PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 5

Boekje heet Storm in mijn hoofd en is geschreven door Arwin Wels. Zijn zoon heeft het Syndroom van Asperger en ADHD
Het mooiste gedicht vind ik persoonlijk deze:
Twijfel
4 november 2006

Uit: Storm in mijn hoofd

Soms gaat het heel moeizaam
Loopt er weer van alles mis
En is het duidelijk merkbaar
Dat hij toch echt heel anders is

Soms gedraagt hij zich voorbeeldig
Is hij aardig en sociaal
Dan slaat direct de twijfel toe
Overdrijven we het allemaal?

Is het niet gewoon een fase?
Of de leeftijd of zoiets?
Zijn we wel verstandig bezig?
Of mankeert hij misschien niets?

Ik weet wel dat hij anders is
Maar mijn hart wil er niet aan
Hoe zeker ik het soms ook weet
De twijfel blijft bestaan

quote:

Op maandag 16 juni 2008 19:12 schreef Keukenprinsesje het volgende:
Boekje heet Storm in mijn hoofd en is geschreven door Arwin Wels. Zijn zoon heeft het Syndroom van Asperger en ADHD
Het mooiste gedicht vind ik persoonlijk deze:
Twijfel
4 november 2006

Uit: Storm in mijn hoofd

Soms gaat het heel moeizaam
Loopt er weer van alles mis
En is het duidelijk merkbaar
Dat hij toch echt heel anders is

Soms gedraagt hij zich voorbeeldig
Is hij aardig en sociaal
Dan slaat direct de twijfel toe
Overdrijven we het allemaal?

Is het niet gewoon een fase?
Of de leeftijd of zoiets?
Zijn we wel verstandig bezig?
Of mankeert hij misschien niets?

Ik weet wel dat hij anders is
Maar mijn hart wil er niet aan
Hoe zeker ik het soms ook weet
De twijfel blijft bestaan

Aanvulling:
Hij heeft een eigen website, daar staat ook meer informatie over het boekje op.

Leuke gedichten. Boekje kost maar 7,50. Misschien moet ik die ook eens gaan bestellen.

Hebben jullie dit ook (Asperger hier): Heel graag de waarheid willen vertellen. Ik hecht enorm veel waarde aan de waardheid. Wat mij betreft is de waarheid belangerijker dan je eigen gevoelens en de gevoelens van andere mensen. Ik kan zelf ook heel makkelijk gevoelens kwetsen door gewoon de zeggen wat ik vind en denk... maar dus ook zeggen waar het op staat. Dat is natuurlijk typisch autisme door dingen te zeggen die je beter niet moet zeggen want dan kwets je mensen. Maar het verschil bij mij is dat ik prima weet wanneer ik iemand wel en niet zou kwetsen met wat ik zeg. Maar des ondanks zou ik wel willen aandringen op wat ik vind en denk... dus ook al weet ik dat ik iemand zou kwetsen, wil ik toch de waarheid vertellen. De waarheid over welke onderwerp dan ook.

Voor de rest geen problemen om m'n mond te houden en om zelfs te liegen... maar op een gegeven moment is de waarheid toch het belangerijkste wat er is.

Ik vind het zelf ook enorm irritant als mensen dingen zeggen die totaal niet kloppen... bijv. als ze mij een complimentje geven, het niet bedoelen en het gewoon zeggen om vriendelijk te zijn. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, je kan bijv. iemand een compliment geven om een conversatie te beginnen... maar ik vind dat andere mensen ook de waardheid kunnen/moeten vertellen. De waarheid ervaar ik als erg verfrissend. Het is bijna een obsessie.

Misschein weet je wel of je iemand kwetst, maar realiseer je je neit hoe hard die waarheid aan kan komen.
Ik heb zelf geen Asperger, onze zoon wel.
Ik hecht ook veel waarde aan de waarheid, maar ben er wel subtiel in dat te uiten. Als iemand heel erg blij ergens mee is en mijn mening vraagt, dan hangt het er vanaf hoeveel waardie diegene aan mijn mening hecht. Soms zeg ik de waarheid, maar meestal geef ik er een dusdanige draai aan dat ik hun plezier dan niet bederf, maar toch niet lieg...bijvoorbeeld....het is helemaal jouw " ding" he, of....past goed bij jou...of...ik ben echt blij voor je...
Ga ik met iemand winkelen en ze vragen mijn mening en het staat echt niet, dan zeg ik dat wel bijvoorbeeld...gewoon om ze te behoeden voor een miskoop...

quote:

Op dinsdag 17 juni 2008 22:20 schreef Keukenprinsesje het volgende:
Misschein weet je wel of je iemand kwetst, maar realiseer je je neit hoe hard die waarheid aan kan komen.

Nee, dat weet ik dan misschien niet. Ik vind dat mensen open moeten kunnen staan voor kritiek enzo, en ik denk bij mezelf dat ook al voel je je gekwetst dat je waarheid moet kunnen waarderen... of zoiets.

Maar ik kan wel begrijpen dat sommige mensen nu eenmaal gevoelig zijn dan kan ik daar wel enigzins rekening mee houden.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2008 22:57 schreef Troel het volgende:

[..]

Het stomme is: ik ben er heel goed in een ander precies te vertellen wat ik vind, maar als iemand anders zo ongezouten zijn mening over mij geeft

Dat heb ik ook. Kritiek geven isveel makkelijker dan kritiek ontvangen. Dit heb ik ook als ik een compliment krijg dan weet ik mijzelf geen houding te geven. Want ik vind het vanzelfsprekend dat je iets doet bijvoorbeeld.
Hebben meer mensen dit dat ze zichzelf geen houding kunnen geven als ze een compliment krijgen?

Ja ik weet ook totaal niet hoe ik moet reageren als ik een compliment krijgen. Vooral hele grote complimenten (die krijg ik wel vaak omdat ik wel wat talent heb op sommige gebieden).

Zo van: "Oooohhh wat goed!" Of "Jeetje wat MOOI! Goed hoor!" en dan ik zo van uhhh ja... .

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:24 schreef Ruzbeh het volgende:
Ja ik weet ook totaal niet hoe ik moet reageren als ik een compliment krijgen. Vooral hele grote complimenten (die krijg ik wel vaak omdat ik wel wat talent heb op sommige gebieden).

Zo van: "Oooohhh wat goed!" Of "Jeetje wat MOOI! Goed hoor!" en dan ik zo van uhhh ja... .

Geen last van, ik ben gewoon goed

Ik lees altijd wel mee hier en ook in het ADD topic. Soms herken ik er zoveel in en soms gaat alles goed en dan denk ik, 'het valt wel mee, je bent gewoon normaal'. En nu heb ik een nieuwe baan en heb ik in m'n proeftijd alweer een klacht van een klant gehad over mijn gedrag. Naar mijn idee heb ik helemaal niets bijzonders gezegd of gedaan, maar ja. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt, bij m'n vorige werkgever had ik dit soort dingen ook vaak. Daar compenseerde ik dat door mijn ervaring en capaciteiten op andere gebieden, maar nu ik in m'n proeftijd zit en ik verder weinig 'extra' taken heb waarmee ik kan laten zien wat ik kan, knijp ik 'm toch wel een beetje. Ik had hier helemaal geen rekening mee gehouden. Ik ben ook als de dood dat er nog meer klachten komen in de rest van m'n proeftijd. Ik hoor ook vaak van mensen dat ik chagrijnig kijk terwijl ik dat niet ben, zelfs als ik probeer vrolijk te kijken. Mijn intonatie is niet altijd correct, waardoor dingen soms heel rot overkomen terwijl ik dat niet bedoel, en ik wéét van m'n studie dat ik taal soms te letterlijk neem, daar kreeg ik namelijk ook nogal eens commentaar op. Dat zijn dan van die kleine dingen waardoor ik denk dat er misschien toch wel iets mis is. Maar dan denk ik, iedereen herkent vast wel iets van autisme in zichzelf en ik functioneer toch goed? Ik heb een huis, ik heb een baan, ik heb een relatie, ik heb een fatsoenlijke opleiding. En zelfs als ik niet normaal zou zijn, zou het dan helpen om een diagnose van het een of ander te hebben? Word ik daardoor vriendelijker? Kan ik daardoor beter gezichten en gezichtsuitdrukkingen herkennen? Pfff... Ik ben weer helemaal van slag door dat voorval, ik zit er nu al drie dagen constant mee in m'n hoofd.

Vandaag meegedaan aan een onderzoek aan de Radboud Universiteit "Redeneringspatronen bij autisten" en daar moest ik b.v. 36 plaatjes met ogen bekijken en dan uit 4 antwoorden die bij elk plaatje stonden kiezen wat de uitdrukking was. Ja, natuuurrrllijk snapte ik dat NIET Maar ik mocht ook gokken al heb ik dat niet gedaan.

Mensen met autisme hoeven natuurlijk niet 'niet normaal' te zijn. Mensen met autisme kunnen prima normaal overkomen... en als ik sommige dingen lees zoals:

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:08 schreef Maeghan het volgende:
Ik lees altijd wel mee hier en ook in het ADD topic. Soms herken ik er zoveel in en soms gaat alles goed en dan denk ik, 'het valt wel mee, je bent gewoon normaal'. En nu heb ik een nieuwe baan en heb ik in m'n proeftijd alweer een klacht van een klant gehad over mijn gedrag. Naar mijn idee heb ik helemaal niets bijzonders gezegd of gedaan, maar ja. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt, bij m'n vorige werkgever had ik dit soort dingen ook vaak. Daar compenseerde ik dat door mijn ervaring en capaciteiten op andere gebieden, maar nu ik in m'n proeftijd zit en ik verder weinig 'extra' taken heb waarmee ik kan laten zien wat ik kan, knijp ik 'm toch wel een beetje. Ik had hier helemaal geen rekening mee gehouden. Ik ben ook als de dood dat er nog meer klachten komen in de rest van m'n proeftijd. Ik hoor ook vaak van mensen dat ik chagrijnig kijk terwijl ik dat niet ben, zelfs als ik probeer vrolijk te kijken. Mijn intonatie is niet altijd correct, waardoor dingen soms heel rot overkomen terwijl ik dat niet bedoel, en ik wéét van m'n studie dat ik taal soms te letterlijk neem, daar kreeg ik namelijk ook nogal eens commentaar op. Dat zijn dan van die kleine dingen waardoor ik denk dat er misschien toch wel iets mis is. Maar dan denk ik, iedereen herkent vast wel iets van autisme in zichzelf en ik functioneer toch goed? Ik heb een huis, ik heb een baan, ik heb een relatie, ik heb een fatsoenlijke opleiding. En zelfs als ik niet normaal zou zijn, zou het dan helpen om een diagnose van het een of ander te hebben? Word ik daardoor vriendelijker? Kan ik daardoor beter gezichten en gezichtsuitdrukkingen herkennen? Pfff... Ik ben weer helemaal van slag door dat voorval, ik zit er nu al drie dagen constant mee in m'n hoofd.

Klinkt wat mij betreft typische autisme... kan wel asperger zijn of PDD-NOS maar ik kan natuurlijk niet doen alsof ik jouw een diagnose geef met alleen een paar dingen die je verteld. Sommige mensen zijn autistisch maar kunnen toch vrij goed functioneren in de maatschappij. Er zijn namelijk heel veel mensen die niet eens weten dat ze autistisch zijn.

Ik heb ook wel eens meegemaakt dat er iemand tegen mij zo van "Wat kijk je chagerijnig" met een vrolijk, vriendelijk gezicht... en toen dacht ik... ik ben helemaal niet chagerijnig en ik probeer juist een beetje vrolijk over te komen. Maar die persoon bedoelde het helemaal niet zo, en die zei dat dus met sarcasme en zei dat eigelijk alleen maar om met mij een gesprek te beginnen ofzo (persoon in kwestie was ik redelijk bevriend mee). Daar was ik later achtergekomen. En wat jij nu zegt is eigelijk precies hetzelfde.

quote:

Maar dan denk ik, iedereen herkent vast wel iets van autisme in zichzelf

Zo ver ik weet niet hoor.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:23 schreef Ruzbeh het volgende:
Mensen met autisme hoeven natuurlijk niet 'niet normaal' te zijn. Mensen met autisme kunnen prima normaal overkomen... en als ik sommige dingen lees zoals:

Dat bedoelde ik ook niet, maar ik bedoelde 'anders dan de maatschappij verwacht' zeg maar, niet als in 'gek' of 'overduidelijk afwijkend'.

Tja, weet je, als ik bijv. dat stuk op Wikipedia lees dan herken ik daar heel veel van. Misschien wel 70 tot 90%. Maar dan denk ik, het is allemaal niet zo érg, dus dan valt het vast wel mee. En ik kan me niet voorstellen dat niet iedereen wel iets herkent in die dingen, maar goed. Dat heb ik ook in het ADD-topic, dan denk ik 'dat heeft iedereen toch wel een beetje?'.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:32 schreef Maeghan het volgende:
Tja, weet je, als ik bijv. dat stuk op Wikipedia lees dan herken ik daar heel veel van. Misschien wel 70 tot 90%. Maar dan denk ik, het is allemaal niet zo érg, dus dan valt het vast wel mee.

Hoeft ook niet erg te zijn. Zou je het erg vinden om te weten dat je echt autistisch zou zijn dan?

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:39 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

Hoeft ook niet erg te zijn. Zou je het erg vinden om te weten dat je echt autistisch zou zijn dan?

Weet ik niet.
Ergens vind ik gewoon dat het niet zou moeten. Ik vind mezelf in sommige opzichten namelijk dingen 'beter' doen dan anderen. Waar mijn docent vertalen vond dat ik te letterlijk vertaalde, vond ik gewoon dat hij ongelijk had en dat hij zelf niet kon vertalen. Dit heb ik heel sterk met samengestelde woorden, danis het een samenstelling van X + Y en dan moet je me niet gaan vertellen dat het stiekem Z is, want dat vind ik dus helemaal niet. Verder kan ik heel boos worden als mensen dingen anders opvatten dan ik ze zeg. Als ik iets zeg, dan bedoel ik dat, en niet iets anders. Voor andere mensen is dat blijkbaar raar, maar ik vind juist dat het eigenlijk zo zou moeten.

Als ik dan een tijdje nergens last van heb (qua conflicten met klanten of zo), dan ben ik er niet zo mee bezig. Maar als het dan weer eens fout gaat denk ik soms dat het misschien toch wel wijs is om er iets mee te doen. Aan de ene kant denk ik, ik wil geen etiketje en wat heb ik eraan? Aan de andere kant, als je een etiketje hebt is het wel makkelijker uitleggen hoe iets werkt, kan ik misschien nog iets leren van mensen met hetzelfde etiketje en misschien dat ik voor mezelf ook iets meer rust zou hebben. Dat er een verklaring is voor waarom sommige dingen mij gewoon niet lukken en waarom ik soms in paniek raak van hele kleine dingen en vaak onenigheid heb met mensen terwijl ik iets juist goed bedoel.

Maar ik ben ook heel perfectionistisch en toegeven dat ik bijvoorbeeld autistisch zou zijn (even los van of het zo is en welke vorm dan), voelt ook als een 'fout'.

Perfectionisme is toevallig ook iets autistisch. Als je alleen perfectionistisch bent hoef je niet gelijk autistisch te zijn maar je verteld al die dingen en dan zeg je nog ook eens dat je perfectionistisch bent...

Ik ben ook erg perfectionistisch op sommige dingen maar gelukkig weet ik wanneer ik overdrijf.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:51 schreef Maeghan het volgende:
Verder kan ik heel boos worden als mensen dingen anders opvatten dan ik ze zeg. Als ik iets zeg, dan bedoel ik dat, en niet iets anders. Voor andere mensen is dat blijkbaar raar, maar ik vind juist dat het eigenlijk zo zou moeten.

Oei, dit herken ik ook heel goed. Dat soort gebrek aan tolerantie (boos worden)... ben ik eigelijk ook wel met je eens, ook al komt het door autisme. Het is gewoon stom als mensen dingen zeggen en dat niet bedoelen ofzo... slaat gewoon nergens op.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2008 21:26 schreef Ruzbeh het volgende:
Hebben jullie dit ook (Asperger hier): Heel graag de waarheid willen vertellen. Ik hecht enorm veel waarde aan de waardheid. Wat mij betreft is de waarheid belangerijker dan je eigen gevoelens en de gevoelens van andere mensen. Ik kan zelf ook heel makkelijk gevoelens kwetsen door gewoon de zeggen wat ik vind en denk... maar dus ook zeggen waar het op staat. Dat is natuurlijk typisch autisme door dingen te zeggen die je beter niet moet zeggen want dan kwets je mensen. Maar het verschil bij mij is dat ik prima weet wanneer ik iemand wel en niet zou kwetsen met wat ik zeg. Maar des ondanks zou ik wel willen aandringen op wat ik vind en denk... dus ook al weet ik dat ik iemand zou kwetsen, wil ik toch de waarheid vertellen. De waarheid over welke onderwerp dan ook.

Voor de rest geen problemen om m'n mond te houden en om zelfs te liegen... maar op een gegeven moment is de waarheid toch het belangerijkste wat er is.

Ik vind het zelf ook enorm irritant als mensen dingen zeggen die totaal niet kloppen... bijv. als ze mij een complimentje geven, het niet bedoelen en het gewoon zeggen om vriendelijk te zijn. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, je kan bijv. iemand een compliment geven om een conversatie te beginnen... maar ik vind dat andere mensen ook de waardheid kunnen/moeten vertellen. De waarheid ervaar ik als erg verfrissend. Het is bijna een obsessie.

Klinkt bijzonder bekend. Op die momenten vertel ik in al mijn onschuld hoe het volgens mij zit en schop daarmee ongenadig hard tegen de schenen van anderen + mijn eigen positie (want de meeste mensen kunnen absoluut niet tegen iemand die ze de waarheid vertelt; zeker niet als het klopt )
Heeft me ook al heel wat moeilijke momenten opgeleverd of relaties doen bekoelen

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:08 schreef Stupendous76 het volgende:
Heeft me ook al heel wat moeilijke momenten opgeleverd of relaties doen bekoelen

Je zou het denk ik ook wel als een pluspunt zien in relaties... je kan gewoon eerlijk zijn tegen je partner en niet moeilijk doen zoals sommige mensen ( ).

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:03 schreef Ruzbeh het volgende:
Perfectionisme is toevallig ook iets autistisch. Als je alleen perfectionistisch bent hoef je niet gelijk autistisch te zijn maar je verteld al die dingen en dan zeg je nog ook eens dat je perfectionistisch bent...

Ik ben ook erg perfectionistisch op sommige dingen maar gelukkig weet ik wanneer ik overdrijf.

Ik ook hoor, alleen helpen doet dat meestal niet.

Ik kan me enorm schuldig en slecht voelen over kleine dingen. Van de week bijv. omdat er kalkaanslag op de badkamertegels zit. Die hoort daar niet en ik hoor te zorgen dat het huis schoon is. Dat er niemand doodgaat omdat ik een beetje aanslag in de badkamer heb doet er niet toe. En dan sta ik dus 's ochtends voor m'n werk met een wondersponsje onder de douche Eigenlijk zou ik het liefst een schoonmaakschema opstellen zoals ze dat in bedrijven hebben, zo van "dagelijks dit, dat wekelijks en op zaterdag eens in de vier weken dat erbij". Maar hoewel de gedachte regelmatig in m'n hoofd zit, weet ik mezelf tot nu toe te bedwingen. Ook omdat ik me zou schamen naar m'n vriend toe en omdat ik er niet aan toe wil geven omdat het niet 'normaal' is en ik zonder ook zou moeten kunnen functioneren. Alleen in de praktijk krijg ik m'n huishouden nooit rond, tenzij ik een week vakantie neem.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:23 schreef Ruzbeh het volgende:
Mensen met autisme hoeven natuurlijk niet 'niet normaal' te zijn. Mensen met autisme kunnen prima normaal overkomen... en als ik sommige dingen lees zoals:
[..]

Klinkt wat mij betreft typische autisme... kan wel asperger zijn of PDD-NOS maar ik kan natuurlijk niet doen alsof ik jouw een diagnose geef met alleen een paar dingen die je verteld. Sommige mensen zijn autistisch maar kunnen toch vrij goed functioneren in de maatschappij. Er zijn namelijk heel veel mensen die niet eens weten dat ze autistisch zijn.

_{Ik heb ook wel eens meegemaakt dat er iemand tegen mij zo van "Wat kijk je chagerijnig" met een vrolijk, vriendelijk gezicht... en toen dacht ik... ik ben helemaal niet chagerijnig en ik probeer juist een beetje vrolijk over te komen. Maar die persoon bedoelde het helemaal niet zo, en die zei dat dus met sarcasme en zei dat eigelijk alleen maar om met mij een gesprek te beginnen ofzo (persoon in kwestie was ik redelijk bevriend mee). Daar was ik later achtergekomen. En wat jij nu zegt is eigelijk precies hetzelfde.}
[..]

Zo ver ik weet niet hoor.

Ik vermoed dat je eerste alinea en je laatste alinea bij elkaar horen: autisten die niet weten dat ze autistisch zijn en autisten die dat wel weten. Die laatste groep gaat meestal uiteindelijk zelf op zoek naar hulp, ik denk dat deze ook iets intelligenter zijn (ze merken immers zelf de verschillen op en gaan daarmee op onderzoek uit)

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:10 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

Je zou het denk ik ook wel als een pluspunt zien in relaties... je kan gewoon eerlijk zijn tegen je partner en niet moeilijk doen zoals sommige mensen ( ).

Hangt ook af van hoe je het brengt; op dat gebied moet ik nog wel het een en ander leren (al gaat dat gelukkig snel genoeg)
Maar ik ben geen uitzondering wat dat betreft, ook ik word niet graag belerend toegesproken

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:11 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik ook hoor, alleen helpen doet dat meestal niet.

Ik kan me enorm schuldig en slecht voelen over kleine dingen. Van de week bijv. omdat er kalkaanslag op de badkamertegels zit. Die hoort daar niet en ik hoor te zorgen dat het huis schoon is. Dat er niemand doodgaat omdat ik een beetje aanslag in de badkamer heb doet er niet toe. En dan sta ik dus 's ochtends voor m'n werk met een wondersponsje onder de douche Eigenlijk zou ik het liefst een schoonmaakschema opstellen zoals ze dat in bedrijven hebben, zo van "dagelijks dit, dat wekelijks en op zaterdag eens in de vier weken dat erbij". Maar hoewel de gedachte regelmatig in m'n hoofd zit, weet ik mezelf tot nu toe te bedwingen. Ook omdat ik me zou schamen naar m'n vriend toe en omdat ik er niet aan toe wil geven omdat het niet 'normaal' is en ik zonder ook zou moeten kunnen functioneren. Alleen in de praktijk krijg ik m'n huishouden nooit rond, tenzij ik een week vakantie neem.

Dat is wel apart, je bewust zijn van je eigen tempo en 'tekortkomingen' (in jouw ogen dan)
Echter zal je zelf hier mee verder moeten gaan, zelf uitzoeken wat voor jou 'autisme' is en daarna , als je vermoed dat je daar onder valt, besluiten of je ook de diagnose-molen door wil (via huisarts/riagg/etc)

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:11 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik ook hoor, alleen helpen doet dat meestal niet.

Ik kan me enorm schuldig en slecht voelen over kleine dingen. Van de week bijv. omdat er kalkaanslag op de badkamertegels zit. Die hoort daar niet en ik hoor te zorgen dat het huis schoon is. Dat er niemand doodgaat omdat ik een beetje aanslag in de badkamer heb doet er niet toe. En dan sta ik dus 's ochtends voor m'n werk met een wondersponsje onder de douche Eigenlijk zou ik het liefst een schoonmaakschema opstellen zoals ze dat in bedrijven hebben, zo van "dagelijks dit, dat wekelijks en op zaterdag eens in de vier weken dat erbij". Maar hoewel de gedachte regelmatig in m'n hoofd zit, weet ik mezelf tot nu toe te bedwingen. Ook omdat ik me zou schamen naar m'n vriend toe en omdat ik er niet aan toe wil geven omdat het niet 'normaal' is en ik zonder ook zou moeten kunnen functioneren. Alleen in de praktijk krijg ik m'n huishouden nooit rond, tenzij ik een week vakantie neem.

Zo'n schoonmaakschema is volgens mijn prima normaal hoor. Sommige mensen met autisme kunnen beter functioneren als ze weten wat ze precies moeten doen en als dat duidelijk op papier staat. Daar heb ik gelukkig geen last van, al heb ik wel last van het feit dat ik bepaalde dingen wil doen en dat ik soms me daartoe niet kan dwingen (dit is inclusief 'leuke' dingen zoals het spelen van een bepaald videospel ).

Ik weet overigens pas een jaar en een paar maanden dat ik autistisch ben. Ik ben nu 20. Vroeger ging het heel erg moeilijk op school enzo... en met een sociale leven. Als ik vanaf m'n geboorte wist dat ik autistisch was dan was mijn leven veel makkelijker geweest... maar goed, dat is allemaal verleden tijd. Ik ben nu gewoon blij dat ik weet dat ik autistisch ben en ook hulp krijg.