Releaze, wat een verschrikkelijk triest nieuws.

Ik hoop dat je je snel weer in het rijtje mag komen melden en dat het dan voor 9 maanden mag zijn.
LIewella, heerlijk dat je voorgevoel klopte, toch een flinke geruststelling.
Over reiswiegen in de auto: vrienden van ons hebben een kinderwagenbak (soort van reiswieg dus) die te bevestigen is aan de autogordels en waar ook een soort riempje inzit waarmee je de baby liggend vast kunt zetten. Wij hebben het wel eens geleend als we naar Drenthe moesten, ik vond het voor zo'n lange reis (bijna 3 uur) toch prettiger voor een klein babytje om liggend vervoerd te worden dan in de maxicosi.

Nu moet ik een maand na de geboorte van Ukkie3 ook 2 keer naar Drenthe, maar is het helaas geen optie meer omdat we dan te weinig zitplaatsen in de auto hebben...
Lief dat jullie zo meeleven trouwens.

Zat er gisteren ook echt even doorheen. Mijn familie woont te ver weg om te kunnen helpen (Drenthe dus!) en mijn schoonfamilie heb ik het liefst zo weinig mogelijk over de vloer.

Mijn schoonloeder heeft wel aangeboden te helpen, maar bij mij gaan er dan al haren overeind staan omdat ik me afvraag wat er achter zit. (Een en ander heeft ook te maken met mijn vorige zwangerschap en de reactie op deze, daar heb ik al eens eerder over geschreven, ook in het topic "oke, je bent bevallen, en dan? Wie bel je wel en wie bel je niet?") Mijn vriendinnen hebben of zelf 2 kids, of werken (of allebei) dus dat is ook niet echt een optie.

Gelukkig doet mijn man wel heel veel voor me, maar het frustreert me zo dat ik het zelf niet meer kan. Mijn hormonen willen meer dan normaal schoon hebben en ik kan dus zelf amper meer wat. Ik overvraag mijn man ook op deze manier, dus vraag ik alleen het noodzakelijke aan hem (zelf ziet hij het niet dus moet ik alles vragen wat hij overigens meteen ook wel doet). Vanavond heb ik zittend zitten strijken en dat ging toch een stuk beter, kon ik wel een half uur volhouden.
Vanmorgen dus naar de vlos, die overdonderde me wat door meteen met de deur in huis te vallen over haar overleg met de gyn. Ze gaan helaas geen moment afwachten tot de placenta deze keer misschien wel spontaan komt, ik ga meteen de OK in zodra Ukkie3 eruit is.

Dat betekent ook dat ik met infuus in moet bevallen en dat er -in geval van te snelle bevalling, en dan dus thuis- een ambulance wordt gebeld nog voor het kind er is en ik dan meteen mee moet. De kleine zal dan dus niet meteen met me mee kunnen en moet nagebracht worden, bah!

Weer een reden om op tijd te bellen zodra het lijkt te gaan gebeuren.

Ook goed nieuws, baby is al een beetje ingedaald en ik hoef dus niet te gaan liggen als de vliezen breken. Wordt het ietsje makkelijker om zelf iets voor de kids te regelen in dat geval, want zoals iemand al vroeg, ook oppas met de bevalling is dus ook echt nog een probleem, ik hoop op de kindloze dagen van een vriendin die co-ouderschap heeft, anders zal ik het met een buurvrouw moeten redden. (Die ook bijna allemaal overdag werken.)
Verder een noodgedwongen goede dag qua energie hier. Na het vlosbezoek wilde ik de kinderen in bed stoppen maar mijn oudste viel van de commode, met zijn koppie echt keihard op de grond.

(Heb net 2 weken geleden mijn oom verloren aan hersenletsel na een val van 3 meter op zijn hoofd!

) Hij was hierna niet zichzelf, praatte lijzig, wilde alleen maar liggen en slapen en wilde uit vrije wil naar een dokter!

Allemaal niets voor hem, dus zat ik 10 minuten later bij de dokter. Gelukkig leek het allemaal mee te vallen, hoewel ik wel een wekadvies mee heb gekregen. Heb hem lekker bij me in bed genomen, maar zelf kon ik natuurlijk niet meer slapen.

Ongelooflijk hoe sterk je in dit soort gevallen ineens weer wordt en hoe je over je eigen kwalen heen kan stappen.