PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 5

Boekje heet Storm in mijn hoofd en is geschreven door Arwin Wels. Zijn zoon heeft het Syndroom van Asperger en ADHD
Het mooiste gedicht vind ik persoonlijk deze:
Twijfel
4 november 2006

Uit: Storm in mijn hoofd

Soms gaat het heel moeizaam
Loopt er weer van alles mis
En is het duidelijk merkbaar
Dat hij toch echt heel anders is

Soms gedraagt hij zich voorbeeldig
Is hij aardig en sociaal
Dan slaat direct de twijfel toe
Overdrijven we het allemaal?

Is het niet gewoon een fase?
Of de leeftijd of zoiets?
Zijn we wel verstandig bezig?
Of mankeert hij misschien niets?

Ik weet wel dat hij anders is
Maar mijn hart wil er niet aan
Hoe zeker ik het soms ook weet
De twijfel blijft bestaan

quote:

Op maandag 16 juni 2008 19:12 schreef Keukenprinsesje het volgende:
Boekje heet Storm in mijn hoofd en is geschreven door Arwin Wels. Zijn zoon heeft het Syndroom van Asperger en ADHD
Het mooiste gedicht vind ik persoonlijk deze:
Twijfel
4 november 2006

Uit: Storm in mijn hoofd

Soms gaat het heel moeizaam
Loopt er weer van alles mis
En is het duidelijk merkbaar
Dat hij toch echt heel anders is

Soms gedraagt hij zich voorbeeldig
Is hij aardig en sociaal
Dan slaat direct de twijfel toe
Overdrijven we het allemaal?

Is het niet gewoon een fase?
Of de leeftijd of zoiets?
Zijn we wel verstandig bezig?
Of mankeert hij misschien niets?

Ik weet wel dat hij anders is
Maar mijn hart wil er niet aan
Hoe zeker ik het soms ook weet
De twijfel blijft bestaan

Aanvulling:
Hij heeft een eigen website, daar staat ook meer informatie over het boekje op.

Leuke gedichten. Boekje kost maar 7,50. Misschien moet ik die ook eens gaan bestellen.

Hebben jullie dit ook (Asperger hier): Heel graag de waarheid willen vertellen. Ik hecht enorm veel waarde aan de waardheid. Wat mij betreft is de waarheid belangerijker dan je eigen gevoelens en de gevoelens van andere mensen. Ik kan zelf ook heel makkelijk gevoelens kwetsen door gewoon de zeggen wat ik vind en denk... maar dus ook zeggen waar het op staat. Dat is natuurlijk typisch autisme door dingen te zeggen die je beter niet moet zeggen want dan kwets je mensen. Maar het verschil bij mij is dat ik prima weet wanneer ik iemand wel en niet zou kwetsen met wat ik zeg. Maar des ondanks zou ik wel willen aandringen op wat ik vind en denk... dus ook al weet ik dat ik iemand zou kwetsen, wil ik toch de waarheid vertellen. De waarheid over welke onderwerp dan ook.

Voor de rest geen problemen om m'n mond te houden en om zelfs te liegen... maar op een gegeven moment is de waarheid toch het belangerijkste wat er is.

Ik vind het zelf ook enorm irritant als mensen dingen zeggen die totaal niet kloppen... bijv. als ze mij een complimentje geven, het niet bedoelen en het gewoon zeggen om vriendelijk te zijn. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, je kan bijv. iemand een compliment geven om een conversatie te beginnen... maar ik vind dat andere mensen ook de waardheid kunnen/moeten vertellen. De waarheid ervaar ik als erg verfrissend. Het is bijna een obsessie.

Misschein weet je wel of je iemand kwetst, maar realiseer je je neit hoe hard die waarheid aan kan komen.
Ik heb zelf geen Asperger, onze zoon wel.
Ik hecht ook veel waarde aan de waarheid, maar ben er wel subtiel in dat te uiten. Als iemand heel erg blij ergens mee is en mijn mening vraagt, dan hangt het er vanaf hoeveel waardie diegene aan mijn mening hecht. Soms zeg ik de waarheid, maar meestal geef ik er een dusdanige draai aan dat ik hun plezier dan niet bederf, maar toch niet lieg...bijvoorbeeld....het is helemaal jouw " ding" he, of....past goed bij jou...of...ik ben echt blij voor je...
Ga ik met iemand winkelen en ze vragen mijn mening en het staat echt niet, dan zeg ik dat wel bijvoorbeeld...gewoon om ze te behoeden voor een miskoop...

quote:

Op dinsdag 17 juni 2008 22:20 schreef Keukenprinsesje het volgende:
Misschein weet je wel of je iemand kwetst, maar realiseer je je neit hoe hard die waarheid aan kan komen.

Nee, dat weet ik dan misschien niet. Ik vind dat mensen open moeten kunnen staan voor kritiek enzo, en ik denk bij mezelf dat ook al voel je je gekwetst dat je waarheid moet kunnen waarderen... of zoiets.

Maar ik kan wel begrijpen dat sommige mensen nu eenmaal gevoelig zijn dan kan ik daar wel enigzins rekening mee houden.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2008 22:57 schreef Troel het volgende:

[..]

Het stomme is: ik ben er heel goed in een ander precies te vertellen wat ik vind, maar als iemand anders zo ongezouten zijn mening over mij geeft

Dat heb ik ook. Kritiek geven isveel makkelijker dan kritiek ontvangen. Dit heb ik ook als ik een compliment krijg dan weet ik mijzelf geen houding te geven. Want ik vind het vanzelfsprekend dat je iets doet bijvoorbeeld.
Hebben meer mensen dit dat ze zichzelf geen houding kunnen geven als ze een compliment krijgen?

Ja ik weet ook totaal niet hoe ik moet reageren als ik een compliment krijgen. Vooral hele grote complimenten (die krijg ik wel vaak omdat ik wel wat talent heb op sommige gebieden).

Zo van: "Oooohhh wat goed!" Of "Jeetje wat MOOI! Goed hoor!" en dan ik zo van uhhh ja... .

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 21:24 schreef Ruzbeh het volgende:
Ja ik weet ook totaal niet hoe ik moet reageren als ik een compliment krijgen. Vooral hele grote complimenten (die krijg ik wel vaak omdat ik wel wat talent heb op sommige gebieden).

Zo van: "Oooohhh wat goed!" Of "Jeetje wat MOOI! Goed hoor!" en dan ik zo van uhhh ja... .

Geen last van, ik ben gewoon goed

Ik lees altijd wel mee hier en ook in het ADD topic. Soms herken ik er zoveel in en soms gaat alles goed en dan denk ik, 'het valt wel mee, je bent gewoon normaal'. En nu heb ik een nieuwe baan en heb ik in m'n proeftijd alweer een klacht van een klant gehad over mijn gedrag. Naar mijn idee heb ik helemaal niets bijzonders gezegd of gedaan, maar ja. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt, bij m'n vorige werkgever had ik dit soort dingen ook vaak. Daar compenseerde ik dat door mijn ervaring en capaciteiten op andere gebieden, maar nu ik in m'n proeftijd zit en ik verder weinig 'extra' taken heb waarmee ik kan laten zien wat ik kan, knijp ik 'm toch wel een beetje. Ik had hier helemaal geen rekening mee gehouden. Ik ben ook als de dood dat er nog meer klachten komen in de rest van m'n proeftijd. Ik hoor ook vaak van mensen dat ik chagrijnig kijk terwijl ik dat niet ben, zelfs als ik probeer vrolijk te kijken. Mijn intonatie is niet altijd correct, waardoor dingen soms heel rot overkomen terwijl ik dat niet bedoel, en ik wéét van m'n studie dat ik taal soms te letterlijk neem, daar kreeg ik namelijk ook nogal eens commentaar op. Dat zijn dan van die kleine dingen waardoor ik denk dat er misschien toch wel iets mis is. Maar dan denk ik, iedereen herkent vast wel iets van autisme in zichzelf en ik functioneer toch goed? Ik heb een huis, ik heb een baan, ik heb een relatie, ik heb een fatsoenlijke opleiding. En zelfs als ik niet normaal zou zijn, zou het dan helpen om een diagnose van het een of ander te hebben? Word ik daardoor vriendelijker? Kan ik daardoor beter gezichten en gezichtsuitdrukkingen herkennen? Pfff... Ik ben weer helemaal van slag door dat voorval, ik zit er nu al drie dagen constant mee in m'n hoofd.

Vandaag meegedaan aan een onderzoek aan de Radboud Universiteit "Redeneringspatronen bij autisten" en daar moest ik b.v. 36 plaatjes met ogen bekijken en dan uit 4 antwoorden die bij elk plaatje stonden kiezen wat de uitdrukking was. Ja, natuuurrrllijk snapte ik dat NIET Maar ik mocht ook gokken al heb ik dat niet gedaan.

Mensen met autisme hoeven natuurlijk niet 'niet normaal' te zijn. Mensen met autisme kunnen prima normaal overkomen... en als ik sommige dingen lees zoals:

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:08 schreef Maeghan het volgende:
Ik lees altijd wel mee hier en ook in het ADD topic. Soms herken ik er zoveel in en soms gaat alles goed en dan denk ik, 'het valt wel mee, je bent gewoon normaal'. En nu heb ik een nieuwe baan en heb ik in m'n proeftijd alweer een klacht van een klant gehad over mijn gedrag. Naar mijn idee heb ik helemaal niets bijzonders gezegd of gedaan, maar ja. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt, bij m'n vorige werkgever had ik dit soort dingen ook vaak. Daar compenseerde ik dat door mijn ervaring en capaciteiten op andere gebieden, maar nu ik in m'n proeftijd zit en ik verder weinig 'extra' taken heb waarmee ik kan laten zien wat ik kan, knijp ik 'm toch wel een beetje. Ik had hier helemaal geen rekening mee gehouden. Ik ben ook als de dood dat er nog meer klachten komen in de rest van m'n proeftijd. Ik hoor ook vaak van mensen dat ik chagrijnig kijk terwijl ik dat niet ben, zelfs als ik probeer vrolijk te kijken. Mijn intonatie is niet altijd correct, waardoor dingen soms heel rot overkomen terwijl ik dat niet bedoel, en ik wéét van m'n studie dat ik taal soms te letterlijk neem, daar kreeg ik namelijk ook nogal eens commentaar op. Dat zijn dan van die kleine dingen waardoor ik denk dat er misschien toch wel iets mis is. Maar dan denk ik, iedereen herkent vast wel iets van autisme in zichzelf en ik functioneer toch goed? Ik heb een huis, ik heb een baan, ik heb een relatie, ik heb een fatsoenlijke opleiding. En zelfs als ik niet normaal zou zijn, zou het dan helpen om een diagnose van het een of ander te hebben? Word ik daardoor vriendelijker? Kan ik daardoor beter gezichten en gezichtsuitdrukkingen herkennen? Pfff... Ik ben weer helemaal van slag door dat voorval, ik zit er nu al drie dagen constant mee in m'n hoofd.

Klinkt wat mij betreft typische autisme... kan wel asperger zijn of PDD-NOS maar ik kan natuurlijk niet doen alsof ik jouw een diagnose geef met alleen een paar dingen die je verteld. Sommige mensen zijn autistisch maar kunnen toch vrij goed functioneren in de maatschappij. Er zijn namelijk heel veel mensen die niet eens weten dat ze autistisch zijn.

Ik heb ook wel eens meegemaakt dat er iemand tegen mij zo van "Wat kijk je chagerijnig" met een vrolijk, vriendelijk gezicht... en toen dacht ik... ik ben helemaal niet chagerijnig en ik probeer juist een beetje vrolijk over te komen. Maar die persoon bedoelde het helemaal niet zo, en die zei dat dus met sarcasme en zei dat eigelijk alleen maar om met mij een gesprek te beginnen ofzo (persoon in kwestie was ik redelijk bevriend mee). Daar was ik later achtergekomen. En wat jij nu zegt is eigelijk precies hetzelfde.

quote:

Maar dan denk ik, iedereen herkent vast wel iets van autisme in zichzelf

Zo ver ik weet niet hoor.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:23 schreef Ruzbeh het volgende:
Mensen met autisme hoeven natuurlijk niet 'niet normaal' te zijn. Mensen met autisme kunnen prima normaal overkomen... en als ik sommige dingen lees zoals:

Dat bedoelde ik ook niet, maar ik bedoelde 'anders dan de maatschappij verwacht' zeg maar, niet als in 'gek' of 'overduidelijk afwijkend'.

Tja, weet je, als ik bijv. dat stuk op Wikipedia lees dan herken ik daar heel veel van. Misschien wel 70 tot 90%. Maar dan denk ik, het is allemaal niet zo érg, dus dan valt het vast wel mee. En ik kan me niet voorstellen dat niet iedereen wel iets herkent in die dingen, maar goed. Dat heb ik ook in het ADD-topic, dan denk ik 'dat heeft iedereen toch wel een beetje?'.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:32 schreef Maeghan het volgende:
Tja, weet je, als ik bijv. dat stuk op Wikipedia lees dan herken ik daar heel veel van. Misschien wel 70 tot 90%. Maar dan denk ik, het is allemaal niet zo érg, dus dan valt het vast wel mee.

Hoeft ook niet erg te zijn. Zou je het erg vinden om te weten dat je echt autistisch zou zijn dan?

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:39 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

Hoeft ook niet erg te zijn. Zou je het erg vinden om te weten dat je echt autistisch zou zijn dan?

Weet ik niet.
Ergens vind ik gewoon dat het niet zou moeten. Ik vind mezelf in sommige opzichten namelijk dingen 'beter' doen dan anderen. Waar mijn docent vertalen vond dat ik te letterlijk vertaalde, vond ik gewoon dat hij ongelijk had en dat hij zelf niet kon vertalen. Dit heb ik heel sterk met samengestelde woorden, danis het een samenstelling van X + Y en dan moet je me niet gaan vertellen dat het stiekem Z is, want dat vind ik dus helemaal niet. Verder kan ik heel boos worden als mensen dingen anders opvatten dan ik ze zeg. Als ik iets zeg, dan bedoel ik dat, en niet iets anders. Voor andere mensen is dat blijkbaar raar, maar ik vind juist dat het eigenlijk zo zou moeten.

Als ik dan een tijdje nergens last van heb (qua conflicten met klanten of zo), dan ben ik er niet zo mee bezig. Maar als het dan weer eens fout gaat denk ik soms dat het misschien toch wel wijs is om er iets mee te doen. Aan de ene kant denk ik, ik wil geen etiketje en wat heb ik eraan? Aan de andere kant, als je een etiketje hebt is het wel makkelijker uitleggen hoe iets werkt, kan ik misschien nog iets leren van mensen met hetzelfde etiketje en misschien dat ik voor mezelf ook iets meer rust zou hebben. Dat er een verklaring is voor waarom sommige dingen mij gewoon niet lukken en waarom ik soms in paniek raak van hele kleine dingen en vaak onenigheid heb met mensen terwijl ik iets juist goed bedoel.

Maar ik ben ook heel perfectionistisch en toegeven dat ik bijvoorbeeld autistisch zou zijn (even los van of het zo is en welke vorm dan), voelt ook als een 'fout'.

Perfectionisme is toevallig ook iets autistisch. Als je alleen perfectionistisch bent hoef je niet gelijk autistisch te zijn maar je verteld al die dingen en dan zeg je nog ook eens dat je perfectionistisch bent...

Ik ben ook erg perfectionistisch op sommige dingen maar gelukkig weet ik wanneer ik overdrijf.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:51 schreef Maeghan het volgende:
Verder kan ik heel boos worden als mensen dingen anders opvatten dan ik ze zeg. Als ik iets zeg, dan bedoel ik dat, en niet iets anders. Voor andere mensen is dat blijkbaar raar, maar ik vind juist dat het eigenlijk zo zou moeten.

Oei, dit herken ik ook heel goed. Dat soort gebrek aan tolerantie (boos worden)... ben ik eigelijk ook wel met je eens, ook al komt het door autisme. Het is gewoon stom als mensen dingen zeggen en dat niet bedoelen ofzo... slaat gewoon nergens op.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2008 21:26 schreef Ruzbeh het volgende:
Hebben jullie dit ook (Asperger hier): Heel graag de waarheid willen vertellen. Ik hecht enorm veel waarde aan de waardheid. Wat mij betreft is de waarheid belangerijker dan je eigen gevoelens en de gevoelens van andere mensen. Ik kan zelf ook heel makkelijk gevoelens kwetsen door gewoon de zeggen wat ik vind en denk... maar dus ook zeggen waar het op staat. Dat is natuurlijk typisch autisme door dingen te zeggen die je beter niet moet zeggen want dan kwets je mensen. Maar het verschil bij mij is dat ik prima weet wanneer ik iemand wel en niet zou kwetsen met wat ik zeg. Maar des ondanks zou ik wel willen aandringen op wat ik vind en denk... dus ook al weet ik dat ik iemand zou kwetsen, wil ik toch de waarheid vertellen. De waarheid over welke onderwerp dan ook.

Voor de rest geen problemen om m'n mond te houden en om zelfs te liegen... maar op een gegeven moment is de waarheid toch het belangerijkste wat er is.

Ik vind het zelf ook enorm irritant als mensen dingen zeggen die totaal niet kloppen... bijv. als ze mij een complimentje geven, het niet bedoelen en het gewoon zeggen om vriendelijk te zijn. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, je kan bijv. iemand een compliment geven om een conversatie te beginnen... maar ik vind dat andere mensen ook de waardheid kunnen/moeten vertellen. De waarheid ervaar ik als erg verfrissend. Het is bijna een obsessie.

Klinkt bijzonder bekend. Op die momenten vertel ik in al mijn onschuld hoe het volgens mij zit en schop daarmee ongenadig hard tegen de schenen van anderen + mijn eigen positie (want de meeste mensen kunnen absoluut niet tegen iemand die ze de waarheid vertelt; zeker niet als het klopt )
Heeft me ook al heel wat moeilijke momenten opgeleverd of relaties doen bekoelen

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:08 schreef Stupendous76 het volgende:
Heeft me ook al heel wat moeilijke momenten opgeleverd of relaties doen bekoelen

Je zou het denk ik ook wel als een pluspunt zien in relaties... je kan gewoon eerlijk zijn tegen je partner en niet moeilijk doen zoals sommige mensen ( ).

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:03 schreef Ruzbeh het volgende:
Perfectionisme is toevallig ook iets autistisch. Als je alleen perfectionistisch bent hoef je niet gelijk autistisch te zijn maar je verteld al die dingen en dan zeg je nog ook eens dat je perfectionistisch bent...

Ik ben ook erg perfectionistisch op sommige dingen maar gelukkig weet ik wanneer ik overdrijf.

Ik ook hoor, alleen helpen doet dat meestal niet.

Ik kan me enorm schuldig en slecht voelen over kleine dingen. Van de week bijv. omdat er kalkaanslag op de badkamertegels zit. Die hoort daar niet en ik hoor te zorgen dat het huis schoon is. Dat er niemand doodgaat omdat ik een beetje aanslag in de badkamer heb doet er niet toe. En dan sta ik dus 's ochtends voor m'n werk met een wondersponsje onder de douche Eigenlijk zou ik het liefst een schoonmaakschema opstellen zoals ze dat in bedrijven hebben, zo van "dagelijks dit, dat wekelijks en op zaterdag eens in de vier weken dat erbij". Maar hoewel de gedachte regelmatig in m'n hoofd zit, weet ik mezelf tot nu toe te bedwingen. Ook omdat ik me zou schamen naar m'n vriend toe en omdat ik er niet aan toe wil geven omdat het niet 'normaal' is en ik zonder ook zou moeten kunnen functioneren. Alleen in de praktijk krijg ik m'n huishouden nooit rond, tenzij ik een week vakantie neem.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 22:23 schreef Ruzbeh het volgende:
Mensen met autisme hoeven natuurlijk niet 'niet normaal' te zijn. Mensen met autisme kunnen prima normaal overkomen... en als ik sommige dingen lees zoals:
[..]

Klinkt wat mij betreft typische autisme... kan wel asperger zijn of PDD-NOS maar ik kan natuurlijk niet doen alsof ik jouw een diagnose geef met alleen een paar dingen die je verteld. Sommige mensen zijn autistisch maar kunnen toch vrij goed functioneren in de maatschappij. Er zijn namelijk heel veel mensen die niet eens weten dat ze autistisch zijn.

_{Ik heb ook wel eens meegemaakt dat er iemand tegen mij zo van "Wat kijk je chagerijnig" met een vrolijk, vriendelijk gezicht... en toen dacht ik... ik ben helemaal niet chagerijnig en ik probeer juist een beetje vrolijk over te komen. Maar die persoon bedoelde het helemaal niet zo, en die zei dat dus met sarcasme en zei dat eigelijk alleen maar om met mij een gesprek te beginnen ofzo (persoon in kwestie was ik redelijk bevriend mee). Daar was ik later achtergekomen. En wat jij nu zegt is eigelijk precies hetzelfde.}
[..]

Zo ver ik weet niet hoor.

Ik vermoed dat je eerste alinea en je laatste alinea bij elkaar horen: autisten die niet weten dat ze autistisch zijn en autisten die dat wel weten. Die laatste groep gaat meestal uiteindelijk zelf op zoek naar hulp, ik denk dat deze ook iets intelligenter zijn (ze merken immers zelf de verschillen op en gaan daarmee op onderzoek uit)

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:10 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

Je zou het denk ik ook wel als een pluspunt zien in relaties... je kan gewoon eerlijk zijn tegen je partner en niet moeilijk doen zoals sommige mensen ( ).

Hangt ook af van hoe je het brengt; op dat gebied moet ik nog wel het een en ander leren (al gaat dat gelukkig snel genoeg)
Maar ik ben geen uitzondering wat dat betreft, ook ik word niet graag belerend toegesproken

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:11 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik ook hoor, alleen helpen doet dat meestal niet.

Ik kan me enorm schuldig en slecht voelen over kleine dingen. Van de week bijv. omdat er kalkaanslag op de badkamertegels zit. Die hoort daar niet en ik hoor te zorgen dat het huis schoon is. Dat er niemand doodgaat omdat ik een beetje aanslag in de badkamer heb doet er niet toe. En dan sta ik dus 's ochtends voor m'n werk met een wondersponsje onder de douche Eigenlijk zou ik het liefst een schoonmaakschema opstellen zoals ze dat in bedrijven hebben, zo van "dagelijks dit, dat wekelijks en op zaterdag eens in de vier weken dat erbij". Maar hoewel de gedachte regelmatig in m'n hoofd zit, weet ik mezelf tot nu toe te bedwingen. Ook omdat ik me zou schamen naar m'n vriend toe en omdat ik er niet aan toe wil geven omdat het niet 'normaal' is en ik zonder ook zou moeten kunnen functioneren. Alleen in de praktijk krijg ik m'n huishouden nooit rond, tenzij ik een week vakantie neem.

Dat is wel apart, je bewust zijn van je eigen tempo en 'tekortkomingen' (in jouw ogen dan)
Echter zal je zelf hier mee verder moeten gaan, zelf uitzoeken wat voor jou 'autisme' is en daarna , als je vermoed dat je daar onder valt, besluiten of je ook de diagnose-molen door wil (via huisarts/riagg/etc)

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:11 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik ook hoor, alleen helpen doet dat meestal niet.

Ik kan me enorm schuldig en slecht voelen over kleine dingen. Van de week bijv. omdat er kalkaanslag op de badkamertegels zit. Die hoort daar niet en ik hoor te zorgen dat het huis schoon is. Dat er niemand doodgaat omdat ik een beetje aanslag in de badkamer heb doet er niet toe. En dan sta ik dus 's ochtends voor m'n werk met een wondersponsje onder de douche Eigenlijk zou ik het liefst een schoonmaakschema opstellen zoals ze dat in bedrijven hebben, zo van "dagelijks dit, dat wekelijks en op zaterdag eens in de vier weken dat erbij". Maar hoewel de gedachte regelmatig in m'n hoofd zit, weet ik mezelf tot nu toe te bedwingen. Ook omdat ik me zou schamen naar m'n vriend toe en omdat ik er niet aan toe wil geven omdat het niet 'normaal' is en ik zonder ook zou moeten kunnen functioneren. Alleen in de praktijk krijg ik m'n huishouden nooit rond, tenzij ik een week vakantie neem.

Zo'n schoonmaakschema is volgens mijn prima normaal hoor. Sommige mensen met autisme kunnen beter functioneren als ze weten wat ze precies moeten doen en als dat duidelijk op papier staat. Daar heb ik gelukkig geen last van, al heb ik wel last van het feit dat ik bepaalde dingen wil doen en dat ik soms me daartoe niet kan dwingen (dit is inclusief 'leuke' dingen zoals het spelen van een bepaald videospel ).

Ik weet overigens pas een jaar en een paar maanden dat ik autistisch ben. Ik ben nu 20. Vroeger ging het heel erg moeilijk op school enzo... en met een sociale leven. Als ik vanaf m'n geboorte wist dat ik autistisch was dan was mijn leven veel makkelijker geweest... maar goed, dat is allemaal verleden tijd. Ik ben nu gewoon blij dat ik weet dat ik autistisch ben en ook hulp krijg.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:21 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Dat is wel apart, je bewust zijn van je eigen tempo en 'tekortkomingen' (in jouw ogen dan)
Echter zal je zelf hier mee verder moeten gaan, zelf uitzoeken wat voor jou 'autisme' is en daarna , als je vermoed dat je daar onder valt, besluiten of je ook de diagnose-molen door wil (via huisarts/riagg/etc)

Ik analyseer altijd alles, inclusief mezelf. Ik weet ook al heel lang dat ik moeite heb met sociale situaties en ben al heel lang geleden begonnen met het actief bestuderen van andere mensen in sociale situaties. Dit omdat ik ook van familie en vrienden te horen kreeg dat ze me egocentrisch vonden, onbeschoft, etc. en ik er bijvoorbeeld op gewezen werd dat het wel netjes was om een hand te geven, waar ik zelf niet bij stilgestaan had op dat moment. Alleen heb ik dat altijd geweten aan het feit dat ik als kind geen vrienden had, eigenlijk pas halverwege de puberteit begon dat een beetje, maar echte vrienden heb ik pas vanaf m'n 16e. Ben van mijn 12e tot mijn 18e depressief geweest en heb vanaf m'n 13e tot m'n 21e een eetstoornis gehad. Daardoor moest ik ook wel gaan analyseren hoe dit kwam en wat ik er zelf aan kon doen, maar ik heb ook heel erg veel gelezen over depressies, angsten, paniekaanvallen, eenzaamheid en alle gedachtegangen en behoeften die daarachter kunnen zitten en over wat als 'normaal' gezien wordt. Het is dus wel 'verworven inzicht' zeg maar. Alleen sinds ik toevallig in het ADD-topic kwam uit nieuwsgierigheid en daar dingen herkende en zo weer terecht kwam op het raakvlak met Asperger, heb ik gemerkt dat er ook andere dingen zijn (dus bijvoorbeeld taal letterlijk nemen), en nu denk ik dat er weleens een andere relatie kan zijn tussen al die dingen.

Het is moeilijk om de verschillen met andere mensen te negeren. Het zijn soms kleine dingen, waar ik vroeger niet echt over nadacht. Ik had als kind een motorische stoornis, moest daarvoor eigenlijk therapie volgen. Ik ben nog steeds niet elegant in m'n bewegingen en heb nog niet de motoriek om oliebollen te maken met een ijsbolletjestang. Ik kan gewoon niet zo snel achter elkaar knijpen, het lukt me niet. Nu moet ik op m'n werk artikelen prijzen met een prijstang, onmogelijk om niet te merken dat mijn collega's allemaal veel sneller werken. En dat ik in een week meer breuken maak dan zij in een maand, geloof ik. In een ander topic, over de musical Les Miserables heb ik geschreven dat ik het niet goed kon verstaan. Ik dacht nog dat ik misschien niet de enige was, dat het kwam door de harde muziek, maar ik heb verder niemand gehoord die het niet kon verstaan. Zelfs mijn vriend, voor wie Nederlands niet z'n moedertaal is (maar z'n 5e taal) verstond meer dan ik, dat is toch wel apart. Nu lees ik net op Wikipedia dat het filteren van geluid moeilijk kan zijn voor Aspergers...

Ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten van de diagnosemolen. Daarnaast zie ik er tegenop om weer een labeltje te hebben waar artsen over door kunnen zeuren. Na de behandeling van mijn depressie werd ook opeens alles aan psychische klachten geweten door de huisarts. Ik ben bang dat er dan weer net zoiets gebeurt.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:11 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik ook hoor, alleen helpen doet dat meestal niet.

Ik kan me enorm schuldig en slecht voelen over kleine dingen. Van de week bijv. omdat er kalkaanslag op de badkamertegels zit. Die hoort daar niet en ik hoor te zorgen dat het huis schoon is. Dat er niemand doodgaat omdat ik een beetje aanslag in de badkamer heb doet er niet toe. En dan sta ik dus 's ochtends voor m'n werk met een wondersponsje onder de douche Eigenlijk zou ik het liefst een schoonmaakschema opstellen zoals ze dat in bedrijven hebben, zo van "dagelijks dit, dat wekelijks en op zaterdag eens in de vier weken dat erbij". Maar hoewel de gedachte regelmatig in m'n hoofd zit, weet ik mezelf tot nu toe te bedwingen. Ook omdat ik me zou schamen naar m'n vriend toe en omdat ik er niet aan toe wil geven omdat het niet 'normaal' is en ik zonder ook zou moeten kunnen functioneren. Alleen in de praktijk krijg ik m'n huishouden nooit rond, tenzij ik een week vakantie neem.

Ik vind zo'n schema niet vreselijk bizar en als jou dat nou de mogelijkheid biedt om het huishouden wel rond te krijgen en rust in je hoofd oplevert, zou ik zeggen gewoon doen.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:37 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik analyseer altijd alles, inclusief mezelf.

Dit herken ik ook volledig... ik denk over sommige dingen ook heel diep na enzo.

En dat over zo'n labeltje: Zo'n probleem is dat toch niet? Je kan beter weten wat je hebt. Toen ik te horen kreeg dat ik autisme had dacht ik bij mezelf... tja, nu weet ik tenminste wat ik heb. Als je weet dat je autistisch bent of wat dan ook hoe je natuurlijk niet iedereen dat te vertellen... alhoewel ik het niet erg zou vinden als mensen dat weten.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:43 schreef Xennia het volgende:

[..]

Ik vind zo'n schema niet vreselijk bizar en als jou dat nou de mogelijkheid biedt om het huishouden wel rond te krijgen en rust in je hoofd oplevert, zou ik zeggen gewoon doen.

Het voelt een beetje als toegeven aan iets fouts en ik ben ook bang dat daarmee helemaal het hek van de dam is. Ik wil gewoon die dingen kunnen zoals iedereen dat doet. Op dat soort momenten voel ik heel veel frustratie, omdat ik in sommige dingen veel beter ben dan anderen, dat ik bepaalde 'moeilijke' dingen wél kan, en dan denk ik, een simpele taak als het huishouden moet ik verdomme toch ook wel kunnen?

Het stomme is dat ik wel weet waar het in zit: ik kan geen overzicht houden van wat er moet gebeuren, soms maak ik dan even een lijstje op papier als ik bijv. moet schoonmaken voor een bepaald tijdstip (als we een dag weg zijn en ik dus een dag minder heb voor het huishouden, of als we visite krijgen). Maar meestal wil ik ook echt goed schoonmaken (eigenlijk altijd, maar ik kan me er met moeite bij neerleggen dat daar niet altijd tijd voor is). Dat doe ik dan in zekere zin heel systematisch: ik begin op een bepaald punt en werk vanaf daar strategisch de hele kamer door. Alleen dat kost zoveel tijd omdat ik dan dus alles doe (ook dingen als kunststof kozijnen reinigen, ramen zemen, bed met houtreiniger schoonmaken), dat ik het niet meer red. En uiteindelijk realiseer ik me dan dat ik er weer ingetrapt ben, dat ik weer een schone radiator heb en een schoon toiletmatje en dat m'n kunststof kozijnen er netjes uitzien van buiten, maar dat er nog steeds een afwas staat en dat de vloer in de woonkamer nog smerig is, etc. want de keuken is pas de laatste kamer als ik met de klok mee schoonmaak en vloeren doe ik altijd als laatste, want als je schoonmaakt valt het stof toch weer naar beneden. Volkomen logisch, in zekere zin. Daarnaast kun je dit volgens mij eigenlijk niet in een week doen, iedere week opnieuw, maar ergens vind ik toch dat ik dit moet kunnen doen, en ik begin dus vaak weer op dezelfde plek als de week ervoor om dan weer de keuken niet te halen. Gelukkig wast mijn vriend vaak af.

Maar goed, ik ga mezelf naar bed schoppen. Welterusten.

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:56 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Het voelt een beetje als toegeven aan iets fouts en ik ben ook bang dat daarmee helemaal het hek van de dam is. Ik wil gewoon die dingen kunnen zoals iedereen dat doet. Op dat soort momenten voel ik heel veel frustratie, omdat ik in sommige dingen veel beter ben dan anderen, dat ik bepaalde 'moeilijke' dingen wél kan, en dan denk ik, een simpele taak als het huishouden moet ik verdomme toch ook wel kunnen?

Maar je kunt de handelingen ook wel uitvoeren, je kunt alleen het overzicht niet bewaren en als je dat nou wel schematisch lukt? Als jij op die manier leert, er zijn meerdere wegen om hetzelfde doel te bereiken.

Stel je zit op de middelbare school en je moet woordjes stampen. De hele klas doet dat door de woordjes hardop voor zich op te zeggen. Jou lukt het op deze manier slechts in beperkte mate en je haalt een 4. Maar als je de woordjes op het bord schrijft en zo visualiseert, kun je ze wel allemaal onthouden en haal je een 10. Dan kies je toch zeker wel voor het laatste? Het doel heiligt de middelen en bovendien is er ook eigenlijk geen inherent waarde-oordeel aan de diverse middelen.

quote:

Het stomme is dat ik wel weet waar het in zit: ik kan geen overzicht houden van wat er moet gebeuren, soms maak ik dan even een lijstje op papier als ik bijv. moet schoonmaken voor een bepaald tijdstip (als we een dag weg zijn en ik dus een dag minder heb voor het huishouden, of als we visite krijgen). Maar meestal wil ik ook echt goed schoonmaken (eigenlijk altijd, maar ik kan me er met moeite bij neerleggen dat daar niet altijd tijd voor is). Dat doe ik dan in zekere zin heel systematisch: ik begin op een bepaald punt en werk vanaf daar strategisch de hele kamer door. Alleen dat kost zoveel tijd omdat ik dan dus alles doe (ook dingen als kunststof kozijnen reinigen, ramen zemen, bed met houtreiniger schoonmaken), dat ik het niet meer red. En uiteindelijk realiseer ik me dan dat ik er weer ingetrapt ben, dat ik weer een schone radiator heb en een schoon toiletmatje en dat m'n kunststof kozijnen er netjes uitzien van buiten, maar dat er nog steeds een afwas staat en dat de vloer in de woonkamer nog smerig is, etc. want de keuken is pas de laatste kamer als ik met de klok mee schoonmaak en vloeren doe ik altijd als laatste, want als je schoonmaakt valt het stof toch weer naar beneden. Volkomen logisch, in zekere zin. Daarnaast kun je dit volgens mij eigenlijk niet in een week doen, iedere week opnieuw, maar ergens vind ik toch dat ik dit moet kunnen doen, en ik begin dus vaak weer op dezelfde plek als de week ervoor om dan weer de keuken niet te halen. Gelukkig wast mijn vriend vaak af.

Maar goed, ik ga mezelf naar bed schoppen. Welterusten.

Hm, dus je struikelt over details en ziet het grote geheel niet meer?....

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:56 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Het voelt een beetje als toegeven aan iets fouts en ik ben ook bang dat daarmee helemaal het hek van de dam is. Ik wil gewoon die dingen kunnen zoals iedereen dat doet. Op dat soort momenten voel ik heel veel frustratie, omdat ik in sommige dingen veel beter ben dan anderen, dat ik bepaalde 'moeilijke' dingen wél kan, en dan denk ik, een simpele taak als het huishouden moet ik verdomme toch ook wel kunnen?

Het stomme is dat ik wel weet waar het in zit: ik kan geen overzicht houden van wat er moet gebeuren, soms maak ik dan even een lijstje op papier als ik bijv. moet schoonmaken voor een bepaald tijdstip (als we een dag weg zijn en ik dus een dag minder heb voor het huishouden, of als we visite krijgen). Maar meestal wil ik ook echt goed schoonmaken (eigenlijk altijd, maar ik kan me er met moeite bij neerleggen dat daar niet altijd tijd voor is). Dat doe ik dan in zekere zin heel systematisch: ik begin op een bepaald punt en werk vanaf daar strategisch de hele kamer door. Alleen dat kost zoveel tijd omdat ik dan dus alles doe (ook dingen als kunststof kozijnen reinigen, ramen zemen, bed met houtreiniger schoonmaken), dat ik het niet meer red. En uiteindelijk realiseer ik me dan dat ik er weer ingetrapt ben, dat ik weer een schone radiator heb en een schoon toiletmatje en dat m'n kunststof kozijnen er netjes uitzien van buiten, maar dat er nog steeds een afwas staat en dat de vloer in de woonkamer nog smerig is, etc. want de keuken is pas de laatste kamer als ik met de klok mee schoonmaak en vloeren doe ik altijd als laatste, want als je schoonmaakt valt het stof toch weer naar beneden. Volkomen logisch, in zekere zin. Daarnaast kun je dit volgens mij eigenlijk niet in een week doen, iedere week opnieuw, maar ergens vind ik toch dat ik dit moet kunnen doen, en ik begin dus vaak weer op dezelfde plek als de week ervoor om dan weer de keuken niet te halen. Gelukkig wast mijn vriend vaak af.

Maar goed, ik ga mezelf naar bed schoppen. Welterusten.

stap 1: doe het dan ook in 2 weken (tenzij de moddervlekken tot halverwege het plafond komen )

Mij werd redelijk vaak verweten te precies te zijn, te nauwkeurig. Dat heb ik nog steeds en ik loop er telkens mee tegen de lamp: projecten lopen vertraging op omdat ik op de details blijf hangen. De oplossing is redelijk simpel: f*ck de details. Dat is heel gemakkelijk gezegd, zeker als je een scherp verstand hebt, omdat je dan de consequenties overziet (als ik dat detail niet heb, gebeurd er staks dat; of in jouw geval: als ik eerst dat schoonmaak, dan wordt het daarna weer vuil omdat er misschien stof op valt) Ik ben er zelf nog niet achter hoe hier mee om te gaan, te meer omdat als je dan een keuze maakt, je jezelf gaat verwijten de verkeerde keuze gemaakt te hebben (waarna je alsnog de andere mogelijkheden gaat bekijken en daarmee weer in de details vast zit...)
Maar uiteindelijk kom je er wel

Welterusten

[ Bericht 3% gewijzigd door Stupendous76 op 20-06-2008 00:21:08 ]

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 00:10 schreef Xennia het volgende:

[..]

Maar je kunt de handelingen ook wel uitvoeren, je kunt alleen het overzicht niet bewaren en als je dat nou wel schematisch lukt? Als jij op die manier leert, er zijn meerdere wegen om hetzelfde doel te bereiken.

Stel je zit op de middelbare school en je moet woordjes stampen. De hele klas doet dat door de woordjes hardop voor zich op te zeggen. Jou lukt het op deze manier slechts in beperkte mate en je haalt een 4. Maar als je de woordjes op het bord schrijft en zo visualiseert, kun je ze wel allemaal onthouden en haal je een 10. Dan kies je toch zeker wel voor het laatste? Het doel heiligt de middelen en bovendien is er ook eigenlijk geen inherent waarde-oordeel aan de diverse middelen.

Helaas wordt er lang niet altijd op gelet dat sommigen het op een andere manier (veel) beter kunnen leren. De leraren niet omdat dat anders is dan ze al .. jaar doen en de leerlingen niet omdat (puberteit, onwil, etc)
Als al bekend is dat het op die andere manier beter gaat, vaak kom je daar pas naderhand achter (lees: jaren later)

quote:

[..]

Hm, dus je struikelt over details en ziet het grote geheel niet meer?....

Helemaal correct.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 00:18 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Helaas wordt er lang niet altijd op gelet dat sommigen het op een andere manier (veel) beter kunnen leren. De leraren niet omdat dat anders is dan ze al .. jaar doen en de leerlingen niet omdat (puberteit, onwil, etc)
Als al bekend is dat het op die andere manier beter gaat, vaak kom je daar pas naderhand achter (lees: jaren later)
[..]

Helemaal correct.

Ja, maar ze zit nu niet meer op school en kan zelf keuzes maken die haar helpen het huishouden te organiseren

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:24 schreef Ruzbeh het volgende:

al heb ik wel last van het feit dat ik bepaalde dingen wil doen en dat ik soms me daartoe niet kan dwingen (dit is inclusief 'leuke' dingen zoals het spelen van een bepaald videospel ).

Is dat iets wat wel vaker voorkomt bij autisten?, (er brand hier namelijk een lampje van herkenning).

Zover ik weet wel ja. Mensen met autisme vinden het moeilijk om die motor op te starten om dingen te ondernemen.

Dat heb ik ook wel vaak. Zeker als ik dingen wil doen (ondernemen) die ik eigenlijk normaal nooit doe. Dan denk ik altijd dat ze me erg vreemd vinden als ik ze toch ga doen. Meestal als ik ze toch ga doen, dan kijken ze eerst wel vreemd op.
Zeker mijn eigen familie. Die maken dan een opmerking van "ooh, dat had ik niet verwacht. " Maar uiteindeljik vinden ze het dan toch wel mooi dat ik nieuwe dingen probeer.

quote:

Op maandag 9 juni 2008 23:58 schreef Xennia het volgende:

[..]

Ik vind je wel een beetje verwend

Ik reageer ff wat laat. Maar laat ik het zo stellen

Lees eerst eens fatsoenlijk met wat ik bedoel. En oordeel dan maar

En dat moet jij zeggen, mevrouw de alles krijger. En is bevalt dat wereldje je wel

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 15:14 schreef Remexxy het volgende:

[..]

Ik reageer ff wat laat. Maar laat ik het zo stellen

Lees eerst eens fatsoenlijk met wat ik bedoel. En oordeel dan maar

En dat moet jij zeggen, mevrouw de alles krijger. En is bevalt dat wereldje je wel

Je vindt dat meisjes zo verwend zijn dat ze alleen maar voor aantrekkelijke mannen gaan. Jijzelf wilt ook geen lelijk meisje, ergo jij bent ook verwend. Wat begrijp ik hier verkeerd aan

En een alles krijger

De frustratie en onzekerheid druipen gewoon van mijn scherm af en het is dat wat je (mede) onaantrekkelijk maakt voor vrouwen. Voor de rest kan ik het niet beoordelen, want ik heb geen idee hoe je eruit ziet

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 20:16 schreef Xennia het volgende:

[..]

Je vindt dat meisjes zo verwend zijn dat ze alleen maar voor aantrekkelijke mannen gaan. Jijzelf wilt ook geen lelijk meisje, ergo jij bent ook verwend. Wat begrijp ik hier verkeerd aan

En een alles krijger

De frustratie en onzekerheid druipen gewoon van mijn scherm af en het is dat wat je (mede) onaantrekkelijk maakt voor vrouwen. Voor de rest kan ik het niet beoordelen, want ik heb geen idee hoe je eruit ziet

Dat heeft met onzekerheid te maken idd. Maar ik denk dat, dat mensen dat denken van mij. Omdat ik een beetje paranoia in mijn hoofd ben Snap je

En ik vind het een beetje raar. Dat je gaat zeggen dat ik emotioneelloos ben. Want dat ben ik dus niet

Kijk de ene kan me lelijk vinden, maar dat wil niet zeggen dat ze dat allemaal vinden. Smaken verschil

Kinders, kinders, geen ruzie maken

quote:

Op vrijdag 20 juni 2008 23:44 schreef Remexxy het volgende:
Dat heeft met onzekerheid te maken idd. Maar ik denk dat, dat mensen dat denken van mij. Omdat ik een beetje paranoia in mijn hoofd ben Snap je

Hoe kun je nou denken dat mensen dat denken, terwijl je tegelijkertijd zegt te weten dat ze dat helemaal niet denken. Volg je me nog.

quote:

En ik vind het een beetje raar. Dat je gaat zeggen dat ik emotioneelloos ben. Want dat ben ik dus niet

Dat heb ik nergens gezegd

quote:

Kijk de ene kan me lelijk vinden, maar dat wil niet zeggen dat ze dat allemaal vinden. Smaken verschil

Dat geldt ook voor die spuuglelijke mokkels waar jij zo oneerbiedig naar verwijst. Kan best zijn dat anderen ze wel aantrekkelijk vinden.

Ik heb slechts jouw eigen uitspraken gespiegeld, dus als jij dat beledigend vindt, moet je eens bij jezelf te rade gaan.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 08:36 schreef Troel het volgende:
Remexxy, hoe oud ben je? Je komt namelijk op me over als en puber van 14

25


Bedankt voor je compliment

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 00:19 schreef Xennia het volgende:

[..]

Hoe kun je nou denken dat mensen dat denken, terwijl je tegelijkertijd zegt te weten dat ze dat helemaal niet denken. Volg je me nog.
[..]

Dat heb ik nergens gezegd
[..]

Dat geldt ook voor die spuuglelijke mokkels waar jij zo oneerbiedig naar verwijst. Kan best zijn dat anderen ze wel aantrekkelijk vinden.

Ik heb slechts jouw eigen uitspraken gespiegeld, dus als jij dat beledigend vindt, moet je eens bij jezelf te rade gaan.

1. Ik zie alles verkeerd . Maar dat zel wel komen omdat ik waarschijnlijk met een onzeker hoofd over straat loop. Want als ik me zelf ben dan is er ook niks. En ja de laatste tijd voel ik me gewoon wat onrustiger

2. Daar bedoel ik mee te zeggen, dat je zij dat ik geen vermogen heb om me in te leven in gevoelens van een ander

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 12:19 schreef Remexxy het volgende:
2. Daar bedoel ik mee te zeggen, dat je zij dat ik geen vermogen heb om me in te leven in gevoelens van een ander

Dat is een van de kenmerken van autisme, maar dat betekent nog niet dat je zelf geen emoties hebt

Trouwens hebben jullie dat ook. Soms kan ik me niet afsluiten van dingen soms lijkt het of alles op me af komt, toen ik klein was vond ik dat heel erg vervelend. Nu is het niet meer zo erg en kan ik er wel mee leren leven

Maar vandaag kwam er zo ineens floep iets uit mijn mond.

Ik ga geregeld naar de inloop, de inloop hoort bij waar ik op me zelf woon. Daar komen clienten gezamen om een kop koffie te drinken en ze komen daar om gezellig te doen. Je kan daar ook eten op halen of daar op eten als je geen zin hebt om b.v. zelf te koken in je eigen huis

Maar om het verhaal af te maken.
Soms komen daar ook mensen die aldoor maar door drammen over dingen maar dan op kinderachtige manier. Zo als vandaag het geval was.

Er begon iemand maar te zeuren en te zeuren. Toen zij ik er zo wat van zij. En hij ze meteen dat ik er niet mee moest bemoeien.

Maar ik kan me hellaas daar niet vanaf sluiten, het is zo moeilijk. Soms ben ik dat gezeik zo zat dat ik er gewoon spontaan iets van zeg. Ook doe ik dat op de verkeerde mannier

quote:

Op zaterdag 21 juni 2008 18:30 schreef Remexxy het volgende:
Trouwens hebben jullie dat ook. Soms kan ik me niet afsluiten van dingen soms lijkt het of alles op me af komt, toen ik klein was vond ik dat heel erg vervelend.

Dat heb ik ook. Ik heb mezelf nog steeds niet vergeven voor de erge en minder erge dingen die ik heb gedaan. Terwijl de mensen die ermee te maken hebben het waanschijnlijk al lang zijn vergeten.

Even iets in dit topic neerleggen, normaal gaat alles z'n gangetje en heb ik dit topic niet zo nodig, we weten wie ons kind is ( een lange pier van 18 ) met zijn gebruiksaanwijzing die wij respceteren. So far so good.
Alleen: gister kreeg hij ene ongeluk met de fiets, gapende kinwond en scheur in z'n pols.
Maar wat gebeurde er... niets, hij dacht er niet aan z'n mobiel te gebruiken, hij bleef liggen/zitten waar hij was, schoot ook niemand aan om hem te helpen.
Pas na verloop van tijd stapte er iemand op hem af om hem te helpen en naar de dichtsbijzijnde huisarts te brengen.
Gelukkig was het een oude buuf die hem wel kende en regelde het bellen verder voor hem.
Later in het ziekenhuis bij de EHBO is er bij hém heel moeilijk iets uit te krijgen, nu was het ook een heerlijk empathisch arts i.o (not) die hem al bitchend wel even dingen zou vragen, nou, dan krijg je echt weinig antwoord hoor.
Nu waren wij er gelukkig bij, maar je merkt opeens dat er best zaken zijn waar hij en wij tegenaan lopen, nu zal hij niet iedere dag een ongeluk krijgen, maar wél in situaties terecht komen waarbij hij níet duidelijk kan maken hoe en wat.
En dat baart me zorgen, want ik weet heel even niet hoe ik hem daarin moet sterken. Want wij zijn er natuurlijk niet eeuwig..