. Bij clubs als Twente is het doorgaans meer feest in het stadion dan bij Feyenoord. En zelfs PSV en ajax maken een inhaalslag.
quote:
De kans bestaat dat Michael Mols zondag niet speelt in de bekerfinale, nu Feyenoord-topscorer Roy Makaay weer fit is. ,,Maar ook dan heb ik het gevoel dat die beker een beetje van mij is.’’
Het zou zomaar kunnen dat hij zondagavond om een uur of acht voelt dat het mooi is geweest. ,,Met die beker in je handen staan en dan toedeledokie zeggen, dat heeft wel wat, vindt Michael Mols.
,,Maar we moeten die finale eerst nog maar eens zien te winnen. En misschien voel ik me zondag juist wel zó goed dat ik denk: vooruit, nog één jaartje dan. Even los van de vraag of Feyenoord dat wel ziet zitten.
De 37-jarige spits zal boven alles zijn gevoel volgen, zoals hij dat een loopbaan lang heeft gedaan. Een klein jaar geleden zat Mols in de zon van Australië, met uitzicht op de Indische Oceaan. Het avontuur lonkte in Perth, een fraai contract lag klaar, maar de voetballer besloot dat dit het toch niet helemaal was. ,,Puur een gevoel, vertelt Mols. ,,De mensen waren super voor me, mijn gezin wilde graag, daar lag het allemaal niet aan. Er was iets in me dat zei dat ik het niet moest doen.
Naam: Michael Mols
Geboren: 17 december 1970 te Amsterdam
Clubs: Ajax (jeugd), Cambuur Leeuwarden (1991-1993), FC Twente (1993-1996), FC Utrecht (1996-1999), Glasgow Rangers (1999-2004), FC Utrecht (2004-2005), ADO Den Haag (2005-2007). Feyenoord (sinds 2007).
Interlands: 6 (0 doelpunten)
Debuut: 18 januari 1995 (Nederland-Frankrijk, vriendschappelijk, 0-1)
Een handvol weken later tekende Mols bij Feyenoord, de club die hem vanuit het niets verloste van een roemloos afscheid als voetballer. De Kuip voelde wél goed. ,,Ik moet me op mijn gemak voelen,’’ aldus Mols. ,,Zoiets is heel moeilijk uit te leggen, maar als kind had ik dat al. Van nature ben ik verlegen, ik kijk de dingen altijd eerst even van een veilig afstandje aan. Als ik vroeger bij een vriendje ging spelen en vader of moeder vroeg of ik wat wilde eten of drinken, zei ik altijd nee. Ook als ik eigenlijk dorst had. Ik moet altijd eerst mijn draai vinden.’’
In de keuze voor zijn clubs heeft hij het altijd laten meewegen. ,,Als ik me lekker voel, zie je dat op het veld meteen terug,’’ aldus Mols. ,,In mijn tijd bij FC Twente heb ik wat dat betreft de moeilijkste periode gehad, zeker in het begin. Mijn vriendin woonde nog in Leeuwarden. Ik zat in een hotel en miste een vertrouwde thuisbasis, een rustpunt. Daarnaast kreeg ik voor het eerst echt met kritiek te maken. Bij Cambuur werd er nog niets van me verwacht, bij FC Twente was ik opeens de grote aankoop. Daar had ik moeite mee. Zeker toen een bestuurslid in een interview zei dat ze het geld dat ze aan mij hadden uitgegeven, beter door de goot hadden kunnen spoelen. Ik kon wel door de grond zakken. Pas later heb ik in Enschede ook een goede tijd gehad.’’
Utrecht was een ander uiterste. Mols groeide in de Galgenwaard uit tot een clubheld, een icoon van de aanhang. ,,Tegenover mijn ploeggenoten vond ik het wel eens gênant. Ik was onderdeel van het team en voelde dat ook zo, maar alle aandacht ging naar mij. Hoe dat komt, weet ik ook niet precies. Ik was een belangrijke speler, dat wel. Maar het stond niet helemaal in verhouding, vind ik. Begrijp me goed: het was fantastisch om zoveel waardering te krijgen van de mensen. Als speler en als persoon. En mijn afscheid bij FC Utrecht is nog steeds een hoogtepunt uit mijn loopbaan. De spandoeken, de supporters, de speciale bijlage in het Utrechts Nieuwsblad; onvergetelijk.’’
En dat voor een ras-Amsterdammer. ,,Pas had ik het daar nog met iemand over. Ik ben toegezongen in Utrecht, Den Haag en nu ook in Rotterdam. Best bijzonder eigenlijk.’’ Juist in die drie steden hebben ze het niet zo op de hoofdstad, weet Mols.
,,Misschien komt dat door het beeld dat van de Amsterdammer bestaat. De uitstraling van Ajax zal daar ook een rol in spelen, vermoed ik. Een beetje arrogant, een grote mond, dat werk. Blijkbaar voldoe ik niet aan dat beeld. Niet dat ik daar bewust mee bezig ben ofzo, maar een andere verklaring heb ik ook niet.’’
Mols voelt zich wat ongemakkelijk op het voetstuk. Maar na zijn afscheid bij Utrecht was de adoratie in Schotland, bij Glasgow Rangers, alleen maar groter. ,,Niet in het bijzonder voor mij, maar voor voetballers in het algemeen. Ik weet nog dat ik een keer het spelershome binnenwandelde en dat twee oudere dames me met open mond aankeken. Alsof ik weet-ik-veel-wie was. Ik keek vlug achterom of het niet om iemand anders ging, kon me daar niets bij voorstellen. In Nederland zijn de mensen nuchterder.’’
Toch kocht ook hij vijf jaar lang bewust niets groens. Een T-shirt in de kleur van aartsrivaal Celtic liet Mols keurig hangen. ,,Bij mijn eerste contractbesprekingen bij Rangers kwam ik aanzetten in een groen pak. Het clubkostuum uit mijn Twente-tijd, dat was het enige nette pak dat ik had. Pas daarna leerde ik hoe diep die rivaliteit zit. Het is dat ik groente moet eten, maar het liefst zou ik het laten staan, vertelde een man me ooit. Ik heb persoonlijk niets tegen Celtic, maar in sommige dingen ga je onbewust toch mee. Ik ben echt Ranger geworden in die tijd. Groen was gewoon uit den boze.’’
Mols voelt zich thuis bij clubs van het volk, ook in Nederland. ,,ADO Den Haag is small, FC Utrecht is medium en Feyenoord is large, maar in veel opzichten lijken die clubs wel op elkaar. Qua emotie, qua beleving.’’
Ik hou ook van het gevoel dat iedereen erbij hoort; van de koffiejuffrouw tot de materiaalman. Lekker ouwehoeren met iedereen, zoals dat hoort bij een voetbalclub. Bij Feyenoord heb je dat ook echt, die sfeer. Als ik zou besluiten te stoppen, zal ik dat het meest missen. Het plezier.’’
Het was één van de redenen om afgelopen zomer toch nog door te gaan, na een treurig seizoen bij ADO Den Haag. Mols wilde zijn loopbaan niet in mineur beëindigen.
,,Dat het Feyenoord werd, was te mooi om waar te zijn. In het eerste gesprek met de trainer bleek al wel dat ik nergens op moest rekenen. Ik zou de tweede of derde spits zijn en zou soms misschien ook op de tribune zitten. Maar ik vond het allang best. Spelen voor Feyenoord, dat wilde ik gewoon meemaken.’’
In de Kuip wordt zijn naam gescandeerd sinds hij een paar keer uitstekend inviel voor topscorer Roy Makaay. Zijn bevrijdende goals tegen FC Zwolle en NAC in het bekertoernooi - als invaller én als basisspeler - droegen nadrukkelijk bij aan zijn status.
Heel voorzichtig groeide Mols uit tot een cultheld. ,,Ook als ik in de finale niet speel, heb ik het gevoel dat die beker een beetje van mij is. Omdat ik een bijdrage heb kunnen leveren en omdat ik belangrijke doelpunten heb gemaakt.
Het plezier in het voetbal is helemaal terug dit seizoen én ik heb van waarde kunnen zijn voor Feyenoord. Dat voelt goed.’'