Delic is ietwat veranderd....
http://www.destentor.nl/m(...)_Delic_O_995152b.jpgPeter Blom alias Delic opent eigen galerieZWOLLE - Alweer twee maanden is hij terug van zijn wereldreis. Delic of gewoon Peter Blom, het muzikale brein van Opgezwolle, maakt momenteel in een razend tempo het ene schilderij na het andere. Half januari opent hij zijn eigen galerie.
Zijn haar is iets langer en hij draagt een bril. Maar Peter Blom (Zwolle, 1981) is vooral innerlijk veranderd na negen maanden wereldreis. “Ik leef in het moment. Ik ben meer geworden wie ik was. God wat klinkt dat vies, maar het voelt wel zo.” De ex-Opgezwollenaar voelt zich optimaal in zijn huisje in Assendorp. De schildersezel staat permanent onder handbereik. Niet alleen nu maar ook tijdens zijn reis maakte hij veel werken. De meeste liet hij achter bij kennissen of in een galerie. In 2005 werd Blom uitgeroepen tot Nederlands beste producer. Zijn beats, samples, geluidsfragmenten en synthesizer akkoorden stuwden Opgezwolle tot grote hoogte. Het plotselinge einde van de hiphopformatie in november 2007 had echter niets te maken met zijn plannen voor een reis rond de wereld. “Wij wisten zelf al een jaar voordat het bekend werd, dat we zouden stoppen”, zegt Blom terwijl hij thee maakt in bierglazen. Opgezwolle is verleden tijd, ook nu hij terug is. “Ik wilde iets nieuws doen. En voelde me een beetje beperkt door de bandvorm. Rico en Sticks gaan door. Maar Opgezwolle zoals het was, bestaat niet meer. Hoe de toekomst eruit ziet, geen idee.”
Ondanks zijn gedreven schilderswerk, blijft de muziek bepalend in zijn leven. Hij bouwt op dit moment aan een perfecte geluidsstudio. De blokken steenwol liggen klaar voor bewerking. “Ik weet nu exact hoe geluidsgolven werken. Vraag me alles over akoestiek en reflectie. Het moet klinken alsof je midden in een weiland staat.” Voor Blom komen schilderen en muziek uit dezelfde bron, net als koken. Vier avocado’s liggen op het aanrecht voor een mooie maaltijd. “Je hebt een idee. Dat breng je lekker op smaak door elementen toe te voegen. Je roert wat en proeft en proeft. Als het goed is voel je een kriebel in je maag.” In het nieuwe jaar gaat hij ongetwijfeld een plaat maken. “Zeer waarschijnlijk geen Nederlandstalige hiphop maar wat het wel wordt, dat weet ik niet. Nee, echt niet. In elk geval iets met live muzikanten.”
Zijn wereldtrip ging in grote lijnen van Argentinië naar New York, de Cariben, Tokio, Sjanghai, Hongkong, Thailand, Rusland, Hongarije, Noorwegen en terug. “Toen ik op Schiphol landde was ik nauwelijks bewust van het thuiskomen. Ik was gewend van dag tot dag te leven. Als je reist, moet je in het moment zitten. Zwolle was gewoon mijn bestemming die dag. Dat het voor langere tijd is, voel ik nog steeds niet zo.” Blom reisde alleen. Zijn vriendin kwam hem een keer opzoeken. Ook met ex-collega Rico had hij ver van huis afgesproken. Aan de muur in zijn kale woonkamer hangt een schilderij van Huda, zijn geliefde. “Gemaakt in Buenos Aires. Deze wilde ik niet achterlaten. Op Aruba heb ik Rico opgezocht en hem de tekening naar Nederland meegegeven.” Blom kan zich heel goed voorstellen dat hij niet altijd in Nederland blijft. “Ik denk dat ik eens zal emigreren. Aan Nederland zit ik niet vast. Ook niet aan mijn geboortestad Zwolle. Het is hier prima, een lekker sloom stadje. Maar ik voel me overal goed.” Vooral de drie weken Rusland intrigeerden hem. “Ik had er langer willen blijven. In St. Petersburg lopen de mensen met boze gezichten. Die spieren lijken helemaal vast te zitten. Er is een totaal gebrek aan sociale structuur. Niemand kijkt een ander aan. Ik vond het wel interessant om hier doorheen te breken. Met een glimlach of groet. Dat lukte soms, dat is kicken.” Ook de natuur in Scandinavië trekt hem. “Het is zo onwaarschijnlijk mooi en netjes. Ik houd van de kou, heerlijk verfrissend na die tropische temperaturen.” Maar hij voelde zich ook thuis in Hongkong. In een huisje op een berg met uitzicht op de wolkenkrabbers. Daar schilderde hij veel. Net als tijdens zijn volledige isolatie in Puerto Rico. “Een uur lopen van de bewoonde wereld. Ik heb er 14 doeken geschilderd die ik achterliet in vier galeries. Een schilderij heb ik onlangs verkocht.” Zelf opent hij 17 januari PB Galerie. PB staat voor Peter Blom, initialen waarmee hij zijn schilderswerk ondertekent. Hij maakt vooral vrouwen, bij voorkeur hun gezichten. Maar altijd blijven de contouren vaag. Het accent ligt op de ogen. “Ik houd van poppetjes. De mens is een toffe soort.” Blom is een autodidact in de kunst. “Opleidingen zijn niets voor mij. Dat gaat me te traag. Experimenteren is de snelste manier om iets te leren. Ik probeer alle schilderstechnieken uit. Dit zijn allemaal vingeroefeningen.” Hij wijst naar de rij doeken op de grond. Het doorleefde gezicht van een mediterrane man blijft hangen. “Dat is een nachtwaker uit Maleisië, van een gasthuis waar ik verbleef.” De wereldreis in 2008 was nodig, stelt hij in zijn keuken vast. “Na tien jaar was ik toe aan een pauze. Het is lekker als je los bent van alles. Met de muziek had ik drukke jaren achter de rug”, concludeert Blom. “Deze reis was dé manier om met afstand naar mezelf en het leven te kijken.” Dat gevoel wil hij vasthouden. “Nog steeds heb ik geen tv aangesloten. En nieuws volg ik al twee jaar niet meer. Al het denken is tweedehands. Tijdens mijn reis heb ik wat rust gevonden en meegenomen naar hier. De echte goede dingen ontstaan vanuit jezelf.”