Maar ik moet wel ff kwijt dat ik om mij heen een hoop mensen zie die zich bij het minste geringste kwaaltje ziek thuis melden. Last van de rug is dan meestal de standaard smoes. Ondertussen doen ze in hun vrije tijd allemaal spannende dingen, ik noem sporten, huis verbouwen, tegelpad leggen enz......In eigen tijd schijnt de rug het wel goed te doen.
Enne over dat burn out en rsi, het is een beetje mode aan het worden om aan zo'n kwaal te lijden....Iedereen brult over RSI, komt door herhaaldelijk dezelfde beweging uit te voeren, waarom heeft mijn oma dan nooit geen RSI gekregen toen ze voor de hele familie truien en sokken zat te breien. Burn out, te hoge werkdruk/werk te laag voor je niveau, waarom kreeg mijn opa dan geen burn out als hij weer eens een 85 uur in een week had gewerkt???
Nee, ik denk dat een hoop dingen te maken hebben met de makkelijke instelling van mensen, ach ik ben moe, blijf maar ziek thuis.........
Maar goed,
Natuurlijk zijn er aanstellers en die moeten eruit gepikt worden. Maar gebeurd dat door de helft van de chronisch zieken maar in de bijstand te gooien?
Ik zelf heb al tien jaar ME en probeer ook al tien jaar mijn eigen kostje te verdienen. Sinds een jaar heb ik ook Fybromyalgie (weke delen reuma, wordt onder dezelfde 'vage ziektes' geschaard). Werkte al op jaarcontracten, geen werkgever neemt iemand met zo'n ziekte voor onbepaalde tijd aan. Nu zit ik sinds drie kwart jaar in de ziektwet en mijn contract werd natuurlijk niet verlengd, de arbodienst kwam niet over de brug met een reintegratieplan en het GAK vind het wel best zo. De WAO zal me wel goedkeuren, tenslotte staat ME en Fibro op de lijst 'onzin'
Raar wel, diezelfde niet bestaande ziekte zorgt ervoor dat ik geen organen mag doneren of bloed mag geven aangezien men bang is dat er toch iets doorgegeven kan worden. Men kent tenslotte de oorzaak nog niet. Het is ook rede om me buiten de WW/bijstand te houden aangezien het zonneklaar is als ze me zien, dat ik niet fulltime kan werken. De werkgever moet ik tegen liegen dat ik barst, anders wordt ik in het geheel niet aangenomen. besides maar wel belangrijk: de ziekte is geregistreerd als zijnde een neurologische aandoening bij de Wereld gezondheids organisatie en vergelijkbaar bij een nederlandse instelling. Minister Borst telt net miljoenen neer voor onderzoek naar de ziekte.
Maar echt ziek, natuurlijk niet.
En mocht iemand zich nu bedenken dat ik toch maar mooi een hoop shit aan het intypen ben.. bedenk dan ook dat mijn sociale leven zich vrijwel geheel op het net afspeelt. Dat ik elke dag moet kiezen of ik in ettapes kan stofzuigen of beter boodshappen kan gaan doen, allebei op een dag is teveel gevraagd. Dat ik best twee uur per dag zou kunnen werken, als ik geen sociaal leven erop na, mijn huishouden helemaal niet hoef te doen en de rest van de dag kan slapen. Wil iemand zo'n leven, is werk het enige wat telt?
De mensen die denken dat vele aanstellers zijn, RSI en burnout onzin-ziektes zijn en iedereen kan werken komen er nog wel achter hoop ik altijd maar. Je zal de eerste niet zijn die dat dertig jaar schreeuwt en ineens ziek wordt en och jee, dan valt je leven ineens in puin.
inmiddels is duidelijk dat een hoop mensen, fokkers inclusief wel een kwaaltje hebben, en er daarom voor pleiten om de huidige regelgeving uit eigen belang te handhaven. deze benaderingswijze is logisch, tegelijkertijd ongepast. een wet moet het algemen belang dienen, daarnaast kan je kijken of voor bepaalde gevallen geen afzonderlijke oplossing moet verzinnen.
feit is namelijk dat de WAO zowel door werkgevers als werknemers lange tijd is gebruikt als charmante afvloeingsregeling om overtollig personeel in te dumpen, en naar mijn idee heeft dit geleid tot een soort cultuur, waarin de WAO niet als laatste uitkomst diende, maar eerder als aanlokkelijk perspectief.
quote:Goed argument.
Op maandag 11 maart 2002 01:33 schreef AchJa het volgende:
...waarom heeft mijn oma dan nooit geen RSI gekregen toen ze voor de hele familie truien en sokken zat te breien...waarom kreeg mijn opa dan geen burn out als hij weer eens een 85 uur in een week had gewerkt???
En mijn opa rookte als een schoorsteen en is toch maar mooi 95 geworden, dus roken is helemaal niet ongezond.
quote:Verkeerd gedacht.
Nee, ik denk dat een hoop dingen te maken hebben met de makkelijke instelling van mensen, ach ik ben moe, blijf maar ziek thuis.........
quote:lees even een hele duidelijke mening hierover :
Op vrijdag 08 maart 2002 14:01 schreef Schorpioen het volgende:
Bron: AD
[..]Met andere woorden: als je door de enorme werkdruk en veel te veel stress in het bedrijf een burnout krijgt, moet je daar zelf voor opdraaien? En hoe zit het met zaken als RSI?
FUCK THAT! 
Ja sorry maar hier kan ik me dus enorm DRUK en enorm PISSED off over raken.
Ik werk zo f*cking hard en wat als ik straks een burnout krijg? Of een muisarm? Of whatfucking else? IK BETAAL TOCH GVD belasting en vooral handevol verzekering hiervoor?!?!
Trust me, ik ben persoonlijk een diehard en ik werk wel door 
Ik verdien enorm veel (toegegeven) mar ik betaal me ook blauw aan verzekeringen! En als ik door welk gegeven dan ook arbeidsongeschikt raakt EIS IK LOON!
Dit is echt een onzinnige stelling! Mensen die keihard werken betalen o.a. via hun pensioen en verzekering al maandelijks veel voor hun WAO en die moeten ze dus krijgen ook als ze niet meer kunnen werken.
Stelling is echt onzin!
GLG
quote:Ik ken zelf een vriend die last heeft van ME, hoewel last een understatement is. Anyway, ik raak ontroerd door jouw verhaal, en ik ben het voorledig met je eens!
Op maandag 11 maart 2002 02:23 schreef CiNCHiCK het volgende:
Geweldige discussies altijd valt me op dat de mensen die denken dat zij de wereld aan kunnen en dus de gehele mensheid dat moet kunnen a.zelden tot nooit van mening veranderen omdat ze niet luisteren naar de andre kant van de medaille en b. die mensen vrij weinig ernstige dingen hebben meegemaakt in hun leven.Maar goed,
Natuurlijk zijn er aanstellers en die moeten eruit gepikt worden. Maar gebeurd dat door de helft van de chronisch zieken maar in de bijstand te gooien?
Ik zelf heb al tien jaar ME en probeer ook al tien jaar mijn eigen kostje te verdienen. Sinds een jaar heb ik ook Fybromyalgie (weke delen reuma, wordt onder dezelfde 'vage ziektes' geschaard). Werkte al op jaarcontracten, geen werkgever neemt iemand met zo'n ziekte voor onbepaalde tijd aan. Nu zit ik sinds drie kwart jaar in de ziektwet en mijn contract werd natuurlijk niet verlengd, de arbodienst kwam niet over de brug met een reintegratieplan en het GAK vind het wel best zo. De WAO zal me wel goedkeuren, tenslotte staat ME en Fibro op de lijst 'onzin'
Raar wel, diezelfde niet bestaande ziekte zorgt ervoor dat ik geen organen mag doneren of bloed mag geven aangezien men bang is dat er toch iets doorgegeven kan worden. Men kent tenslotte de oorzaak nog niet. Het is ook rede om me buiten de WW/bijstand te houden aangezien het zonneklaar is als ze me zien, dat ik niet fulltime kan werken. De werkgever moet ik tegen liegen dat ik barst, anders wordt ik in het geheel niet aangenomen. besides maar wel belangrijk: de ziekte is geregistreerd als zijnde een neurologische aandoening bij de Wereld gezondheids organisatie en vergelijkbaar bij een nederlandse instelling. Minister Borst telt net miljoenen neer voor onderzoek naar de ziekte.
Maar echt ziek, natuurlijk niet.
En mocht iemand zich nu bedenken dat ik toch maar mooi een hoop shit aan het intypen ben.. bedenk dan ook dat mijn sociale leven zich vrijwel geheel op het net afspeelt. Dat ik elke dag moet kiezen of ik in ettapes kan stofzuigen of beter boodshappen kan gaan doen, allebei op een dag is teveel gevraagd. Dat ik best twee uur per dag zou kunnen werken, als ik geen sociaal leven erop na, mijn huishouden helemaal niet hoef te doen en de rest van de dag kan slapen. Wil iemand zo'n leven, is werk het enige wat telt?
De mensen die denken dat vele aanstellers zijn, RSI en burnout onzin-ziektes zijn en iedereen kan werken komen er nog wel achter hoop ik altijd maar. Je zal de eerste niet zijn die dat dertig jaar schreeuwt en ineens ziek wordt en och jee, dan valt je leven ineens in puin.
WAO is JUIST voor mensen die niet KUNNEN werken, maar weet je wat ik het ergste vind!? Dat WAO blijbaar de ENIGE oplossing is
Wat de oplossing is, is nu eindelijk eens ERKENNING tonen aan mensen met zulke problemen i.p.v. ontkenning omdat de 'wetenschap' er geen antwoord heeft en terwijl duizenden mensen hieraan lijden! (alsof dat geen bewijs/erkenning verdiend!).
Ik kan me dus hierover enorm pissed off over maken. Ook al verdien ik veel geld en heb ik een goed lopend lekker leuk bedrijfje men vergeet gewoon gvd hoe het is als je even of geheel buiten de boot valt om heel veel gvd redenen die wel degeleijk RELEVANT ZIJN!
Ik kan ook zo buiten de boot vallen for what reason, en ik betaal me nu blauw aan belasting en verzekeringen, en als ik straks toevallig onder de tram kom ben ik GVD niks waard?!!?
Fuck die regels! Iedereen heeft recht op erkenning als is het vooral recht op erkenning dat ook al ben je niet in staat om te werken, je zeker wel nuttig wil voelen!!, serieus ik kan me hier enorm pissed off over voelen dat er nog steeds mongolen bestaan die denken dat zulke mensen niet WILLEN werken!
Sorry maar moest ik even kwijt.
GLG
quote:Bron: http://www.telegraaf.nl/krant/vandaag/teksten/bin.partij.nederland.leefbaar.html
Ook een ingrijpend voorstel voor de wao kreeg uiteindelijk de steun van een meerderheid, onder de voorwaarde dat aan het plan de komende weken nog kan worden gesleuteld. Als uitgangspunt geldt dat alleen mensen die lichamelijk letsel door of tijdens hun werk hebben opgelopen voor de wao in aanmerking komen. Voor alle overige oorzaken, bijvoorbeeld kanker die niet door het werk is ontstaan, kan men zich dan vrijwillig bijverzekeren.
quote:Ach ja, vroeger dacht men dat Mutiple Sclerose en Reuma psychische aandoeningen waren. Je punt is?
de wao stamt uit een tijd dat men niet eens wist hoe je whiplash , burn out of repetetive strain injurie schreef.
quote:En waar is het argument om ons allen duidelijk te maken dat WAO geen algemeen belang dient? Ik maar denken dat de WAO een sociale voorziening was waar den werkenden mens zelf voor betaald en die vangnet vormden voor iedereen.
inmiddels is duidelijk dat een hoop mensen, fokkers inclusief wel een kwaaltje hebben, en er daarom voor pleiten om de huidige regelgeving uit eigen belang te handhaven. deze benaderingswijze is logisch, tegelijkertijd ongepast. een wet moet het algemen belang dienen, daarnaast kan je kijken of voor bepaalde gevallen geen afzonderlijke oplossing moet verzinnen.
Denk dat voor aparte gevallen afzonderlijke oplossingen zoeken weinig heil biedt. Lijkt me beter om een serieuze oplossing te bieden daar waar het probleem ook echt speelt.
quote:Ben ik met je eens. maar waarom ligt dan de oplossing in het vrijwel opheffen van zo'n voorziening zodat de grotere groep 'goeden' onder een kleine groep 'kwaden' moeten leiden. Als een werkgever dat als uitvloeiingsmogelijkheid gebruikt, pak de werkgever aan. Als de werkgever iemand er zonder pardon uit wil flikkeren bij ziekte, aanpakken die hap! Zelfde geldt overigens voor fraudeurs. Ik ken ook iemand die niet zou kunnen werken maar er wel een klusjesbedrijf zwart op na houdt. Frappante is echter dat hij inmiddels drie keer is gepakt alweer en hoewel wel boetes kreeg nog steeds in de WAO zit???
feit is namelijk dat de WAO zowel door werkgevers als werknemers lange tijd is gebruikt als charmante afvloeingsregeling om overtollig personeel in te dumpen, en naar mijn idee heeft dit geleid tot een soort cultuur, waarin de WAO niet als laatste uitkomst diende, maar eerder als aanlokkelijk perspectief.
Blijf erbij, beter systeem, strenger reageren op fraude en slechte werkgevers en je komt al een heel eind. Daar zijn deze achterlijke regelingen die mensen daadwerkelijk duperen niet voor nodig.
quote:Tnx Goblin, het is maar weinig dat ik zo'n supportive reactie erop krijg moet ik zeggen.
Op maandag 11 maart 2002 03:39 schreef Good_Looking_Gobling het volgende:[..]
Ik ken zelf een vriend die last heeft van ME, hoewel last een understatement is. Anyway, ik raak ontroerd door jouw verhaal, en ik ben het voorledig met je eens!
WAO is JUIST voor mensen die niet KUNNEN werken, maar weet je wat ik het ergste vind!? Dat WAO blijbaar de ENIGE oplossing is
Wat de oplossing is, is nu eindelijk eens ERKENNING tonen aan mensen met zulke problemen i.p.v. ontkenning omdat de 'wetenschap' er geen antwoord heeft en terwijl duizenden mensen hieraan lijden! (alsof dat geen bewijs/erkenning verdiend!).Ik kan me dus hierover enorm pissed off over maken. Ook al verdien ik veel geld en heb ik een goed lopend lekker leuk bedrijfje men vergeet gewoon gvd hoe het is als je even of geheel buiten de boot valt om heel veel gvd redenen die wel degeleijk RELEVANT ZIJN!
Ik kan ook zo buiten de boot vallen for what reason, en ik betaal me nu blauw aan belasting en verzekeringen, en als ik straks toevallig onder de tram kom ben ik GVD niks waard?!!?
Fuck die regels! Iedereen heeft recht op erkenning als is het vooral recht op erkenning dat ook al ben je niet in staat om te werken, je zeker wel nuttig wil voelen!!, serieus ik kan me hier enorm pissed off over voelen dat er nog steeds mongolen bestaan die denken dat zulke mensen niet WILLEN werken!
Sorry maar moest ik even kwijt.
GLG
quote:Ik hoop voor jou dat je geen van beide ooit krijgt
Op vrijdag 08 maart 2002 14:24 schreef Ricochet het volgende:
Uitbuiters zijn het allemaal! Burnout...pfff Muisarm...pfff watjes dus!
Gelukkig vallen empatische handicaps niet onder de WAO.
V.
quote:
Op dinsdag 12 maart 2002 01:14 schreef Verbal het volgende:[..]
Ik hoop voor jou dat je geen van beide ooit krijgt
Gelukkig vallen empatische handicaps niet onder de WAO.
V.
quote:lijkt me nogal logisch. WAO moet enkel en alleen zijn voor ziektes die op de werkvloer opgelopen worden. je gaat werkgevers en de staat toch ook niet laten betalen voor geslachtziektes die het personeel eventueel oploopt?? er moet ergens een grens zijn en ik weet dat RSI veroorzaakt kan worden door werk, maar ik vind bij dit soort ziektes dat de mens ook een eigen verantwoordelijkheid heeft. anno 2002 weet iedereen van het bestaan van het verschijnsel, ipv dat mensen zich ertegen wapenen en zich op preventie richten, krijgt de ziekte epedimische vormen.
Op dinsdag 12 maart 2002 01:06 schreef CiNCHiCK het volgende:Ach ja, vroeger dacht men dat Mutiple Sclerose en Reuma psychische aandoeningen waren. Je punt is?
vlgns mij moet je het dan wel buiten de WAOwetgeving om regelen, anders blaas je de hele WAO op. daar worden andere gevallen dan weer het slachtoffer van.
burn out idem dito. ik neem het voorbeeld van mijn broer die 5 dagen per week 10 uur werkt en daarnaast nog minstens 10 uur in de file staat, afgezien van zijn normale rijstijden. inmiddels heeft hij allerlij lichamelijke kwalen, zoals hoofdpijn en hij weet zelf dat hij dit niet eeuwig volhoudt. een burn-out ligt op de loer. maar hij ambieert wel een carriere bij het accountantskantoor waar hij werkt en is bereid daar een hele hoop voor op zij te zetten. met alle respect voor het harde werk, vind ik dus dat iedere werknemer ook zijn eigen verantwoordelijkheid draagt.
quote:Bij deze!
Op dinsdag 12 maart 2002 01:10 schreef CiNCHiCK het volgende:[..]
Tnx Goblin, het is maar weinig dat ik zo'n supportive reactie erop krijg moet ik zeggen.
Ik ben gewoon tegen uitsluiting van mensen met een handicap die niet direct ''verklaart'' kan worden. Terwijl ze ondertussen wel met een handicap zitten, alsof ze het zouden verzinnen bah!
GLG
quote:in principe ben ik het wel met deze zienswijze eens. toch kan ik mij niet aan de indruk ontrekken dat er een aantal mode ziektes zijn die door sommigen wel degelijk worden aangewend om hun falen te verklaren. als je zegt dat je ontslag neemt omdat de werkdruk te hoog is dan ben je een mislukkeling, lukt het je echter om met een burn out thuis te zitten dan heb je bewezen harder te willen werken dan je lichaam aankan.
Op dinsdag 12 maart 2002 01:23 schreef Good_Looking_Gobling het volgende:Ik ben gewoon tegen uitsluiting van mensen met een handicap die niet direct ''verklaart'' kan worden. Terwijl ze ondertussen wel met een handicap zitten, alsof ze het zouden verzinnen bah!
quote:Maar moet de werknemer zich hiertegen wapenen dan?
Op dinsdag 12 maart 2002 01:22 schreef don_quichot het volgende:[..]
lijkt me nogal logisch. WAO moet enkel en alleen zijn voor ziektes die op de werkvloer opgelopen worden.
je gaat werkgevers en de staat toch ook niet laten betalen voor geslachtziektes die het personeel eventueel oploopt?? er moet ergens een grens zijn en ik weet dat RSI veroorzaakt kan worden door werk, maar ik vind bij dit soort ziektes dat de mens ook een eigen verantwoordelijkheid heeft. anno 2002 weet iedereen van het bestaan van het verschijnsel, ipv dat mensen zich ertegen wapenen en zich op preventie richten, krijgt de ziekte epedimische vormen.
Ik was laatst op bezoek bij een reclamebureau ivm mijn eigen werk (media) en daar viel me iets heel 'apparts' op. De werkgever verplichte werknemers om het hal+f uur even pauze te nemen van paar minuten. Dat hoorde ik van een werknemer en de werkgever vertelde mij dat dat tegen bestrijding van RSI was. En men lette daar ook streng op!
Ik vind in het kader van andere verschijnselen wel dat de mens zelf bepaalde verantwoordelijkheid heeft, maar in veel gevallen vind ik wel dat de werkgever hier het voortouw moet nemen. Hij bepaald immers het beleid, en hij/zij moet hierin dus de verantwoordelijkheid in nemen en goed voorgelicht worden (postbus 51?).
quote:Ja, klinkt redelijk, maar ik vind het heel lastig dat wanneer je ambitie hebt deze te toetsen aan 'grenzen' tot hoever je kan of mag gaan. Natuurlijk kan je dit zoals je terecht aangeeft zelf toetsen, maar vaak heb je het ook echt niet door! Klinkt vreemd wellicht maar ik ken hoop jonge ondernemers die zich werkelijk keihard werken, niet om hun hoofd boven water te kunnen houden maar vanwege ambitie.
volgns mij moet je het dan wel buiten de WAOwetgeving om regelen, anders blaas je de hele WAO op. daar worden andere gevallen dan weer het slachtoffer van.burn out idem dito. ik neem het voorbeeld van mijn broer die 5 dagen per week 10 uur werkt en daarnaast nog minstens 10 uur in de file staat, afgezien van zijn normale rijstijden. inmiddels heeft hij allerlij lichamelijke kwalen, zoals hoofdpijn en hij weet zelf dat hij dit niet eeuwig volhoudt. een burn-out ligt op de loer. maar hij ambieert wel een carriere bij het accountantskantoor waar hij werkt en is bereid daar een hele hoop voor op zij te zetten. met alle respect voor het harde werk, vind ik dus dat iedere werknemer ook zijn eigen verantwoordelijkheid draagt.
Gelukkig ontstaan er eerst klachten. Bijvoorbeeld vermoeidheid, en als de Arts je advies geeft meer rust te nemen dan wordt het een heel ander verhaal ja.
Meestal is het dan nog niet te laat, als je dan toch besluit door te gaan ben je onverantwoordelijk bezig.
GLG
quote:Het gaat er niet zo zeer om om chemicalien je lichaam in te pompen, tegenwoordig wordt elk minimaal klachtje al afgedaan met RSI, dat is mijn punt.
Op maandag 11 maart 2002 02:47 schreef Kwark het volgende:[..]
Goed argument.
En mijn opa rookte als een schoorsteen en is toch maar mooi 95 geworden, dus roken is helemaal niet ongezond.
quote:Nou dat denk ik niet, men is er verdomd goed in om in dit land een 1 of andere ziekte te simuleren.....geen zin, ach ff een ziek thuis dag. Net zoals die flauwekul op scholen, baaldagen......mijn hemel het moet toch niet gekker worden.........Ik ben serieus van mening dat er een hoop mensen zijn die zich om elk kwaaltje meteen ziek thuis melden.
Verkeerd gedacht.
quote:Ja, er zijn natuurlijk altijd mensen die misbruik maken. Burnout is overgens iets heel engs. Ik ken een ontwerper die dat heeft gehad en die 'kon' ook echt niet meer werken 6(!!!) maanden lang (nightmare if you ask me).
Op dinsdag 12 maart 2002 01:46 schreef don_quichot het volgende:[..]
in principe ben ik het wel met deze zienswijze eens. toch kan ik mij niet aan de indruk ontrekken dat er een aantal mode ziektes zijn die door sommigen wel degelijk worden aangewend om hun falen te verklaren. als je zegt dat je ontslag neemt omdat de werkdruk te hoog is dan ben je een mislukkeling, lukt het je echter om met een burn out thuis te zitten dan heb je bewezen harder te willen werken dan je lichaam aankan.
Je kan het ook omdraaien, als de werkdruk te hoog ligt volgens een werknemer dan moet hij/zij dat melden bij de werkgever! Het is zijn taak dat verder met de persoon te bespreken en oplossing te vinden hoe het wellicht beter kan. Ik vind dat je best iemand serieus mag nemen als die persoon aankomt met het argument dat het 'teveel' is voor haar/hem.
In praktijk gebeurd dit meestal niet uit angst voor ontslag, of pesterijen whatever.
Ik heb zelf een klein bedrijfje, maar ik hamer op openheid. Ik heb liever dat mijn personeel zegt 'ik vindt dit te moeilijk, of de druk ligt te hoog' dan dat ze doorgaan met hun opdracht en uiteindelijk ik de puin kan gaan ruimen.
Eerlijkheid en preventie van verkies ik toch boven een 'norm' dat je niet moet zeuren en door moet werken no matter what...
Maar dan nog, en daar heb je wel een punt, er zijn er ook een hoop die er domweg misbruik van maken ja.
GLG
quote:Er zijn hellaas een hoop mensen die inderdaad misbruik maken, maar zij mogen nooit het excuus zijn echte 'zieken' de dupe daarvan te laten worden.
Op dinsdag 12 maart 2002 01:51 schreef AchJa het volgende:[..]
Het gaat er niet zo zeer om om chemicalien je lichaam in te pompen, tegenwoordig wordt elk minimaal klachtje al afgedaan met RSI, dat is mijn punt.
[..]Nou dat denk ik niet, men is er verdomd goed in om in dit land een 1 of andere ziekte te simuleren.....geen zin, ach ff een ziek thuis dag. Net zoals die flauwekul op scholen, baaldagen......mijn hemel het moet toch niet gekker worden.........Ik ben serieus van mening dat er een hoop mensen zijn die zich om elk kwaaltje meteen ziek thuis melden.
Gewoon per persoon objectief kijken wat er aan de hand is. Ik moet er niet aan denken dat je 'echt ergens last van hebt, pijn voelt' en omdat de dokter niets kan vinden je maar moet werken op straffe van intrekking van enig vorm van financiering.
Wat ze in ieder geval beter kunnen (mijn mening) is het her-beoordelen. Je hebt pijn in je voet? Maar geen last van typen? En als de voet rustig kan blijven liggen op een stoeltje ofzo, waarom zouden die mensen dan in de WAO moeten blijven? Dat gebeurt ook te snel en vooral te lang!
GLG
quote:Dus als je een lelijke val maakt terwijl je je nieuwe huis aan het schilderen bent of een ongeluk krijgt met sporten, dan flikker je werk maar weg en fijn de bijstand in, want dat is niet werkgerelateerd? Naast je werk ga je maar stil in een hoekje zten hopen dat het dak niet instort bij wijze van...
Op dinsdag 12 maart 2002 01:22 schreef don_quichot het volgende:[..]
lijkt me nogal logisch. WAO moet enkel en alleen zijn voor ziektes die op de werkvloer opgelopen worden. je gaat werkgevers en de staat toch ook niet laten betalen voor geslachtziektes die het personeel eventueel oploopt?? er moet ergens een grens zijn en ik weet dat RSI veroorzaakt kan worden door werk, maar ik vind bij dit soort ziektes dat de mens ook een eigen verantwoordelijkheid heeft. anno 2002 weet iedereen van het bestaan van het verschijnsel, ipv dat mensen zich ertegen wapenen en zich op preventie richten, krijgt de ziekte epedimische vormen.
vlgns mij moet je het dan wel buiten de WAOwetgeving om regelen, anders blaas je de hele WAO op. daar worden andere gevallen dan weer het slachtoffer van.
Vind het ook vreemd. Arbeidsongeschikt betekend simpelweg: niet geschikt om arbeid te kunnen verrichten. De voorziening is opgezet als vangnet en dat gebazel over de WAo ontploft slaat aan alle kanten nergens op... Kom ik zo nog op terug.
quote:Als je eens zou verdiepen in onderzoeken zal je ook merken dat verreweg de meeste gevallen van echte burn-out mensen zijn die konden kiezen: TE hoge werkdruk of helemaal geen werk meer.
burn out idem dito. ik neem het voorbeeld van mijn broer die 5 dagen per week 10 uur werkt en daarnaast nog minstens 10 uur in de file staat, afgezien van zijn normale rijstijden. inmiddels heeft hij allerlij lichamelijke kwalen, zoals hoofdpijn en hij weet zelf dat hij dit niet eeuwig volhoudt. een burn-out ligt op de loer. maar hij ambieert wel een carriere bij het accountantskantoor waar hij werkt en is bereid daar een hele hoop voor op zij te zetten. met alle respect voor het harde werk, vind ik dus dat iedere werknemer ook zijn eigen verantwoordelijkheid draagt.
Drie dingen irriteren mij aan deze discussie mateloos. Ten eerste het feit dat het om geld lijkt te draaien. Juni vorig jaar werd bekend dat er TEVEEL WAO premies betaald werden, men had miljoenen over. Ondanks die WAOers dus. Er zou een regeling bedacht worden om iedereen een deel WAO-premie terug te kunnen geven. Regeling nooit meer van de grond gekomen, teveel aan geld mag Joost weten wat ermee gedaan wordt en ondertussen is de gemiddelde Nederlander ineens onder de impressie dat er te weinig geld is voor de WAO.
Ten tweede (eigenlijk het belangrijkste overigens) het feit dat men er vanuit gaat dat mensen niet 'echt' ziek zijn. Tweede jaar ziektewet zeventig procent salaris om een financiele prikkel te geven aan de werkeloze. Maar diegene is niet werkeloos, die is ziek. Wereld van verschil!! (Schijnbaar hebben we alleen maar blinde keuringsartsen dat die al die gezonde mensen in de ziektewet laten zitten.) Ook in de WAO discussie speelt dat. Men zou faken, geen verantwordelijkheid nemen, ziektes rekken of overdrijven en eenmaal ziek wil iemand schijnbaar nooooooooit meer aan het werk. Toch ken ik er meer die in de WAO ziten en alles doen om aan het werk te komen.
Ten derde dat mensen lijken te denken dat de een betaald voor de ander. Iedereen betaald WAO, een voorziening die door velen dus eigenlijk zelf betaald is. In tegenstelling tot de bijstand waar men nu al die zogenaamde niet-WAOers in wil gaan mieteren. DIE voorziening wordt namelijk WEL door de belastingbetaler gefinancieerd. (voor de duidelijkheid: WAO is verzekering, Bijstand niet)
Natuurlijk ben ik iemand die WAO in het vooruitzicht ziet liggen en me daarom extra druk maak. Maar ik ben ook iemand die al tien jaar chronisch ziek is en toch altijd getracht heeft te werken en voor mezelf te voorzien. Ik was al ziek voordat mijn werkende leven begon, dus alvast verzekeren kon en kan ik wel vergeten. Heb moeten liegen om een baan te krijgen, loop ergens binnen met de mededeling dat je chronisch ziek bent en niemand neemt je meer in dienst. Zit sinds drie kwart jaar in de ziektewet en ipv reintegratie en behandeling (waar ik zelf naar gezocht en om gevraagd heb) kreeg ik een rechtzaak en raakte mijn baan kwijt met een vooruitzicht op bijzonder weinig.
Vreemde is ook, die mentaliteit van willen werken en mezelf verzorgen is me nergens in dank afgenomen. Alle instanties van binnen gezien en allemaal wisten ze me te vertellen 'maar u had toen ook niet moeten gaan werken maar WAJong (WAO voor jongeren) aan moeten vragen of een uitkering. En nu kom ik in de problemen omdat ik wel wilde werken. Ra ra, hoe zou die slechte mentaliteit onder nederlanders toch tot stand gekomen zijn??
quote:Meestal denken ze niet dat ik het verzin maar dat ik psychisch niet in orde ben en daarom een ziekte fake. De diagnose borderline is daardoor wel verschillende malen onterecht genoemd. En zoals de heersende mening tussen sommigen hier lijkt te zijn: DAN is het je eigen schuld ..
Op dinsdag 12 maart 2002 01:23 schreef Good_Looking_Gobling het volgende:[..]
Bij deze!
Ik ben gewoon tegen uitsluiting van mensen met een handicap die niet direct ''verklaart'' kan worden. Terwijl ze ondertussen wel met een handicap zitten, alsof ze het zouden verzinnen bah!
GLG
Die vriend met ME, mailt die toevallig ook?
Voor een sociale WAO
Vrijdag 22 maart
van 9.30 tot 10.30 uur
voor het gebouw van de SER
Bezuidenhoutseweg 60
Den Haag
STOP DE UITVERKOOP VAN DE WAO
Vrijdag 22 maart vergadert de Sociaal Economische Raad (SER) over haar
definitieve advies aan de politiek voor een herziening van de WAO. Het lijkt
erop dat de meeste partijen in de Raad (werkgeversorganisaties en
vakcentrales) voor het advies zullen stemmen. Van wat er tot nu toe bekend
is geworden van dit advies wordt de SP razend.
Want:
- Werknemers die wel volledig arbeidsongeschikt zijn, maar niet duurzaam
volledig arbeidsongeschikt, krijgen volgens het advies geen WAO-uitkering.
Zij maken echter ook vrijwel geen kans op een (aangepaste) baan en komen
in de WW en daarna in een regeling op bijstandsniveau. Dit betreft de
meeste volledig arbeidsongeschikten.
- Zieke werknemers die minder dan 35 procent arbeidsongeschikt zijn, krijgen
straks geen aanvullende uitkering meer. Het gaat hierbij om pakweg de
helft van de mensen die volgens de huidige regels wel een WAO-aanvulling
krijgen. Zij verliezen gemiddeld 15% van hun inkomen.
- Zieke werknemers die tussen de 35 en 80 procent arbeidsongeschikt zijn,
moeten straks bij hun baas aankloppen voor aangepast werk. Een door de
werkgever afgesloten verzekering past 70 procent van de
salarisachteruitgang bij. Heeft de baas geen aangepast werk, dan volgt
ook hier WW en daarna een uitkering op bijstandsniveau. Een aanvullende
uitkering is dan niet langer mogelijk. En dat zal de baas sterk stimuleren
om zijn gedeeltelijk arbeidsongeschikte werknemers snel op straat te
zetten, want dan ontloopt hij een hogere verzekeringspremie.
Onze conclusie: met deze voorstellen wordt de WAO om zeep geholpen!
EEN SOCIAAL PLAN VOOR DE WAO
Volgens de SP is er geen financiele noodzaak om nog verder op de WAO te
bezuinigen. Door alle ingrepen zijn de kosten immers al teruggebracht op het
niveau van 1976 (2,6 procent van het BBP). Wel zijn er meer
arbeidsongeschikten dan nodig is. En daar moeten we wat aan gaan doen. Veel
arbeidsongeschiktheid is te voorkomen. Dat kan door betere
arbeidsomstandigheden en veel betere arbozorg door onafhankelijke
Arbodiensten. Samen met het wegwerken van de wachtlijsten in
de gezondheidszorg en het op orde brengen van de uitkeringsinstanties kan
dat de WAO-instroom met tweederde doen afnemen.
Daarnaast moeten we eraan werken dat het aantal mensen dat nu al een
WAO-uitkering heeft, naar beneden gaat. Dat kan door werkgevers op straffe
van een boete te dwingen een minimaal sociaal aandeel arbeidsgehandicapten
een baan aan te bieden. We denken daarbij aan 5 tot 7,5 procent van het
personeelsbestand voor (middel)grote bedrijven. Deze maatregel biedt werk
voor zo'n 100.000 WAO'ers die nu graag willen werken.
De keus is nu: gooien we - net als in veel landen - een hoop
arbeidsongeschikten in een bijstandsregeling, of spreken we ons uit voor het
behoud van een sociale WAO, en tegen het voorstel van de SER.
Kom op 22 maart ook naar Den Haag om uw stem te verheffen tegen dit
SER-advies!
Voor meer informatie over de actie:
Tuur Elzinga (070) 318 3807 of 06 24 27 29 80
quote:* AMADEUZ gaat mee met Schorpioen
Op vrijdag 08 maart 2002 14:44 schreef Schorpioen het volgende:[..]
Zelf heb/had ik ook last van RSI. Ik sta onder behandeling van een Fysiotherapeut en doe aan krachttraining. Ik ben nu vrijwel vrij van RSI.
De meeste mensen met overmatigplichts gevoel krijgen RSI.
quote:Ik hoop dat jij ooit last krijgt van een burnout, muisarm oid. Dan piep je wel anders. Net of dat ik het leuk vind om het te hebben. Arrogante bal.
Op vrijdag 08 maart 2002 14:24 schreef Ricochet het volgende:Uitbuiters zijn het allemaal! Burnout...pfff Muisarm...pfff watjes dus!
En P. Fortuijn zegt: Alleen werkgerelateerde ziekten/aandoeningen hebben recht op WAO, en dat zijn nou net vooral bovengenoemde aandoeningen!
Accoord, het is niet eerlijk dat een werkgever moet dokken voor ziekten die werknemers krijgen buiten werktijd.
Maar dit is ook iets van de laatste jaren.
Paars heeft bedacht om de werkgevers te straffen voor werknemers die in de WAO terechtkomen!
Voorheen werd je gewoon volledig betaald door de bedrijfsvereniging, zoals het GAK! (Waar je dus allemaal voor verzekerd bent, want dat wordt ingehouden van je loon!)
Ze moeten gewoon de patienten beter controleren, evt. in een ziekenhuis. Mensen die blijken te hebben gefaked, terug laten betalen. Hadden ze maar moeten werken.
Wachtlijsten in de gezondheidszorg wegwerken, efficienter werken.
Voor wie er dan nog overblijven is er dan geld genoeg.
|
|
