Donderdag Telefilm avond op Nederland 3

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 22:42 schreef Yildiz het volgende:
Toffe film, actueel ook met dit topic: "Moord Kerwin Duinmeijer een ongeluk"
(Zelfde omroep)

ontopic vond ik vooral de emoties erg sterk, met name op de momenten als Frankie ging 'flippen', erg sterk

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 22:57 schreef SCH het volgende:
Indrukwekkende film met vooral een verbluffend goede hoofdrolspeler, het debuut van Robert de Hoog.

[ afbeelding ]

Ik ben altijd erg geinteresseerd in fictie die op realiteit is gebaseerd en dat zijn al deze films.

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 22:57 schreef SCH het volgende:
het debuut van Robert de Hoog.

quote:

Heftig filmdebuut voor Robert de Hoog
Robert de Hoog heeft als filmdebuut meteen een heftige rol te pakken. De jonge acteur speelt in Skin een jongen die lijdt onder het oorlogstrauma van zijn joodse vader en zich als tegenreactie aansluit bij een groep skinheads. „Toen ik moest acteren dat ik hoorde dat mijn moeder was overleden, zat ik op een gegeven moment echt te huilen. Ik kreeg er spontaan een bloedneus van.”



De 18-jarige debutant moest maandag al voor de camera drugs gebruiken en opgefokt doen tegen politieagenten en ook dinsdag staan pittige scènes gepland. In de jongerensoos komt het dan tot een knokpartij. „Je leeft je in en als je dat dan terugziet op beeld is dat wel heel gaaf”, aldus de acteur.

De Hoog had tot nu toe alleen jeugdtheater- en tv-ervaring. Nu werkt hij met de prijswinnende regisseur Hanro Smitsman en met acteurs als John Buisman en Sylvia Poorta. „Ik werk met topacteurs en daar leer ik heel veel van. Ik voel dat ik me ontwikkel.” Het spelen van het schrijnende verhaal van zijn personage Frankie noemt hij leerzaam. „Wij hebben het zo goed. Nu zie je ook hoe het is voor mensen die het minder hebben.”

De opnames zijn in Rotterdam. De 'rauwe' stad past beter bij het verhaal, vindt Smitsman, die met Skin zijn speelfilmdebuut regisseert. Eerder won hij met zijn korte films Engel En Broer en Raak internationale prijzen. „Een industriestad als Rotterdam heeft drama in zich. De stad straalt woede uit.”

De regisseur, die samen met Philip Delmaar en Germen Boelens het scenario schreef, liet zich voor het verhaal inspireren door geradicaliseerde half-joden. Het idee ontstond na het lezen van een artikel over de moord op de Antilliaanse jongen Kerwin Duinmeijer in 1983, die gepleegd werd door een half-joodse jongen.

„Moordenaar Nico B. is een soort icoon van de racistische moord geworden, terwijl de rechter in die zaak altijd heeft beweerd dat het niet om racisme ging”, aldus Smitsman. „Ik vond het interessant te zien dat uitgerekend een jongen met een joodse vader dé skinhead van Nederland is geworden.”

Ook een documentaire over vaders met een oorlogstrauma die de ellende op hun kinderen overdragen en zijn eigen ervaringen - Smitsman woonde enige tijd in Israël - vormen een inspiratiebron.

„Het verhaal haakt in op de hype om overal labels van goed of slecht op te plakken”, vervolgt hij. „Radicalisering lijkt het antwoord te zijn op persoonlijke identiteitscrisissen. Ik geloof wel dat dat altijd is gebeurd, maar nu toch meer dan anders. Het is een universeel gegeven dat mensen die bezig zijn met hun eigen pijn niet in staat zijn die van een ander te zien.”

Het is niet de bedoeling van Smitsman een subjectief beeld te schetsen. „Ik laat wel een genuanceerd beeld zien van skinheads.” Hij vindt dat alles bespreekbaar moet zijn. „Al biedt de film geen antwoorden of gemoedsrust.”

De opnames duren nog tot begin september. Skin is onderdeel van het Telefilmproject en in die hoedanigheid in 2008 te zien op televisie. De film krijgt mogelijk ook een bioscooprelease

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 22:42 schreef Yildiz het volgende:
Toffe film, actueel ook met dit topic: "Moord Kerwin Duinmeijer een ongeluk"

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 08:54 schreef MikeyMo het volgende:
redelijk goede film, maar de kop van de hoofdrolspeler stond me totaal niet aan

quote:

Bloedbroeders

Geplaatst op 09-01-2008 om 18:20 door Ronald Simons

Regie: Arno Dierickx | Cast: Erik van Heijningen (Simon Bakker), Matthijs van de Sande Bakhuyzen (Arnout van Riebeeck), Sander van Amsterdam (Ronnie Fennis) | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2007

De Baarnse moordzaak hield in de vroege jaren zestig de gemoederen in Nederland aardig bezig. De met raadselen omgeven moord die twee miljonairszonen met een vriendje pleegden spreekt nog altijd sterk tot de verbeelding. Op 1 augustus 1960 brachten de pubers Arnout, Victor en Simon hun gezamenlijke vriend Theo Mastwijk uit Soest om. De veertienjarige Theo, in de film heet hij Ronnie, hield zich gedurende de grote vakantie vijf weken lang verscholen op de zolder van een kapitale villa in Baarn uit angst opgepakt te worden voor een gestolen brommer. Een jaar later werd zijn schedel ontdekt en in maart 1963 begon de rechtszaak.

Van de uiteindelijke rechtszaak zien we niets in Bloedbroeders, die eindigt met een geschreven tekst waarin melding wordt gemaakt van de lengte van de gevangenisstraffen en het lot van het drietal. De film concentreert zich exclusief op de vijf weken dat de drie jongens Ronnie onderdak verlenen op de zolder van de Baarnse villa waar Arnout en Victor wonen. Hun ouders hebben niks in de gaten, want papa, een steenrijke levensverzekeraar gespeeld door Pierre Bokma, heeft het te druk en mama zit zwaar onder de medicatie. De jongens hebben daardoor vrij spel, maar besluiten vlak voor ze naar Capri op vakantie gaan dat het mooi is geweest en dat Ronnie dood moet.

Wat destijds heel Nederland bezighield, was niet de specifieke aanleiding, maar de motivatie achter de ogenschijnlijke zinloze moord. Hoe kan de angst voor medeplichtigheid aan een gestolen brommer drie intelligente jongens van vijftien, zestien en zeventien tot deze gruwelijke daad hebben aangezet? En dat is precies waarover de bronnen zwijgen en waarover de film filosofeert: hoe ontwikkelde de dynamiek tussen de vier jongens zich dusdanig dat zij tot een dergelijke rigoureuze actie overgingen? De Belgische regisseur Arno Dierickx geeft een geheel eigen invulling aan de feiten en voert groepsdruk en klassenverschillen op als belangrijkste drijfveren voor het delict.

Buiten kijf staat namelijk het enorme verschil in afkomst tussen de steenrijke broers Arnout en Victor van Riebeeck, de arbeiderszoon Simon en de brutale durfal Ronnie. In Bloedbroeders wil Simon zo graag bij het mondaine leventje van de broertjes horen dat hij moeiteloos zijn eigen morele grenzen verlegd. Daarnaast voert de film aan dat de druk van de vader op zijn twee zonen een belangrijk motief was om van de kleine crimineel Ronnie af te komen. Het onder laten duiken en de medeplichtigheid waarmee Ronnie hen chanteert zal de twee namelijk zeker op een flinke represaille van papa komen te staan. Genoeg reden voor moord?

Bloedbroeders is een gedegen gefotografeerd, mooi opgebouwd drama geworden over typische puberproblematiek als vriendschap, verliefdheid, afkomst, afbakening en egoïsme, maar dan geplaatst in het nare licht van een werkelijk uitgevoerde moord. Hoewel de film met een donderslag begint, heeft Dierickx er duidelijk voor gewaakt dat het een volbloed thriller zou worden. Juist de groepsdynamiek krijgt alle ruimte en de film trekt veel tijd uit voor het grote vakantiegevoel waarin het samenzijn van de jongens langzaam maar zeker leidt tot uitsluiting van een van hen.

Door een hoogst speculatieve invulling van de Baarnse moordzaak op te voeren, blijft Bloedbroeders op veilige afstand van de werkelijkheid, en dat is ook het overheersende gevoel tijdens het kijken: de film blijft een dromerige jeugdfilm die nergens noodzakelijkheid oproept, maar voortkabbelt naar het van tevoren bekende slotakkoord. Dit vakkundig gemaakte debuut met een prima rolbezetting door de jonge cast mist daarmee een smoel en een strakke hand die de kijker langs de motivatie achter dit gruwelijke voorval loodst.