quote:

Een dossier samenstellen over Japanse muziek is ondenkbaar zonder een uitgebreid verhaal over de ultra-obscure psychedelische rockgroep Les Rallizes Dénudés. Het zou hetzelfde zijn als de Bijbel opnieuw uitbrengen zonder Petrus te vermelden. Ondenkbaar, en ook al ligt het echte verhaal diep in de harten van de in mystiek gehulde leden verstopt, de muziek en de legende spreken boekdelen.

Het is namelijk niet voor niets dat Les Rallizes Dénudés anno 2007 wordt geroemd als een extremere versie van The Velvet Underground en bands als Fushitsusha, High Rise, Mainliner en Acid Mother’s Temple een voor een zijn beïnvloed door de in distortie gedrenkte psychrockmagie van de band. Het cultballetje begint te rollen als de groep, of iemand die dichtbij de groep staat, in augustus 1991 met maar liefst drie albums in zeer gelimiteerde oplages op de proppen komt. Albums voorbestemd om collector’s items te worden, check vooral eBay voor de gigantische prijzen waarvoor ze nu sporadisch geveild worden. De tientallen bootlegs die inmiddels her en der verschijnen zijn vaak sneller uitverkocht dan ingekocht en er is zelfs een dvd van het viertal verkrijgbaar. Als je snel bent…

Feedback revolutie

De Les Rallizes Dénudés-saga kent zijn oorsprong in het Japan van de jaren zestig, een land dat bezig is de verwoesting en malaise van de oorlogsjaren te verwerken en om te zetten in een groeiende economie. Kyoto is als enige van de vier grote steden aan veel van de verwoestende bombardementen bespaard gebleven en de universiteit in die stad is een broeinest voor filosofen, chemici, schrijvers, kunstenaars en…studentikoos verzet. Veel bands die rond die tijd in Tokyo ontstaan houden zich keurig aan de regels van West-Amerikaanse psychrock, al dan niet gedwongen door de belangen van grote maatschappijen.

Zanger/gitarist Takashi Mizutani moet daar niks van hebben en heeft een grondige hekel aan het keurslijf opgelegd door de brave kant van de psychrock industrie. In november 1967 ontmoet hij Nakamura Takeshi (gitaar), basgitarist Hiroshi, drummer Mimaki Toshirou en vormt hij Hadaka no Rallizes (Les Rallizes Dénudés) om zo in de anti-commerciële voetsporen van The Velvet Underground te treden. Vanaf dat moment zijn de wispelturige bakken feedback van The Velvet Underground ook deel van de ondergrondse muziekcultuur in Japan. Zij het op extreem obscure schaal, zelfs in hun thuisland is Les Rallizes Dénudés altijd een ongrijpbaar fenomeen geweest, zeker in de pre-download wereld van die tijd en de drie decennia erna. Nu is het de ultieme cultlegende, een band die je onverwacht tegenkomt en op slag je leven verandert, een band die zo ver vooruit is dat populariteit eerder een belediging zou zijn. Rockisten tot de duizendste macht, jazeker, maar wel met het gelijk aan hun zijde. De tijd doet niks af aan de intensiteit van Les Rallizes Dénudés.

Vliegtuigkaping

Populariteit is nooit een ambitie van de band geweest. Idealistische motieven speelden een grotere rol. In 1969 treden ze op tijdens studentendemonstraties op de campus van de universiteit van Kyoto. Bandlid Wakabayashi is een jaar later zelfs betrokken bij de kaping van een Japans vliegtuig naar Noord-Korea, opgezet door het Japanse Rode Leger (Sekigun). Live optredens en linkse idealen vormen de drijfveren van Les Rallizes Dénudés, de band heeft een pesthekel aan studio’s en Mizutani doet er alles aan om studiotijd te vermijden en het leven van producers zuur te maken. Het enige materiaal dat in de vroege dagen van de band verschijnt is dan ook een dubbel live (compilatie)album Oz Days Live met ondermeer ook twee nummers van de Taj Mahal Travellers. De vier nummers van Les Rallizes Denudes die op het album staan typeren de band als een kruising tussen de garagerock van de eveneens Japanse The Jacks en een poppy versie van Blue Cheer, een dwingende mix van garage en psychedelica met alleen al de anderhalve introductieminuut als bewijs voor hun oorverdovende live shows.

Oorverdovend spektakel

Hoe de invloeden zo snel de grote plas konden oversteken is nog een raadsel maar feit is dat Les Rallizes Dénudés en met name voorman Takashi Mizutani hevig beïnvloed waren door The Velvet Underground en hun door Andy Warhol geinitieerde multimedia beleving The Exploding Plastic Inevitable. Liveshows zijn zowel een spektakel voor de oren als ogen. Stroboscopen, tollende discoballen en massa’s rook voorzien de band van het mysterieuze aura waar ze nu nog onder schuil gaan. Geruchten verhalen over een concert op het terrein van een middelbare school waar de band voor een dertig meter hoge muur van speakers speelt en teksten uitdeelt van Hegel, Lenin, Che Guevara en Nietzsche. Zulke geruchten zijn nauwelijks te bevestigen maar spelen een immense rol bij de cultvorming van de band.

Afgaande op een van de meest geroemde en één van de weinige officiële albums, 77 Live, wordt in ieder geval duidelijk dat het viertal bijtende gitaardistortie op oorverdovend volume tot kunst verheven heeft. Mizutani’s vocalen snijden als een ijskoude wind door die muur terwijl de onverwoestbare ritmesectie een robuuste, kalmerende kadans neerlegt die eindeloos wordt voortgezet. Het is haast onmenselijk hoe de groep een simpele maar enorm diepe bas- en drumgroove zo lang zo vitaal kan houden. Een ‘schone’ opname is het allerminst, de rauwe energie spat ervan, het is alsof Mizutani zijn gitaar letterlijk door de luidsprekers wil blazen.

In stilte

Het laatste teken van Les Rallizes Dénudés in actie stamt uit 1996. In Tokyo staat Mizutani met freejazzlegende Arthur Doyle op het podium. Interviews zijn nooit gegeven, geld speelde nauwelijks een rol, invloeden werden geplunderd en omgezet in pure energie. De band leeft in stilte, de legende gaat zijn eigen weg. Wacht maar tot jij hem tegenkomt.

quote:

Op zaterdag 12 april 2008 19:34 schreef refused. het volgende:
Sgt Sunshine is wel dik.... Ik heb nu die Amen Ra plaat in bestelling staan; Mass III. Schijnt een hele mooie uitgave van te zijn met een zeefgedrukte poster erin. Ze zijn alleen erg moeilijk om aan te komen aangezien Amen Ra z'n spul alleen op festivals/concerten wil verkopen...

quote:

Op zaterdag 12 april 2008 19:34 schreef refused. het volgende:
Sgt Sunshine is wel dik.... Ik heb nu die Amen Ra plaat in bestelling staan; Mass III. Schijnt een hele mooie uitgave van te zijn met een zeefgedrukte poster erin. Ze zijn alleen erg moeilijk om aan te komen aangezien Amen Ra z'n spul alleen op festivals/concerten wil verkopen...

quote:

Some secrets are better left untold. Some mysteries are better left unraveled. Some dogma’s are better rewritten. The time has come to abandon all of man’s doctrines and to embrace ‘Mass IIII’, AMENRA’s sophomore full-length for Hypertension Records. 27 months of touring, aching, rehearsing and searching after their breakthrough record ‘Mass III’, AMENRA is now gearing up to unleash their latest masterpiece onto the masses. The new album benefits from the band’s primordial quality for towering, spellbinding anthems, bashed repetitive chords fused with primitive and escalating power. More focused than ever, heavier than ever, slower than ever. Recording and mastering was once again left in the trusted hands of Vince Tetaert and Zlaya Hadzic (Sonic Youth, Karate, Jaga Jazzist) Pre-orders for a limited deluxe edition of Mass IIII start late April, in the meantime make sure to check out “Razoreater” off the ir upcoming record.
www.myspace.com/amenra

quote:

Op zaterdag 12 april 2008 20:26 schreef refused. het volgende:
Hebben ze al wat uitgebracht onder Kingdom? Klinkt fucking lekker weer. En die limited edition moet ik echt hebben