Het accepteren van een gehandicapt kind nog in baarmoeder

Geschoond.

De [49]-reacties kunnen achterwege blijven.......

quote:

Op maandag 5 mei 2008 20:07 schreef Five_Horizons het volgende:
De [49]-reacties kunnen achterwege blijven.......

Waarom [49]? Ik zei het misschien wat onorthodox maar ik zou het kind niet ter wereld brengen.

quote:

Op maandag 5 mei 2008 20:08 schreef LasTeR het volgende:

[..]

Waarom [49]? Ik zei het misschien wat onorthodox maar ik zou het kind niet ter wereld brengen.

Dan zeg je dát.

Ik denk dat je wat egocentrisch kijkt. Maar ik zou in het welzijn van het kind niet ervoor kiezen het ter wereld te laten komen. Want wat heeft het kind aan zo'n (verschrikkelijk, lijdensvol) leven...

"gehandicapt" is nogal een breed begrip... voor mij persoonlijk zal er een groot verschil zijn tussen "als een kasplantje door het leven gaan" of bv. Syndroom van Down. Dat laatste is (volgens mij) een Syndroom waarmee voor zowel het kind als voor de omgeving redelijk tot goed te leven is, natuurlijk wel met de nodige zorgen. Als ik zou weten dat mijn kind het verstandelijk niveau van een baby nooit zou ontstijgen en alleen maar lichamelijke ellende erbij zou hebben zou ik denk ik wel tot abortus over kunnen gaan. Dit heeft ook te maken omdat ik in de gehandicaptenzorg werk (indirect) en e.e.a. van dichtbij kan zien.

Maar om in te gaan op je opmerking over dat het alleen een tijdsverlies is voor de ouder: Volgens mij vinden de ouders ook veel liefde en geluk bij hun kind, ookal heeft een handicap.
Ik snap je punten, maar ik ben het niet eens met je verwoording ervan

No way dat ik ermee door zou willen gaan, voor mijzelf niet, maar ook voor het kind zelf niet.

Ik zou op zoek gaan naar een arts die géén voorbarige uitspraken doet. Hoe een kind zich ontwikkeld kan je namelijk helemaal niet zo zeker voorspellen.

quote:

Op maandag 5 mei 2008 20:12 schreef MinderMutsig het volgende:
Ik zou op zoek gaan naar een arts die géén voorbarige uitspraken doet. Hoe een kind zich ontwikkeld kan je namelijk helemaal niet zo zeker voorspellen.

Niet altijd, maar de hypothese van TS is dus dat dat wél het scenario is.

quote:

Op maandag 5 mei 2008 20:12 schreef MinderMutsig het volgende:
Ik zou op zoek gaan naar een arts die géén voorbarige uitspraken doet. Hoe een kind zich ontwikkeld kan je namelijk helemaal niet zo zeker voorspellen.

Hele goeie!

Ik weet niet wat ik zou doen, ik hoop nooit voor die verschrikkelijke keuze te komen staan.

quote:

Op maandag 5 mei 2008 19:57 schreef weasel85 het volgende:
Weet niet of hierover al een topic is geweest...

Oke, zelf ben ik nog geen ouder maar hierover heb ik al met een aantal mensen een discussie over gevoerd.

Stel dat ( ja wanneer weet ik niet precies) je in de 15de week moet komen voor echografie, en je krijgt te horen dat het kind als gehandicapte ter wereld zou komen... Het is een kind dat vrijwel elke dag op controles moet in ziekenhuizen,24/7 in de gaten gehouden moet worden, in een rolstoel moet, je er niet normaal tegen kunt praten en normaal antwoord terug kan krijgen.

Hoe zou je hierop reageren?

Ik persoonlijk, ja, ik denk niet dat ik hiermee zou kunnen leven. Lijkt me zinloos tijd vergooien om elke dag met je kind naar het ziekenhuis te moeten gaan. Je kunt niet eens normaal weg met het kind. Geen leuke dingen doen. Geen leuke gesprekken mee voeren ( als hij/zij wat ouder is hè)

Jà, wat als je vriendin/vrouw zegt, ik wil het kindje houden? en je wilt het zelf niet?

Om in een keer te zeggen; "mijn steun krijg je niet" komt natuurlijk ook hard over. Maar het moet duidelijk zijn dat ik hier niet achter sta.

In dit geval sta ik achter een abortus... Hoe hard het ook klinkt, ik denk niet dat deze kind nuttig zou zijn in deze maatschappij, en enkel tijdsverlies is voor de ouders.

Dus was benieuwd hoe jullie als ouders, degene die dit meegemaakt hebben en of een gehandicapt kind hebben/kennen dit ervaren.

Ik vind idd ook dat gehandicapt niet altijd inhoud dat het "tijdverspilling" is voor de ouders. Ik denk wel dat als het kind écht een ernstige handicap heeft, en er dus zelf ook veel last van heeft, ik de zwangerschap zou willen afbreken.

Als mijn partner het kindje wél ter wereld zou willen laten komen dan zou ik hierover heel erg goed praten. Over de voors en tegens.

Mja, ik kan uit ervaring (in de zin van: ik weet wat het is om vader te gaan worden) zeggen dat het lastig is op voorhand te beweren dat je 'wel even abortus' gaat plegen.

Wij hebben er drie en willen er absoluut niet meer, maar laatst zat ik erover na te denken: stel dat Loena *opeens* ( ) toch zwanger zou zijn. Wat dan?
Een compleet andere situatie natuurlijk, maar als je me het zou vragen, zou ik direct zeggen: abortus. Haal je het idee van een levend wezentje erbij, wordt het al snel anders....

Ook nu zou ik direct zeggen: abortus. Niet alleen voor ons, maar ook voor het kind én onze andere kinderen. Toch: denk ik er langer over na, dan verschijnt de gedachte "we kunnen er, voor zolang het duurt, ook wel voor zorgen" ook weleens....

quote:

Op maandag 5 mei 2008 20:12 schreef MinderMutsig het volgende:
Ik zou op zoek gaan naar een arts die géén voorbarige uitspraken doet. Hoe een kind zich ontwikkeld kan je namelijk helemaal niet zo zeker voorspellen.

Er zijn gevallen waarbij een syndroom en de uitwerking daarvan wél met zekerheid te voorspellen valt. En daar heeft de TS het over denk ik

Iig zou ik er niet mee doorgaan.

quote:

Op maandag 5 mei 2008 20:12 schreef MinderMutsig het volgende:
Ik zou op zoek gaan naar een arts die géén voorbarige uitspraken doet. Hoe een kind zich ontwikkeld kan je namelijk helemaal niet zo zeker voorspellen.

Mja, in dat geval kun je dat besluit nooit nemen. Het blijft kansberekening....

quote:

Op maandag 5 mei 2008 20:12 schreef MinderMutsig het volgende:
Ik zou op zoek gaan naar een arts die géén voorbarige uitspraken doet. Hoe een kind zich ontwikkeld kan je namelijk helemaal niet zo zeker voorspellen.

Inderdaad.

Als TS het idd tijdverspilling vindt, heb ik zojuist een echt egoist moegen aanschouwen in zijn fotoboek.
Dat is alvast 1.

Een kind is een kind omdat je graag een kind wilt, als dit, wanneer het wat meer tijd en moeite kost, tijdverspilling is, heb je meer dan een probleem met je zelf.
Want dan wil je gewoon nog niet, ook goed, maar zeg dat dan. Dat was 2.

En 3 kun je zelf wel invullen he, beetje makkelijk, alles voor ZICHzelf op een rijtje en gunt kennelijk een ander die wat minder kan meedoen niets. Dit voor het geval je hem zelf nog niet helemaal begrepen had.

Elk kind heeft wel wat. En wat is een handicap, wanneer vind jij het tijdverspilling (nooit aan kinderen denken als je dit in je hoofd hebt) ???
Ikzelf ben ook gehandicapt, uiteindelijk heeft mijn kind daar iets van mee, maar no way jose dat ik haar wil missen.
Wij zijn trots en hebben voor ons kind alle tijd. Dat zal het verschil zijn.

Gewoon niet meer neuken. Heb je ook geen kans op tijdverspilling.

Dat van niet nuttig voor de maatschapij en tijdsverlies vind ik erg slechte argumenten. Ik zou zelf het gewoon laten komen.
Ik heb een verstandelijk gehandicapte oom gehad, dat koste het gezin (van mijn vader) natuurlijk veel tijd, maar dat maakte daar helemaal niets uit, het was iedereens lievelingetje. Het was (toen hij nog leefte) ook mijn lievelings oom. Hij heeft veel in het ziekenhuis gelegen maar het was wel de gelukkigste man die ik kende.

quote:

Op maandag 5 mei 2008 20:24 schreef beware_reageerd het volgende:
Als TS het idd tijdverspilling vindt, heb ik zojuist een echt egoist moegen aanschouwen in zijn fotoboek.
Dat is alvast 1.

Een kind is een kind omdat je graag een kind wilt, als dit, wanneer het wat meer tijd en moeite kost, tijdverspilling is, heb je meer dan een probleem met je zelf.
Want dan wil je gewoon nog niet, ook goed, maar zeg dat dan. Dat was 2.

En 3 kun je zelf wel invullen he, beetje makkelijk, alles voor ZICHzelf op een rijtje en gunt kennelijk een ander die wat minder kan meedoen niets. Dit voor het geval je hem zelf nog niet helemaal begrepen had.

Elk kind heeft wel wat. En wat is een handicap, wanneer vind jij het tijdverspilling (nooit aan kinderen denken als je dit in je hoofd hebt) ???
Ikzelf ben ook gehandicapt, uiteindelijk heeft mijn kind daar iets van mee, maar no way jose dat ik haar wil missen.
Wij zijn trots en hebben voor ons kind alle tijd. Dat zal het verschil zijn.

Gewoon niet meer neuken. Heb je ook geen kans op tijdverspilling.

Nuance is er ook niet bij, he? Een handicap waarbij een kind ondraaglijk lijden kán hebben, is wel wat anders dan sommige vormen van Down.

Nutteloos en tijdsverspilling vind ik zeer zeker niet! Want je kunt wel degelijk veel liefde ervaren met een kind met een zware handicap, en als ouder, omgeving of maatschappij valt er nog veel van te leren! (Bijv oprecht kinderlijk te genieten ipv altijd maar dingen rationeel in te willen delen, een stukje gevoel bijbrengen, sympathie).

Daarbij, in hoeverre gehandicapt? Want er zijn zoveel gradaties!
Bij een zeer ernstige handicap zal ik toch even na moeten denken, maar ik ben iemand die toch ook gelooft in een stukje lot, en daarbij, gehandicapt of niet, ik heb al gemerkt bij mijn huidige zwangerschap dat van dag 1 ik dol ben op die kleine hummel in m'n buik, dus dan is het wel heel moeilijk afstand nemen. Dan zou het de overweging worden wat is eerlijk voor de kleine, en niet van wat vind ik erzelf van.

Ik denk dat het heel moeilijk is een vaststaand besluit of mening daar van te voren over te nemen, want als er wel ineens zo'n kleine uk in je buik groeit of in de buik van je vriendin/vrouw kan ineens alles anders worden, dan kun je van rationeel naar sentimenteel gaan.

Ohw en over down en kansberekening; van een kansberekening zou ik al helemaal niet uitgaan; als er een verhoogde kans is kan of zal er een vlokkentest afgenomen worden, welke wel uitsluiting geeft, maar ook nog niet alles hoeft te zeggen. Ik heb inmiddels bij een paar dames meegelezen op babybrabbel waarbij de kleine een handicap blijkt te hebben of de kans op vroeggeboorte erg groot is, en uit die verhalen heb ik al gemerkt dat de ene arts heel wat anders kan zeggen dan de andere.

Voor we kinderen hadden dachten we er beiden hetzelfde over. Als het kind zodanig gehandicapt zou zijn als TS stelt dan zouden we het weg laten halen (gesteld dat je hier uberhaupt achter komt voor de geboorte natuurlijk).

Ondertussen denken we hier anders over. We hebben het hier tijdens de tweede zwangerschap ook over gehad.

Na twee zwangerschappen en ondertussen twee kinderen zouden we het niet over ons hart kunnen verkrijgen om het weg te laten halen (hoewel ik het wel zou willen weten voor de geboorte)

Hoe moeilijk ook, toch hebben we iets van; het heeft blijkbaar zo moeten zijn.

Het accepteren van een gehandicapt kind lijkt ons uiteindelijk makkelijker dan het accepteren van het weghalen ervan

en ik begrijp dat het makkelijker gezegd is dan gedaan

Ik zou bang worden van de vraag "Wat als?" als je zou besluiten om het weg te halen.....

Ik was bij de eerst er van overtuigd, een kasplantje dat wilden we niet. Mijn eigen tante leeft een liggend bestaan, met het denkvermogen van een baby, en ze is inmiddels 50.
Bij de 2e waren we nog meer overtuigd, zo'n kindje doe je je oudste niet aan, een kindje wat alle aandacht moet krijgen, waarbij de oudste ongetwijfeld naar de achtergrond wordt geschoven.

Gelukkig heb ik die keuze nooit hoeven maken, want hoe hard ik ook riep dat we dit niet wilden, die keuze maken zou hartverscheurend moeilijk zijn. Wat als de artsen het mis hebben? Wat als het allemaal wel meevalt? Wat als je echt moet besluiten de procedure te ondergaan om het kindje weg te laten halen?

Ik vraag me altijd af of mensen die meteen abortus roepen wel ervaring hebben met kinderen met een handicap of zich baseren op bijvoorbeeld ideeen van anderen, tv e.d. Iedereen mag uiteraard zijn/haar eigen keuze daarin maken maar ben altijd gewoon heel erg benieuwd op welke overtuigingen die keuze steunt. Ik pas als bijbaantje op op kinderen met een handicap (verstandelijk en/of lichamelijk) en pas onder andere op een meisje van 6 met het verstand van een 1,5 jarige maar ik heb nog nooit zo'n levenslustig en vrolijk kind meegemaakt...

OT:
Ligt er aan wat de mate van handicap is, als ze me zouden verzekeren dat het kind als kasplant door het leven zou moeten gaan dan zou ik abortus wel overwegen. In veel gevallen ben ik echter van mening dat 'het zo bedoeld is'