Wie heeft god gemaakt ?

Ik kan daar serieus hele dagen over nadenken, maar ik ben er nog steeds niet helemaal uit.
Wetenschappelijke benadering? Toch niet? Is het zwart/wit? Ik denk van niet, maar ik blijf het gevoel houden (jaahaaaa, een niet wetenschappelijk iets ) dat er een paar belangrijke puzzelstukjes missen om deze discussie met enig nut te kunnen voeren en dat dat voor ons allemaal geldt.
En tot dan neemt de ene geloof gewoon aan en de ander niet bij gebrek aan bewijs.

Voor mezelf geldt dat ik religie zoals die er nu is kan verklaren vanuit de geschiedenis (ja, die zijn allemaal dood ja, en ze spelen toch stiekem mee. Wat nou geen hiernamaals? ), de filosofie en psychologie/sociologie. En dan ben ik niet eens een intellectueel zwaargewicht die jaren heeft gestudeerd om deze vakgebieden allemaal te doorgronden. Gewoon door veel te lezen en veel te denken.
Toch maak ik zelf ook dingen mee die maken dat ik het concept van een wereld die wij niet kunnen zien en nu nog niet kunen bewijzen niet kan ontkennen.
Dus dat maakt dat ik onder geen enkele religie te scharen ben (en ik ben echt vies van de new-agebeweging) maar ook weer niet atheistisch ben. Ietsisme? Nah. Het is gewoon nog in onderzoek en ontwikkeling.

quote:

Op zondag 7 september 2008 16:41 schreef SingleCoil het volgende:

[..]

Dat is anders ook geen erg wetenschappeijke bendadering, topspin. Worden boeken minder betrouwbaar naarmate ze ouder worden ? Het zijn geen tomtom CD's hoor. En het nieuws of 'de mensen' als referentiekader nemen, dat is ook niet echt accuraat hè ? "De mensen" vonden ook Copernicus een gevaarlijke gek, en het nieuws...ach, het nieuws...

Jah!!! Misschien ben ik wel gewoon een hoax. Zijn wel meer mensen die je ook gewoon kunt zien

God in stoffelijke vorm kan ik dus echt niet in geloven maar in niet stoffelijke vorm zou het nog mogelijk kunnen zijn, een of andere onzichtbare kracht die aanwezig is maar zo'n onzichtbare kracht is moeilijk aan te tonen.

Wat is bestaan ook Nok. Je ziet je lichaam zichtbaar maar wat in je hoofd zit dat kan niemand zien, zelfs is het vaak zo dat mensen niet eens zelf weten wat in hun hoofd of ziel afspeelt. Dan is alleen het lichaam dat het zo maakt dat je kunt aantonen dat het bestaat. Een gedachte kun je dan wel zien als iets dat aanwezig is maar een gedachte kan ook zomaar weer verdwijnen in het niets. Heb dan wel eens een wetenschappelijk boek geleend over bewustzijn en daar hadden ze via een hersenscan het bewustzijn laten zien in kleur, bewustzijn in de hersens ergens.

Nok: "Ietisme" bestond al hoor: http://nl.wikipedia.org/wiki/Ietsisme . 40% van de nederlanders is Ietsist.

Topspin: wat definieer jij dan als god ? Daar moet je toch een idee bij hebben, als je zegt dat 'ie niet stoffelijk kan zijn ?

Daarom benoemde ik het ook. Ietsisme. Dat heb ik niet verzonnen
Ik probeerde alleen voor mezelf te definieren of ik mijn eigen visie op dit moment zou kunnen zien als ietsisme of dat er meer achter zit voor mij.

Als ik dan aan God denk dan denk ik aan een overkoepelend bewustzijn waarbij alle mensen enig idee hebben wat goed en kwaad is. Waar alle mensen een geweten hebben ondanks dat er sommige zijn waar het ontbreekt. Dat het dus een grote deken is over alle mensen met hun eigen bewustzijn waarbij er dan een connectie is tussen de afzonderlijke bewustzijns van de mensen en het overkoepelende massale.

Was net ff aan het fantaseren over een oerknal die het stoffelijke gemaakt heeft en dan een soort van knal die het niet stoffelijke overkoepelende bewustzijn tot leven heeft gewekt. En dan kan bewustzijn ook als geest worden aangeduid maar ik noem het altijd bewustzijn.

In de naam van de vader, de zoon en de heilige geest heb je dan nog. Maar ik weet niet goed wat ze dan bedoelen met die heilige geest, denk niet dat ze een super grote heilige geest bedoelen waar alle mensen mee te maken hebben. Mijn kennis over de bijbel is dus beperkt omdat ik de bijbel nog nooit gelezen heb, ben wel van plan om het ooit eens te doen, alleen al uit nieuwsgierigheid.

Bericht kan onduidelijk zijn maar dat komt dan ook dat ik het niet duidelijk onder woorden kan brengen, geloof wel dat er een of andere kracht is buiten de mensen om die ik dan als God zou kunnen aanduiden maar dat kan dan ook een natuurlijke kracht zijn wat het niet minder Goddelijk hoeft te maken.

Als ik mijn eigen gedachtes heb uitgeschakeld dan lijkt het ook zo te zijn dat het overkoepelende bewustzijn mijn gedachtes aanmaakt en de stemming plus gevoel. Is het zo dat ik het gevoel heb dat mijn eigen gedachtes niet aanwezig zijn die ik zelf produceer en dat het extern bestuurd wordt dan lijkt het alleen positieve gedachtes en positief gevoel te zijn dat aanwezig is. Alsof ik dan helemaal opga in het massale en van daaruit alleen maar postieve vibes ervaar. Zit ik dan in mijn eigen hoofd te denken en lijkt het allemaal binnen mijn eigen domein plaats te vinden dan is het allemaal meer zorgelijk te noemen.

Vandaag zo'n dag dat ik momenten heb dat het gevoel buiten mezelf aangestuurd wordt en zelfs dat de gedachtes door iets buiten mezelf aangestuurd worden. Kan dan vreemd klinken maar dan lijkt het dus een kracht buiten mezelf te zijn die iets in werking stelt. Die verbondenheid aan het grote dus. Vanzelf is het zo dat die positieve feel good vibes aanvoelen als iets Goddelijks omdat het zo fijn aanvoelt, extase wil ik het niet noemen ondanks dat ik ook wel eens in extase ben daardoor.

Kan dan zijn dat er in de kosmos postieve externe energie aanwezig is die je opvangt als je open staat en meer verbondenheid hebt met de kosmos. Afgesloten zijn en open staan ervoor kan wazig klinken maar goed, kan het ook niet uitleggen. Sommige momenten zit ik compleet afgesloten in mijn eigen wereld en andere momenten heb ik het gevoel een te zijn met de omgeving en wereld om me heen waarbij het alsnog lijkt dat ik compleet losgekoppeld ben.

Verklaar me maar voor gek maar zo ervaar ik het wel eens

Lang verhaal maar goed, positieve energie buiten de mens om als Goddelijk dat ik zie en dan kan het ook chemisch zijn in de kosmos en zeker ook chemisch in de hersens, maar nog steeds het positieve fijne gevoel als Goddelijk maar dan meer als alternatieve God, zo zeggen ze ook wel eens dat het eten en drinken Goddelijk lekker was dus dan is Goddelijk toekennen iets dat staat voor okey. Dat de oerknal dus chemische dingen erin gezet heeft en bewustzijn mogelijk heeft gemaakt dus vanzelf ook de oerknal die als Goddelijk kan worden gezien omdat die het mogelijk maakt om in extase of in de zevende hemel te zijn.

[ Bericht 15% gewijzigd door Topspin op 07-09-2008 18:03:05 ]

Maar dat bedoel ik dus met de gemoderniseerde 'God'.
Mensen gaan allemaal eigen ideeën vormen, terwijl het toch wel duidelijk hoe de Bijbel ongeveer is ontstaan, door de mens. God heeft de bijbel niet geschreven. Het is vertaald van hele oude schriften en mooi in elkaar gezet. Maar wie zegt dat deze vertalingen goed zijn geïnterpreteerd of niet vervormd zijn?? En dat is toch dezelfde God waar wij het over hebben. Als je de bijbel leest kan je het op verschillende manieren interpreteren, maar als je de logica gaat bekijken dan moet je tot de conclusie komen dat het NIET KAN kloppen.
De verhalen moeten bevestigen dat er een God is.

Het kan wel zo zijn dat de een God ziet als bijvoorbeeld een kracht of een soort energie die in alles en iedereen leeft, maar dan heb je het niet over de bijbelse God.
Dat is toch waar het idee van één God vandaan komt. En de interpretaties van mensen staat los van waar het idee vandaan komt.

Dat kun je alleen maar zeggen als je niet in God gelooft.

Dat gaat alleen maar op als je het over een bepaald soort godsbeeld hebt.
Godheid als een externe entiteit die macht heeft over alles. De Grote Poppenspeler.
En daarin was men niet anders in Mesopothamie of Egypte of in het voor-Romeinse Europa.
Eigenlijk zie ik alleen maar in het Bhoedisme een andere visie.

Net op nederland 2 bij Teleac: Zevendedags adventisten leven ongeveer 20% langer dan anderen.
Nou Ali_kannibali.... Go for it

Nee ik geloof niet in God.

Het bhoedisme schijnt een leer te zijn. Met concentratie en evenwicht naar een hoger bewustzijn streven. Dat is weer een ander verhaal idd.

quote:

Op zondag 7 september 2008 18:19 schreef heartz het volgende:
Maar dat bedoel ik dus met de gemoderniseerde 'God'.

In mijn opvatting is het logisch dat er een modern Godsbeeld gevormd wordt door een aantal mensen. Net zoals dat alles moderner wordt is God ook onderhevig daaraan

Boeddhisme is geen godsdienst, of althans niet in de zin van de 'andere' godsdiensten

Heb gelezen dat boeddhisme ervan uitgaat dat je uiteindelijk helemaal niet meer zal bestaan dus een eeuwig leven zit er niet in als boeddhist. Dacht dat ze wel ervan uitgaan dat je een paar keer opnieuw geboren wordt maar uiteindelijk voor eens en voor altijd zal oplossen in het niets.

of oplossen in het alles

Hmmm ok, is er iemand die deze theorie wel vindt kloppen?? Dat je wordt opgelost in het niets of 't alles??

Oplossen in het niets of in het alles, volgens mij komt dat bijna op hetzelfde neer

Wat is niets en alles, soms lijkt het zo groot te zijn dat het niet te omschrijven of bevatten valt dus blijft er niets over om te verklaren. Sowieso oplossen in het niets of alles, lijkt op hetzelfde neer te komen ook. Het grote niets of het grote alles, het is allebei niet goed te omschrijven.

Nou ja... of het nou wel of niet klopt.... ik weet niet of dat zo is, maar het lijkt me geen lekker vooruitzicht. Maar ja....toen ik er op mijn 5de achterkwam dat Sinterklaas niet meer een nu levende presoon was vond ik dat ook niet leuk.

Als het niets iets is waarbij je helemaal in kunt opgaan buitenom dat het te maken heeft met sinterklaas of andere concrete zaken dan hoeft het niet eens zo slecht te zijn. Als het niets een staat van rust is dus ook. Er zijn van die dagen dat ik wel eens denk dat het leven best vermoeiend is om steeds wakker te zijn, andere dagen is het een uitdaging maar soms ook het idee dat ik liever niet tot in de eeuwigheid wil waken in volgende levens. Lekker slapen met af en toe een droom lijkt me ook heerlijk maar dan is een droom af en toe niet niets maar wel iets.

Als je die behoefte kunt hebben ja. Ben voorlopig nog teveel bezig met dit leven. Of dit soort leven. Materieel leven.
Mij realiserend dat er nog andere aspecten aan mezelf zijn dan het materiele, maar me wel realiserend dat dit leven toch echt echt van materieel aan elkaar hangt en ervan houdend, al zijn de lessen niet altijd even leuk.
Nu lijkt dat opgaan in een alles of niets mij alleen maar beangstigend.

De vergelijking met Sinterklaas maakte ik om te laten zien hoe dat verwachtingsvolle was voor een kind.
Ik kan me voorstellen dat mensen die geloven in een hiernamaals/hemel als kinderen vol verlangen zijn.

Ik vind het ook vaak genoeg een uitdaging de laatste tijd om een nieuwe dag te beginnen en proberen het beste te maken in het heden en richting de toekomst. Maar als ik over 50 jaar bejaard ben dan denk ik dat ik ook zou kunnen gaan denken dat het wel genoeg is geweest voor 1 leven. Slapen kan ik daarnaast ook waarderen als het lekkere rust is dus zo erg lijkt me het grote niets niet. Ik ben sowieso best gesteld op rust dus eeuwige rust na dit nogal hectische leven lijkt me toch wel ideaal

Maar nogmaals, ik geniet best van het leven de laatste tijd en heb nog 50 jaar te gaan als het goed is of nog langer dus voorlopig is het mijn tijd nog niet. Als ik dan dood ga en ga rusten tot in de eeuwigheid dan merk ik dat toch niet echt en weet ik niet wat ik mis dus zo erg is dat niet. Zou ik opnieuw geboren worden dan weet ik dat ook niet omdat het een nieuw leven is waarbij het vorige vergeten is dus wat is het verschil tussen opnieuw geboren worden of voor eens en voor altijd rusten?

Als het eeuwige rust is na de dood dan hoop ik dat het een lichte slaap is waarbij ik in de gaten heb dat ik aan het rusten ben

Geen diepe slaap waarbij totaal contact verloren raakt maar lichte slaap waarbij het een zalig gevoel is om te slapen. De hersens sterven af bij overlijden dus in hoeverre lichte slaap mogelijk is na dit leven vraag ik me af Wat blijft er dus over als je lichaam helemaal afgestorven is? Blijft er nog een stukje geest over of is er niets meer? Is alles biologisch of is er ook iets geestelijks? Vaak genoeg denk ik dat de hersens het gevoel van geestelijke aanwezigheid aanmaken, en dan ook soms de gedachte dat er iets uitwendigs is.

Jaa idd, in hoeverre is het leven in het hiernamaals uberhaupt mogelijk?
Maar opgelost worden in alles/ niets lijkt me ook geen prettig idee.

Ik besef me dan dat de dood erbij hoort. Ik accepteer de dood als onderdeel van het leven en nogmaals het idee dat eeuwig leven niet altijd rooskleurig hoeft te zijn, moet er dus echt niet aandenken om nog 10,000 jaar te moeten leven, op een gegeven moment ben ik uitgeleefd en dan kan 90 jaar kort klinken maar 90 jaar is toch redelijk lang, 90 jaar lijkt kort maar 90 jaar lang leven is een behoorlijke rit te noemen zeker gezien het feit dat lichamelijke gebreken naar voren komen bij het ouder worden. Bij eeuwige rust is het tenminste zo dat je nooit meer zorgen hebt dus is het dan zo erg? Geen vreugde meer ervaren dat is ook zo maar nogmaals, je bent dood en weet niet beter. Dat je in dit leven die gedachte als onprettig kunt zien dat heeft ieder mens wel eens, maar zodra je dood bent doet het allemaal totaal niet meer terzake in geval van dood=dood.

Kan dan denken aan een perfect en ideaal leven na dit leven waar ik nog eens 200 jaar moet gaan maar zelfs daar heb ik geen zin in omdat ik 90 jaar genoeg vind. Een leven in de hemel bij God moet ik ook niet aan denken, voor altijd en eeuwig opgesloten zijn en leefbaar zijn alsof je in de hel opgesloten bent komt dat over zelfs al is er geen heet vuur.

Ik ben nu 30 jaar en heb dus vaak het gevoel, weer een nieuwe dag...is dit de 100,000ste dag en dan begint het verhaal weer opnieuw alsof er een langspeelplaat wordt afgespeeld. Dan probeer ik verandering aan te brengen iedere dag maar het komt alsnog steeds op hetzelfde neer in grote mate. Dus nog eens 3 keer zolang en dan heb ik het volgens mij wel gehad en dan heb ik genoeg mooie momenten gehad. Lange duurzaamheid hoeft niet te betekenen dat het mooier is.

[ Bericht 33% gewijzigd door Topspin op 07-09-2008 20:10:51 ]

Jaa dat is ook zo. Maar het idee is soms moeilijk te accepteren dat je alles dan los moet laten, ook zal je er op het moment zelf niet zoveel moeite mee hebben, omdat het dan toch gebeurt en je erin meegaat (of mee moet gaan).

Ik ken een vrouw die doet mensen begeleiden die op sterven liggen, ze begeleidt mensen die er moeite mee hebben om dood te gaan en bang zijn voor de dood. Volgens mij zou ik lekker wachten op het moment en me zelfs een beetje verheugen erop en ook nieuwsgierig zijn wat er komen gaat. Niet eens uitgaan van eeuwige rust en dood=dood maar ook een klein beetje in het achterhoofd van een nieuwe geboorte in een compleet ander bestaan. Zie mezelf al liggen als ik oud ben en in de gaten heb dat het mijn tijd is, lekker achterover leunen en wachten wat me te wachten staat en zo vredig weggaan

Kan me dan ook goed voorstellen dat er mensen zijn die panisch zijn voor het grote onbekende dat de dood heet.

Mee moeten gaan wat jij zegt, je kunt denk ik beter vrijwillig jezelf helemaal overgeven als je op sterven ligt. Zonder verzet, gewoon laten gebeuren ook

Ben niet levensmoe en wil nog ff leven, maar het vooruitzicht op een eventuele echte dood baart me geen zorgen. Dood=dood is ook een of andere spanning en zelfs dat zie ik als leven na de dood zelfs al wordt het dood genoemd. Eerst leven dat barst van energie en dan de dood waar het allemaal stil is, kun je de dood dan niet zien als een soort van leven waar het rustig is?

Alles achterlaten heb je dan nog, afstand doen van waar je aan gehecht bent als je aan het overlijden bent, maar volgens mij is dat een kwestie van accepteren en gaat ook dat vanzelf als je weet dat je tijd gekomen is. Dat je je als het ware hebt voorbereid erop dat je alles achter je laat en dat het dan ook niet meer zo erg terzake doet zo erg. In geval van uitgaan van wedergeboorte al helemaal niet zo erg.

Denk dan als laatste toevoeging dat in het grote zwarte niets dat de dood genoemd wordt best iets te vinden zou kunnen zijn dat levensteken bevat Dat er altijd wel ergens iets levends te vinden is want voor het ontstaan van dit leven was er ook niets dan dood en is uit het niets het leven ontstaan miljarden jaren geleden. Maar dat is gissen.

[ Bericht 6% gewijzigd door Topspin op 07-09-2008 20:25:49 ]

Maar ik denk zelf niet dat de dood aan God ofzo is verbonden.
Ik denk ook niet dat er een hemel of hel bestaat, ja misschien figuurlijk, in de zin dat als je gereïncarneerd wordt dat je een 'hemels' leven of een 'hels' leven kan hebben. Maar dat is ook een misschien, want ik weet ook niet of in reïncarnatie moet geloven. Evenals de geestenwereld, een ontmoetingsplek waar je je ouders, vrienden, familie of dierbaren kan hervinden?? Het klinkt wel mooi, maar ja zo klinken wel meer dingen mooi.....

Tis altijd gissen omdat nog nooit iemand terug gekeerd is van de dood in de hele geschiedenis van de mensheid. Je kunt er alleen maar een voorstelling van maken. Denk ik dan eraan dan denk ik dat er na dit leven ergens weer een lichtje kan gaan branden waar je wellicht een compleet ander leven kunt krijgen in een totale andere vorm zonder de mensen van dit leven. Kan ook een onstoffelijk bestaan zijn of iets dat niet voor mensen uit te leggen valt.

Spreek mezelf nogal wat vaker tegen, ene moment beweer ik dat er niets is en andere moment denk ik dat er wel wat kan zijn na de dood. Maar dat betekend verandering volgens een band die ik wel eens luister. Mezelf tegenspreken betekend verandering

Denk dus dat je als het mogelijk is dat er leven na de dood is op reis gaat zoekend naar een nieuwe plek om je te nestelen en omdat je dan afstand genomen hebt van familie, vrienden, bekenden en andere dierbaren dat het dan mogelijk is dat je in een compleet ander milieu terecht gaat komen. Dat je dan misschien ook ergens terecht komt dat aansluiting heeft met het leven dat je geleidt hebt dus dan is het weer wel mogelijk dat je een soortgelijke omgeving gaat opzoeken maar dan anders met nieuwe uitdagingen. Lessen geleerd in dit leven worden meegenomen en fouten die 10 keer gemaakt zijn worden niet meer gemaakt.

Maar ik stop nu ff want het is en blijft gokken. Van alles kan gebeuren. Over 60 jaar weet ik meer maar dan zal ik het niet kunnen navertellen

quote:

Op zondag 7 september 2008 20:01 schreef heartz het volgende:
Jaa idd, in hoeverre is het leven in het hiernamaals uberhaupt mogelijk?
Maar opgelost worden in alles/ niets lijkt me ook geen prettig idee.

...get used to it...

quote:

Op zondag 7 september 2008 20:27 schreef heartz het volgende:
Maar ik denk zelf niet dat de dood aan God ofzo is verbonden.
Ik denk ook niet dat er een hemel of hel bestaat, ja misschien figuurlijk, in de zin dat als je gereïncarneerd wordt dat je een 'hemels' leven of een 'hels' leven kan hebben. Maar dat is ook een misschien, want ik weet ook niet of in reïncarnatie moet geloven. Evenals de geestenwereld, een ontmoetingsplek waar je je ouders, vrienden, familie of dierbaren kan hervinden?? Het klinkt wel mooi, maar ja zo klinken wel meer dingen mooi.....

Daar geloof ik dan weer wel in. Maar ja... geloof. Ik kan dat aan anderen niet bewijzen. Ik geloof erin door mijn eigen ervaringen.