Boete-regen bij begrafenis Verzetsheld

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 10:34 schreef Oblivion het volgende:
Stap in de auto, rij naar Maarn en oordeel dan.
Ik ken Maarn en echt dit was easy scoren voor de politiemensen.

Belachelijk.

Gaat hier helemaal niet om begrafenis van een verzetsheld, maar een begrafenis met grote opkomst en geen plaats om auto's te parkeren.

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 11:21 schreef Floripas het volgende:

[..]

Nee! Niet weggaan! Je ontneemt internetzeikerds de kans om hun morele gelijk te halen!

Overigens vind ik het een prachtig verhaal hoe je vader je moeder heeft veroverd. Gecondoleerd, oprecht.

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 13:51 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Kijk, en dat ben ik nou wel weer helemaal met je eens.

Bekeuren tijdens een begrafenis is ietwat sneu, of het nou pietje puk, de paus of Henk Das is!

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 19:53 schreef Jernau.Morat.Gurgeh het volgende:

[..]

Een op de stoep gekwakte auto staat bij een begrafenis anders net zo veel in de weg als die van Freek Frikadel die 'even snel' bij de snackbar moest zijn.

Een overlijden mag dan voor de directe omgeving het gevoel geven dat de werled stil staat, de rest van de wereld zal een een zorg wezen hoor.

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 19:56 schreef zoalshetis het volgende:

[..]

wat een onaardige tekst. ze maken voor een begrafenis wel degelijk uitzonderingen in het verkeer. neem de rouwstoet, dan moet die omgeving ook wachten of even aan de kant.

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 19:58 schreef Jernau.Morat.Gurgeh het volgende:

[..]

Nee, niet onaardig maar reeel.

Die voorrangsregeling geldt alleen nog maar voor de lijkwagen en de officiele volgwagens. De rest van de stoet heeft al jaren geen speciale rechten meer.

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 20:03 schreef zoalshetis het volgende:

[..]

en toch houden mensen wel rekening met volgauto's bij een stoet en verlenen ze voorrang, als ze tenminste een beetje respect in hun donder hebben. dat fatsoen verwacht je van burgers, en zeker van de politie. vandaar dat ik het een slechte zaak vind.

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 20:25 schreef klaasjezevenster het volgende:
eg lees jij eigenlijk wel of reageer je altijd zo primair ?Ze stonden niet op de stoep geplemp en zij moesten zefls ver lopen.Het gaat om een blauwe parkeerkaart wel of niet plaatsen . Verder zou ik het zeer gepast vinden als mensen nadenken voor ze reageren. Het merendeel geeft ongenuanceerd zijn mening en is onnodig kwetsend.
Of is deze site hiervoor bedoeld?

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 20:25 schreef klaasjezevenster het volgende:
eg lees jij eigenlijk wel of reageer je altijd zo primair ?Ze stonden niet op de stoep geplemp en zij moesten zefls ver lopen.Het gaat om een blauwe parkeerkaart wel of niet plaatsen . Verder zou ik het zeer gepast vinden als mensen nadenken voor ze reageren. Het merendeel geeft ongenuanceerd zijn mening en is onnodig kwetsend.
Of is deze site hiervoor bedoeld?

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 19:21 schreef klaasjezevenster het volgende:
Ik vind sommige reacties zo buiten propotie dat ik mij schaam dat deze discussie is onstaan.
Dit is mijn vader onwaardig en zou hem dus graag stoppen.

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 19:43 schreef Elfletterig het volgende:

- Grote drukte door begrafenis in centrum van vrij kleine plaats, dus sowieso onvoldoende ruimte.

quote:

- Het was noodweer. Goede aanvullende reden waarom mensen niet een heel stuk willen lopen. Je wilt immers niet drijfnat in de kerk hoeven te zitten.

quote:

- Een groot deel van het publiek was oud.

quote:

- Het tijdstip van de begrafenis was met de gemeente overlegd, maar kwam de gemeente kennelijk niet al te best uit. Motief? De gemeente had in elk geval de politie over deze bijzondere situatie moeten inseinen.

quote:

Ik geloof er dus ook nul komma nul van dat de politie NIET van deze begrafenis op de hoogte was.

quote:

En dan nog... ZELFS als aan A en B niet is voldaan, begrijp ik nog steeds niet waarom die agent aan het bekeuren slaat. In de stromende regen, rondom een kerk. Terwijl je redelijk simpel kunt vaststellen dat er een begrafenis gaande is. Als je het dan in je hoofd haalt om bonnen te gaan uitschrijven, ben je wat mij betreft compleet ongeschikt voor je functie. Schandalig gewoon, ongeacht de persoon die wordt begraven. Dat is namelijk hooguit een reden om nog wat EXTRA begrip en respect op te brengen.

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 20:25 schreef klaasjezevenster het volgende:
Ze stonden niet op de stoep geplemp en zij moesten zefls ver lopen.Het gaat om een blauwe parkeerkaart wel of niet plaatsen .

quote:

Hij deed het niet voor God, Nederland en Oranje. Hij deed het omdat die rotmoffen hier niet hoorden. Henk Das, in de oorlog ’Ruurd’, was een van de laatste nog levende verzetshelden.

Het begon klein. De bel ging en daar stond iemand die hij kende van de korfbalvereniging. Die vroeg of hij er misschien wat geld voor over had om onderduikers te helpen. Welja, dat had Henk Das wel.

Eh, kon hij misschien ook de deuren langsgaan om geld in te zamelen? En wist hij misschien nog mensen bij wie onderduikers welkom zijn?

Zo rolde Henk Das in april 1942 het verzet in. Hij was 26, woonde bij zijn ouders in het Utrechtse Tuindorp en was over de Duitse inval vooral kwaad. Het wrong met zijn rechtvaardigheidsgevoel.

Zijn schooltijd was niet al te aangenaam geweest. In die jaren voor de oorlog, op de Utrechtse Rijks-HBS met een onbuigzame directeur, had hij zijn eerste verzetsdaad gepleegd en ’Moordenaar, moordenaar!’ geroepen toen een van de tijdelijke docenten werd ontslagen en daarna zelfmoord pleegde.

Ze waren in zijn jeugd vaak verhuisd want zijn vader, artillerist, was beroepsmilitair. Maar vader was geen houwdegen. Van huis uit waren ze bij Das – zeven kinderen, van wie Henk de eerste zoon was – gereformeerd. Maar toen de dominees Geelkerken en Buskes uit de gratie raakten omdat ze niet alles uit de bijbel letterlijk namen (het conflict, in de jaren twintig, ging de geschiedenis in als de strijd over de vraag ’of de slang gesproken had’ en vormde een waterscheiding tussen behoudende en progressieve gereformeerden) gingen de Dassen met hen mee.

Later, toen de gereformeerden zelfs tijdens een oorlog tijd bleken te hebben voor een religieuze rel (het conflict-Schilder in 1944, waaruit de ’vrijgemaakten’ voortkwamen) werd Henk Das hervormd.

Van de christelijke korfbalclub DVS, ’Door Vriendschap Sterk’, kende hij Tineke Vermeulen. Hij kwam bij haar de contributie ophalen. Ze was tien jaar jonger dan hij. Tegenover zijn ouders smokkelde hij en beweerde dat ze achttien was. Ze verloofden zich in september 1942, op haar 17de verjaardag. Zij deed koerierswerk voor het verzet.

Gaandeweg de oorlog begon het verzet te veranderen. Het onbekende aantal groepen en groepjes dat allemaal op eigen houtje werkte, raakte gesmeed tot een organisatie waarin werd samengewerkt. Voorjaar 1943 ontstond een Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers (LO), waar de plaatselijke ploegen zich bij aansloten. ’Frits de Zwerver’ (dominee Slomp) en ’tante Riek’ (Helena Kuipers-Rietberg) waren ermee begonnen. Henk Das, alias ’Ruurd’, ging in oktober 1943 de provincie Utrecht leiden, toen zijn voorganger was opgepakt. Henk Das zat toen zelf al een paar maanden ondergedoken in Zeist.

Toen hij het werk voor de Centrale Inlichtingen Dienst (CID) erbij nam, die gegevens probeerde te verzamelen over Duitsers en verraders, verhuisde hij naar de Brigittenstraat in Utrecht. Daar zat een telefooncentrale. Want sinds de spoorwegen in september 1944 het werk hadden neergelegd en dus ook post niet meer werd vervoerd, had het verzet een eigen telefoonnet aangelegd met zo’n dertig centrales door het hele land. Vrouwelijke koeriers brachten boodschappen die in zo’n centrale binnenkwamen naar de plaats van bestemming. Wie een centrale leidde, mocht het pand niet verlaten. Daarom kregen centrales de bijnaam ’klooster’. Ruurd bemande ’het Brigittenklooster’ met vijf koeriersters, die verkleed gingen als verpleegster. Hij had vijf telefoons, die rechtstreeks contact hadden met het hoofdkantoor van de CID in Amsterdam, met de ’kloosters’ in Den Haag en Amersfoort, met een post in Ermelo en met een eigen dependance in Tuindorp. Daarnaast kon hij telexen met Den Haag, Amsterdam en Rotterdam.

Tegen het einde van de oorlog vielen de Duitsers het pand toch nog binnen. Das vluchtte de kelder in, verschool zich er achter een paar kisten en heeft nooit begrepen dat de Duitser die de kelder doorzocht hem niet heeft gezien. Hij heeft me niet wíllen zien, omdat de oorlog al op zijn einde liep, zou hij later zeggen.

Dat hij zelf de oorlog overleefde maar 29 van zijn vrienden niet, onder wie zijn broer, heeft hem diep geraakt. Op 4 mei en op Oudejaarsavond werd hij altijd opnieuw emotioneel. Omdat hij er nog was, en zoveel anderen niet.

Onderscheidingen deden hem niks: het feit dat hij de oorlog had overleefd vond hij al zo’n grote onderscheiding. Als hij er een kreeg hing hij die wel in zijn werkkamer op, maar op een plek waar je hem niet kon zien. Zo dachten ze er in zijn groep allemaal over: alleen wie gevallen was verdiende postuum een onderscheiding.

In 1948 trouwde hij met Tineke. Ze kregen twee zoons en twee dochters. De oorlog bleef zijn bestaan levenslang beheersen. Zijn studie economie heeft hij nooit meer opgepakt. Hij werd districtsdirecteur van de Stichting ’40-’45, ging in die functie over de pensioenen voor oorlogsweduwes en stond de vaderloze gezinnen ook praktisch bij. In zijn regio waren het er 750. „Ik ga maar een advertentie zetten voor een aardige jongeman”, zei Tineke soms, want door dat werk was hij veel weg.

Regelmatig stortte Henk Das in. Dan kon hij opeens niets meer en zat hij, zoals zijn kinderen het noemden, ’opnieuw ondergedoken’. Even dacht hij dat hij ervan zou opknappen als hij werk zou doen dat niet zo rechtstreeks met de oorlog te maken had. Hij stapte over naar het kerkelijk sociaal werk, maar had binnen een week het gevoel dat hij ’zijn mensen nu in de steek liet’ en vroeg of hij mocht terugkomen. Dat mocht. In 1969 ging hij vervroegd met pensioen.

De naoorlogse verrechtsing onder vroegere verzetsvrienden zag hij met verbazing aan. „Ruurd, jij bent róód”, zeiden ze tegen hem. Het ergerde hem dat de belangrijke rol van vrouwen en van het communistische verzet verdonkeremaand werd. Van de verontwaardiging die het opriep toen het Nationaal Monument op de Dam in Amsterdam in 1970 door, wat toen heette, langharige jongeren werd gebruikt om er hun slaapzakken uit te rollen (de ’Damslapers’), had hij geen last. „Dat is de vrijheid waarvoor ik gevochten heb”, vond hij.

Hij speelde lang op dinsdagavond als hoofdklasser bridge, bleef tot op zeer hoge leeftijd gezond en glashelder, begon de dag met de overlijdensadvertenties en de kruiswoordtest in Trouw en las veel. Hij telebankierde met zijn mobiele telefoon en had achteraf spijt dat hij zich niet vertrouwd had gemaakt met de computer, want hij zag wel in hoe handig die was. Zijn benen begonnen pijn te doen, waardoor hij zijn bed niet kon uitkomen. Het leek beter hem een tijdje in een verpleeghuis op te nemen. Ook daar bleef hij het nieuws volgen; hij vertelde zijn dochter opgelucht dat de film van Wilders ’gelukkig niets voorstelde’. Maar hij liep een longontsteking op en overleed eraan.

Hoe het gesteld is met de waardering voor een verzetsman werd zijn familie gewaar toen het op de zaterdag dat hij werd begraven goot en een stuk of twintig begrafenisgasten hun auto’s zo dicht mogelijk bij de kerk parkeerden – waar dat niet mocht. Een agent deelde bekeuringen uit. Dat waren de reglementen nu eenmaal, zei de politie.

Hendrik Anthoon Das werd op 18 maart 1916 in Hellevoetsluis geboren. Hij overleed op 1 april 2008 in Driebergen.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 20:11 schreef SuperrrTuxxx het volgende:
Mensen willen hun auto altijd overal zo dichtbij mogelijk parkeren. Als je geen boete wil moet je niet te beroerd zijn om een stukje te lopen.

quote:

Op zaterdag 19 april 2008 01:12 schreef Elfletterig het volgende:
Het gaat om incompetente politiemensen die niet kunnen regeren in de geest van de wet. Die tijdens een begrafenis, in de stromende regen bekeuringen gaan uitschrijven aan auto's die dichtbij (en zelfs nog ver weg!) van een kerk geparkeerd staan. De rest is eigenlijk allemaal bijzaak in de kern van deze discussie.

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 19:21 schreef klaasjezevenster het volgende:
Het ging niet om berm parkeren maar om het niet gebruiken van de blauwe parkeerkaart.!
Alle bekeurden stonden keurig waar zij moesten staan en al hadden ze de kaart gebruikt de dienst duurde langer dan een uur dus ook dan hadden zij een"overtreding"' begaan.
Ik vind sommige reacties zo buiten propotie dat ik mij schaam dat deze discussie is onstaan.
Dit is mijn vader onwaardig en zou hem dus graag stoppen.

quote:

Op zaterdag 19 april 2008 01:12 schreef Elfletterig het volgende:

Ik je posts in dit topic nu 4-5 keer hoofdschuddend zitten lezen. KUN je het nu niet begrijpen of WIL je het nu niet begrijpen dat het hier niet gaat om het gegeven dat de overleden persoon een verzetsheld was?

quote:

Het gaat om incompetente politiemensen die niet kunnen regeren in de geest van de wet.

quote:

Die tijdens een begrafenis, in de stromende regen bekeuringen gaan uitschrijven aan auto's die dichtbij (en zelfs nog ver weg!) van een kerk geparkeerd staan.

quote:

Je hebt gelijk. Het is inderdaad geen goede reden.

quote:

Maar omdat het hier om een begrafenis ging, omdat de politie heel goed kon weten dat die begrafenis gaande was EN dat daar veel oudere mensen op afkwamen EN omdat het met bakken uit de lucht kwam, had meneer de overijverige agent wel even tot 10 kunnen tellen voordat hij zijn bonnenquotum ging halen. Maar dat schijn jij, als regelneuker, al net zo slecht te begrijpen als de dienstdoende agent. De menselijke maat, heet zoiets.

quote:

Op de rest van je onzin, zoals "paraplu", "gaan lopen" en "orde en veiligheid in het geding" ga ik niet eens meer reageren.

quote:

Je doet echt net alsof die mensen fijn een dagje uit zijn naar een pretpark ofzo, terwijl het gaat om een begrafenis. Kennelijk wil jij niet begrijpen dat begrafenisbezoekers misschien iets minder met parkeerschijven, openbaar vervoer (verre van praktisch, zeker in het weekend) en dat soort zaken bezig zijn. Je blijft maar doorgaan over regeltjes, regeltjes, regeltjes. Je hebt gelijk, OK? Hopelijk houd je nu op.