik ben van de week eindelijk een keer geslaagd zonder al teveel frustratie.
Fake it till you make it...
c_c: echt lief dat je zo aan haar denkt. Hier een verhaal van de andere kant (wel PND). Wat je schrijft herken ik gedeeltelijk. Het lichamelijke had ik ook zo: flinke hechtingen, daardoor niet goed kunnen lopen of zitten. Pas na anderhalve week zat ik op een stoel. (au!) en die vermoeidheid. Wat bij mij anders was dan bij de meesten hier, is dat ik het niet voelde. Ik was er wel, maar niet echt. Klinkt raar, maar als ik nu terugkijk, stond ik langs de zijlijn. Ik deed alles, maar het kwam niet van binnen. Dat was ook de reden dat ik het zo lang vol heb gehouden op 3 uur slaap per nacht, maar wel iets anders dan 'normaal'.
Nogmaals: goed dat je zo op haar let.
Webkim: klinkt bekend. Ik doe nu functioneel winkelen omdat het moe, maar leuk is het niet. Meestal bestel ik een zooi kleding online en pas ik het thuis. Dat vind ik minder confronterend dan een pashokje.
Nogmaals: goed dat je zo op haar let.
Webkim: klinkt bekend. Ik doe nu functioneel winkelen omdat het moe, maar leuk is het niet. Meestal bestel ik een zooi kleding online en pas ik het thuis. Dat vind ik minder confronterend dan een pashokje.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Dames, het komt weer terug, echt!!! Sprak de moeder van een 4-jarige die gisteren heeft staan feesten in een gloednieuw espritjurkje.
Vandaag weer een feestje Isa is gewoon al vier! Ongelofelijk hoe snel het gaat... En heel apart om terug te denken aan wat er nu allemaal gebeurde 4 jaar geleden...
Vandaag weer een feestje
Isa is gewoon al vier! Ongelofelijk hoe snel het gaat... En heel apart om terug te denken aan wat er nu allemaal gebeurde 4 jaar geleden...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
C_C, hier ook een grijze tot zwarte kraamwolk hoor. Het hóeft niets zorgelijks te betekenen dat je zus zich zo voelt, maar hou haar maar goed in de gaten. Ik heb iig heel lang de schijn kunnen ophouden, want die wolk moest en zou roze zijn.
Webkim, jammer dat je zo baalt van je lijf.
Ik ben benieuwd hoe het met Sjak is....
Webkim, jammer dat je zo baalt van je lijf.
Ik ben benieuwd hoe het met Sjak is....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik voelde me de eerste drie dagen na de bevalling super. Zoveel beter dan tijdens de zwangerschap, dat ik denk ik wel mag zeggen dat ik van de negen maanden 3 dagen op een roze wolk heb gezeten . Totdat het bezoek kwam (en elke keer onaangekondigd op de stoep stond, of belde met slechts de mededeling dat het langskwam 
. ), toen ben ik zeker 2 maanden sjagerijnig geweest, totdat alles weer een beetje normaal was en het bezoek over was.
. Totdat het bezoek kwam (en elke keer onaangekondigd op de stoep stond, of belde met slechts de mededeling dat het langskwam . ), toen ben ik zeker 2 maanden sjagerijnig geweest, totdat alles weer een beetje normaal was en het bezoek over was.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
sjak, hoe gaat het met jou?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Het gaat. Afgelopen donderdag bij de internist geweest. Alles zag er goed uit. Mijn bloedwaarden zijn normaal of zich aan het normaliseren. Dus ik ben sinds vandaag gestopt met de antibiotica. Dat betekent dat ik ook gelijk kon stoppen met de anti-hystaminica (tavegyl). Ik voel me daardoor een stuk beter lijkt wel. Ik leef wel van pijnstiller naar pijnstiller en van slaapje naar slaapje 
Als ik opsta ben ik net een oude vrouw maar....ik krijg er weer moed in. Nu nog even afwachten wat er bij de cardioloog uit gaat komen, ik moet begin augustus erheen. Eerst nog een dagje met zo'n ECGkastje lopen.
En vrijdag wordt Jetske alweer twee jaar
Als ik opsta ben ik net een oude vrouw maar....ik krijg er weer moed in. Nu nog even afwachten wat er bij de cardioloog uit gaat komen, ik moet begin augustus erheen. Eerst nog een dagje met zo'n ECGkastje lopen. En vrijdag wordt Jetske alweer twee jaar
Lekker douchen!
Jee Sjak, het klinkt toch allemaal wel erg heftig hoor
Krijgen jullie eigenlijk nog extra hulp buiten je eigen familie?
Jetske alweer 2?
Krijgen jullie eigenlijk nog extra hulp buiten je eigen familie?
Jetske alweer 2?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Schanul is op dit moment vrij, dat scheelt erg veel. Anders hadden we het inderdaad niet gered maar nu lukt het allemaal goed. En ik kan steeds meer.
Lekker douchen!
Sjak, hopelijk gaat het snel weer beter met je, dat je je weer jezelf gaat voelen!
Hier gaat het goed, ik geniet echt heel erg van mijn kleine meisje!
Ik kan heel goed terugkijken op de bevalling (binnen 10 uur was ze er) en daar ben ik zelf heel blij om. Zag er toch wel wat tegenop, maar zoals het bij Lotte gegaan is, daar teken ik bij een 2e ook voor!
Ben ook weer een stuk mobieler gelukkig, eerste dagen natuurlijk rustig aan moeten doen, daarna ging het elke dag een heel stuk beter. Kraamzorg was verbaasd dat ik zo snel weer op de been was (ondanks de hechtingen), maar ik voel me ook gewoon heel goed!
Morgen gaan we lekker de stad in, even shoppen voor kleding voor mij. Pas m'n kleding van voor de zwangerschap allemaal al weer, was bijna niets aangekomen in de zwangerschap, officieel maar zo'n 4 kilo (+ 5 kilo die er eerst af ging en later weer bij kwam) en ben nu een stuk lichter dan voor de zwangerschap, da's wel fijn!
Hier gaat het goed, ik geniet echt heel erg van mijn kleine meisje!
Ik kan heel goed terugkijken op de bevalling (binnen 10 uur was ze er) en daar ben ik zelf heel blij om. Zag er toch wel wat tegenop, maar zoals het bij Lotte gegaan is, daar teken ik bij een 2e ook voor!
Ben ook weer een stuk mobieler gelukkig, eerste dagen natuurlijk rustig aan moeten doen, daarna ging het elke dag een heel stuk beter. Kraamzorg was verbaasd dat ik zo snel weer op de been was (ondanks de hechtingen), maar ik voel me ook gewoon heel goed!
Morgen gaan we lekker de stad in, even shoppen voor kleding voor mij. Pas m'n kleding van voor de zwangerschap allemaal al weer, was bijna niets aangekomen in de zwangerschap, officieel maar zo'n 4 kilo (+ 5 kilo die er eerst af ging en later weer bij kwam) en ben nu een stuk lichter dan voor de zwangerschap, da's wel fijn!
Sjak wat fijn zeg, dat het de goede kant op gaat! Jullie verdienen nu wel een beetje rust en zonneschijn!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Sjak fijn dat het beter gaat! Elk stapje is er 1! Geniet van de kleine dingen en verder je laten vertroetelen
Hier gaat ht lichamelijk prut. De combinatie prednison/ imulran zijn mijn ingewanden het niet mee eens. Morgen gaan we e arts bellen of ik tot na de huwelijksreis mag stoppen/minderen en daarna wil ik dat mijn darmen en maa eerst goed ngekeken worden want dat zijn grote problemen momenteel. Mijn buik lijkt alsof ik 6 maanden zwanger ben hopenlijk valt dat woensdag niet op in mijn trouwjurk
Wat zijn die weken omgevlogen en nu is het nog 3 nachtjes slapen
Hier gaat ht lichamelijk prut. De combinatie prednison/ imulran zijn mijn ingewanden het niet mee eens. Morgen gaan we e arts bellen of ik tot na de huwelijksreis mag stoppen/minderen en daarna wil ik dat mijn darmen en maa eerst goed ngekeken worden want dat zijn grote problemen momenteel. Mijn buik lijkt alsof ik 6 maanden zwanger ben
hopenlijk valt dat woensdag niet op in mijn trouwjurk Wat zijn die weken omgevlogen en nu is het nog 3 nachtjes slapen
ach sjak, wat klinkt dat allemaal ontzettend zwaar meid!
dikke kus van ons
Anitra, het gaat snel ineens, ik wens jullie vast veel plezier!
dikke kus van ons
Anitra, het gaat snel ineens, ik wens jullie vast veel plezier!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Spannend Anitra, bijna is het zover! Hopelijk kan de arts nog iets voor je betekenen voor die tijd.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Fijn sjak, dat je je zo beter voelt.
Leuk mrien, even voor jezelf weg.
al bijna trouwen veel plezier alvast Anitra. Het wordt vast een prachtige dag.
Leuk mrien, even voor jezelf weg.
al bijna trouwen veel plezier alvast Anitra. Het wordt vast een prachtige dag.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Anitra voor ik het vergeet: Heel veel plezier woensdag en geniet er samen van.
Heel veel sterkte met je lijf ook, het zit je nog steeds niet mee.
Sjak. En ook voor je Jetteke.
Webkim, pas toen ik gestopt was met de borstvoeding kon ik me weer focussen op mijn lijf. Tot die tijd had ik echt van die hongerbuien. Trillen en zo. Daarna kon ik pas weer mijn gewone oude eetpatroon oppakken. Ik snap je frustratie dus als geen ander. Maar daarna ging het ook hard. Jij sport toch ook nog goed? Het komt dus echt wel goed hoor. Al met al heeft het bij mij zeker 10 maanden geduurd voor ik weer 'de oude' was. Maar na 2 kinderen is mijn lijf wel veranderd. Ach, ik vind het wel goed zo eigenlijk.
Heel veel sterkte met je lijf ook, het zit je nog steeds niet mee.
Sjak.
En ook voor je Jetteke. Webkim, pas toen ik gestopt was met de borstvoeding kon ik me weer focussen op mijn lijf. Tot die tijd had ik echt van die hongerbuien. Trillen en zo. Daarna kon ik pas weer mijn gewone oude eetpatroon oppakken. Ik snap je frustratie dus als geen ander. Maar daarna ging het ook hard. Jij sport toch ook nog goed? Het komt dus echt wel goed hoor. Al met al heeft het bij mij zeker 10 maanden geduurd voor ik weer 'de oude' was. Maar na 2 kinderen is mijn lijf wel veranderd. Ach, ik vind het wel goed zo eigenlijk.
Als je niet lacht, ben je dood.
CC; ik ben zelf dus nog erg afhankelijk van anderen; ben 8 dagen geleden bevallen met toch ook een pittige bevalling. Mijn vriend doet alles, de verzorging van de kleine, eten maken, huishouden etc. Ik doe de voedingen, knuffelen en stap voor stap wat mobieler worden en steeds een beetje meer doen.
Ik ben wel sneller moe; maar ik voel me verders gewoon happy en lekker genieten als die kleine lekker bij me ligt te tutten. Enige wat me frustreert is dat ik niet fijn even lekker ongedwongen op m'n zij in slaap kan vallen, even lekker bij kan slapen zonder dat m'n bekken me in de weg zit.
Ik denk dat het is hoe je er zelf in staat en wat de verwachting is na de bevalling. Ik ben gelukkig ook in goede handen met de kleine bij mijn vriend, en ook mensen om ons heen zijn bereid te helpen, zodat ik me nergens druk over hoef te maken, gewoon rustig kan herstellen.
Oa mijn ouders houden bezoek ook af via hun kant van kennissen/familie, zodat ik m'n rust krijg.
Ik zit op een hele roze wolk, maar ben ook moe en m'n lichaam werkt niet mee.
De vk zei vanochtend ook; vroeger lag je standaard 10 dagen plat, tegenwoordig sta je meteen onder de douche na de bevalling en wordt er eigenlijk verwacht weer snel ter been te zijn.
M'n vk adviseerde mij iig 6 weken gewoon de tijd voor mezelf te nemen en m'n lichaam het geduld te gunnen, en pas daarna pas weer de verwachting een beetje aan de bak te kunnen.
Wat betreft mijzelf; vanochtend de eerste 'kraamtranen' gehad. Naja, kraamtranen, gewoon erg moeilijke situatie.
Alles is zo fijn en goed, maargoed, ik heb wel nog een stukje leven/verleden wat minder rooskleurig is.
Ik heb vanochtend mijn moeder aan de telefoon gehad (situatie: moeder is manisch depressief in de ergste gradatie zo'n beetje en al vele jaren behoorlijk psychotisch/van de wereld af, vanaf mijn 12e geen vrijwillig contact meer), haar partner belde vanochtend om 09:00, mijn vriend nam op, wist even niet wie die aan de telefoon had. Even met haar partner gepraat, en toen kreeg ik m'n moeder aan de telefoon. Ze heeft me gefeliciteerd, wat gekeuveld in zoverre ze dat kan, en toen zei ik weer wat 'verkeerd' (dat mijn oma was geweest vorige week) en toen was het weer flippen (dat m'n oma ooit gezegd zou hebben dat ze m'n moeder nooit meer wil zien, dat zijn dus fixaties/wanen, dat ze ineens weer helemaal doordraait).
M'n moeder en haar partner willen langs komen, maar ik zie dat zelf helemaal niet zitten, ben ook bang voor dingen die gaan gebeuren, ik wil mezelf maar zeker Amber ook niet aan rare dingen blootstellen en heb zelf de angst voor kidnapping aangezien m'n moeder dat in het verleden ook bij mij en mijn broer heeft gepoogd/gedaan.
Een hele roze wolk, maar dat stukje wis ik gewoon niet even uit. Wat m'n stiefmoeder en vader al gezegd hebben; gewoon maar afhouden en een beetje op z'n beloop laten en hopen dat de afstand blijft.
Mocht er toch een ontmoeting komen dan is mijn vader er zowieso bij om de situatie een beetje te beheersen.
Naja, hopen dat het een beetje overwaait, en ik ga gewoon weer door met m'n leventje en genieten van die kleine.
Ik had d'r dus wel een geboortekaartje gestuurd aangezien ik wel vind dat ze daar recht op heeft om te weten dat ze toch een kleindochter heeft, alhoewel, tjah moeilijk... M'n broertje had ook meteen gebeld naar m'n moeder na de geboorte, zonder overleg met mij, dus ze wist het zowieso al.
Ik ben wel sneller moe; maar ik voel me verders gewoon happy en lekker genieten als die kleine lekker bij me ligt te tutten. Enige wat me frustreert is dat ik niet fijn even lekker ongedwongen op m'n zij in slaap kan vallen, even lekker bij kan slapen zonder dat m'n bekken me in de weg zit.
Ik denk dat het is hoe je er zelf in staat en wat de verwachting is na de bevalling. Ik ben gelukkig ook in goede handen met de kleine bij mijn vriend, en ook mensen om ons heen zijn bereid te helpen, zodat ik me nergens druk over hoef te maken, gewoon rustig kan herstellen.
Oa mijn ouders houden bezoek ook af via hun kant van kennissen/familie, zodat ik m'n rust krijg.
Ik zit op een hele roze wolk, maar ben ook moe en m'n lichaam werkt niet mee.
De vk zei vanochtend ook; vroeger lag je standaard 10 dagen plat, tegenwoordig sta je meteen onder de douche na de bevalling en wordt er eigenlijk verwacht weer snel ter been te zijn.
M'n vk adviseerde mij iig 6 weken gewoon de tijd voor mezelf te nemen en m'n lichaam het geduld te gunnen, en pas daarna pas weer de verwachting een beetje aan de bak te kunnen.
Wat betreft mijzelf; vanochtend de eerste 'kraamtranen' gehad. Naja, kraamtranen, gewoon erg moeilijke situatie.
Alles is zo fijn en goed, maargoed, ik heb wel nog een stukje leven/verleden wat minder rooskleurig is.
Ik heb vanochtend mijn moeder aan de telefoon gehad (situatie: moeder is manisch depressief in de ergste gradatie zo'n beetje en al vele jaren behoorlijk psychotisch/van de wereld af, vanaf mijn 12e geen vrijwillig contact meer), haar partner belde vanochtend om 09:00, mijn vriend nam op, wist even niet wie die aan de telefoon had. Even met haar partner gepraat, en toen kreeg ik m'n moeder aan de telefoon. Ze heeft me gefeliciteerd, wat gekeuveld in zoverre ze dat kan, en toen zei ik weer wat 'verkeerd' (dat mijn oma was geweest vorige week) en toen was het weer flippen (dat m'n oma ooit gezegd zou hebben dat ze m'n moeder nooit meer wil zien, dat zijn dus fixaties/wanen, dat ze ineens weer helemaal doordraait).
M'n moeder en haar partner willen langs komen, maar ik zie dat zelf helemaal niet zitten, ben ook bang voor dingen die gaan gebeuren, ik wil mezelf maar zeker Amber ook niet aan rare dingen blootstellen en heb zelf de angst voor kidnapping aangezien m'n moeder dat in het verleden ook bij mij en mijn broer heeft gepoogd/gedaan.
Een hele roze wolk, maar dat stukje wis ik gewoon niet even uit. Wat m'n stiefmoeder en vader al gezegd hebben; gewoon maar afhouden en een beetje op z'n beloop laten en hopen dat de afstand blijft.
Mocht er toch een ontmoeting komen dan is mijn vader er zowieso bij om de situatie een beetje te beheersen.
Naja, hopen dat het een beetje overwaait, en ik ga gewoon weer door met m'n leventje en genieten van die kleine.
Ik had d'r dus wel een geboortekaartje gestuurd aangezien ik wel vind dat ze daar recht op heeft om te weten dat ze toch een kleindochter heeft, alhoewel, tjah moeilijk... M'n broertje had ook meteen gebeld naar m'n moeder na de geboorte, zonder overleg met mij, dus ze wist het zowieso al.
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
jeetje Llewella, moeilijk zeg !
ik hoop dat tzt beetje duidelijk wordt hoe je hier beste mee kom kan gaan nu Amber er is!
ik hoop dat tzt beetje duidelijk wordt hoe je hier beste mee kom kan gaan nu Amber er is!
Ik ga niet de discussie van laatst herhalen (die heb jij wrs gemist), maar dit vind ik een zeer ontactische en onware opmerking.quote:Op maandag 14 juli 2008 13:44 schreef Llewella het volgende:
Ik denk dat het is hoe je er zelf in staat en wat de verwachting is na de bevalling.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
