Genderdysforie: deel 12

Zeg, ik wacht nog steeds op de foto van het prachtige platte torso van wonderer... Wanneer zou hij tijd hebben die te maken!

dat ziet er goed uit erg goed! en wat heb je slanke handen voor een man met mooie nagels

quote:

Op zondag 4 mei 2008 22:32 schreef Twinky het volgende:
en wat heb je slanke handen voor een man met mooie nagels

Die homomannen zijn wel vaker wat verfijnder

* Twinky grinnikt.

quote:

Op maandag 28 april 2008 18:22 schreef Magenta het volgende:
Iemand nog tips om wat minder 'breed' te lijken?

+tvp.

Hai Magenta, ik ben zelf ook wat breder bovenin dan ik zou willen. Ik zou mijn figuur willen omschrijven als recht. Een goeie tip om je schouders wat smaller te laten lijken is: werken aan je houding. Ik weet niet in hoe verre je dat al gedaan hebt natuurlijk maar het is volgens mij, naast de hulp van hormonen, de sleutel om daar bovenin (maar eigenlijk over je hele lichaam) toch iets vrouwelijker te lijken.

Wat veel mannen doen is een beetje naar voren leunen met hun schouders. Dat geeft bij mannen een leuke stoere look. Het wordt ook wel eens omschreven als het dragen van je lichaamsgewicht in je schouders. Vaak lopen mannen daarom ook met hun schouders als leidend lichaamsdeel. (Als je begrijpt wat ik bedoel) Jammer genoeg heb ik de eerste jaren van mijn leven geprobeerd te confomeren naar de standaard van de maatschappij, een jongetje is een jongetje en een meisje is een meisje. Dit heeft er in mij geval voor gezorgd dat ik een aantal typische mannelijke trekjes heb ontwikkeld om, zoals dat van me verlangd werd, mannelijk over te komen. Nu ik er achter ben dat het man-zijn echt iets is dat ik verstek laat gaan en liever als vrouw gezien wordt moet ik die trekjes nu weer afleren. Ik weet natuurlijk niet of dat voor jou ook geldt.

Om er vrouwelijker uit te zien kun je daardoor proberen je gewicht (in gedachten) naar onderen te plaatsen, bij je voeten. Dit zorgt er in eerste instantie voor dat je waarschijnlijk wat vrouwelijker loopt. Daarnaast kun je (als je dat zo doet) je schouders de rust geven en ze wat meer los laten hangen. (Naar wat ik gelezen heb van lotgenoten helpt oestrogeen ook met het ontspannen van onder andere deze spieren) Je kunt ook nog iets verder gaan. Kijk eens naar de vrouwen om je heen. Ze hebben in de meeste gevallen de schouders wat meer naar achteren getrokken, in plaats van de naar voren hangende mannelijke variant. Dus om een wat vrouwelijker ogende schouderpartij te krijgen zou je wat oefeningen kunnen doen waarbij je dus je schouders lichtelijk naar achteren trekt met de spieren tussen je schouderbladen. Je schouders worden er zeker niet minder breed van (helaas voor jou en mij en veel andere lotgenoten) maar ze ogen er wel vrouwelijker en misschien zelfs wat slanker door. Forceer overigens niets, je lichaam zal moeten wennen aan deze houding!

Of dit helemaal fysiologisch verantwoord is? Geen idee. Je zou er eens een fysiotherapeut voor kunnen raadplegen, wellicht dat die daar andere ideeën over heeft. (En als dat zo is, let me know )

Ik weet in ieder geval wel dat het voor mij erg goed werkt hoewel het maar een klein onderdeeltje is van de algehele lichaamshouding. Zo zijn er ook manieren om je taille, buik, heupen en billen een iets vrouwelijker look te geven door de juiste houding aan te nemen. Vergeet trouwens niet dat het om hele subtiele verschillen gaat. Dus verwacht geen wonderen.

Hai allemaal, ik heb eigenlijk een beetje sullige vraag vind ik zelf omat ik bij alle anderen mensen die zich dergelijke dingen afvragen vaak zoiets heb van 'duh!'. Maar ik stel de vraag toch maar want ik moet dit even ventileren.

In het begin toen ik me aanmeldde hier op het forum vertelde ik over mijn ervaringen met vrouwen en dat dat voor mij nooit een probleem is geweest maar dat het probleem eerder bij mezelf lag. Met andere woorden; ik vertelde dat ik dacht dat ik gewoon lesbisch was en mijn eigen geslacht gewoon haatte en niet het geslacht van mn partner.

Nu is het zo dat ik al sinds een behoorlijke tijd er van droom dat ik nadat ik het hele traject doorlopen heb met een man eindig! Ik dacht eerst dat ik gewoon maf was... maar de dromen blijven. Overigens vindt ik vrouwen ook nog steeds erg mooi en spannend hoor. Dat is het niet... maar die mannen Wat ik daar toch mee moet? Naja, om een lang verhaal kort te maken. Ik denk dat ik een bi-seksuele transseksueel ben. Kan dat zonder dat ik ook maar ooit een intieme ervaring met een man heb gehad? En ben ik de enige die die gevoelens pas 'onderweg' heeft ontwikkeld?

Graag zou ik van jullie, en zeker van de lotgenoten die al iets verder in hun ontwikkeling zijn, input hierover willen hebben.

[ Bericht 35% gewijzigd door Eline2602 op 05-05-2008 13:23:05 ]

Dan moet het wel het laatste zijn. Want begonnen met hormonen ben ik nog niet. Dat duurt denk ik nog wel een tijdje.

Vanochtend nog eens even het VUmc gebeld om te informeren waarom ik nog steeds geen informatiepakketje van ze heb ontvangen. Het bleek vrijdag verstuurd te zijn, dus hopelijk valt het in de loop van de week eens in mijn brievenbus. De wachttijd voor het eerste gesprek is overigens zoals magenta al zei, 4 á 5 maanden. Inmiddels zijn er bijna 2,5 om dus dat schiet al een beetje op.

Maar goed, het is denk ik best mogelijk dat ik door zelfacceptatie iets in mezelf los heb gemaakt dat dit soort fantasieën en dromen opwekt. Eerst vond ik het erg 'disturbing' om het zo maar even te zeggen. Maar zo onderhand ben ik het zelfs opwindend gaan vinden! Ik moet er overigens wel bij zeggen dat ik totaal geen behoefte heb aan een dergelijke relatie op dit moment. De dromen en fantasieën gaan allemaal over hoe mijn leven eruit ziet nádat ik 'klaar' ben.

Toch blijf ik me afvragen of ik de enige ben die dergelijke gevoelens ontwikkelt in de loop van het hele process.

[ Bericht 23% gewijzigd door Eline2602 op 05-05-2008 15:42:03 ]

Bedankt voor je uitgebreide reply Eline

Over jouw post;
Het verschil tussen dromen en de realiteit is natuurlijk nog groot, maar goed zoals wonderer ook al zegt; het 'normale' man-vrouw plaatje blijft natuurlijk een zeer gebruikelijke keuze. Je moet niks dus zolang je maar doet waar je je goed bij voelt .
Persoonlijk vind ik mannenlichamen absoluut niet sexy (vooral down under echt niet om aan te zien) en kan me niet voorstellen ooit iets met een man te willen behalve vriendschap. Ik kan mannen die er vrouwelijk uitzien wel extra waarderen, een beetje weg uit die machocultuur die ik zo haat.

Een relatie met een post-op transvrouw sluit ik daarentegen niet uit (dat rijmt wat dat betreft dus wel wat ik hierboven al zei).

Qua schema zitten we trouwens zo'n beetje op dezelfde lijn, ik kreeg mijn pakketje uit Amsterdam een maandje terug en wacht nu op een datum voor een intake.

quote:

Op maandag 5 mei 2008 16:03 schreef wonderer het volgende:
Het kan ook betekenen dat je straks als alles achter de rug is een zo normaal leven voor een vrouw wil leiden, en daar hoort (nog steeds ) een man bij.

Ja, inderdaad. Het hebben van een heteroseksuele relatie met een man is natuurlijk ook de ultieme bevestiging van je vrouw-zijn. Dus misschien dat dat ook meespeelt...

quote:

Op maandag 5 mei 2008 13:12 schreef Eline2602 het volgende:
Overigens vindt ik vrouwen ook nog steeds erg mooi en spannend hoor. Dat is het niet... maar die mannen Wat ik daar toch mee moet?

Ja, ik vind vrouwen ook knap en aantrekkelijk en leuk om mee om te gaan enzo. Alleen, ik krijg er de kriebels niet van. Die krijg ik weer van (ietsjes oudere) mannen; daar wil ik dan lekker dicht tegenaan kruipen etcetera. Ik weet ook niet waarom, want knap vind ik ze bepaald niet (al dat haar ), en op de middelbare school werd ik ook nog eens door juist de oudere jongens zo erg gepest.

Maarja, je seksuele oriëntatie daar verander je weinig aan. Dus ik heb 't er maar mee te doen. Gelukkig zijn er ook leuke mannelijke exemplaren, die goed afgericht zijn en niet zo veel van dat horkerige gedrag vertonen.

quote:

Naja, om een lang verhaal kort te maken. Ik denk dat ik een bi-seksuele transseksueel ben. Kan dat zonder dat ik ook maar ooit een intieme ervaring met een man heb gehad? En ben ik de enige die die gevoelens pas 'onderweg' heeft ontwikkeld?

Waarschijnlijk heeft 't altijd in je gezeten, maar hield je dat deel van jezelf achter je "mannelijke masker" verborgen. Nu ben je langzamerhand dat masker aan 't afbreken en komen dit soort gevoelens boven.

En echt hoor, ik begrijp heel goed dat je dit soort fantasieën misschien vervelend vind. Ik heb mijn androfiele gevoelens (ik ben geen homo, aangezien dat man-zijn impliceert) ook jarenlang gewoon terzijde geveegd. Want ja, dat was toch wel een heel raar stukje van me. Maarja, uiteindelijk kan je toch niet om de waarheid heen (zie ook mijn ondertekening).

quote:

Op maandag 5 mei 2008 19:09 schreef wonderer het volgende:
Toch heb ik het idee dat homoseksuele transseksuelen in de minderheid zijn, klopt dat?

Uit m'n hoofd heeft 30% van de man-naar-vrouw transseksuelen een lesbische relatie.

Dat zegt overigens weinig over de seksuele orientatie. Zeker bij oudere transen kan 't best zijn dat die er voor kiest een bestaande relatie in stand te houden.

Vrouw-naar-man transseksuelen zou ik zo niet weten.

Eline, ik herken je verhaal helemaal, want zo is het bij mij precies zo gegaan. Nog voor ik aan de hormonen was begon mijn intresse in mannen in een klap opeens toe te nemen. Nouja, niet helemaal opeens.

Vroeger had ik wel eens het idee: Als ik een meisje was, op wat voor jongens zou ik dan vallen? Onbewust was ik dus al een beetje fan van Kevin Kostner (want ja achteraf, is het gewoon ook een lekker ding).

In Maart 2004 had ik een reisje naar Las Vegas en in het hotel zat achter de receptie een jongen.... verbaasd van mezelf kreeg ik voor het eerst vlinders in m'n buik van een jongen.

En over 2 maanden heb ik alweer 3 jaar een relatie met een lekker ding

@ Wonderer: Ik weet niet of het wel is omdat ik straks een 'zo normaal mogelijk leven' wil hebben. Ik heb juist (in de therapie die ik nu zo'n 10 maanden volg) weten te accepteren dat ik nooit een 'normaal' leven zal hebben en dat ook helemaal niet erg meer vinden. Normaal is ook maar zo saai. Misschien is het wel omgekeerd. Voorheen wilde ik een zo normaal mogelijk leven leiden en nu ik erachter ben dat dat helemaal niet hoeft... naja, de zin afmaken hoef ik denk ik niet.

@ Magenta: Geen probleem hoor! Hetgeen dat ik schreef heb ik ook weer ergens opgepikt en we zijn hier toch om elkaar een beetje te steunen en te helpen. Hopelijk heb je er iets aan. Er zijn ook speciale etiquette cursussen waar je kunt leren hoe een dame zich voorbeeldig kan gedragen. Maar ja, dat is niet echt iets voor mij. Daar leer je vooral hoe je je stereotype moet gedragen. En als ik ergens een hekel aan heb... Ik wil zelf gewoon als vrouw gezien en behandeld worden en daar heb ik denk ik geen etiquette cursus voor nodig.

Trouwens, wel leuk dat wij een beetje op het zelfde schema zitten. Misschien komen we elkaar wel een keer tegen daar bij het VUmc.

@ Hildy: Ik blijf de kriebels krijgen van leuke spontane mooie vrouwen hoor. No doubt about that! Maar het is gewoon heel erg vreemd om dit soort gedachten/dromen/fantasieën er zo bij te krijgen. En inderdaad wat je zegt, al dat haar op die mannenlijven hoeft van mij echt niet!
Maar ik denk dat jij wel een beetje de spijker op de kop weet te slaan. Ik ben inderdaad het afgelopen jaar dat mannelijke masker wezen afpellen en waarschijnlijk zat dit er onder andere onder verborgen. En nu ik er zo bij nadenk. In de eerste klas van de middelbare school heb ik een keer de kriebels gekregen van een jongen. Hahaha, wel de goeie kriebels natuurlijk al vond ik het toen niet echt goeie kriebels. Gek genoeg heb ik het vanaf dat moment niet echt meer gehad. Maar ja, vanaf die leeftijd begon het verbergen van mezelf dan ook zon beetje.

@ Meike: Nou het stelt me gerust dat ik dus niet de enige ben die al dit soort gevoelens ontwikkelde voordat de hormonen hun werk hebben kunnen doen. Maar vond je het niet ontzettend raar? Ik was echt nogal 'weirded out' van mezelf en ben dat eigenlijk nog steeds een klein beetje. Maar ja, zoals hildy al zei: Aan je seksuele oriëntatie doe je niet zoveel.

[ Bericht 0% gewijzigd door Eline2602 op 05-05-2008 20:10:27 ]

quote:

Op maandag 5 mei 2008 15:26 schreef Eline2602 het volgende:


Vanochtend nog eens even het VUmc gebeld om te informeren waarom ik nog steeds geen informatiepakketje van ze heb ontvangen. Het bleek vrijdag verstuurd te zijn, dus hopelijk valt het in de loop van de week eens in mijn brievenbus. De wachttijd voor het eerste gesprek is overigens zoals magenta al zei, 4 á 5 maanden. Inmiddels zijn er bijna 2,5 om dus dat schiet al een beetje op.

Maak daar maar ongeveer 7 maanden van. En volgens Luc Gijs die ik gesproken had, na de intake nog eens 1 maand wachten of dat ze je willen "hebben" of niet, en na dát bericht 3 - 6 maanden wachten op een gesprek met een psycholoog voor diagnose traject...........

*me heeft alleen nog maar de intake gehad; en moet op 16 mei bellen of dat ze me willen of niet. Hij zei: hoogtswaarschijnlijk van wel (Duh, ik loop nu al 24/7 als meisje rond......)

Over seksuele voorkeur kan ik ook wel wat schrijven, ok ik heb androcur via, via gekregen, en zit er al een maand of 2 aan.
Het enige wat bij mij veranderd is, (zelfs voor de andro) is dat ik nu zeg: oh, ik zou best met een man een relatie kunnen krijgen, volgens mij zou dat prima lukken.
Doch qua seks ben ik helemaal niet georiënteerd op mannen en daar zou het op kapot gaan.

[ Bericht 5% gewijzigd door NoktetMort op 05-05-2008 20:40:02 ]

Naja, wat moet dat moet. Ik kan hierover wel boos gaan worden op het VUmc maar uiteindelijk zijn het de dappere politici in Den Haag die zonodig moesten snijden in het budget dat aan transseksuelen mag worden besteed. Maar ja, ik kan er dus op rekenen dat ik een jaar onderweg ben voordat ik überhaupt aan de diagnose fase kan beginnen? Niet echt leuk dat lange wachten maar het stelt me wel in staat om alvast heel veel te ontharen en geld te sparen voor mijn FFS. Dan is dat in ieder geval allemaal al geregeld als mijn RLT aanvangt.

Ik werd wel even pissig op ze. Mij werd namelijk verteld dat na die 7 maanden en ik geaccepteerd zou worden, ze "zeer snel" aan de slag zouden gaan met diagnose. Toen ik vroeg hoe lang dát dan weer zou duren na de intake het "hooguit" 2 maanden zou duren..........
Ik voelde me eerlijk gezegd beetgenomen; maarja ze kunnen er ook niks aan doen dat er zo op ze gekort wordt. Maja, ik zal men op de hoogte van de actuele wachttijden. (Misschien valt het alsnog mee.)

[ Bericht 0% gewijzigd door NoktetMort op 05-05-2008 21:54:39 ]

quote:

Op maandag 5 mei 2008 20:46 schreef NoktetMort het volgende:
Maja, ik zal men op de hoogte van de actuele wachttijden. (Misschien valt het ook alsnog mee.)

Dat zou ik wel fijn vinden ja. Een tweede informatiebron is erg handig! Dan kunnen we hier een beetje kijken of de informatie die het VUmc verstrekt ook klopt, of zoals ze dat in de journalistiek noemen: 'hoor en wederhoor plegen'.

quote:

Op maandag 5 mei 2008 20:24 schreef NoktetMort het volgende:

[..]

Maak daar maar ongeveer 7 maanden van. En volgens Luc Gijs die ik gesproken had, na de intake nog eens 1 maand wachten of dat ze je willen "hebben" of niet, en na dát bericht 3 - 6 maanden wachten op een gesprek met een psycholoog voor diagnose traject...........

Het wordt met de week langer. De huisarts zei 3-4 maanden, toen ik belde naar het VUMC was het 4-5 maanden en nu wellicht 7 maanden.

En 'willen hebben'? Het lijkt wel een sollicitatiegesprek, alsof je niet aan de functie-eisen voldoet. ''Ja sorry mevrouw maar we hebben ook een passabelere kandidate op de lijst' (even overdrijven).

Af en toe heb ik het idee dat sommige mensen denken dat we voor onze lol dit hele traject willen doorlopen. Gewoon 'even' 7 maanden in de wacht. Toch al twintig jaar mee rondgelopen dan kunnen die maanden er ook nog wel bij

Maar goed, zo is het nou eenmaal in dit land, je kunt binnen 10 minuten 25.000 euro lenen maar voor een fatsoenlijk gesprek kun je maanden wachten.

Iemand een idee over de 'situatie' in Groningen? Hier zakt me eigenlijk de broek (of moet ik zeggen rok) van af. (vooral het stukje over de wachttijd ná de intake).

dan is het er de afgelopen drie en een half jaar duidelijk niet op vooruit gegaan, toen ik me in september 2004 aanmeldde had ik in een paar weken m'n intake met arts daar, maar het duurde nog tot mei 2005 voor ik m'n kennismakingsgesprek met m'n gendertherapeut daar had, dus 8 maanden wachten. Maar ja hopelijk hebben jullie allemaal wat minder gesprekken nodig (gehad) voordat de diagnose er uiteindelijk is

Je moet wel heel erg afwijkende antwoorden geven bij je intake wil je niet binnenkomen daar, en dan kunnen ze na de psychologische tests nog altijd besluiten je naar een 'psychiater' te sturen, maar ook dan moet je of heel inconsequente antwoorden geven of duidelijk een mentale stoornis hebben (achtervolgingswaanzin en derg.)

[ Bericht 0% gewijzigd door MuteZukini op 05-05-2008 22:03:58 ]