Verkracht? Deel II.

ik ben benieuwd, even een tvp

Tis in iedergeval goed dat je geweest bent..

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:30 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Toch denk ik dat je één van de weinige bent die daar zo over denkt. Iedereen die het tot nu toe weet vind dat ik aangifte moet doen.

Maar goed, ik heb nog genoeg tijd om erover na te denken...

Ik ben het met sigme eens hoor. Je hoeft geen verantwoording af te leggen tegen de maatschappij. Het is jouw lijf, jouw leven en jouw probleem en dus ook jouw keuze wat je hier mee doet.
Verkrachtingszaken zijn zelden duidelijk en het is helemaal niet zeker dat het tot veroordeling komt. En jij moet er wel je hele hebben en houden voor op straat gooien en alles keer op keer vertellen en doormaken.
Voel je vooral niet verplicht om dit allemaal mee te moeten maken omdat anderen vinden dat je die morele plicht hebt.
Als je het wel wilt, prima. Laat hem bloeden en nagel hem aan de schandpaal! Maar dat moet jouw keuze zijn.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:22 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Update over haar... ze heeft het A. aan haar ouders verteld, wat ik verschrikkelijk vind want straks krijgen meer mensen het ook te horen. Haar ouders hebben er nog even flink ingewreven dat ze vooral mijn getuige niet mag zijn .

Verder: ze was hier dus net en ze vindt zelfs dat ik het heb uitgelokt met uitspraken over mijn vriendje en ik . En dat ik harder had moeten schreeuwen. Ik zei dat ik dat had gedaan en dat zij toch ook wel wist dat de muziek hard stond? Ja, maar dan had ik nog harder moeten schreeuwen .

Nee, ik beschouw haar niet als vriendin en nu zeker niet meer. Ze was zo'n uitgaansvriendinnetje met wie je lol kunt hebben, maar duidelijk ook niet meer dan dat...

Gatverdamme zeg, wat een naar wijf. Maar hee, ik denk dat je het ook aan je ouders moet gaan vertellen, voor ze het van iemand anders horen. Het lijkt me trouwens vreselijk er als ouder achter te komen dat je kind na zoiets ingrijpends niet bij je terecht dacht te kunnen.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:30 schreef Xennia het volgende:
Gatverdamme zeg, wat een naar wijf. Maar hee, ik denk dat je het ook aan je ouders moet gaan vertellen, voor ze het van iemand anders horen. Het lijkt me trouwens vreselijk er als ouder achter te komen dat je kind na zoiets ingrijpends niet bij je terecht dacht te kunnen.

..maar daar zou ik het dan ook bij houden. Vriend & ouders.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:41 schreef Kreator het volgende:

[..]

..maar daar zou ik het dan ook bij houden. Vriend & ouders.

ik snap je PI niet

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:22 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Update over haar... ze heeft het A. aan haar ouders verteld, wat ik verschrikkelijk vind want straks krijgen meer mensen het ook te horen. Haar ouders hebben er nog even flink ingewreven dat ze vooral mijn getuige niet mag zijn .

Verder: ze was hier dus net en ze vindt zelfs dat ik het heb uitgelokt met uitspraken over mijn vriendje en ik . En dat ik harder had moeten schreeuwen. Ik zei dat ik dat had gedaan en dat zij toch ook wel wist dat de muziek hard stond? Ja, maar dan had ik nog harder moeten schreeuwen .

Nee, ik beschouw haar niet als vriendin en nu zeker niet meer. Ze was zo'n uitgaansvriendinnetje met wie je lol kunt hebben, maar duidelijk ook niet meer dan dat...

OMG wat een ongelooflijk *&^(*##@$%%@-wijf!

Veel sterkte met het verwerken en wijsheid toegewenst in je beslissing om wel of geen aangifte te doen.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:17 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Ik weet het, maar ik heb het gevoel dat het 'moet' door wat me is aangedaan, dat ik ervoor moet gaan omdat ik anders geen zelfrespect heb. Ik zeg ook niet dat ik het niet wil, maar ik weet het nog niet. Ik vind het ook doodeng om hem weer onder ogen te moeten komen en die kans zit er ook wel dik in, evenals de stamgasten die dol op hem zijn.

je wil dus echt gaan doen alsof er (bijna) niets aan de hand is. Zo weinig mogelijk mensen vertellen, ook je ouders niet, vergeten en doorgaan. Kan. Het is een keuze je niet als slachtoffer op te willen stellen.

Denk alleen wel dat het je nog een keer inhaalt vroeger of later. Zo´n schending van je lichaam en vertrouwen kan je over het algemeen niet zomaar onder het tapijt schoffelen.

Je kan er ook voor kiezen het wel aan je ouders te vertellen, je te laten troosten en er doorheen te werken. Het is niet jouw verantwoordelijkheid dat je ouders of je vriendje het er moeilijk mee zullen hebben. Op sommige momenten heb je het recht even alle aandacht naar jezelf te trekken en wat zij er verder bij voelen is aan hen. Nu voelt dat misschien aanstellerig of als ´lastig vallen´maar geloof me, het voorkomt een hoop spreekwoordelijke spoken in de kast op de lange termijn.

Sterkte verder.

Ik vind dat je het tegen je vriend moet vertellen, hij zal het echt wel begrijpen.
Zeg gewoon wat er gebeurd is en niet: ik denk dat ik verkracht ben.
Je bent verkracht! De schuld ligt niet bij jou, jij bent het slachtoffer, oke?
Die barman is gewoon een zak stront, en daarvoor moet hij gestraft worden.
Met dat kloterechtsysteem hier in Nederland zal dat vast niet gebeuren, maar een poging doen zal hem misschien al wel flink aan het denken zetten en hopelijk een verschrikkelijk schuldgevoel geven!

En je vriend kan je alleen maar goed helpen het te verwerken en je steunen!
Hij houdt van je, hij gaat je niet opeens verwaarlozen of het uitmaken als jij verkracht bent. Juist niet! Ik durf te wedden dat hij alles wil doen om te zorgen dat jij je beter zal voelen. After all: Jij bent het slachtoffer! En er komt je een moeilijke tijd tegemoet. Je hebt zijn steun ook gewoon nodig, niet dan?

Oh en verder; FOK! is de grootste verzameling van idioten op het internet, dat wat je zei van: wat ze zeggen doet me denken dat het mijn schuld is. Naja, dat is dus bullshit.
Ik 'stoei' weleens met me vriend, en dan merk ik al dat ik het echt niet van hem kan winnen, laat staan als hij echt kracht gebruikt. Als vrouw kan je gewoon niet sterker zijn dan een man (maar wel slimmer ). Niks jouw schuld, je had hem niet kunnen tegenhouden.

Toch een beetje een dubbel gevoel hierover, als het waar is natuurlijk gewoon aangeven.
Maar iets zegt me dat het niet waar is.
De meeste mensen die verkracht zijn schamen zich meestal en duurt het zeker een tijd voordat ze het vertellen.
Jij daartegen vertelt het dezelfde middag nog tegen heel fok.
Ook de reactie van jezelf vind ik een beetje in tegenspraak, excuses als ik het mis hebt.
Maar je vraagt je af of het je eigen schuld is, terwijl je niet overkomt als iemand die niet in het leven staat

Ze loopt gewoon met gevoel of er werkelijk onrecht tegen haar gedaan is. Een verwarde toestand kan rare dingen doen met een mens,

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:23 schreef IIDMLB het volgende:
Oh ja, Slachtofferhulp is me aangeboden, maar ik heb al hulpverlening en denk dus dat ik het hen ga vertellen.

oke. Sterkte ermee.
Wel of geen aangifte moet jouw beslissing zijn, gebaseerd op wat jij wil, niet op wat mensen op fok vinden.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:36 schreef IIDMLB het volgende:
@ sigme: dank je ! Ik dacht inderdaad dat een verkrachting veel bruter ging, al verschilt dat natuurlijk en gebeuren die ook vaak genoeg, maar ik had verwacht dat je echt zo'n gevoel zou hebben van: ik ben verkracht, nu ga ik aangifte doen. Het is zoveel ingewikkelder. Ik begreep nooit waarom vrouwen geen aangifte zouden doen. Ik begreep überhaupt niet hoe ze zich konden 'laten' verkrachen, dacht dat als je al je kracht gebruikte je het wel tegen kon houden. Daarom vind ik de reacties in dit topic ook niet heel erg vreemd.

Dat idee had ik ook en daarom geloofde ik de oorspronkelijke OP ook niet echt. Nu tot mijn schaamte uiteraard. Heel veel sterkte. Ik neig ook te zeggen dat je aangifte moet doen maar kan me vinden in de invalshoek van Sigme. Kies in de eerste plaats voor jezelf.

Wat ik vreemd vond en vind is dat je zo weinig agressie lijkt te voelen. Dat bedoel ik niet negatief. Ik zou daar anders mee omgaan denk ik.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:22 schreef IIDMLB het volgende:
Update over haar... ze heeft het A. aan haar ouders verteld, wat ik verschrikkelijk vind want straks krijgen meer mensen het ook te horen. Haar ouders hebben er nog even flink ingewreven dat ze vooral mijn getuige niet mag zijn .

Verder: ze was hier dus net en ze vindt zelfs dat ik het heb uitgelokt met uitspraken over mijn vriendje en ik . En dat ik harder had moeten schreeuwen. Ik zei dat ik dat had gedaan en dat zij toch ook wel wist dat de muziek hard stond? Ja, maar dan had ik nog harder moeten schreeuwen .

Nee, ik beschouw haar niet als vriendin en nu zeker niet meer. Ze was zo'n uitgaansvriendinnetje met wie je lol kunt hebben, maar duidelijk ook niet meer dan dat...

Leuk zo'n 'vriendin'.
Veel sterkte hiermee iig.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:22 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Update over haar... ze heeft het A. aan haar ouders verteld, wat ik verschrikkelijk vind want straks krijgen meer mensen het ook te horen. Haar ouders hebben er nog even flink ingewreven dat ze vooral mijn getuige niet mag zijn .

Verder: ze was hier dus net en ze vindt zelfs dat ik het heb uitgelokt met uitspraken over mijn vriendje en ik . En dat ik harder had moeten schreeuwen. Ik zei dat ik dat had gedaan en dat zij toch ook wel wist dat de muziek hard stond? Ja, maar dan had ik nog harder moeten schreeuwen .

Nee, ik beschouw haar niet als vriendin en nu zeker niet meer. Ze was zo'n uitgaansvriendinnetje met wie je lol kunt hebben, maar duidelijk ook niet meer dan dat...

Aparte vriendin is dat zeg. Al snap ik volkomen dat ze het haar ouders heeft verteld. Ik zou dit soort moeilijke dingen ook direct met mijn ouders delen. Dat zijn de mensen waarvan ik weet dat ze er altijd voor me zullen zijn. Ik weet dat mijn ouders het beste met me voorhebben en dat die er goed mee om weten te gaan. Ik kan er met mijn kop niet bij dat haar ouders ook direct aangeven dat ze niet moet getuigen. Het lijkt er haast wel op alsof het jou vriendin is die je gewoon niet geloofd. Als zij al snel aangeeft er niets van te geloven zullen de ouders daar wel in meegaan.

Het is een schandaal dat ze zelfs durft te beweren dat jij hier ook maar enigszins schuldig bent. Het lijkt erop alsof die barman heel belangrijk is voor de familie en alsof ze er alles aan doen hem te beschermen. Het blijft een schande.

Slachtofferhulp ga je hoogstwaarschijnlijk weigeren omdat je al andere hulpverlening hebt. Kan je deze zaak ook met die hulpverlening bespreken? Het zou goed zijn als je dit met een psycholoog kan bespreken als je toch al bij zo'n persoon loopt. Verder kan ik alleen voor mezelf praten als ik zeg dat het voor mij heel belangrijk is om erover te praten. Zonder mijn ouders en goede vrienden zou ik zulke moeilijke dingen zeker niet aankunnen. Ik merk om me heen dat veel vrienden er net zoals jou over denken. Die kiezen er voor emotionele dingen voor zichzelf te houden. Ik kan er nog steeds niet bij als goede vrienden van mij zulke belangrijke dingen in hun leven niet met me delen. Daar zijn vrienden toch voor lijkt me? Ik merk ook aan een aantal mensen dat ze het heel moeilijk met bepaalde zaken hebben waar ze nooit over hebben gepraat. Die kunnen dan ineens in huilen uitbarsten in doodgewone situaties. Dat lijkt me geen prettig vooruitzicht. Je zal het toch voor jezelf moeten beslissen. Ik probeer alleen maar aan te geven dat het ook anders kan.

Bij deze wil ik echt tegen je zeggen dat ik ontzettend trots op je ben dat je die stap genomen hebt om naar de politie te gaan! Je hebt er natuurlijk weinig aan van een buitenstaander als ik, maar toch..

Ik raad je echt aan om inderdaad met iets van slachtofferhulp of ander soort hulp te gaan praten. Je zit nu nog in een shock en misschien ga je er de komende maanden zelfs nog geen last van hebben, maar geloof me.. Uiteindelijk ga je terugdenken aan alle shit die je hebt meegemaakt en het projecteren op bijv. vriendjes enz.

Waar ik je ook voor wil waarschuwen is, aangezien die 'vriendin' zo goed omgaat met die barman, dat je moet uitkijken dat ze niet aan hem verteld dat je aangifte hebt gedaan. Geloof me er zitten gekken bij, meer dan je denkt, die rustig wachten in een steegje als je van de kroeg naar huis loopt en je iets aandoen.
Dit zeg ik overigens niet om je bang te maken, maar je moet er rekening mee houden..

Regel alles met de poltitie en zet door! Al gebeurd er niks mee en word die vrijgesproken, staat er tenminste een melding van. Hij zal wel uitkijken of hij dit nog eens doet, laat staan als die zoiets nog eens flikt pakken ze em meteen. Zo iemand begaat meestal een fout twee keer.

Ik wens je heel veel succes! En ik hoop dat alles goed komt. Als je ooit wilt praten ofzo kan je me altijd een PMmtje sturen

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:55 schreef Hoi_Piepeloi het volgende:
Ik vind dat je het tegen je vriend moet vertellen, hij zal het echt wel begrijpen.
Zeg gewoon wat er gebeurd is en niet: ik denk dat ik verkracht ben.
Je bent verkracht! De schuld ligt niet bij jou, jij bent het slachtoffer, oke?
Die barman is gewoon een zak stront, en daarvoor moet hij gestraft worden.
Met dat kloterechtsysteem hier in Nederland zal dat vast niet gebeuren, maar een poging doen zal hem misschien al wel flink aan het denken zetten en hopelijk een verschrikkelijk schuldgevoel geven!

En je vriend kan je alleen maar goed helpen het te verwerken en je steunen!
Hij houdt van je, hij gaat je niet opeens verwaarlozen of het uitmaken als jij verkracht bent. Juist niet! Ik durf te wedden dat hij alles wil doen om te zorgen dat jij je beter zal voelen. After all: Jij bent het slachtoffer! En er komt je een moeilijke tijd tegemoet. Je hebt zijn steun ook gewoon nodig, niet dan?

Oh en verder; FOK! is de grootste verzameling van idioten op het internet, dat wat je zei van: wat ze zeggen doet me denken dat het mijn schuld is. Naja, dat is dus bullshit.
Ik 'stoei' weleens met me vriend, en dan merk ik al dat ik het echt niet van hem kan winnen, laat staan als hij echt kracht gebruikt. Als vrouw kan je gewoon niet sterker zijn dan een man (maar wel slimmer ). Niks jouw schuld, je had hem niet kunnen tegenhouden.

We willen wel bewijs he... De straffen voor verkrachting zijn verder niet misselijk.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 18:22 schreef Xith het volgende:
tvp

Idd

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:24 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Momenteel heb ik nog echt zoiets van: nee. Ze gaan er zoveel last van krijgen, m'n moeder zal er echt onderdoor gaan en dat kan ik ze gewoon niet aan doen denk ik nu. Ik voel me best wel eenzaam nu bijna niemand het weet natuurlijk, alleen de fijne vriendin dus en een goede vriend, maar after all komt het toch op mij neer en dat is zo eng.
[..]

Ga ik zeker doen. Ik probeer hier zo zakelijk mogelijk mee om te gaan.
[..]

Ik ga er mede zo mee om omdat ik psychisch al best wel in de war ben/was, al ging het iets beter. Ik ben bang dat als ik mijn gevoel z'n gang laat gaan het mis met me gaat. Het gaat even moeilijk als ik flashbacks krijg of aan zijn gezicht denk maar verder kom ik er tot nu toe aardig door.

Ik ga het zeker aan het vriendje vertellen, maar wanneer weet ik niet. Ik wil niet ineens contact met hem opnemen na de stilte met zoiets.
[..]

Dank je! Ik wist dat mannen sterker dan ik waren, maar ik had echt zo'n idee bij een vekrachting dat je wel ergens een heleboel kracht vandaan kon toveren, maar dat viel dus behoorlijk tegen...

Ik ga zeker iets doen, maar wat weet ik nog niet. Hij zal het zeker te horen krijgen van de polite, hoe eng ik het ook vind.
[..]

Waardoor geloof je niet dat het waar is?

Ik post onder een kloon, dus ik ben anoniem nu. Men weet (hopelijk) niet wie ik ben, dus weten ze niet dat 'ik' verkracht ben.

Ik schaam me absoluut niet. Ik wil alleen niet dat mensen me als 'dat meisje' gaan zien en ik wil niet dat ze verdrietig worden, dus vertel ik het alleen aan de mensen die het moeten weten.

Dat ik me schuldig voel is volgens mij niet zo heel raar voor iemand die net verkracht is, ik hoorde gisteren dat de meesten de schuld eerst vaak bij zichzelf leggen, maar iedereen reageert natuurlijk anders.

Waarom zouden je ouders er aan onderdoor gaan als je ze iets dergelijks vertelt? Een verkrachting is naar, maar het is niet het einde van de wereld. Het ergste is de psychische schade voor jezelf, maar ook daar kun je best overheen komen. Dat je het niet overal rondbazuint is begrijpelijk, maar hulp van je ouders kun je best gebruiken.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:24 schreef IIDMLB het volgende:
Momenteel heb ik nog echt zoiets van: nee. Ze gaan er zoveel last van krijgen, m'n moeder zal er echt onderdoor gaan en dat kan ik ze gewoon niet aan doen denk ik nu.

Ik zou er als moeder nog meer kapot van zijn als ik van een ander hoor dat mijn dochter verkracht is en ze dat in alle eenzaamheid probeert te verwerken.