Tuurlijk kan dat, maar relaties in stand houden is wel een moeilijk punt voor de meeste autisten.quote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:07 schreef Rimpelhond het volgende:
Met de juiste partner hoeft het geen relatie killer te zijn.
Ik heb al zo'n 8 jaar een relatie met een aspie.
Zeker. Ik vind het gewoon prettig om je klein en kort te houdenquote:Op vrijdag 16 mei 2008 20:21 schreef SHE het volgende:
[..]
Doe nou maar niet zo tof, want je kunt het in deze reeksen en in je PM nalezen.
Jij zei letterlijk dat ik weleens getraumatiseerd zou kunnen zijn, in een poging interessant te doen.
Als ik niet beter wist had ik je nog serieus genomen ook. Het zal mij dan ook niets verbazen dat jij Logi vanalles hebt aangepraat.
Jullie hebben immers een prettige dagboek wisseling. Misschien heb je mazzel en mag je er na een week of wat overheen.
Maar probeer in elk geval niet zo vreselijk opzichtig mensen een les te lezen die je zelf nog lang niet geleerd hebt.
Als de ander ook prettig gestoord is, dat helpt veel.quote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:24 schreef SHE het volgende:
[..]
Tuurlijk kan dat, maar relaties in stand houden is wel een moeilijk punt voor de meeste autisten.
Er zijn genoeg mensen met een vaste relatie, of zelfs huwelijk. Ik denk inderdaad dat het valt of staat met het karakter van de andere helft.
Misschien kun je er meer over vertellen? Wat jullie 'geheim' is?
Hoe?quote:Op vrijdag 16 mei 2008 20:37 schreef SHE het volgende:
Overigens geloof ik wel dat je het automatisme van alles dood redeneren en beheersen wel kunt stoppen.
Dan moet je toch echt opnieuw geboren worden.quote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:59 schreef Aoristus het volgende:
[..]
Zeker. Ik vind het gewoon prettig om je klein en kort te houden
Ik heb geen medicijn ofzo, maar ik herken wel bepaalde patronen in het gedrag.quote:
Ik heb ook al 8 jaar een relatie, maar ik ben dan de ASS'er en het gaat enorm goed tussen ons mag ik wel zeggenquote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:07 schreef Rimpelhond het volgende:
Met de juiste partner hoeft het geen relatie killer te zijn.
Ik heb al zo'n 8 jaar een relatie met een aspie.
Wie van de 2 ben jij?quote:Op vrijdag 16 mei 2008 22:59 schreef SHE het volgende:
Ik heb tenminste iets om te flashen.
[ afbeelding ]
Vanwaar de cool smiley? Vind je jezelf heel cool of ben je in de overtuiging dat je zojuist iets heel tofs hebt gezegd?quote:
Da's mooi dat jullie zo lang bij elkaar zijn. Hoe zijn jullie bij elkaar terecht gekomen? Zijn er dingen waar je zelf rekening mee houdt? Of heeft zij die aangegeven? Vertelquote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:07 schreef Rimpelhond het volgende:
Met de juiste partner hoeft het geen relatie killer te zijn.
Ik heb al zo'n 8 jaar een relatie met een aspie.
Nou, ik ben maf genoeg voor 2, dus dat zit wel goedquote:Op vrijdag 16 mei 2008 22:15 schreef BlueMage het volgende:
[..]
Als de ander ook prettig gestoord is, dat helpt veel.
M.
Van mij wel hoorquote:Op vrijdag 16 mei 2008 23:34 schreef Re het volgende:
zou het over algemeen iets vriendelijker naar elkaar toe mogen?
Inlezen in de biologie en psychologie helpt mij in ieder geval heel goed, het begrijpen waarom je iets doet of juist niet. Maar er ligt nog een hele stapel boeken wat dat betreft op mij te wachten, die opleiding neuro-psychologie doe ik straks in 2 maanden er achteraanquote:Op vrijdag 16 mei 2008 22:41 schreef SHE het volgende:
[..]
Ik heb geen medicijn ofzo, maar ik herken wel bepaalde patronen in het gedrag.
Deels hebben deze in mijn optiek een biochemische herkomst, een ander deel een mate van conditionering en weer een ander deel is simpelweg natuur.
Een client moet er voor openstaan, moet geestelijk capabel genoeg zijn om patronen te herkennen en moet getraind worden in het herkennen van de cyclus.
Ik denk dat de meeste Asperger patienten zichzelf altijd achteraf voor het hoofd slaan, omdat ze het ergens zagen aankomen maar niet op tijd in konden grijpen.
Het is ook onnatuurlijk om bij jezelf te moeten ingrijpen.
Maar goed, ik geloof erin omdat het voor mij werkt. En ik zonder de psychiatrie cht veel vooruitgang heb geboekt. Daar waar deze mij eerst alleen maar gestoorder maakte.
Weg gaat het nooit, want bij mij is de bedrading aantoonbaar anders, maar ik heb wel redelijk in de smiezen welke factoren de beperkingen versterken of juist verminderen.
Maar daar waren 'jullie' toch ook wel achter?
Het neuro feedback centrum kan zelfs behoorlijk ver gaan in zijn 'geloof' . Ik geloof er ook in, in herprogrammering. Niet voor iedereen binnen het spectrum weggelegd, maar voor Aspergers zeker.
Ik dacht dat je voor de inhoud ging? Die 'smiley' was bedoeld om de boodschap niet te hard aan te laten komen. Nu vind ik het wel tof, met een nieuwe smileyquote:Op vrijdag 16 mei 2008 23:25 schreef SHE het volgende:
[..]
Vanwaar de cool smiley? Vind je jezelf heel cool of ben je in de overtuiging dat je zojuist iets heel tofs hebt gezegd?
@ Juup : Ik zou willen dat ik kon kiezen!
Als je jezelf hebt aangepast is dat heel mooi. En of je dat camouflage noemt of aanpassen maakt daarbij niet uit.quote:Op zondag 18 mei 2008 14:37 schreef Black_Tulip het volgende:
Dan ga ik toch maar weer eens wat posten.
Ten eerste, in sommige dingen die hier worden vermeld als "typisch autistisch" kan ik me vinden, maar in veel juist niet. Daarom wil ik ook vragen of jullie kunnen oppassen met je generalisaties als beschrijving van wat autisme inhoudt. Voordat je het weet geef je een verkeerd beeld en dat is niet handig, want mensen komen hier juist om meer te weten te komen over wat het is.
Zo kon ik me vooral niet vinden in de typering dat autisten erg goed zijn in camouflage, in zichzelf anders voordoen. Zo ken ik er nog wel eentje: namelijk dat autisten niet in staat zouden zijn om te acteren, niet kunnen liegen en zich ook niet anders voor kunnen doen dan ze zijn. Die twee generalisaties spreken elkaar behoorlijk tegen. Wat is nou de waarheid?
Het is wel eens gebeurd dat mensen er versteld van stonden en/of het gewoon niet konden geloven dat ik autisme heb. "Hoe kom je erbij, je doet toch heel leuk mee en je bent toch helemaal niet a-sociaal?" Nu nog denk ik dat veel mensen het niet zouden geloven als ik het zou vertellen en dat is ook niet zo vreemd, omdat het vaak nergens aan te merken is. Maar is dat dan camouflage? Nee, dat denk ik niet. Als ik me in een bepaalde situatie "normaler" gedraag dan je van een autist zou verwachten, heb ik kennelijk geleerd hoe ik het dan wel moet doen. Dat zou ik geen "je anders voordoen" noemen, nee, ik ben op dat punt normaal geworden. Dat is een verworvenheid en zulke dingen moet je koesteren, imo, in plaats van te denken dat het slecht is om je zo te gedragen omdat het niet is hoe je "echt" bent omdat je je anders veel vreemder gedraagt.
Daar heb je helemaal gelijk in. Ik vermoed dat autisme bij iedereen voorkomt, zij het in of hele kleine mate of op maar heel weinig gebieden. Kan je het dan autisme noemen? Daar is geen ja of nee op te antwoorden, dat is een beetje het probleem met psychologie: het is onmogelijk om er een allesomvattend etiket op te plakken. En zoals je al aangeeft: hoe meer je ergens over weet, hoe meer je je er op gaat richten. Voor mijzelf kan ik die scheiding denk ik redelijk goed aanhouden, maar voor anderen die zich niet van dat gevaar bewust zijn kan het meer problemen opleveren dan dat er mee wordt voorkomen.quote:Ten tweede wilde ik wat zeggen over je inlezen over autisme. Als je zelf autisme hebt, is dat riskant. Ik heb gemerkt dat elke keer dat ik meer ging lezen over autisme om meer te weten te komen over wat het is, ik mezelf gelijk ook autistischer begon te gedragen en ik voelde me daar heel ongelukkig bij. Het is absoluut geen fabeltje dat meer lezen over iets kan leiden tot (meer van) dat soort gedrag. Dat merkte ik ook bij mijn (niet-autistische) zusje. Die doet SPH en die is gestopt met haar stage nadat bij evaluaties aan het licht was gekomen dat ze door persoonlijke problemen geen mensen kon helpen, maar zelf hulp nodig had. Het viel me op dat pas na het hele voorval uit haar gedrag bleek dat ze zichzelf minderwaardig voelde. Daarvoor had ik niets aan haar gemerkt. Gelukkig gaat het nu een stuk beter met haar. Ik wil niet zeggen dat haar een minderwaardigheidscomplex is aangepraat. Ik wil best geloven dat ze inderdaad met problemen zat. Ze is zich alleen extra zo gedragen toen ze er zo bewust van werd gemaakt.
Op het moment is het eigenlijk ontzettend moeilijk allemaal, maar dat komt meer doordat mijn partner en ik niet binnen de "norm" passen.quote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:24 schreef SHE het volgende:
[..]
Tuurlijk kan dat, maar relaties in stand houden is wel een moeilijk punt voor de meeste autisten.
Er zijn genoeg mensen met een vaste relatie, of zelfs huwelijk. Ik denk inderdaad dat het valt of staat met het karakter van de andere helft.
Misschien kun je er meer over vertellen? Wat jullie 'geheim' is?
quote:Op zondag 18 mei 2008 22:47 schreef Rimpelhond het volgende:
[..]
Op het moment is het eigenlijk ontzettend moeilijk allemaal, maar dat komt meer doordat mijn partner en ik niet binnen de "norm" passen.
Wat onze relatie betreft... communicatie!
Jazeker.... ondanks dat we door verschillende brillen lijken te kijken en ondanks dat wij in zekere zin een andere taal spreken kan je met het besef dat dat zo is en de wil te leren hoe de ander ziet, ontvangt en communiceert allebei je eigen taal spreken en verstaan wat de ander zegt.
Daarnaast is het met een heleboel dingen belangrijk om te beseffen dat de liefde onvoorwaardelijk is en dingen die vervelend zijn geen onwil maar onvermógen zijn.
En vanuit de simpele constatering dat de één of de ander gekwetst raakt door bepaald handelen/gedrag, maar zonder boosheid of wrok (want dat kan als je beseft dat het geen kwade wil is) zoeken naar hoe het anders kan.
Voor buitenstaanders lijkt het alsof ik heel veel in moet leveren, maar hij doet dat minstens zoveel.
De dingen waarin ik mij aan hem aanpas of waarin ik hem tegemoet kom zijn "anders dan de norm" waardoor het opvalt. Wat minder opvalt is gewoon gedrag... en juist alles wat dus niet opvalt is aangepast gedrag van mijn partner.
Waardeer elkaar, communiceer, lach om de communicatie foutjes ... lach nog meer, huil wat en stap alleen in een relatie als je zeker weet dat je het aankan, dat je zelf sterk in je schoenen staat... een beetje inzicht hebt en dat geen van beide partijen er op uit is de ander wat persoonlijkheid betreft te veranderen.
De situatie werkbaar maken is iets anders dan de ander compleet laten verdwijnen.
Gelijke rechten met respect.
Je valt niet voor niets op iemand lijkt mij.
quote:Op vrijdag 16 mei 2008 22:59 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik heb ook al 8 jaar een relatie, maar ik ben dan de ASS'er en het gaat enorm goed tussen ons mag ik wel zeggen
Mijn vrouw vindt ook dat het goed gaat tussen ons, alleen heeft zij wel moeite met het feit dat ik haar emoties vaak niet herken of kan aanvoelen o.i.d.. Maar wij communiceren enorm veel met elkaar en proberen op die manier de benodigde duidelijkheid te creëren die nodig is om misverstanden te voorkomen.quote:Op zondag 18 mei 2008 22:54 schreef Rimpelhond het volgende:
[..]![]()
![]()
Geweldig, maar ik wil even flauw doen
Als de ASSer zegt dat het goed is betekent dat nog niet dat de ander dat ook vindt. Mijn aspie (lief bedoeld) mist vaak compleet de lichaamstaal/gevoelens/ervaring van een ander... en als de ander dan niet letterlijk en hardop heeel duidelijk kenbaar maakt "ik voel mij hier niet happy bij!", dan heeft mijn partner zoiets van "ik vind het prima.... dús het is prima" en gaat er van uit dat dat voor alle andere partijen dús ook zo is.
doet niets af aan jouw situatie hoor... wilde ik toch even mee plagen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |