[ Kritische ] Inleiding tot de Islam

Heren, geen topic kappinge aub, zoals eerder gevraagd, mensen die liever hun informatie uit de moskee halen prima, maar kaap dit topic niet, noch heeft een andere manier van info binnen halen iets te maken met dit topic, klaar dus.

Terug naar Haniefisme, afwenden, terug naar je roots, Abraham.

De legendarische oorsprong van het haniefisme wordt beschreven in het werk van Ibn Hisjaam, een van de eerste biografen van Mohammed. Toen de Mekkanen op een dag een heidens feest bij de Ka'ba vierden, zonderden Waraka ibn Naufal, Oethmaan ibn Hoewairith, Oebajd Allah ibn Jahsj en Zaid ibn Amir zich van de andere gelovigen af en kwamen in het geheim in de woestijn bijeen. Daar spraken ze 'door vriendschapsbanden gebonden' af dat ze de afgoden van hun voorvaderen nooit meer zouden aanbidden. Ze zwoeren plechtig dat ze zouden terugkeren tot de onbezoedelde religie van Abraham, die in hun ogen geen jood of christen, maar een zuivere monotheïst was: een hanief (van de Arabische stam hnf, wat 'zich afwenden van' betekent, in dit geval zich afwenden van afgoderij). De vier mannen vertrokken uit Mekka en gingen, de nieuwe religie predikend en op zoek naar gelijkgezinden, ieder huns weegs. Uiteindelijk gingen Waraka, Oethmaan en Oebajd Allah over tot het christendom, een aanwijzing voor de grote invloed die deze religie in de regio had. Zaid volhardde echter in het nieuwe geloof, zwoer de religie van zijn volk af en onthield zich van de aanbidding van de in zijn woorden 'machteloze en onnozele afgoden' in het heiligdom.

In de schaduw van de Ka'ba, met zijn rug tegen de onregelmatige stenen muren, hekelde Zaid zijn stadgenoten met de woorden: 'Ik verwerp al-Laat en al-Oezza, allebei [ ...] Ik zal Hoebal niet aanbidden, al was hij onze heer in de dagen toen ik nog weinig verstand had.' Hij baande zich een weg over de drukke markt en schreeuwde boven het kabaal van de kooplieden uit: 'Niemand van jullie houdt zich aan de godsdienst van Abraham, alleen ik!'

Zoals alle predikers in die tijd was Zaid ook dichter, en de verzen die hem door de overlevering zijn toegeschreven bevatten buitengewone verkondigingen. 'Tot God richt ik mijn lof en dank,' zong hij. 'Buiten hem is er geen god.' Ondanks zijn oproep tot monotheïsme en zijn verwerping van de afgoden in het heiligdom bleef Zaid echter een diepe eerbied voor de Ka'ba zelf koesteren, die naar zijn idee spiritueel met Abraham verbonden was. 'Ik zoek toevlucht daar waar Abraham zijn toevlucht zocht,' verkondigde hij.

Volgens alle beschrijvingen beleefde de hanief-beweging overal in de Hijaz een bloeitijd, in het bijzonder in grote bevolkingscentra als Ta'if, waar de dichter Oemajja ibn Salt verzen ter verheerlijking van 'de godsdienst van Abraham' schreef, en Jathrib, de woonplaats van de invloedrijke haniefistische stamhoofden Aboe Amir ar-Rahib en Aboe Kais ibn al-Aslaat. Andere predikers van het haniefisme waren Chalid ibn Sinaan, die 'een voor zijn volk verloren profeet' werd genoemd, en Kass ibn Sa'ida, die bekend stond als 'de wijsgeer der Arabieren'. Het is onmogelijk het aantal haniefistische bekeerlingen in het voor-Islamitische Arabië en de omvang van de beweging te bepalen. Het is wel duidelijk dat velen op het schiereiland zich inspanden om het vage henotheïsme van de heidense Arabieren om te vormen tot wat Jonathan Fueck een 'nationale Arabische monotheïstische religie' heeft genoemd.
Het haniefisme lijkt evenwel meer dan zomaar een primitieve monotheïstische Arabische beweging te zijn geweest.

Volgens de overlevering spraken de haniefs in hun prediking over een actieve god die nauw bij het persoonlijk leven van zijn schepsels betrokken was: tussen deze god en de mensheid stonden geen bemiddelaars. Centraal in de beweging stond een fervent geloof in een absolute moraal. Afzien van afgoderij was niet voldoende; de haniefs geloofden dat de mens naar morele rechtschapenheid moest streven. 'Ik dien mijn Heer de barmhartige,' verklaarde Zaid. 'Moge de vergevingsgezinde Heer mij mijn zonden kwijtschelden.'

De haniefs spraken ook in abstracte termen over een toekomstige dag des oordeels waarop iedereen rekenschap van zijn morele keuzes zou moeten afleggen. 'Wacht u, o mensen, voor wat na de dood komt!' sprak Zaid op waarschuwende toon tot zijn stadgenoten. 'Voor God kunt u niets verborgen houden!' Dit was een nieuw denkbeeld voor een volk dat geen uitgesproken idee van een hiernamaals had, laat staan een hiernamaals dat was gebaseerd op menselijke morele waarden. Omdat het haniefisme net als het christendom een geloof met grote bekeringsijver was, werd de haniefistische ideologie overal in de Hijaz verbreid. Waarschijnlijk hebben de meeste sedentair levende Arabieren de prediking van de haniefs beluisterd. De Mekkanen moeten zeker van de ideologie van het haniefisme op de hoogte zijn geweest. Er kan ook weinig twijfel over bestaan dat de profeet Mohammed de prediking en de ideologie van de haniefs heeft gekend.

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-05-2008 21:10:28 ]

quote:

Op donderdag 22 mei 2008 21:06 schreef Iblis het volgende:
Triggershot: Wat is je bron bij deze verhalen?

Bron hou ik nog even voor mezelf, bewust, omdat het op de een of ander manier het topic toch zal beinvloeden als het bekend is wie de auteur is, ik wil dat de users die het lezen open staan voor het stukje zonder te weten wie of wat de auteur is.

quote:

Op donderdag 22 mei 2008 21:10 schreef Burakius het volgende:
Ik geloof niet in termen als orthodox of progressief Iblis. Moge dat duidelijk zijn. Ik wil idd bronnen zien. De beste man zit al op een dwaalspoor en dan gaat hij nog doodleuk een inleiding geven over de Islam. Aangezien veel mensen hem respecteren en hem vaak op zijn woord geloven is het extra gevaarlijk. Het feit dat hij nu afvallig is doet er niet toe. Dit had ik je ook verteld toen hij nog moslim was. Sterker nog dit heb ik Trigger meerdere malen op msn gezegd.

Wat betreft het kritisch ingaan op de stukken die hij schrijft. Ik zou willen dat ik dat kon, maar dan moet ik daar zeker de tijd voor nemen.

Nogmaals, dit topic gaat niet over mij, als je over mij wilt discussieren doe je dat maar in het andere topic, of je gaat een inhoudelijke discussie aan op wat er wordt geclaimd, gezien mijn stukjes voldoende verwijzen naar bronnen.

Moet ik echt - wat ik verafschuw - in mijn eigen topic gaan modden en dreigen?

Text is overigens gewoon van een moslim geleerde zelf, Reza Aslan

Afkomstig van zijn boek 'Geen god dan God'

Geluiden tegen Djahiliyah

Het verhaal over een verbazingwekkende ontmoeting tussen de hanief Zaid en Mohammed, die toen nog een tiener was, is niet erg bekend. Het is waarschijnlijk oorspronkelijk opgetekend door Joenoes ibn Boekair, op gezag van Ibn Isjaak, de eerste biograaf van Mohammed. Hoewel het uit de door Ibn Hisjaam bewerkte levensbeschrijving van Mohammed is geschrapt, heeft M.J. Kister maar liefst elf andere overleveringen genoemd waarin vrijwel identieke versies van het verhaal worden verteld.
Op - in de woorden van de kroniekschrijvers - 'een van de hete dagen in Mekka' keerden Mohammed en zijn jeugdvriend Ibn Haritha terug uit Ta'if, waar ze als offer voor een van de afgoden (waarschijnlijk al-Laat) een ooi hadden geslacht en geroosterd.

Onderweg door het hoger gelegen deel van de Vallei van Mekka liepen de jongens opeens Zaid tegen het lijf, die als kluizenaar in de heuvels bij Mekka leefde of zich langdurig van de wereld had afgezonderd. Mohammed en Ibn Haritha herkenden de hanief meteen, begroetten hem met 'de groet van de djahiliyya' (in'am sahahaan) en namen bij hem plaats om uit te rusten. 'Waarom bent u, zoon van Amir, gehaat bij uw volk?' vroeg Mohammed. 'Ik oordeelde dat zij godheden met God verbonden en ik weigerde dat ook te doen,' antwoordde Zaid. 'Ik wilde de godsdienst van Abraham.' Mohammed aanvaardde deze uitleg zonder commentaar en opende zijn zak met offervlees. 'Neemt u wat van dit voedsel, oom,' zei hij.
Maar Zaid reageerde vol walging. 'Neef, dit is toch een deel van de offers die je aan jullie afgoden hebt gebracht?' Mohammed beaamde dat. Zaid was verontwaardigd. 'Ik neem nooit iets van deze offers en wil er niets mee te maken hebben,' riep hij uit. 'Ik eet niets wat voor een andere godheid dan God is geslacht.'

Mohammed was zo onder de indruk van Zaids afkeuring dat hij, toen hij veel later dit verhaal vertelde, beweerde nooit meer 'een van hun afgodsbeelden te hebben gestreeld [...] en evenmin aan hen te hebben geofferd totdat God mij eerde door mij tot zijn boodschapper te maken.'
Het idee dat de jonge, heidense Mohammed door een hanief om zijn afgoderij werd berispt, druist in tegen de traditionele moslimvisie dat de Profeet altijd een onkreukbaar monotheïst zou zijn geweest. In de Islam wordt algemeen geloofd dat Mohammed, ook voordat hij door God geroepen werd; nooit aan de heidense rituelen van zijn gemeenschap heeft deelgenomen. In zijn biografie van de Profeet schrijft al-Tabari dat God ervoor zorgde dat Mohammed nooit aan heidense rituelen deelnam, zodat hij er niet door bezoedeld kon worden. Maar deze visie, die doet denken aan het katholieke geloof in de maagdelijkheid van Maria, wordt nauwelijks door de geschiedenis of de heilige teksten gestaafd. Niet alleen erkent de koran dat God Mohammed 'dwalend gevonden' en 'de weg gewezen' heeft (93:7), maar uit de oude overleveringen blijkt ook duidelijk dat Mohammed heeft meegedaan aan de Mekkaanse religieuze gebruiken: het maken van de omgang rond de Ka'ba, het brengen van offers en het houden van tahannoeths, heidense retraites.

Toen het heidense heiligdom werd afgebroken en herbouwd (het werd vergroot en van een dak voorzien) was Mohammed actief bij de werkzaamheden betrokken. Evengoed is het leerstuk van Mohammeds monotheïstische integriteit een belangrijk facet van het islamitische geloof, omdat het idee dat Mohammeds openbaring een goddelijke oorsprong had erdoor wordt ondersteund. Erkennen dat Mohammed door iemand als Zaid werd beïnvloed betekent voor sommige moslims dan ook het ontkennen van de goddelijke inspiratie van Mohammeds boodschap. Problematisch aan dit geloof is echter dat het stoelt op de algemene maar onjuiste veronderstelling dat religies in een soort cultureel vacuüm ontstaan. Dat is allerminst het.geval.

Alle religies zijn onverbrekelijk verbonden met het sociale, spirituele cn culturele klimaat waaraan ze zijn ontsproten en waarin ze zich hebben ontwikkeld. Religies worden niet door profeten geschapen. Profeten zijn in de eerste plaats hervormers die de geloofsovertuigingen en praktijken van hun gemeenschap opnieuw definiëren en interpreteren. Zodoende voorzien ze in nieuwe symbolen en metaforen waarmee latere generaties vat op de werkelijkheid kunnen krijgen. Vaak zijn het dan ook de opvolgers van de profeet die de verantwoordelijkheid op zich nemen om de woorden en handelingen van hun meester tot uniforme, gemakkelijk begrijpbare religieuze stelsels te smeden.
Net als menig profeet voor hem beweerde Mohammed nooit dat hij een nieuwe religie had uitgedacht. Hij erkende dat zijn boodschap een poging behelsde om de heersende geloofsovertuigingen en culturele gebruiken van het voor-islamitische Arabië te hervormen. Daarom wilde hij de Arabische volkeren de god van de joden en de christenen brengen. De koran zegt: 'Hij verordonneert voor jullie van de godsdienst wat Hij aan Noeh [Noach] had opgedragen en wat Wij aan jou geopenbaard hebben en wat Wij aan lbrahiem [Abraham], Moesa [Mozes] en 'Isa [Jezus] hadden opgedragen.' (42:13) Het verbaast dan ook niet dat Mohammed als jongeman door het religieuze milieu in het voor-islamitische Arabië werd beïnvloed.

Hoe uniek en door God bezield de islamitische beweging misschien ook was, de oorsprong van de islam is zonder twijfel verbonden met de multi-etnische en multireligieuze samenleving waardoor de verbeelding van de jonge Mohammed werd gevoed. Daardoor kon hij zijn revolutionaire boodschap zo verwoorden dat die gemakkelijk herkenbaar was voor de heidense Arabieren die hij wanhopig trachtte te bereiken. Want ongeacht wat Mohammed verder was, hij was zonder twijfel een man van zijn tijd, zelfs wanneer we die willen betitelen als een 'tijd van onwetendheid'.