Belana, veel plezier morgen!
Arme Simon... Wel schattig dat hij dan ineens (weer) zo aanhankelijk is. Geniet van de knuffels PM!
Vandaag de crematie gehad. Na 5 minuten verlieten Devin en ik de dienst al, zijn geklets viel te veel op in die gehorige zaal. In de zitruimte waar we voorafgaand aan de dienst ook zaten stonden de boxen aan zodat ik de hele dienst toch heb kunnen volgen en ongegeneerd kon zitten snikken terwijl Devin aan het spelen en rondkruipen was. We zijn nog een paar keer tussendoor naar binnen gegaan en de laatste 10 minuten waren we er sowieso bij. Devin kroop toen in het rond nadat hij zich had losgewurmd. De begrafenisondernemers (?) zeiden "laat hem maar gaan, mag heus wel" Niemand leek er problemen mee te hebben, integendeel, ze keken vertederd naar die kleine nieuwsgierige jongen

Toen hij dichtbij de kist gekomen was greep ik hem vast en in een innige omhelzing met mijn man namen we voor de laatste keer afscheid, zagen we oma's kist gaan door het luikje. "Kijk, oma gaat Devin, zeg maar dag" En toen zwaaide hij en moest ik nog veel harder huilen
Ik denk dat hij me probeerde te troosten, hij deed zijn voorhoofd op de mijne en drukte zijn mondje tegen me aan
Daarna, bij de koffie en broodjes (wat een rare gewoonte trouwens) alleen maar veel positieve reacties gehad over zijn aanwezigheid, van zowel bekenden als onbekenden.
.... met gevoel voor drama....