Rust zacht Ronnie 09 juni 2008

Op 09 juni 2008 om 14:00 uur hebben Mariëtte en ik afscheid moeten nemen van onze grote knuffel Ronnie.



Sinds afgelopen 30 mei was Ronnie bij de dierenarts omdat hij niet meer in staat om zelfstandig te plassen. De dierenarts heeft Ronnie een katheter gegeven en een grote hoeveelheid vocht via een infuus toegediend om hem goed door te kunnen spoelen.

Op maandag 1 juni mocht ik Ronnie weer mee naar huis nemen omdat hij bij de dierenarts niet wilde eten, echter was hij goed behandeld en had de dierenarts er wel vertrouwen in dat als Ronnie zelf weer ging eten thuis dat het allemaal goed zou komen. Helaas wilde Ronnie thuis ook niet eten en wat hij wel at spuugde hij een korte tijd later weer uit.

Dinsdagmiddag 02 juni heb ik Ronnie om 14:00 uur weer terug gebracht naar de dierenarts omdat ik het verder niet meer aandurfde en ik bang was dat het anders fout zou gaan. De dierenarts constateerde dat Ronnie zijn blaas weer vol zat en dat het plassen wederom niet wilde lukken. Ook heeft de Dierenarts bloed afgenomen om te kijken of zijn organen niet aangetast waren. Gelukkig was dit niet het geval en heeft de dierenarts besloten om hem bij hen te houden met een katheter totdat hij weer goed gespoeld was en weer zelfstandig ging eten.
Het ging in de dagen daarna redelijk goed met Ronnie, hij was wel vies en had last van een loopneus en een traanoogje maar toen ik bij hem was knorde hij heel erg hard en vond het fijn dat ik er was. Helaas wilde Ronnie niet zelf eten en heeft de Dierenarts hem zelfs dwangvoeding moeten gegeven.

Op zondag heeft de dierenarts Ronnie wederom een katheter moeten geven omdat zijn blaas voor de derde keer weer vol zat. Op maandagochtend heeft de dierenarts gelijk met ons gebeld om door te geven dat hij Ronnie wederom een katheter heeft moeten geven. De mogelijkheden die er nog waren waren zeer beperkt en zouden een lijdensweg kunnen betekenen voor onze grote knuffel. Hij zou nog een operatie kunnen ondergaan om zijn blaasproblemen te verhelpen, maar garantie zou het niet geven. Ook zou het geen garantie geven dat Ronnie wel weer goed zou gaan eten. Tevens zou Ronnie na de operatie zeker een week incontinent zijn en dat is iets wat wij hem wilde besparen.

Wij hebben er toen met veel pijn in ons hart voor gekozen om Ronnie in te laten slapen. Hij was op. In de afgelopen dagen is hij ruim een kilo afgevallen en was zeer snel vermoeid, stond te wankelen op zijn pootjes en had moeite met ademhaling en was veel misselijk.

Nadat we afscheid genomen hebben van Ronnie heeft de Dierenarts hem pijnloos in laten slapen.

Ik wilde dit even van mij afschrijven. Dit geeft mij rust en het gevoel dat ik weet wat we gedaan hebben het beste voor Ronnie is geweest.

Graag eindig ik met een gedichtje wat ik op het internet gevonden heb.

Aan de andere kant van de hemel is een plek die de Regenboogbrug genoemd wordt. Als er een dier dood gaat waar heel veel van gehouden werd door iemand hier op aarde, dan gaat dit dier naar de Regenboogbrug

Daar zijn weides en heuvels voor al onze speciale vriendjes zodat ze samen kunnen rennen en spelen
Er is daar voldoende eten, water en zonneschijn, onze vriendjes hebben het daar lekker warm en hebben het goed daar

Al de dieren die oud en ziek waren worden weer gezond en sterk, zij die pijn hadden en verminkt waren worden weer helemaal gezond en sterk, net zoals we ze herinneren in onze dromen over de voorbijgegane tijd

Ze rennen en spelen allemaal samen, maar de dag zal komen waarop er 1 stopt en in de verte kijkt
Zijn heldere ogen kijken aandachtig, zijn verlangen vliegt bijna over het groene gras, zijn pootjes gaan sneller en sneller en sneller

Hij heeft jou gezien en als hij jou in de armen vliegt en jullie elkaar innig knuffelen zijn jullie weer voor altijd samen

Tranen van geluk vallen op je gezicht en je handen strelen het geliefde hoofdje, dan kijk je weer in de vertrouwde ogen van jouw huisdier, die zolang uit je leven is geweest maar nooit uit je hart is geweest...

Rust zacht Ronnie! We zullen je missen!

quote:

Op woensdag 11 juni 2008 18:31 schreef Dr_Frickin_Evil het volgende:

[..]

Sorry hoor maar een gedicht voor een dooie kat... Dan heb je echt nog niks meegemaakt.

Ach, donder op naar je trieste voetbaltopics.

quote:

Op woensdag 11 juni 2008 20:02 schreef ijsmeis het volgende:
Sterkte TS en Mariëtte.
[..]

Jij hebt blijkbaar nog nooit meegemaakt dat een huisdiertje voor veel mensen hetzelfde is als een eigen kind.

Dank je wel ijsmeis en natuurlijk ook de rest.

Ronnie hebben we 3 jaar geleden uit het dierenasiel in Utrecht gehaald. Het was "liefde" op het eerste gezicht. Ronnie kwam gelijk naar ons toe en begon gelijk met ons te knuffelen.
Toen we thuis kwamen was het gelijk goed. Ronnie is gelijk ons huis gaan verkennen en voelde zich helemaal thuis.

Na een aantal weken kwam daar Frank bij en een jaartje later Koen.

Frank en Koen begrijpen volgens mij nog niet wat er aan de hand is.

Frank zit grote delen van de dag bij de voordeur te wachten en te miauwen totdat Ronnie weer terug komt en Koen ligt op plekken waar Ronnie nogmaal altijd lag.
Helaas zal dit nooit meer gebeuren.

Toen Ronnie een aantal weken bij ons was had hij het idee opgevat om op mijn kussen te gaan liggen als we gingen slapen. De eerste nachten kon ik niet slapen omdat hij daar ook lag. Ik was bang dat hij mij zou slaan of krabben maar dat heeft hij nooit gedaan.

Later kon ik niet in slaap komen als Ronnie niet op mijn kussen lag. Soms ging ik hem dan zoeken in huis en nam hem mee naar de slaapkamer.
Ook als we op vakantie gingen miste ik Ronnie op mijn kussen en had moeite met in slaap komen.

Ronnie was een eigenwijs, Hij wilde bij niemand op schoot. Ook niet bij ons. Wel wilde hij onder de dekens tussen ons in liggen en knorde dan uit alle macht. Soms zo hard dat we er niet van konden slapen.
Bij de enige wie hij met alle geweld op schoot wilde was mijn vader. Ik heb het nooit begrepen maar lief vond ik het wel.

Ronnie zijn favoriete plekken in huis waren:

Op de leuning van de bank liggen achter je hoofd.

Op mijn kussen op bed.

In zijn hangmandje aan de balustrade van de trap.

Zijn etensbak

In de wasbak in de badkamer



Gelukkig hebben mijn collega's op mijn werk begrip voor het feit dat ik verdrietig ben. Ik kan me slecht concentreren en schiet regelmatig vol.

Ronnie is volgens het asiel geboren op 22 juni 2004. Hij heeft zijn 4e verjaardag helaas niet meer mee mogen maken.

Rust zacht grote knuffel van me! Ik heb geprobeerd de juiste beslissing te nemen.

[ Bericht 4% gewijzigd door Neptune op 12-06-2008 11:18:37 ]