Verkracht? Deel II.

ik zit het zo allemaal eens te lezen en effe snel het vorige topic doorgespit: en al bij de politie geweest en wat zei de doc?
Vind het ook een beetje een dubieus verhaal eerlijk gezegd.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:16 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
veel reacties.. veel domme reacties ook.

Meid ik ken je niet maar er is je iets aangedaan punt uit.
Ik lees van alles over coke en drank (maar je was schijnbaar wel nuchter genoeg dus tja) maar ga ermee naar de politie.
hoe langer je wacht hoe moeilijker het word iets keihard te bewijzen uiteindelijk.

Tip voor de toekomst : neem een lieve vriend.. en blijf van de drank af en de drugs (dit heeft even niks met de verkrachting te maken maar gewoon mijn gedachtes over leuke meiden die zichzelf mogelijk verkloten met drank en drugs okay!!.. okay dan )

Anders lees je eerst het topic ff, triangeljosti

Het gaat overigens ook allemaal wel snel hè! Het is gisteren gebeurd, je hebt nog 2 weken (toch?) voor die eventuele aangifte, en je probeert NU AL te begrijpen wat je moet doen en wat niet. Neem de tijd om alles te laten bezinken, want over een paar dagen zul je het sowieso allemaal weer anders zien.
_{dank voor je PM.}

Mischien een vage vraag maar heeft hij jou verkracht omdat hij iets tegen je vriend heeft?
en vertel het hem maar hij heeft recht erop om dit te weten, dit is 100% niet jou schuld.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:17 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Ik weet het, maar ik heb het gevoel dat het 'moet' door wat me is aangedaan, dat ik ervoor moet gaan omdat ik anders geen zelfrespect heb. Ik zeg ook niet dat ik het niet wil, maar ik weet het nog niet. Ik vind het ook doodeng om hem weer onder ogen te moeten komen en die kans zit er ook wel dik in, evenals de stamgasten die dol op hem zijn.

Puh. Je hebt geen gebrek aan zelfrespect als je geen energie steekt in die lul.

Begrijp me niet verkeerd: van mij mag je. Maak 'm stuk en zorg dat iedereen op 'm spuugt. Maar laad geen extra schuld op je eigen schouders omdat hij je ten eerste opzadelt met een gebruuskeerd lijf en een geschokte geest, en dan ook nog een opvoedkundige burgerplicht zeker.

Gelukkig heb je genoeg tijd om er over na te denken. Lijkt me een moeilijke beslissing. Ook lijkt het met ontzettend moeilijk als je het om welke reden dan ook niet met je ouders wil delen. Het is nog allemaal heel vers. Het hele gebeuren moet nog bezinken. Dan zal je er wellicht ook weer anders over gaan denken.

Ik hoop ook nog steeds dat dit ook het geval is bij je 'vriendin'. Al was het haar vader, zoiets kan je niet ongestraft laten gebeuren. Ik kan me ook niet voorstellen dat haar neef, een goede vriend van die barman, hier niets mee zal doen. In zo'n geval telt een vriendschap niet meer. In twee weken tijd kan je vriendin ook weer bijdraaien en dat valt te hopen. Voor haar komt het ook allemaal rauw op haar dak. In zulk vreemde situaties kan je rare dingen doen.

Nog vakantieplannen of iets dergelijks de komende tijd om even helemaal ergens anders mee bezig te zijn? Al zal je de komende twee weken waarschijnlijk aan weinig andere dingen kunnen denken.

19 jaar nog maar. Zoveel van mijn vriendinnen had dit dus ook kunnen overkomen. Ik krijg ook steeds van die gedachten als 'het zal toch niet die en die zijn'. Zo'n vent mag hier echt niet ongestraft mee wegkomen.

tvp

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 18:47 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Dunno... ik had gewoon zo'n ander idee van verkrachting.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:17 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Ik weet het, maar ik heb het gevoel dat het 'moet' door wat me is aangedaan,

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:25 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Ik heb het gevoel dat ik me veel rotter en kwader zou moeten voelen,

Het spijt me meisje, maar echte verkrachtingen zijn zelden zoals in de film: Duidelijk, eenduidig, een bruut en een zich wanhopig doch zinloos verzettend slachtoffer.

En dus is wat erop volgt ook minder simpel dan een standaardscript.

Veel sterkte gewenst .

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:25 schreef IIDMLB het volgende:

Ik heb het gevoel dat ik me veel rotter en kwader zou moeten voelen, maar momenteel voelt het ook gewoon nog als een nare droom met af en toe wat flashbacks waar ik dan wel weer van schrik.

Ja je bent wat verdoofd, een normale reactie denk ik. Daarom zeg ik: over een paar dagen zul je het ws wel heel anders zien dan nu. Laat het maar ff gaan allemaal.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:17 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Ik weet het, maar ik heb het gevoel dat het 'moet' door wat me is aangedaan, dat ik ervoor moet gaan omdat ik anders geen zelfrespect heb. Ik zeg ook niet dat ik het niet wil, maar ik weet het nog niet. Ik vind het ook doodeng om hem weer onder ogen te moeten komen en die kans zit er ook wel dik in, evenals de stamgasten die dol op hem zijn.

Dat zijn inderdaad hele nare momenten waar je toch doorheen moet, en het kan een grote impact hebben op het sociale leven wat je tot dan toe had. Je zal inderdaad zelf de keuze moeten maken en afwegen wat voor jou het beste zal werken. Misschien helpt het om er even een paar nachten over te slapen. gezien je toch twee weken de tijd hebt. Gebruik die tijd om het er met je vriendje, vrienden of wie dan ook over te hebben. Ik denk dat praten met de mensen die er echt toe doen een hele goede manier is om voor jezelf op een rijtje te krijgen hoe je hier verder mee om moet gaan.

Dat gevoel van gelatenheid en machteloosheid zal minder worden zodra jijzelf gaat beginnen om het een plek te geven. Op dat moment kan je ook rationeler beslissingen maken over de te volgen stappen.

Wat zei je vriendje hierover? Ik bedoel, als ik een vriendin zou hebben die verkracht wordt dan is het denk ik gauw klaar met hem.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:41 schreef EggsTC het volgende:
Wat zei je vriendje hierover? Ik bedoel, als ik een vriendin zou hebben die verkracht wordt dan is het denk ik gauw klaar met hem.

Hehe, dat vergt wel zelfbeheersing idd..

Er is hier al allerlei raad gegeven waar ik niets op toe te voegen heb. Dus het enige wat ik te zeggen heb is, veel sterkte!

Goed dat je naar de politie bent gegaan en alles, er is nu iig een melding van die ze zeker zullen gebruiken, mocht hij dit nog een keer flikken.
Een aangifte lijkt mij ook een moeilijke beslissing. Het is vaak jouw woord tegen het zijne, de halve stad weet wat er gebeurd is en jij staat met lege handen.
Het zal andere vrouwen bewust of onbewust wel op hun hoede maken voor die klootzak. En het zou helemaal mooi zijn als het bewezen kan worden en hij gestraft wordt.
Een erg moeilijk beslissing waar ik je heel veel sterkte mee wens. En zoals al gezegd, doe rustig aan, je hebt nog wel even de tijd.

Veel succes met het maken van je beslissing.
Heeft de politie gevraagd of je er bezwaar tegen hebt als je gegevens worden doorgestuurd aan slachtofferhulp?
Misschien kan iemand van slachtofferhulp met je de voor- en nadelen van aangifte doen op een rij zetten om het voor jezelf wat helderder te maken. Diegene kan je ook eventueel steunen bij een verder proces of mocht je er met een niet-bekende over willen praten.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:28 schreef IIDMLB het volgende:
Oh, nog even een reactie op een paar vragen over de 'vriendin' in het vorige topic:

Ze is meegegaan naar de politie gisteren. Ze ging weg toen de politie zei dat zij als getuige zou kunnen fungeren.

Beschouw je haar nog als een vriendin? Ik vind die vriendin echt ontzettend triest, ze heeft haar loyaliteit duidelijk verkeerd liggen

Je moet het echt aan je vriend vertellen hoor en snel ook. Juist van hem zou je veel steun kunnen verwachten.

tvp

ik ben benieuwd, even een tvp

Tis in iedergeval goed dat je geweest bent..

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:30 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Toch denk ik dat je één van de weinige bent die daar zo over denkt. Iedereen die het tot nu toe weet vind dat ik aangifte moet doen.

Maar goed, ik heb nog genoeg tijd om erover na te denken...

Ik ben het met sigme eens hoor. Je hoeft geen verantwoording af te leggen tegen de maatschappij. Het is jouw lijf, jouw leven en jouw probleem en dus ook jouw keuze wat je hier mee doet.
Verkrachtingszaken zijn zelden duidelijk en het is helemaal niet zeker dat het tot veroordeling komt. En jij moet er wel je hele hebben en houden voor op straat gooien en alles keer op keer vertellen en doormaken.
Voel je vooral niet verplicht om dit allemaal mee te moeten maken omdat anderen vinden dat je die morele plicht hebt.
Als je het wel wilt, prima. Laat hem bloeden en nagel hem aan de schandpaal! Maar dat moet jouw keuze zijn.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:22 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Update over haar... ze heeft het A. aan haar ouders verteld, wat ik verschrikkelijk vind want straks krijgen meer mensen het ook te horen. Haar ouders hebben er nog even flink ingewreven dat ze vooral mijn getuige niet mag zijn .

Verder: ze was hier dus net en ze vindt zelfs dat ik het heb uitgelokt met uitspraken over mijn vriendje en ik . En dat ik harder had moeten schreeuwen. Ik zei dat ik dat had gedaan en dat zij toch ook wel wist dat de muziek hard stond? Ja, maar dan had ik nog harder moeten schreeuwen .

Nee, ik beschouw haar niet als vriendin en nu zeker niet meer. Ze was zo'n uitgaansvriendinnetje met wie je lol kunt hebben, maar duidelijk ook niet meer dan dat...

Gatverdamme zeg, wat een naar wijf. Maar hee, ik denk dat je het ook aan je ouders moet gaan vertellen, voor ze het van iemand anders horen. Het lijkt me trouwens vreselijk er als ouder achter te komen dat je kind na zoiets ingrijpends niet bij je terecht dacht te kunnen.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:30 schreef Xennia het volgende:
Gatverdamme zeg, wat een naar wijf. Maar hee, ik denk dat je het ook aan je ouders moet gaan vertellen, voor ze het van iemand anders horen. Het lijkt me trouwens vreselijk er als ouder achter te komen dat je kind na zoiets ingrijpends niet bij je terecht dacht te kunnen.

..maar daar zou ik het dan ook bij houden. Vriend & ouders.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:41 schreef Kreator het volgende:

[..]

..maar daar zou ik het dan ook bij houden. Vriend & ouders.

ik snap je PI niet

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:22 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Update over haar... ze heeft het A. aan haar ouders verteld, wat ik verschrikkelijk vind want straks krijgen meer mensen het ook te horen. Haar ouders hebben er nog even flink ingewreven dat ze vooral mijn getuige niet mag zijn .

Verder: ze was hier dus net en ze vindt zelfs dat ik het heb uitgelokt met uitspraken over mijn vriendje en ik . En dat ik harder had moeten schreeuwen. Ik zei dat ik dat had gedaan en dat zij toch ook wel wist dat de muziek hard stond? Ja, maar dan had ik nog harder moeten schreeuwen .

Nee, ik beschouw haar niet als vriendin en nu zeker niet meer. Ze was zo'n uitgaansvriendinnetje met wie je lol kunt hebben, maar duidelijk ook niet meer dan dat...

OMG wat een ongelooflijk *&^(*##@$%%@-wijf!

Veel sterkte met het verwerken en wijsheid toegewenst in je beslissing om wel of geen aangifte te doen.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:17 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Ik weet het, maar ik heb het gevoel dat het 'moet' door wat me is aangedaan, dat ik ervoor moet gaan omdat ik anders geen zelfrespect heb. Ik zeg ook niet dat ik het niet wil, maar ik weet het nog niet. Ik vind het ook doodeng om hem weer onder ogen te moeten komen en die kans zit er ook wel dik in, evenals de stamgasten die dol op hem zijn.

je wil dus echt gaan doen alsof er (bijna) niets aan de hand is. Zo weinig mogelijk mensen vertellen, ook je ouders niet, vergeten en doorgaan. Kan. Het is een keuze je niet als slachtoffer op te willen stellen.

Denk alleen wel dat het je nog een keer inhaalt vroeger of later. Zo´n schending van je lichaam en vertrouwen kan je over het algemeen niet zomaar onder het tapijt schoffelen.

Je kan er ook voor kiezen het wel aan je ouders te vertellen, je te laten troosten en er doorheen te werken. Het is niet jouw verantwoordelijkheid dat je ouders of je vriendje het er moeilijk mee zullen hebben. Op sommige momenten heb je het recht even alle aandacht naar jezelf te trekken en wat zij er verder bij voelen is aan hen. Nu voelt dat misschien aanstellerig of als ´lastig vallen´maar geloof me, het voorkomt een hoop spreekwoordelijke spoken in de kast op de lange termijn.

Sterkte verder.

Ik vind dat je het tegen je vriend moet vertellen, hij zal het echt wel begrijpen.
Zeg gewoon wat er gebeurd is en niet: ik denk dat ik verkracht ben.
Je bent verkracht! De schuld ligt niet bij jou, jij bent het slachtoffer, oke?
Die barman is gewoon een zak stront, en daarvoor moet hij gestraft worden.
Met dat kloterechtsysteem hier in Nederland zal dat vast niet gebeuren, maar een poging doen zal hem misschien al wel flink aan het denken zetten en hopelijk een verschrikkelijk schuldgevoel geven!

En je vriend kan je alleen maar goed helpen het te verwerken en je steunen!
Hij houdt van je, hij gaat je niet opeens verwaarlozen of het uitmaken als jij verkracht bent. Juist niet! Ik durf te wedden dat hij alles wil doen om te zorgen dat jij je beter zal voelen. After all: Jij bent het slachtoffer! En er komt je een moeilijke tijd tegemoet. Je hebt zijn steun ook gewoon nodig, niet dan?

Oh en verder; FOK! is de grootste verzameling van idioten op het internet, dat wat je zei van: wat ze zeggen doet me denken dat het mijn schuld is. Naja, dat is dus bullshit.
Ik 'stoei' weleens met me vriend, en dan merk ik al dat ik het echt niet van hem kan winnen, laat staan als hij echt kracht gebruikt. Als vrouw kan je gewoon niet sterker zijn dan een man (maar wel slimmer ). Niks jouw schuld, je had hem niet kunnen tegenhouden.

Toch een beetje een dubbel gevoel hierover, als het waar is natuurlijk gewoon aangeven.
Maar iets zegt me dat het niet waar is.
De meeste mensen die verkracht zijn schamen zich meestal en duurt het zeker een tijd voordat ze het vertellen.
Jij daartegen vertelt het dezelfde middag nog tegen heel fok.
Ook de reactie van jezelf vind ik een beetje in tegenspraak, excuses als ik het mis hebt.
Maar je vraagt je af of het je eigen schuld is, terwijl je niet overkomt als iemand die niet in het leven staat

Ze loopt gewoon met gevoel of er werkelijk onrecht tegen haar gedaan is. Een verwarde toestand kan rare dingen doen met een mens,

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:23 schreef IIDMLB het volgende:
Oh ja, Slachtofferhulp is me aangeboden, maar ik heb al hulpverlening en denk dus dat ik het hen ga vertellen.

oke. Sterkte ermee.
Wel of geen aangifte moet jouw beslissing zijn, gebaseerd op wat jij wil, niet op wat mensen op fok vinden.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 19:36 schreef IIDMLB het volgende:
@ sigme: dank je ! Ik dacht inderdaad dat een verkrachting veel bruter ging, al verschilt dat natuurlijk en gebeuren die ook vaak genoeg, maar ik had verwacht dat je echt zo'n gevoel zou hebben van: ik ben verkracht, nu ga ik aangifte doen. Het is zoveel ingewikkelder. Ik begreep nooit waarom vrouwen geen aangifte zouden doen. Ik begreep überhaupt niet hoe ze zich konden 'laten' verkrachen, dacht dat als je al je kracht gebruikte je het wel tegen kon houden. Daarom vind ik de reacties in dit topic ook niet heel erg vreemd.

Dat idee had ik ook en daarom geloofde ik de oorspronkelijke OP ook niet echt. Nu tot mijn schaamte uiteraard. Heel veel sterkte. Ik neig ook te zeggen dat je aangifte moet doen maar kan me vinden in de invalshoek van Sigme. Kies in de eerste plaats voor jezelf.

Wat ik vreemd vond en vind is dat je zo weinig agressie lijkt te voelen. Dat bedoel ik niet negatief. Ik zou daar anders mee omgaan denk ik.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:22 schreef IIDMLB het volgende:
Update over haar... ze heeft het A. aan haar ouders verteld, wat ik verschrikkelijk vind want straks krijgen meer mensen het ook te horen. Haar ouders hebben er nog even flink ingewreven dat ze vooral mijn getuige niet mag zijn .

Verder: ze was hier dus net en ze vindt zelfs dat ik het heb uitgelokt met uitspraken over mijn vriendje en ik . En dat ik harder had moeten schreeuwen. Ik zei dat ik dat had gedaan en dat zij toch ook wel wist dat de muziek hard stond? Ja, maar dan had ik nog harder moeten schreeuwen .

Nee, ik beschouw haar niet als vriendin en nu zeker niet meer. Ze was zo'n uitgaansvriendinnetje met wie je lol kunt hebben, maar duidelijk ook niet meer dan dat...

Leuk zo'n 'vriendin'.
Veel sterkte hiermee iig.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:22 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Update over haar... ze heeft het A. aan haar ouders verteld, wat ik verschrikkelijk vind want straks krijgen meer mensen het ook te horen. Haar ouders hebben er nog even flink ingewreven dat ze vooral mijn getuige niet mag zijn .

Verder: ze was hier dus net en ze vindt zelfs dat ik het heb uitgelokt met uitspraken over mijn vriendje en ik . En dat ik harder had moeten schreeuwen. Ik zei dat ik dat had gedaan en dat zij toch ook wel wist dat de muziek hard stond? Ja, maar dan had ik nog harder moeten schreeuwen .

Nee, ik beschouw haar niet als vriendin en nu zeker niet meer. Ze was zo'n uitgaansvriendinnetje met wie je lol kunt hebben, maar duidelijk ook niet meer dan dat...

Aparte vriendin is dat zeg. Al snap ik volkomen dat ze het haar ouders heeft verteld. Ik zou dit soort moeilijke dingen ook direct met mijn ouders delen. Dat zijn de mensen waarvan ik weet dat ze er altijd voor me zullen zijn. Ik weet dat mijn ouders het beste met me voorhebben en dat die er goed mee om weten te gaan. Ik kan er met mijn kop niet bij dat haar ouders ook direct aangeven dat ze niet moet getuigen. Het lijkt er haast wel op alsof het jou vriendin is die je gewoon niet geloofd. Als zij al snel aangeeft er niets van te geloven zullen de ouders daar wel in meegaan.

Het is een schandaal dat ze zelfs durft te beweren dat jij hier ook maar enigszins schuldig bent. Het lijkt erop alsof die barman heel belangrijk is voor de familie en alsof ze er alles aan doen hem te beschermen. Het blijft een schande.

Slachtofferhulp ga je hoogstwaarschijnlijk weigeren omdat je al andere hulpverlening hebt. Kan je deze zaak ook met die hulpverlening bespreken? Het zou goed zijn als je dit met een psycholoog kan bespreken als je toch al bij zo'n persoon loopt. Verder kan ik alleen voor mezelf praten als ik zeg dat het voor mij heel belangrijk is om erover te praten. Zonder mijn ouders en goede vrienden zou ik zulke moeilijke dingen zeker niet aankunnen. Ik merk om me heen dat veel vrienden er net zoals jou over denken. Die kiezen er voor emotionele dingen voor zichzelf te houden. Ik kan er nog steeds niet bij als goede vrienden van mij zulke belangrijke dingen in hun leven niet met me delen. Daar zijn vrienden toch voor lijkt me? Ik merk ook aan een aantal mensen dat ze het heel moeilijk met bepaalde zaken hebben waar ze nooit over hebben gepraat. Die kunnen dan ineens in huilen uitbarsten in doodgewone situaties. Dat lijkt me geen prettig vooruitzicht. Je zal het toch voor jezelf moeten beslissen. Ik probeer alleen maar aan te geven dat het ook anders kan.

Bij deze wil ik echt tegen je zeggen dat ik ontzettend trots op je ben dat je die stap genomen hebt om naar de politie te gaan! Je hebt er natuurlijk weinig aan van een buitenstaander als ik, maar toch..

Ik raad je echt aan om inderdaad met iets van slachtofferhulp of ander soort hulp te gaan praten. Je zit nu nog in een shock en misschien ga je er de komende maanden zelfs nog geen last van hebben, maar geloof me.. Uiteindelijk ga je terugdenken aan alle shit die je hebt meegemaakt en het projecteren op bijv. vriendjes enz.

Waar ik je ook voor wil waarschuwen is, aangezien die 'vriendin' zo goed omgaat met die barman, dat je moet uitkijken dat ze niet aan hem verteld dat je aangifte hebt gedaan. Geloof me er zitten gekken bij, meer dan je denkt, die rustig wachten in een steegje als je van de kroeg naar huis loopt en je iets aandoen.
Dit zeg ik overigens niet om je bang te maken, maar je moet er rekening mee houden..

Regel alles met de poltitie en zet door! Al gebeurd er niks mee en word die vrijgesproken, staat er tenminste een melding van. Hij zal wel uitkijken of hij dit nog eens doet, laat staan als die zoiets nog eens flikt pakken ze em meteen. Zo iemand begaat meestal een fout twee keer.

Ik wens je heel veel succes! En ik hoop dat alles goed komt. Als je ooit wilt praten ofzo kan je me altijd een PMmtje sturen

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:55 schreef Hoi_Piepeloi het volgende:
Ik vind dat je het tegen je vriend moet vertellen, hij zal het echt wel begrijpen.
Zeg gewoon wat er gebeurd is en niet: ik denk dat ik verkracht ben.
Je bent verkracht! De schuld ligt niet bij jou, jij bent het slachtoffer, oke?
Die barman is gewoon een zak stront, en daarvoor moet hij gestraft worden.
Met dat kloterechtsysteem hier in Nederland zal dat vast niet gebeuren, maar een poging doen zal hem misschien al wel flink aan het denken zetten en hopelijk een verschrikkelijk schuldgevoel geven!

En je vriend kan je alleen maar goed helpen het te verwerken en je steunen!
Hij houdt van je, hij gaat je niet opeens verwaarlozen of het uitmaken als jij verkracht bent. Juist niet! Ik durf te wedden dat hij alles wil doen om te zorgen dat jij je beter zal voelen. After all: Jij bent het slachtoffer! En er komt je een moeilijke tijd tegemoet. Je hebt zijn steun ook gewoon nodig, niet dan?

Oh en verder; FOK! is de grootste verzameling van idioten op het internet, dat wat je zei van: wat ze zeggen doet me denken dat het mijn schuld is. Naja, dat is dus bullshit.
Ik 'stoei' weleens met me vriend, en dan merk ik al dat ik het echt niet van hem kan winnen, laat staan als hij echt kracht gebruikt. Als vrouw kan je gewoon niet sterker zijn dan een man (maar wel slimmer ). Niks jouw schuld, je had hem niet kunnen tegenhouden.

We willen wel bewijs he... De straffen voor verkrachting zijn verder niet misselijk.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 18:22 schreef Xith het volgende:
tvp

Idd

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:24 schreef IIDMLB het volgende:

[..]

Momenteel heb ik nog echt zoiets van: nee. Ze gaan er zoveel last van krijgen, m'n moeder zal er echt onderdoor gaan en dat kan ik ze gewoon niet aan doen denk ik nu. Ik voel me best wel eenzaam nu bijna niemand het weet natuurlijk, alleen de fijne vriendin dus en een goede vriend, maar after all komt het toch op mij neer en dat is zo eng.
[..]

Ga ik zeker doen. Ik probeer hier zo zakelijk mogelijk mee om te gaan.
[..]

Ik ga er mede zo mee om omdat ik psychisch al best wel in de war ben/was, al ging het iets beter. Ik ben bang dat als ik mijn gevoel z'n gang laat gaan het mis met me gaat. Het gaat even moeilijk als ik flashbacks krijg of aan zijn gezicht denk maar verder kom ik er tot nu toe aardig door.

Ik ga het zeker aan het vriendje vertellen, maar wanneer weet ik niet. Ik wil niet ineens contact met hem opnemen na de stilte met zoiets.
[..]

Dank je! Ik wist dat mannen sterker dan ik waren, maar ik had echt zo'n idee bij een vekrachting dat je wel ergens een heleboel kracht vandaan kon toveren, maar dat viel dus behoorlijk tegen...

Ik ga zeker iets doen, maar wat weet ik nog niet. Hij zal het zeker te horen krijgen van de polite, hoe eng ik het ook vind.
[..]

Waardoor geloof je niet dat het waar is?

Ik post onder een kloon, dus ik ben anoniem nu. Men weet (hopelijk) niet wie ik ben, dus weten ze niet dat 'ik' verkracht ben.

Ik schaam me absoluut niet. Ik wil alleen niet dat mensen me als 'dat meisje' gaan zien en ik wil niet dat ze verdrietig worden, dus vertel ik het alleen aan de mensen die het moeten weten.

Dat ik me schuldig voel is volgens mij niet zo heel raar voor iemand die net verkracht is, ik hoorde gisteren dat de meesten de schuld eerst vaak bij zichzelf leggen, maar iedereen reageert natuurlijk anders.

Waarom zouden je ouders er aan onderdoor gaan als je ze iets dergelijks vertelt? Een verkrachting is naar, maar het is niet het einde van de wereld. Het ergste is de psychische schade voor jezelf, maar ook daar kun je best overheen komen. Dat je het niet overal rondbazuint is begrijpelijk, maar hulp van je ouders kun je best gebruiken.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:24 schreef IIDMLB het volgende:
Momenteel heb ik nog echt zoiets van: nee. Ze gaan er zoveel last van krijgen, m'n moeder zal er echt onderdoor gaan en dat kan ik ze gewoon niet aan doen denk ik nu.

Ik zou er als moeder nog meer kapot van zijn als ik van een ander hoor dat mijn dochter verkracht is en ze dat in alle eenzaamheid probeert te verwerken.