quote:
LEUK! Iedere vrije school heeft natuurlijk zijn eigen dingen maar bij ons vind ik dat ze toch best ook veel stil staan bij de dingen die je als ouder beleeft en daar ook aandacht voor hebben, wat een enorm fijn gevoel is en je een beetje meer vertrouwen geeft in het juffie en het gevoel heb dat het een goed plekje is voor je kind.
(wij kregen voor dat alicia echt naar school ging een uitnodiging(kaartje) om eens kennis te maken, alicia mocht toen helemaal zonder kindjes eens rond kijken in de klas, mama en juffie aan de thee en gewoon kletsen, wat doen de kindjes allemaal op een dag, hoe gaat een dagopening, etc etc en idem was juffie natuurlijk nieuwsgierig naar wie alicia was en wie wij zijn. Na een uurtje of 2 daar gespeeld te hebben, ging ze die week daarop dan voor het echt (weer een kaartje of alicia zin had om te komen spelen met andere kindjes, samen met juffie). De eerste tijd (zolang alicia dat wilde) mocht ze naast juffie zitten. iedere avond belde juffie om te vertellen hoe het ging, hoe haar beleving was van alicia in de klas en hoe wij het vonden, na een week of 2 dacht ik was het gewoon goed, (en kregen we geen telefoontje meer iedere dag, tenzij er iets was natuurlijk)
En ondanks dat we nu weten hoe het gaat op school, doen we het zodadelijk weer helemaal over nieuw, want zegt juffie: Jayden is alicia niet. Dus weer kennismaking, weer bellen en wennen.
Wij hebben een vrij aktieve oudergroep in de klas, dus na de eerste dagen werden wij door de oudergroep ook nog eens uitgenodigd op de thee, om te kijken of wij ons al lekker voelden bij de veranderigen, en natuurlijk de kennismaking met de andere ouders, etc etc
Ik heb genoeg ouders in die twee en een half jaar zien komen bij ons, sommigen deden het leek het super makkelijk te doen,maar uiteindelijk kwam je erachter dat de meeste ouders het ergens best wel moeilijk vonden (de een natuurlijk wat meer dan de ander). Je bent echt niet de enige die nerveus er door is, het spannend vind of er een traan om moet laten