Zwanger.... en dan gaat het mis #5

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 14:40 schreef flugeltje het volgende:
De pillen waar ik hier over hoorde (van jou toch Happy?) geven ze hier blijkbaar niet, dus het zou waarschijnljk toch een curretage worden. (Hoewel ik dat liever niet wil)

Klopt dat ik die pillen gehad heb (cytotec) en wat vreemd dat ze die niet voorschrijven als de patient hier de voorkeur aan geeft. Zeker als het er op lijkt dat het niet vanzelf komt. Curretage brengt toch altijd, hoe klein ook, een risico met zich mee. De pillen werken niet gegarandeerd, maar in 80% van de gevallen volgt een volledige miskraam.

Misschien toch nog eens vragen naar de reden dat ze ze niet voorschrijven. Ik vond het prettig dat ik het gewoon thuis kon ondergaan en dat als het goed zou gaan, een curretage bespaard zou blijven.

Enne... jank maar flink uit hoor en als ik jou was, zou ik deze week gewoon voor jezelf houden. Ik wilde ook weer gaan werken na een paar dagen, maar achteraf blij dit niet gedaan te hebben en even een paar dagen extra heb genomen.

Zwelgen mag... ik zou het niet eens zwelgen noemen trouwens. Je hebt gewoon dik en heel terecht, verdriet en daar mag je jezelf best even in onderdompelen...

Flugel, bah.
Je mag hier, via pm overal zwelgen. Ookal is het 2 weken.
Het is gewoon zo ontzettend K*T en onwerkelijk voor je op dit moment.

Mijn vriend was 1,5 week geleden (zo kort pas) ook ontzettend lief voor mij.
Daar heb je heel veel aan.

Flugeltje, Nee!! Ik zit hier op mijn werk mijn tranen terug te duwen, ik vind het zo erg voor je... Het is gemeen...
Je moet echt niet te sterk willen zijn nu hoor, het is hartstikke heftig!!
Heel veel sterkte voor jou en je vriend

Ach fluugs, wat enorm verdrietig

Veel sterkte meis, en Martijn natuurlijk ook.

Ach Flugel...
Over die pillen...ik kreeg ze ook niet. Kennelijk zijn ze het daar toch niet over eens in de medische wereld.

ik kreeg de pillen vlak voor de currettage. ik kreeg ze om alvast weeen op te wekken, zodat het afstoten tijdens de currettage makkelijker zou gaan...zei de gyn. (het was ook wel zo...) Het gaat dus inderdaad bij ieder ziekenhuis anders.
Meisje ik wil je zo graag even knuffelen...
en wat Lishe zegt, ook over een half jaar, of nog langer, staat m'n pmbox open... je vergeet dit niet!

Gelukkig hoor ik hier eiegnlijk niet, maar ik lees hier wel af en toe mee en ik wil even flugel heel veel sterkte wensen...

flugeltje, wat jammer dat ze die pillen niet doen, als je je daar eigenlijk prettiger bij voelt. Misschien toch nog eens bespreekbaar maken of een ander gyn/ziekenhuis? Ik kreeg de keus tussen wachten, pillen of curetage. Alleen al het feit dat je zelf er iets in te zeggen hebt, hielp voor mij, zodat het niet alleen maar ondergaan was.

Heel veel sterkte, ook voor Martijn. Schaap vond het vreselijk dat hij zo weinig voor me kon doen, behalve me maar verdriet laten hebben. Ik ben erg blij dat hij dat kon, want dat was waar ik behoefte aan had. Volg je gevoel, dan doe je het altijd goed

En uiteraard, pm als je wil, post, praat, of niet

Flugel, heel veel sterkte

Ik blijf in kringetjes ronddraaien, ik ben van mezelf praktisch ingesteld. Heb graag controle of wil dingen ondernemen. Nu kan ik niets. Alleen afwachten....

Vraag mezelf af wat er fout is gegaan, waarom twee keer op een rij? Is het mij dan niet gegund? Ik ben gestopt met roken, heb alles gelaten wat ik moet laten en alles gedaan wat ik kon doen. Waarom dan toch niet? En vervolgens voel ik mezelf weer schuldig omdat ik vind dat ik teveel zwelg in zelfmedelijden
Het voelt ook een beetje als een nederlaag. Mijn lichaam heeft gefaald, ik ben niet in staat gebleken om een kindje af te bakken, zelfs niet als alle tekenen gunstig zijn. (goeie echo bij 7 weken). Aan de ene kant wil ik dat de vrucht nú loskomt, aan de andere kant wil ik zelf nog niet loslaten. Het is een achtbaan en ik zit er middenin.

Lang leven de HCG die nog aanwezig is, die versterkt de emoties ook nog eens lekker.

En ja als ik realistisch ben weet ik dat er gewoon een aanlegfout is geweest, dat waarschijnlijk niemand hier iets aan kan doen en het hoogstwaarschijnlijk gewoon een pijnlijk toeval is dat het twee keer achter elkaar gebeurd. Maar ik ben even heel erg verdrietig en realisme is ver te zoeken. Ik wil in november m'n kindje krijgen en niet weer opnieuw moeten beginnen...

Flugeltje Snap ik dat je in november gewoon je kindje wil krijgen, ik weet niet wat ik erop moet zeggen. Het lijkt me heel erg. Hoop dat je snel rust vind, doe het lekker op jouw tempo.

He meis, ik weet niet goed wat ik nog kan zeggen, wat iets toevoegt. Maar ik wil je wel even laten weten dat ik met je meeleef en dat ik aan je denk...

Na mijn miskraam ben ik heel snel gecuretteerd; dit wilde ik zelf graag. Ik kon het niet aan om af te wachten
Mocht je willen PM'en of vragen hebben, ga je gang

Neem de tijd, rouw en huil, neem afscheid op een voor jou goede manier. Sommige mensen gebruiken daartoe een ritueel, of een symbolisch iets... Laat je steunen en wees niet zo streng voor jezelf. Je kindje verliezen is een van de verdrietigste dingen die je kan overkomen vind ik...

Flugeltje...

Dit is geen goed nieuws, wat onzettend k*t voor je en voor martijn!

Hier kan ik zo boos om worden
Heel heel veel sterkte de komende dagen en laat je niet gek maken!

Thnx voor het meeleven iedereen. Het is zwaar k*t. Uithuilen en opnieuw beginnen

Flugeltje en Martijn heel veel sterkte gewenst bij het verwerken van dit alles.
_{Tja woorden schieten tekort ik vind dit altijd zo naar om te moeten lezen en weet eigenlijk nooit goed wat ik moet zeggen, het slaat toch altijd net de plank mis}

flugel en martijn, het betekent zo over internet misschien weinig, maar leef mee en zou jullie echt even flink willen knuffelen

Dank allemaal voor de ontzettend lieve berichten die via mail, PM en in dit topic binnenvallen. Het doet me goed te weten dat er zoveel mensen met me meeleven en vooral dat ik mezelf 'dus niet aanstel' en verdrietig mág zijn. Zal jullie overigens niet verbazen dat slapen niet al te best gaat. Mannen schijnen daar trouwens iets minder last van te hebben ( ), maar dat is niet erg. Hij krijgt ook wel de complete emotionele achtbaan over zich heen, eerst bijna 3 maanden een hormonenmonster en nu het door hormonen versterkt verdriet. Als dit geen echte liefde is weet ik het ook niet meer

Het is trouwens een vreemd iets dat ik toch een beetje het gevoel heb dat verdriet niet mag omdat je 'toch weet dat het binnen de eerste 12 weken mis kan gaan'. Onzin natuurlijk, maar nu de mensen die na de goeie echo vroegen of we het wel al bekend moesten maken op een wrange manier gelijk hebben gekregen voelt het wel een beetje zo. Alsof we, arrogant en wel, gedacht hebben dat de statistieken niet voor ons gelden ofzo. (de goden verzoeken en zulksch) En nogmaals, ik weet dat het eigenlijk onzin is, maar ik zie de ironie er dan wel weer van in. De kans dat het misgaat na een kloppend hartje gezien te hebben schijnt zó klein te zijn dat zelfs de echoscopiste oprecht verbaasd was dat het alsnog mis was gegaan.

Wil de komende periode onder de dekens kruipen en er niet meer onderuit komen, wil niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Zéker niet als het over verdrietige dingen gaat. Kan verdriet face-to-face ook niet goed tonen. Heb de neiging om dan mijn schouders te rechten en te zeggen "dat het wel goed komt"

Enfin, lang verhaal kort. Heb besloten dat ik hier niet te lang mee rond wil blijven lopen. Ga straks de VK bellen dat ik niet tot donderdag wil afwachten, maar aktie wil ondernemen. Vraag bij de Gyn overigens toch naar die pillen van Happy, wil het toch eerst (min of meer) zelf proberen.

Inmiddels heeft een verkreukelde Martijn zich bij me gevoegd. Ga zo maar weer een poging doen tot slapen. Niet slapen veranderd de uitkomst toch niet...

mijn verloskundige zei dat de kans na een goede echo 2-3% is dat het mis gaat en dat dat de hele zwangerschap zo blijft...
Ik hoop dat de verloskundige of gynaecoloog je snel kan helpen

Idd Twinkly, bij mij zei ze ook na de echo met 8w5d dat de kans nog 3% was en dat ik die dus rustig mocht verwaarlozen. Zo zie je maar.

Nogmaals een dikke voor jullie beiden.
Ik snap idd ook wel wat je zegt over 'de goden verzoeken' en zeker als mensen je daarvoor gewaarschuwd hebben, maar als de vk zegt dat je je nu geen zorgen meer hoeft te maken is het toch ook niet gek dat je aan dat gevoel van euforie en blijdschap gevolg hebt gegeven?

Nou ben net terug uit het ziekenhuis, de gyneacoloog heeft gekeken en er blijkt inderdaad geen leven meer te zitten in de vrucht. De Gyn kwam ook tot een week of 7, dus het is echt nét na de vorige echo misgegaan. Hij vroeg wat ik wilde en ik heb gevraagd of ik cytotec kreeg. Eigenlijk doen ze dat liever niet bij ons op het ziekenhuis omdat ten eerste mensen vaak schrikken van het bloedverlies en ten tweede het in 50% van de gevallen toch tot een curretage leidt. Ik heb toch een beetje doorgezet omdat ik het eerst graag zo wil proberen. Bovendien is er in mijn ogen ook 50% kans dat het wél goed gaat en aangezien ik ook een 2% miskraam kans heb weten te krijgen doen we het er maar mee. (zou een staatslot wellicht een optie zijn nu ik toch de statistieken 'mee' heb?)

Enfin, cytotec it is... Heb inmiddels de pillen ingebracht en nu is het wachten op wat gaat komen. Heb van die nachtmaandverbanden gehaald, want zoals ik het beluisterde van die gyn gaat het erger worden dan Afghanistan en Irak bij elkaar.... (al vermoed ik daar wel enigzins overdrijven omdat ze het middel liever niet geven)

Ik kan me goed voorstellen dat je de controle weer een beetje in handen wilt krijgen Flugel, en niet wilt afwachten. Sterkte met het bloedbad wat gaat komen, en alle emoties die daarbij horen natuurlijk.

flugeltje, 'fijn' dat je het toch met de cytotec mag proberen. Ik vond het geen bloedbad, dat is inderdaad wat overdreven, maar het was wel een behoorlijk bloedverlies. En uiteraard is het emotioneel moeilijk.
Nog een keer sterkte op deze moeilijke middag

Goed dat je je eigen wensen zo duidelijk kenbaar hebt gemaakt.
Een kans is een kans, hoe wrang ook, maar dat heb je idd al ondervonden...
Hopelijk komt het goed los en valt het mee met het bloed.

Heel veel sterkte meid.

Flugeltje, idd "fijn" dat je de cytotec mag proberen! Ik hoop dat het helpt en dat je geen curretage meer hoeft.

Sterkte!