Wij zijn weer thuis. Een week eerder dan gepland, maar het weersvooruitzicht was niet zo heel erg denderend en met een open trommelvlies vonden we al dat vocht niet echt aantrekkelijk, zeker niet gezien Berts geschiedenis met zijn oren.
Alles in de auto geladen, Ruben met mij in de trein. Heeft hij ineens heel veel bloed in zijn rechteroor zitten. Gelukkig studente medicijnen in de coupe die me hoorde zeggen "Je hebt allemaal bloed in je oor" en die keek snel even: allemaal bloed in zijn gehoorgang, dus aanraden om toch maar langs de huisarts te gaan, zeker met het verhaal van vorige week (als er ook maar iets negatief zou veranderen: langskomen!). Ik bel naar huisartsenpost: "is allemaal heel normaal, u hoeft niet langs te komen", maar Bert vertrouwde het niet helemaal en ik had echt zoiets van, ja hallo, we moesten langs komen als er iets negatief zou veranderen! Kortom, uiteindelijk toch maar langs gegaan in de hoop dat ze wel tijd zouden hebben. Oortje inmiddels wat schoongemaakt, maar het zat weer vol met bloed. "Ja, aan het einde van de middag hebben we nog wel een plekje (we waren daar vroeg in de middag)". Waarop ik aangaf dat ik dan wel rechtstreeks naar de kinderarts zou gaan waar we de uitnodiging van hadden dat als er iets zou veranderen aan Rubens toestand we gewoon langs mochten. Nou, dat was niet de bedoeling en zo werkte het allemaal niet en blablabla. Vooral de toon waarop we te woord werden gestaan maakte het dat ik dus echt gewoon pissig werd, ik heb de kinderwagen gepakt en ben dus gewoon naar de afdeling gelopen. Daar heb ik mijn verhaal gedaan, mijn onrust uitgesproken en vooral aangegeven dat ik niet snapte wat ik nou moest doen als de ene arts zegt meteen langskomen, de andere "arts" (assistente dus) zegt dat dat niet hoeft, maar de kinderarts aangaf dat het wel moest. Uiteindelijk dus inderdaad gewoon de kinderarts erbij en die heeft aangegeven dat het inderdaad nog steeds behoorlijk aan het rommelen is. Aanraden is om maandag afspraak te maken bij eigen huisarts, het hele verhaal te doen en dan ook duidelijk vast te laten leggen in Rubens dossier wat er afgesproken wordt. Oor konden we gewoon met wat water schoonmaken, maar niet in de gehoorgang uiteraard. De huisarts zou waarschijnlijk oordruppels voorschrijven.
OK, het hoort erbij, de rust in mijn lijf keert weer terug.
Thuis nogmaals Rubens oor schoonmaken. Hele oor keurig schoon, alleen nog een klein beetje bloed in de gehoorgang, ik wil hem naar beneden brengen, ineens hele oor weer vol. Maarre, niet in de gehoorgang.

Meneer heeft dus gewoon in zijn oor zitten krabben en het komt dus helemaal niet uit zijn oor

We hebben echt met vijf mensen naar zijn oor gekeken, gevoeld, schoongemaakt en geen van allen had dit gezien. Ik voelde me toen wel een beetje schuldig over mijn ophef in het ziekenhuis

(Overigens heeft Bert ons wel keurig afgemeld bij de huisartsenpost. Ze konden begrijpen dat ik me niet prettig voelde en dat het heel onhandig was als de ene zegt direct komen en de ander zegt hoeft niet. Mocht er wat veranderen, dan moesten we zeker bellen en eventueel langskomen en deze ervaring niet in de weg laten staan. Ik vond het wel erg prettig dat ze dat zeiden (was niet de eerste aanvaring met de huisartsenpost trouwens

))
Nu ligt Ruben heerlijk te slapen in zijn eigen bedje, nadat hij toch wel wat huilerig was. Ons idee: aandachttekort, want de afgelopen twee weken zijn wij natuurlijk zowat constant binnen de 5 meter in zijn buurt geweest en zeker de laatste week heeft hij heel veel aandacht gehad (mijn ouders waren ook op de camping). Hij wilde ook gewoon niet liggen (toch last van zijn oren

) en uiteindelijk viel hij liggend op mijn buik/borst in slaap terwijl ik zijn rugje aaide. Heel lief, maar wel onhandig als je nog niet gegeten hebt. Uiteindelijk hem maar gewoon in zijn bed gelegd en hem even laten uithuilen, gelukkig viel hij snel in slaap. Hoop maar dat dat morgen weer over is, want niet huilen vind ik toch stiekem veel prettiger

In twee weken tijd is Ruben trouwens heel veel gegroeid, niet alleen in lengte

Hij kan nu zoveel meer dan voor de vakantie en Bert is helemaal blij dat hij dat allemaal van dichtbij meegemaakt heeft. Hij is nu bijna een half jaar en smult zich een buikje aan de lekkere hapjes. Tot nu toe 1 keer een groentehap met vlees gehad (kip) en dat vond hij heerlijk

De volgende bus melkvoeding wordt een nummertje 2 bus. Hij is inmiddels helemaal over op de standaardvoeding en heeft daarbij geen Nutriton meer nodig, perfect dus. Telkens als hij een buikje en wat spekjes gecreeerd heeft, is hij het 2 dagen later kwijt en is hij weer langer

Dwars liggen in de box is er niet meer bij en meneer probeert zich op te trekken, dus tijd om de boel omlaag te doen

Mijn kleine jochie word groot

En omdat het nu toch al zo'n lange lap tekst is: ik ben heel blij dat ik nog een weekje vakantie heb, want ik voel me nog niet helemaal jofel