zoontje 13 maanden eist alle aandacht op met gekrijs

Gezien je zoon wel uren... ( ?) rustig heeft gezeten, lijkt mij dat het gaat om AANDACHT!
En niet iets lichamelijks....maar goed ik ben geen dokter.
Zou daar maar niet teveel aan toe geven, dus oorpluggen in.

Wel in de buurt blijven en af en toe een aai over de bol, zeker als ie maar 2 seconden stil is.
Manneke moet wel gerustgesteld worden als hij het goed doet.
Maar verder geen aandacht schenken, zeker niet als er 120 decibel uitkomt.
En nog een heel belangrijk punt wat heel moeilijk gaat worden, je geduld niet verliezen.

Ik vind het zelf altijd behoorlijk eng om zo’n teer babytje z’n (nek)gewrichten ‘bijgesteld’ te zien worden.

Gewoon een hengst geven.

quote:

Op vrijdag 25 april 2008 09:23 schreef Armageddon het volgende:
Gewoon een hengst geven.

Alsof dat manneke al paard kan rijden...
Oftewel, rot op naar onzin...

behalve dat 't mij ook wel goed lijkt om niet te veel aandacht aan het krijsen te besteden zou je daarnaast mijns inziens wel meer moeten doen dan een aai over de bol.
geef tussendoor juist véél knuffels, boekjes lezen, stoeien, vul verder zelf maar iets in wat hij fijn vindt om samen met je te doen. lekkere aandachtsbombardementen. maar niet als reactie op gekrijs, gewoon als jij er even tijd & zin voor hebt. of wanneer hij 't op een minder negatieve manier vraagt. dus dat hij merkt dat je genoeg aandacht voor 'm hebt.
zichzelf vermaken moet hij blijkbaar gewoon nog leren. op de momenten dat je even geen tijd voor 'm hebt daar zo duidelijk mogelijk in zijn, en dan dus echt niet ingaan op het gegil. verwacht niet dat je kind dat meteen heel lang achter elkaar kan, dat kun je 't beste langzaamaan wat opvoeren. je kunt wel tussendoor benoemen dat hij 't moeilijk vindt, of dat ie boos is, enz. dus dat je laat merken dat je 'm wel hoort. maar hij mag ook merken dat dat gillen niet de manier is.

Ook nog een tip: Je eigen stem nog lager maken ook al schreeuwt en krijst hij erover heen.
"Gewoon" tegen hem blijven praten.

Wil hij misschien juist liever niet meer in zijn eentje in de box spelen? Als hij zo bezig is met ontdekken en ontwikkelen is de box om zich te amuseren wellicht een te begrensde ruimte.

quote:

Op vrijdag 25 april 2008 09:24 schreef bixister het volgende:
behalve dat 't mij ook wel goed lijkt om niet te veel aandacht aan het krijsen te besteden zou je daarnaast mijns inziens wel meer moeten doen dan een aai over de bol.
geef tussendoor juist véél knuffels, boekjes lezen, stoeien, vul verder zelf maar iets in wat hij fijn vindt om samen met je te doen. lekkere aandachtsbombardementen. maar niet als reactie op gekrijs, gewoon als jij er even tijd & zin voor hebt. of wanneer hij 't op een minder negatieve manier vraagt. dus dat hij merkt dat je genoeg aandacht voor 'm hebt.
zichzelf vermaken moet hij blijkbaar gewoon nog leren. op de momenten dat je even geen tijd voor 'm hebt daar zo duidelijk mogelijk in zijn, en dan dus echt niet ingaan op het gegil. verwacht niet dat je kind dat meteen heel lang achter elkaar kan, dat kun je 't beste langzaamaan wat opvoeren. je kunt wel tussendoor benoemen dat hij 't moeilijk vindt, of dat ie boos is, enz. dus dat je laat merken dat je 'm wel hoort. maar hij mag ook merken dat dat gillen niet de manier is.

De aai over de bol is het begin hè?
Nu hebben ze al zoveel aandacht gegeven omdat hij niet stopt met krijsen.
Zitten, spelen en voorlezen betekend nu krijsen! want dan krijgt hij het.

ja maar alleen negeren is volgens mij teveel de 'straf'kant op. 't is veelal beter om tegelijk vast de positieve kant in te slaan.

Daar schreef ik ook, wel in buurt blijven... af en toe aai over de bol....
Stomweg negeren werkt bij geen een kind.

-edit, vind dat jij ook gelijk hebt hoor, maar gewoon even terug naar af en dan weer opbouwen...
Hoeft niet zolang te duren...

(Hopelijk..)

ja, snap ik hoor. maar mijns inziens is die aai dus wat te mager. hier werkte de positieve modus vaak beter. dus echt even op 't overdrevene af met positieve aandacht aandacht bekogelen.

Er even van uitgaande dat het kind niks lichamelijks mankeert:
Het gaat er nu even om dat hij het doorkrijgt dat hij met krijsen zijn "zin" niet krijgt.
TS zegt al dat hij en zijn vrouw regelmatig zitten, spelen en voorlezen etc etc en het stopt niet.
Dus dan werkt dat niet.
Kan je wel overdreven veel aandacht geven, maar volgens mij wordt het dan van kwaad tot erger.
Kind associeert dan (nu dus al) krijsen met aandacht.
En daar moeten ze vanaf.

Die aai is mager, maar een zeer duidelijk teken...
Worden de tijden van stilte langer dan kan je hem meer aandacht gaan geven.

Waarom negeer je hem op een moment dat hij niet schreeuwt en dus wel lief doet (bij je op schoot kruipt en schattige geluidjes maakt)? Op het moment dat je kind niet schreeuwt, lijkt het me (net zoals Bixister zegt) bij uitstek de gelegenheid om je kind wél aandacht te geven.

Gewoon onder de koude douche zetten.

Dan koelt hij wel weer af.
Een beetje zo'n kleintje de baas laten zijn, kom zeg. Dan maar eens wat harder optreden.

Pff lastig.

Ik denk dat de meeste pedagogen het volgende advies wel zullen geven. Negatief gedrag negeren, positief gedrag belonen. Dus het krijsen negeren en zodra hij ophoudt met krijsen, en bijvoorbeeld naar je toe gaat, dat wel loven, knuffelen en dergelijke. Zodra hij weer krijst, negeren. Is hij stil, meteen belonen met iets korts. een kus en een knuffel, of een boekje samen lezen. Krijsen, aandacht weer weg.

Deze methode werkt over het algemeen heel goed, maar niet bij elk kindje. Rond de 13 maanden worden wel veel kinderen eenkennig of krijgen ze verlatingsangst. Dat hoeft niet perse alleen boven te komen als je uit het zicht bent, overigens. En deze methode kost wat tijd, je kunt geen wonderen verwachten binnen een paar dagen, het kind moet doorkrijgen dat het beloond wordt door goed gedrag.

En als je er echt niet uitkomt kun je altijd hulp vragen. Ik heb overigens geen ervaring met een osteopaat en snap eerlijk gezegd niet zo goed waarom dat aangeraden wordt? Het lijkt mij toch meer vragen om aandacht dan pijn of last hebben van iets, dan zou je kindje met aandacht nog steeds krijsen.

Succes!

^{Sorry TS maar ik moest wel even hard lachen om je experiment. Ik zag het gewoon voor me}

Maar inderdaad het gillen negeren en het lief zijn belonen. Onze dochter is pas 9 maanden maar als ze een bui heeft waarin ze denkt dat ze met gillen en krijzen haar zin krijgt, leg ik haar na 2 waarschuwingen zonder verder iets te zeggen in haar kamertje in bed met de deur dicht. Zodra ze rustig is (meestal binnen een minuut of 5), haal ik haar er dan weer gezellig met geklets en geknuffel uit. Tot nu toe werkt dat ook prima.

quote:

Op vrijdag 25 april 2008 09:51 schreef aldo71 het volgende:

Ik ben toen een paar meter van hem af op de grond gaan zitten met mijn oordoppen op.
Ik heb hem niet aangekekeken.
Hij hield gelijk op met krijsen

Toen had je hem dus aai over zijn bol moeten geven...
Gelijk weer gaan zitten en dan zelf ook een boekje gaan lezen.
Hij en jij samen en toch apart.
Belonen, verder gaan lezen...NIET spelen.
Jij doet jouw ding en hij moet dan het zijne gaan doen.

Na een aantal minuten wel met hem gaan spelen (grotere beloning), mits hij dus zelf is gaan spelen.

Blijft moeilijk kinderen groot brengen.

Volgens mij deed TS dat vanwege het experiment, nebelung.

Verder vind ik dat het kind wel genegeerd zou moeten worden op momenten dat hij dus op een negatieve manier (krijsen) aandacht vraagt, maar wel aandacht moet worden gegeven (als dat kan) op momenten dat hij gewoon lief aan het kletsen is, naar je toe komt gekropen etc.

Hier zit mijn jongste (15 maanden) nog regelmatig in de box, ze wordt soms ook heel boos in de box maar als ik haar een tijdje laat piepen gaat het meestal wel goed.

Een kind van die leeftijd kan nog helemaal niet alleen spelen, ik vind het bijna zielig dat je hem gaat negeren als hij stil naar je toe komt met een boekje.

edit: oh, een experiment

Ik denk dat je de tijd voor jezelf moet zoeken in de momenten dat hij op bed ligt. En dat is helemaal niet uitzonderlijk, daarin is je zoontje helemaal geen vreemd kind.
De kinderen die op deze leeftijd een hele tijd zoet alleen kunnen spelen zijn eerder in de minderheid.

De tijd dat hij wakker is kan je je maar beter instellen op zijn aanwezigheid en zijn aandacht.
Een aai over de bol is geen echte aandacht. Echte aandacht is een kwartier met hem gaan zitten, hem knuffelen, kietelen, met hem spelen. Een boekje lezen, samen een boterham eten, etc. Een kind heeft dondersgoed door of je hem écht aandacht geeft of dat je met hem speelt om zo snel mogelijk weer wat voor jezelf te doen.

Wat bij mijn dochter overigens wel helpt is om haar te betrekken bij wat ik doe. Als ik aan het koken ben krijgt zij een pan en een houten lepel, als ik de was aan het doen ben loopt ze heen en weer met was van de mand naar mij, etc.

Negatief gedrag kan je prima negeren maar dat kan nooit (bij niets) zónder het belonen van positief gedrag.

Misschien helpt het om het niet zo zeer te zien als een battle of willpower waarin je hem gelijk geeft maar en manier waarop hij aan geeft dat hij meer aandacht nodig heeft. Waarmee ik niet wil zeggen dat je hem zijn zin moet geven maar dat je het voor moet zijn en er misschien een wat andere attitude in moet hebben om het voor jezelf dragelijker te maken.

Nee, aai over de bol is geen aandacht...
Het is een geruststelling---> Lichaamstaal, het enige wat ze bijna allemaal kunnen herkennen op die leeftijd.

Dan heb je met dat experiment toch een antwoord gekregen: nabijheid helpt kennelijk, dat is wat hij wil.

PS: een instant-oplossing is er denk ik niet. Het vergt denk ik een investering van een behoorlijk tijdje om dit op de rit te krijgen. En ik ga dan mee met Bix, Silmarwen en owlet. En ik zou zeker in gedachten houden dat het ook leeftijdgerelateerd is, kortom wat verwacht je van een ventje van 13 maanden dat hij zou moeten kunnen volgens jullie cq wat hij werkelijk kan.

Succes, het is zeker niet makkelijk!

je begrijpt niet wat ik bedoel. Een aai over de bol is wel aandacht. En die aai over de bol is prima als je de halve ochtend hebt zitten spelen met je kind en kind komt even een knuffel halen terwijl jij daarna met je werk bezig bent.

Maar een dreumes van die leeftijd heeft meer aandacht nodig dan alléén een aai over de bol. Daar moet je mee spelen, knuffelen, etc. Op het moment dat die aai over de bol blijkbaar niet voldoende is dan kan de manier waarop het kind aandacht vraagt nog zo fout zijn, maar dan heeft het kind dus wel meer aandacht nodig.

En dan is het aan jou als ouder om te zorgen dat je dat zo inplant en doet dat je het verzoek van het kind voor bent, als je perse wilt voorkomen dat hij zeurt om aandacht.

Maar-dat-werkt-niet!

Ze willen van het krijsen af, ze willen niet van de speeltijd af!

quote:

Op vrijdag 25 april 2008 10:22 schreef aldo71 het volgende:
Maar altijd maar doen wat hij wil.
Hij is gemiddeld 9 uur wakker per dag.
Dus dan constant zijn handje vast houden?
Lijkt me niet de goede manier.

Misschien dat er ook iets in zit dat op de kinderopvang veel andere kinderen en speelgoed is om hem af te leiden. Bij ons zijn er 2 ouders en wat minder speelgoed.
Zou dat uitmaken?

Je hoeft toch niet altijd te doen wat hij wil. En meer speelgoed is de oplossing ook niet.
Laat 'm mee het huishouden doen. Als je de was gaat opvouwen, geef 'm de sokken, de washandjes, weet ik veel. Eigen bezempje. De ramen wassen, laat 'm een raam dicht bij de grond doen, of voor mijn part een stukje deur. Vochtig doekje en aanklooien maar

Ik mocht mijn moeder vroegah altijd helpen Aandacht geven hoeft niet gelijk te staan aan spelen.

Oblivion, ik begrijp heel goed dat ze van het gekrijs af willen maar dat je kan er niet van af als je niet ook daarnaast de reden van het krijsen aan pakt.
Zoals Nebelung zegt, er is geen instant oplossing. Je kan pas het krijsen negeren als je weet dat hij echt geen reden meer heeft om te krijsen. En hij heeft pas geen reden meer om te krijsen als hij voldoende aandacht krijgt. Misschien is dat dus meer speeltijd samen met de ouders dan hij nu heeft.
En daarnaast kan je dan werken aan consequent zijn, het negeren van het negatieve en het belonen van het positieve.
Maar een kind van die leeftijd speelt gewoon niet veel alleen, dat kan hij nog helemaal niet.

Maar goed, TS. Succes!

aldo wat een mooi ventje!

Mijn advies is iets wat bij michelle(die kon en kan ook aardig wat decibellen creeren) destijds goed werkte, die had speeltijd met mama. na haar slaapje, deden we samen wat eten en dinken en daarna ging ik lekker met haar spelen, en na een tijdje, de ene keer ruim 1,5 uur de andere keer een uurtje, was het tijd om zelf te spelen. In het begin krijste ze heel de boel bij elkaar, maar ik wist dat ze genoeg geslapen, gegeten en aandacht had gehad, en dat maakte het makkelijker om het te negeren. als ze dan even lief zelf aan het spelen was dan gaf ik haar een complimetje (wat ben je lief aan het spelen!) en een knuffel en kusje en ging weer verder.

sucses in ieder geval.

Nu ik er over nadenk, mijn kinderen gaan ook vaker om aandacht zeuren als ik eventjes 'niks' doe bij hun in de buurt. HA! mama is er, DUS ze is er voor mij of moet dat zijn, lijken ze te denken. Als ik druk bezig ben gaat het beter en spelen ze beter alleen.
Misschien ook wel een beetje een 'normaal iets' bij deze leeftijd dus.

Schattig jochie trouwens Aldo!

Mooi manneke, Aldo!

Succes ermee!
Gaat vast goed komen.

Wat misschien zou kunnen helpen is om een vast knuffel/sppeluurtje in te lassen, op een herkenbaar tijdstip.
Na het eten is het hier altijd echt even papa en dochtertijd, dan gaan ze spelen, bouwen, lezen, dansen, whatever!

Dat weet ze en daar geniet ze ook van, daardoor is ze voor het "speeluurtje" ook rustiger.
Ze "helpt"me ook bij het koken en huishouden overigens, dat vind ze erg leuk!

Leuk manneke overigens!!

bij de kleintjes zeggen ze altijd dat regelmaat werkt. wat hesteria zegt lijkt mij een goeie manier. maar zelf heb ik er (nog) geen ervaring mee
mooi kereltje idd!

Ik fluister als mijn kinderen krijzen, dan gaan ze mee fluisteren of zo kijken en hè?! vragen/zeggen?

Of ik duw mn dopjes van mn ipod in mn oren en ga boven was vouwen, dan zoeken ze het maar even uit.

Mijn zoon is 2 maand ouder dan de jouwe. Heel herkenbaar. Als hij zijn zin niet krijgt of aandacht wil begint hij te schreeuwen. We reageren er niet op. Is soms lastig, zeker als meneer heel hard schreeuwt. We kijen of er iets aan de hand is, als hij valt bijvoorbeeld. Is er niets aan de hand, lekker laten schreeuwen.
Op deze leeftijd doen ze alles om je uit te proberen. Trap je er in dan ben je het haasje en is je kind jou de baas.
Ze beginnen op deze leeftijd extreem veel aandacht te vragen. Als ze kunnen kruipen en zeker als ze kunnen lopen kom je ogen en oren te kort. Tijd voor jezelf is een luxe. Al schreeuwt je kind niet, het vraagt aandacht en heeft het nodig. Als het begint te brabbelen duurt het niet lang en het ontdekt dat er woorden zijn. Mijn zoon rent de hele dag heen en weer met boekjes, wijst overal naar. Als je dan de naam zegt is het goed. Hij wil woordjes leren.

Het is een fase, heel vermoeiend, erg erg leuk. Wat Hestria ook al zegt: als je weet dat er niets aan de hand is, lekker laten schreeuwen. Negatief gedrag niet belonen, zelfs niet met aandacht. Is het lief aan het spelen, een lekkere knuffel en kus.

Ik heb een dochter van bijna 14 maanden, ze heeft ook een tijdje slecht zelf kunnen spelen.
Ze stond dan vooral aan mijn been te krijsen of zat alleen maar aan "verboden" dingen
Vervolgens zei ik daar wat van en ging ze over tot een driftbui

Ik heb haar toen steeds afgeleid met wat anders, omdat ze maar bleef gillen. Ik liet haar eventjes gillen om vervolgens een boekje oid te pakken om haar aandacht weer te krijgen.
Dat ging goed.
Het heeft bij Meike niet lang geduurd, even later kon ze lopen en nu vermaakt ze zich weer uitstekend. Kan het bij jou zoon niet zijn dat hij ergens tegenaan hangt? Bijv dat het hem frustreert dat hij nog niet kan lopen oid?

quote:

Op vrijdag 25 april 2008 09:51 schreef aldo71 het volgende:
...knip...Toen heb ik mijn gehoorbescherming opgezet (overgehouden aan een verbouwing) en ben ik wat gaan lezen.
10 minuten lang heeft hij geschreeuwd.
Ik ben toen een paar meter van hem af op de grond gaan zitten met mijn oordoppen op.
...knip...

Heb je serieus gehoorkappen in huis, die je dan ook nog opzet??

quote:

Op vrijdag 25 april 2008 09:57 schreef nebelung het volgende:
Waarom negeer je hem op een moment dat hij niet schreeuwt en dus wel lief doet (bij je op schoot kruipt en schattige geluidjes maakt)? Op het moment dat je kind niet schreeuwt, lijkt het me (net zoals Bixister zegt) bij uitstek de gelegenheid om je kind wél aandacht te geven.

Dit dus, positief conditioneren.

quote:

Op vrijdag 25 april 2008 09:07 schreef Oblivion het volgende:
Gezien je zoon wel uren... ( ?) rustig heeft gezeten, lijkt mij dat het gaat om AANDACHT!
En niet iets lichamelijks....maar goed ik ben geen dokter.
Zou daar maar niet teveel aan toe geven, dus oorpluggen in.

Wel in de buurt blijven en af en toe een aai over de bol, zeker als ie maar 2 seconden stil is.
Manneke moet wel gerustgesteld worden als hij het goed doet.
Maar verder geen aandacht schenken, zeker niet als er 120 decibel uitkomt.
En nog een heel belangrijk punt wat heel moeilijk gaat worden, je geduld niet verliezen.

*blij is dat Owlet heeft gesproken en zelf weer met kromme tenen weggaat....

Mental note: Dreumesjes hebben nog niet het vocabulaire van een volwassene om hun ongenoegen dan wel behoeften duidelijk te maken.

Tis moar dagge ut wit!

quote:

Op vrijdag 25 april 2008 10:02 schreef Stiemie het volgende:
^{Sorry TS maar ik moest wel even hard lachen om je experiment. Ik zag het gewoon voor me}

Maar inderdaad het gillen negeren en het lief zijn belonen. Onze dochter is pas 9 maanden maar als ze een bui heeft waarin ze denkt dat ze met gillen en krijzen haar zin krijgt, leg ik haar na 2 waarschuwingen zonder verder iets te zeggen in haar kamertje in bed met de deur dicht. Zodra ze rustig is (meestal binnen een minuut of 5), haal ik haar er dan weer gezellig met geklets en geknuffel uit. Tot nu toe werkt dat ook prima.

9 maanden is toch ook nog wel erg jong om met waarschuwingen en zo te werken? Ik vind het moeilijk om die tijd terug te halen, maar ik geloof toch niet dat een kind van 9 maanden iets kan met het systeem van 2 waarschuwingen en dan de consequentie moeten aanvaarden.

En 13 maanden is natuurlijk ook nog erg jong. En het is eigenlijk wel heel bijzonder dat hij zich een paar maanden geleden wel zo lang zich goed zelf wist te vermaken. Hij heeft jullie toen duidelijk verwend

Hij heeft op het moment behoefte aan jullie nabijheid, dat is duidelijk. De beste tip die gegeven is, is denk ik de tip om hem ook te betrekken bij je dagelijkse werkzaamheden en sommige dingen zul je moeten uitstellen tot hij naar bed is, ben ik bang.
Wat een schattig kereltje trouwens. Je kunt je toch niet voorstellen als je hem zo ziet dat hij jullie af en toe horendol maakt.

quote:

Op vrijdag 25 april 2008 10:09 schreef aldo71 het volgende:

[..]

Ik snap wat je bedoeld. Alleen ons mannetje houdt niet op met krijsen tot hij zijn zin heeft. En aangezien het nogal hard is en zich schor schreeuwd, en gaat hoesten, heb je al snel de neiging dan maar weer wat aandacht te geven. FOUT denk je dan, maar hij word bij dat langdurig krijsen (5-10 minuten) helemaal rood en wint zich nogal op. Dus we krijgen de kans niet goed gedrag te belonen omdat hij kennelijk de overstap niet kan maken van krijs modus naar "dan maar alleen even spelen" modus.

Ostepaat was dus aangeraden door de kinderopvang. Hij mankeert niks lichamelijks, maar hij wil maar niet gaan huilen. (met traantjes) Hij krijst alleen maar. Ik kijk daar wel waar ik die zweefneef aan laat zitten en waar niet. (het is trouwens een vrouwelijke osteopaat)

Wat is er zweefneverig aan een osteopaat?

Ik heb er alleen maar goede ervaringen mee! Weet je wat zweefneverig is? Een fysiotherapeut!
Ik had vroeger chronische nek klachten, elke dag in meer of mindere mate pijn, maar altijd gonzend aanwezig. De fysio masseerde me 8 weken lang en ik mocht zomer en winter een kolletje gaan dragen en de klachten bleven. Ik werd weggestuurd met de woorden "pappen en nat houden" en ik kon opdonderen met mn pijn. Tot ik bij toeval bij een fysio belandde die zich aan het omscholen was tot osteopaat. Na 4!! behandelingen geen nek klachten meer!! Dus wat is nou zweverig? de fysio behandeling of de osteo behandeling?!

Ook osteo gehad met m`n bekken klachten. Hij bewoog mn bekken en bovenbenen en ik kreeg oefeningen met een bal voor thuis om de spieren sterker te maken om de tijdelijke zwakte in m`n bekken op te vangen. Perfect!

Onlangs door m`n rug gegaan en flink ook! Liep er, vanwege m`n eigenwijsheid, een week of 5/6 mee rond tot ik me maar weer bij die meneer meldde die me van mn nek klachten had afgeholpen. 4 a 5 keer geweest, hij heeft de elf knopen uit m`n rug gekraakt (nee dat doet beslist geen zeer!!) en ik loop weer als een kieviet en beweeg weer lekker soepel. Met kinderen gaat het er echt wel rustig aan toe hoor. Daar kraken ze niet zo mee als met een volwassene. Ze drukken heel zacht op knelpunten en masseer/drukken zacht. Zo`n kind ligt er gewoon heel ontspannen bij hoor.

M`n osteo heeft ook even heel zacht aan m`n dochters hoofdje gevoeld en ze vond het heerlijk! Hij raadde me aan om met haar naar een afgestudeerde osteo te gaan omdat m`n dochtertje d`r korte termijngeheugen niet zo goed werkt. Hij is nog niet helemaal klaar/ervaren met echt alles dus vandaar het advies naar een "volleerd" osteo te gaan. Ik moet inderdaad binnenkort maar eens bellen!

Ow en een kennis d`r dochtertje had steeds problemen met poepen en werd naar de osteo gestuurd. Hij voelde wat aan dr buikje en zei dat ze geen boodschappen moest gaan doen maar gelijk door naar huis. Ze waren de voordeur nog niet door en ze schoot de w.c. in en deed zonder problemen d`r "ding".

Dus......wat nou zweefneverig? Plus....baat het niet, schaden zal het zeker niet.

quote:

Op zaterdag 26 april 2008 12:55 schreef livelink het volgende:

[..]

9 maanden is toch ook nog wel erg jong om met waarschuwingen en zo te werken? Ik vind het moeilijk om die tijd terug te halen, maar ik geloof toch niet dat een kind van 9 maanden iets kan met het systeem van 2 waarschuwingen en dan de consequentie moeten aanvaarden.

Het kan best zijn dat ze er te jong voor is, maar ik heb echt geen zin om haar steeds haar zin te geven.
Ze zal mijn waarschuwingen echt nog niet begrijpen nee maar ze zal gerust wel aan de toon en hoogte van mijn stem horen dat wat ze doet niet mag/niet goed is.

Soms loopt de kat bv langs en die wil ze dan aaien (ze is helemaal gek op onze kat) maar ja dat wil poes nou eenmaal niet altijd. Ze gaat dan helemaal blij zitten wiebelen, maar o wee als poes weg gaat.... Dan is ze soms niet meer te bedaren. En om haar nou elke keer bv uit de box te halen of op te tillen als ze gaat gillen omdat ze iets wil dat niet kan/mag/lukt... nou nee dat gaat me te ver. Tuurlijk probeer ik haar op zo'n moment af te leiden met een leuk speeltje of door haar even een lekkere knuffel te geven, maar als ze alleen maar gericht is op het krijgen/doen van dat ene wat niet mag en daarom blijft gillen, dan is het jammer maar helaas want ik heb ook niet elke keer zin om een kwartier naar gegil te luisteren als bv de kat langskomt .

Wel grappig dat ze in haar bedje na 5 minuten wel lief aan het spelen was en toen ik haar eruit haalde, was er geen vuiltje meer aan de lucht. En ach anders is het jong geleerd, oud gedaan

quote:

Op vrijdag 25 april 2008 09:51 schreef aldo71 het volgende:
Hij zit bijna nooit in de box. Hij speelde er vaak bij, onder de box zitten laden waarin zijn speelgoed zit.
Hij houdt op met krijsen als hij aandacht krijgt dus dan is het moeilijk om hem tijdens het krijsen aandacht te geven omdat hij dan beloond word voor zijn gekrijs.

Ik heb gisteren wat zitten experimenteren.
Eerst heb ik een boekje met hem gelezen toen we thuis kwamen van de kinderopvang.
Toen heb ik hem alleen laten spelen, dit duurde ongeveer 20 seconden.
Toen heb ik mijn gehoorbescherming opgezet (overgehouden aan een verbouwing) en ben ik wat gaan lezen.
10 minuten lang heeft hij geschreeuwd.
Ik ben toen een paar meter van hem af op de grond gaan zitten met mijn oordoppen op.
Ik heb hem niet aangekekeken.
Hij hield gelijk op met krijsen en kwam op mij af met een boekje.
Ik heb hem genegeerd.
Hij klom toen op me, en maakte schattige geluidjes.
Ik heb niks met hem gedaan en ben weer op de bank gaan zitten.
Het krijsen begon geljik weer.
Dus ook al geef ik geen aandacht, hij is dan wel rustig als ik bij hem op de grond zit.
Toen ik weer in het zicht ging staan (hij weet wel dat ik op de bank ga zitten) hield het weer even op.
Deed ik een stap verder dat ik uit het zicht verdween, begon het weer.
Als ik heem neerzet waar hij me kan zien als ik toch op de bank ga zitten is het ook krijsen geblazen.
Dus ik kan het niet aan verlatingsangst toeschrijven.
Maar ik mag gewoon niet op de bank gaan zitten.

Ik mag soms ook niet op de bank zitten en een boekje lezen. Hij vindt dat alle vrije tijd die ik heb naar hem moet gaan. Ik wist ook niet wat ik ermee moest. Uiteindelijk heb ik het patroon doorbroken met zijn gekrijs en boven op mij klimmen te negeren. Ik begon met hem aandacht te geven als hij stil was. Box hebben we nog want het is zijn rustplek als hij een gevaar voor zichzelf en omgeving vormt. Hij zit er minstens één keer per dag 20 minuten in. Hij pikte het een tijdje idd niet, maar nu weer wel.
Dit leerde ons één belangrijk ding dat ik jou ook meegeef: volharden!
Succes.