TTKLPT. Deel Zoveel.

Ik doe dit voor 't eerst, geloof ik.

Een plaatje van een kameel dan maar. Doet het altijd goed.

Ook goed. Dan wordt dit het topic waarin ik tegen mezelf ga praten.

In het verleden heb ik nog wel eens topics geopend die ergens over gingen. Zoals over 'de afwezigheid der dingen' of het belang van principes e.d.. Beetje quasi-filosofisch gedoe. Nu gaat het gewoon nergens over. Misschien ook een stuk eerlijker hè.

Zo kan ik volkomen nietszeggende opmerkingen over het weer maken. Of over mijn kat Noortje (die trouwens heel schattig is), over mijn werk (heel leuk), over mijn vakantie, de nuttige en vooral onnuttige dingen die ik heb gedaan. De uitzending van het uur van de wolf over Dora Dolz die ik erg mooi vond en die ik eergisteren zag op uitzendinggemist.

Kijk, en zo ziet Dora eruit.



Of beter gezegd, zo zag ze eruit, want toen ik na afloop van die uitzending ging googlen, stuitte ik op nieuwsberichten uit maart dit jaar waarin werd medegedeeld dat ze is overleden. Ik vind 66 jaar nog niet zo oud.

Ik ga jullie gewoon negeren, want dit is nu mijn topic hoor.

Verder over Dora.

Tijdens die uitzending had Dora D. het ook over de eenzaamheid die eerder mens overvalt, juist op de meest belangrijke momenten in het leven. Zoals het moment van doodgaan. Ze vertelde over een dierbare die kort daarvoor overleden was, en dat ze had gezien dat die, alhoewel omringd door geliefden, toch heel eenzaam was in het proces. Maar, zo zei ze ook: eenzaamheid, daar moet je niet bang voor zijn. Je gaat dan natuurlijk nu meteen denken aan hoe zij is doodgegaan. Ze had kanker, las ik.

Verder was het een vrolijk en nuchter mens. Dit maakte ze bijvoorbeeld.



De documentaire was gemaakt door haar dochter. In het begin zag je hoe zij probeerde op een georganiseerde, gestructureerde manier haar moeder in beeld te brengen. Maar Dora trok zich daar niets van aan. Elke keer als de dochter een serieus vraaggesprek probeerde, begon Dora te zingen, of ze liep weg. Ze had weinig zin om te praten. Terecht natuurlijk. Dus in de documentaire zie je vooral hoe ze aan het werk is, met haar kleinkinderen speelt, af en toe ineens toch iets openhartigs vertelt, en je ziet veel van haar kunstwerken.

Ik kende haar helemaal niet. Ze woonde in R'dam en er is nu, tot eind mei, een tentoonstelling in Boymans.

En zo leer je nog eens wat, want in diezelfde documentaire viel de naam 'Kees Franse', Geen idee wie het was. Mooi was dat nergens in die documentaire expliciet werd uitgesproken dat hij en Dora verliefd op elkaar waren. Maar, het was natuurlijk wel zo.

Kees Franse is vooral bekend om zijn houten appels, en toen ik ze zag bleek ik ze inderdaad ook wel te kennen. Zijn overige werk is best mooi.

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 11:40 schreef Z het volgende:
Neem een blog, zou ik zeggen.

Nee, ik heb nog ouderwets een dagboek, met een kaft en ik schrijf met een pen.
Ik ga nu trouwens naar buiten. Have fun in mijn topic, zou ik zeggen. .

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 13:15 schreef I.R.Baboon het volgende:
Sinds ik afgestudeerd ben drink ik ook port.

IR is een be(h)daarde, volwassen man geworden.

Ik drink overigens ook port, maar geen witte. Dat ga ik ook niet doen ook, volgens mij.

Nu weer naar buiten. .