MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
*jaloers*
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Wat fijn dat jullie allemaal zo enthousiast zijn! Benigoi, die foto's! 
. Wat stond je dichtbij! Geweldig. 
.
Stiekem ben ik wel heel blij dat jullie geen Jungleland hadden, want dan krijgen wij die zaterdag misschien.
.
. Wat stond je dichtbij! Geweldig. . Stiekem ben ik wel heel blij dat jullie geen Jungleland hadden, want dan krijgen wij die zaterdag misschien.
.
Still a little bit of your face I haven't kissed.
ja godver 
wou dat ik toch was gegaan 
wou dat ik toch was gegaan
|| “There are three things all wise men fear: the sea in storm, a night with no moon, and the anger of a gentle man.” ― Patrick Rothfuss, The Wise Man's Fear ||
Heb enorm gelachen dat hij bijna met zijn kruis in het gezicht van een meisje hing 
Ik weet wel wat ik gedaan zou hebben hahaha
Ik weet wel wat ik gedaan zou hebben hahaha
Bron: http://www.oor.nl/
› BRUCE SPRINGSTEEN: FEESTELIJK EN INTIEM :: 19-6-2008
Het optreden van BRUCE SPRINGSTEEN en zijn E Street Band vanavond in de Amsterdamse Arena verloopt van meet af aan een stuk ontspanner dan enkele maanden eerder (in december) in het Gelredome. Was de aftrap daar nog verbeten en vurig (Bruce was een dag eerder te ziek geweest om op te treden, waardoor het concert een dag verplaatst werd), nu wordt er – na de woorden ‘Italy, France, Romania’ – meteen ingezet op een feestje, dat gaandeweg de avond meer en meer aan zal sluiten bij de Oranjekoorts die ‘The Netherland’, zoals hij ons landje noemt, in de greep houdt.
Waar de verbetenheid in de Gelredome voor een indrukwekkende (‘I’m Alive!’) vertoning zorgde, is het nu juist de relaxte vrolijkheid die vanavond tot een onvergetelijke ervaring maakt. 36.000 genodigden – de Arena is niet uitverkocht, ook dat zal wel te maken met het feit dat hij zo kort geleden ook al te zien was – worden er getuige van hoe Springsteen en zijn op Nils Lofgren (bruin jasje) na in het zwart geklede begeleiders de Arena omtoveren tot een huiskamer vol lachende gezichten, meeblèrende monden en af en toe een weggepinkte traan van ontroering.
Nooit eerder was Springsteen in Nederland tijdens een concert zo dichtbij. Dat zal zeker het meisje op de eerste rij gedacht hebben, dat bijna onthutst haar eigen gezicht tussen zijn benen bemerkt (wij merken het ook, op de projectieschermen zien we haar neus ongeveer in zijn kruis), nadat hij zich koket kronkelend op de rug heeft laten vallen. Ja, dat is tijdens een krolse uitvoering van Spirit In The Night, waar hij met een uit het publiek geleende Oranje verentooi om de nek eerder paaldansend de microfoonstandaard te lijf is gegaan.
Vele malen vanavond zoekt hij lijfelijk contact met zijn publiek. Hij wenkt, hij wijst, hij aait en schudt handjes. Hij trekt een meisje uit het publiek voor een dansje, en zingt The River vóór op het podium, met in een hand de microfoon en de vingers van de andere hand roerend vertrouwd geklemd in de knuist van een fan op de eerste rij.
Gaandeweg vraagt hij ook om ‘signs’. D.w.z. door fans meegenomen stukken papier en karton met daarop suggesties voor te spelen songs. Op een van die suggesties gaat hij in: Summertime Blues (‘we haven’t played this since we were seventeen’) wordt ter plekke met de band doorgesproken en krijgt een onstuimige geïmproviseerde versie.
Ook zien we Bruce, nadat hij zijn broek achter op het podium bij het drumstel van de excellerende Max Weinberg met water heeft overgoten, een aanloop nemen, een sprint over het podium trekken en vervolgens op de knieën vallend weer eens een spectaculaire schuiver te maken. Allemaal tekenen dat de man vanavond extra lekker in zijn vel zit.
Wordt er temidden van al die vrolijkheid nog een beetje fatsoenlijk gemusiceerd? Dacht het wel. Darkness On The Edge Of Town krijgt een bloedstollende en robuuste uitvoering, de gitaarduels tussen Bruce en Steve Van Zandt doen Gypsy Biker knetteren van elektriciteit, Backstreets klinkt even expressief, woest en groots als in 1975 en wat Nils Lofgren – als een Russische Derwits pirouettes draaiend, en maar door blijven soleren – in Because The Night uit zijn gitaar haalt, is fenomenaal.
Andere ‘serieuze’ hoogtepunten zijn het gedreven The Rising, het bezonken Long Way Home en het door Bruce van melancholiek mondharmonicagehuil voorziene The Promised Land. Maar het zijn de feestnummers, de grapjes, de van levenslust overlopende wandelpartijen langs het publiek, die vanavond zoals gezegd te sfeer bepalen. Van stampers als I’m On Fire, Darlington County, Mary’s Place en Dancing In The Dark valt het te verwachten, maar dat uitgerekend het toch zo grimmige Badlands voor een massaal volksfeest (het welbekende woud van wuivende armen, een kolkende Arena) zorgt, is exemplarisch.
Bijna drie uur (nou, niet overdrijven, twee uur en veertig minuten) duurt deze marathon, en voortdurend vraag je je af: waar haalt deze achtenvijftigjarige man zijn energie vandaan? Het antwoord zit ‘m misschien aan het eind van de show, waar op het beeldscherm wordt getoond – en door Springsteen in woord wordt bevestigd - dat we getuige zijn geweest van de (o.a.) ‘love makin’, Viagra takin’, history makin’, legendary E Street Band’.
Hoe dan ook: Springsteen zorgt wederom voor een avond hartverwarmende rock van zeldzaam hoog niveau. Trouwens: ook het geluid in de galmbak die de Arena nu eenmaal is, valt alleszins mee. TOM ENGELSHOVEN
Setlist
Out In The Street
Radio Nowhere
Lonesome Day
The Promised Land
Spirit In The Night
The River
Gypsy Biker
Prove It All Night
Darkness On The Edge of Town
Darlington County
Because The Night
She's The One
Livin' In The Future
Mary's Place
I'm On Fire
Backstreets
The Rising
Last To Die
Long Walk Home
Badlands
Girls In Their Summer Clothes
Summertime Blues
Stand On It
Seven Nights to Rock
Born To Run
Bobby Jean
Dancing In The Dark
American Land
Gezien: ARENA, AMSTERDAM (18 JUNI 2008)
› BRUCE SPRINGSTEEN: FEESTELIJK EN INTIEM :: 19-6-2008
Het optreden van BRUCE SPRINGSTEEN en zijn E Street Band vanavond in de Amsterdamse Arena verloopt van meet af aan een stuk ontspanner dan enkele maanden eerder (in december) in het Gelredome. Was de aftrap daar nog verbeten en vurig (Bruce was een dag eerder te ziek geweest om op te treden, waardoor het concert een dag verplaatst werd), nu wordt er – na de woorden ‘Italy, France, Romania’ – meteen ingezet op een feestje, dat gaandeweg de avond meer en meer aan zal sluiten bij de Oranjekoorts die ‘The Netherland’, zoals hij ons landje noemt, in de greep houdt.
Waar de verbetenheid in de Gelredome voor een indrukwekkende (‘I’m Alive!’) vertoning zorgde, is het nu juist de relaxte vrolijkheid die vanavond tot een onvergetelijke ervaring maakt. 36.000 genodigden – de Arena is niet uitverkocht, ook dat zal wel te maken met het feit dat hij zo kort geleden ook al te zien was – worden er getuige van hoe Springsteen en zijn op Nils Lofgren (bruin jasje) na in het zwart geklede begeleiders de Arena omtoveren tot een huiskamer vol lachende gezichten, meeblèrende monden en af en toe een weggepinkte traan van ontroering.
Nooit eerder was Springsteen in Nederland tijdens een concert zo dichtbij. Dat zal zeker het meisje op de eerste rij gedacht hebben, dat bijna onthutst haar eigen gezicht tussen zijn benen bemerkt (wij merken het ook, op de projectieschermen zien we haar neus ongeveer in zijn kruis), nadat hij zich koket kronkelend op de rug heeft laten vallen. Ja, dat is tijdens een krolse uitvoering van Spirit In The Night, waar hij met een uit het publiek geleende Oranje verentooi om de nek eerder paaldansend de microfoonstandaard te lijf is gegaan.
Vele malen vanavond zoekt hij lijfelijk contact met zijn publiek. Hij wenkt, hij wijst, hij aait en schudt handjes. Hij trekt een meisje uit het publiek voor een dansje, en zingt The River vóór op het podium, met in een hand de microfoon en de vingers van de andere hand roerend vertrouwd geklemd in de knuist van een fan op de eerste rij.
Gaandeweg vraagt hij ook om ‘signs’. D.w.z. door fans meegenomen stukken papier en karton met daarop suggesties voor te spelen songs. Op een van die suggesties gaat hij in: Summertime Blues (‘we haven’t played this since we were seventeen’) wordt ter plekke met de band doorgesproken en krijgt een onstuimige geïmproviseerde versie.
Ook zien we Bruce, nadat hij zijn broek achter op het podium bij het drumstel van de excellerende Max Weinberg met water heeft overgoten, een aanloop nemen, een sprint over het podium trekken en vervolgens op de knieën vallend weer eens een spectaculaire schuiver te maken. Allemaal tekenen dat de man vanavond extra lekker in zijn vel zit.
Wordt er temidden van al die vrolijkheid nog een beetje fatsoenlijk gemusiceerd? Dacht het wel. Darkness On The Edge Of Town krijgt een bloedstollende en robuuste uitvoering, de gitaarduels tussen Bruce en Steve Van Zandt doen Gypsy Biker knetteren van elektriciteit, Backstreets klinkt even expressief, woest en groots als in 1975 en wat Nils Lofgren – als een Russische Derwits pirouettes draaiend, en maar door blijven soleren – in Because The Night uit zijn gitaar haalt, is fenomenaal.
Andere ‘serieuze’ hoogtepunten zijn het gedreven The Rising, het bezonken Long Way Home en het door Bruce van melancholiek mondharmonicagehuil voorziene The Promised Land. Maar het zijn de feestnummers, de grapjes, de van levenslust overlopende wandelpartijen langs het publiek, die vanavond zoals gezegd te sfeer bepalen. Van stampers als I’m On Fire, Darlington County, Mary’s Place en Dancing In The Dark valt het te verwachten, maar dat uitgerekend het toch zo grimmige Badlands voor een massaal volksfeest (het welbekende woud van wuivende armen, een kolkende Arena) zorgt, is exemplarisch.
Bijna drie uur (nou, niet overdrijven, twee uur en veertig minuten) duurt deze marathon, en voortdurend vraag je je af: waar haalt deze achtenvijftigjarige man zijn energie vandaan? Het antwoord zit ‘m misschien aan het eind van de show, waar op het beeldscherm wordt getoond – en door Springsteen in woord wordt bevestigd - dat we getuige zijn geweest van de (o.a.) ‘love makin’, Viagra takin’, history makin’, legendary E Street Band’.
Hoe dan ook: Springsteen zorgt wederom voor een avond hartverwarmende rock van zeldzaam hoog niveau. Trouwens: ook het geluid in de galmbak die de Arena nu eenmaal is, valt alleszins mee. TOM ENGELSHOVEN
Setlist
Out In The Street
Radio Nowhere
Lonesome Day
The Promised Land
Spirit In The Night
The River
Gypsy Biker
Prove It All Night
Darkness On The Edge of Town
Darlington County
Because The Night
She's The One
Livin' In The Future
Mary's Place
I'm On Fire
Backstreets
The Rising
Last To Die
Long Walk Home
Badlands
Girls In Their Summer Clothes
Summertime Blues
Stand On It
Seven Nights to Rock
Born To Run
Bobby Jean
Dancing In The Dark
American Land
Gezien: ARENA, AMSTERDAM (18 JUNI 2008)
En Oor is meestal vrij kritisch.quote:Op donderdag 19 juni 2008 10:11 schreef DevilsAndDust het volgende:
Zo, daar krijg ik even kippenvel van zeg.
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
het was ook echt geweldig...
Die powerslide ook gewoon
Was zo goed te zien dat hij het naar zijn zin had...
Die powerslide ook gewoon
Was zo goed te zien dat hij het naar zijn zin had...
wauw :-o
|| “There are three things all wise men fear: the sea in storm, a night with no moon, and the anger of a gentle man.” ― Patrick Rothfuss, The Wise Man's Fear ||
Het was geweldig!
Ik ben geen "die hard" fan maar ben zeer zwaar verrast over de power van deze man en band.
Ook de interactie met het publiek vooraan...dat zie je niet vaak. Prachtig!
Het was top
Ik ben geen "die hard" fan maar ben zeer zwaar verrast over de power van deze man en band.
Ook de interactie met het publiek vooraan...dat zie je niet vaak. Prachtig!
Het was top
Ik zat bijna tegen het dak van de Arena aan, maar de Baas weet als enige muzikant van die betonnen bak een huiskamer te maken. Zelfs het geluid was op die hoogte (en zijkant) prima!
Mijn verwachtingen voor komende zaterdag zijn inmiddels zo hoog dat het eigenlijk alleen nog maar tegen kan vallen. .
.
Still a little bit of your face I haven't kissed.
GEWELDIG. We stonden redelijk vooraan en het geluid was zeer goed. Setlist was briljant (jammergenoeg geen thunder road) met een perfecte encore van 8!! nummers waar het er normaal 5 of 6 zijn.
Interactie was ook helemaal top. Humor/Genialiteit/Feest/Rock/Emoties dit concert had alles.
Wat ik persoonlijk heel mooi vond. Voor mij stonden een stel jongens waarvan 1 een echte beer van een kerel was. Hij kende alle teksten en bij het begin van The River hield hij het niet meer droog.
in 1 woord: GENIAAL
Interactie was ook helemaal top. Humor/Genialiteit/Feest/Rock/Emoties dit concert had alles.
Wat ik persoonlijk heel mooi vond. Voor mij stonden een stel jongens waarvan 1 een echte beer van een kerel was. Hij kende alle teksten en bij het begin van The River hield hij het niet meer droog.
in 1 woord: GENIAAL
"These four walls saw the rise and fall and your midnight getaway"
Geweldig, Keano. Mooi om te zien hoeveel impact muziek op mensen kan hebben. Ik weet ook wel zeker dat ik zal gaan huilen zaterdag. .
.
Still a little bit of your face I haven't kissed.
Uhm voor Nils, paar rijen diep. Erg dichtbij dat kleine podiumpje in het publiek. Volgens mij wees hij 1 keer naar mequote:
It takes a red headed woman
To get a dirty job done
To get a dirty job done
jij was er ook?quote:Op donderdag 19 juni 2008 11:06 schreef lily het volgende:
Het was geweldig!
Ik ben geen "die hard" fan maar ben zeer zwaar verrast over de power van deze man en band.
Ook de interactie met het publiek vooraan...dat zie je niet vaak. Prachtig!
Het was top
ik zit nog steds na te genieten!!!!!!
Zit nog steeds te genieten hiero.
En (volgens mij) was er weinig mis met het geluid in de ArenA. Geen reden om niet te gaan.
En (volgens mij) was er weinig mis met het geluid in de ArenA. Geen reden om niet te gaan.
het enige "minpuntje" vond ik het daglicht. Bij een concert moet het donker zijn...
geniet nooit met mate
Gisteren ook echt genoten van dit concert!
Zoals al eerder vermeld alles was aanwezig! Humor van de muzikanten t/m tranen bij het publiek. Geweldig gewoon!
Dolf Jansen stond trouwens het hele optreden achter me in in de pit, die gast heeft echt geen 5min stil gestaan...
Het nummer "summertime bleus" is trouwens origineel van The Who.
Greetz!
Zoals al eerder vermeld alles was aanwezig! Humor van de muzikanten t/m tranen bij het publiek. Geweldig gewoon!
Dolf Jansen stond trouwens het hele optreden achter me in in de pit, die gast heeft echt geen 5min stil gestaan...
Het nummer "summertime bleus" is trouwens origineel van The Who.
Greetz!
