Vraagje ..!

Ik ben nu 1,5 jaar samen met mijn vriend.
Wij zijn vrij snel gaan samenwonen en in het begin daarvan wist hij niet zeker of hij daar goed aan deed. We hebben toen besproken dat als hij op zichzelf wou gaan wonen dat hij dat maar beter kon doen, want hoe langer hij zou wachten hoe moeilijker het zou worden. Hij heeft toen besloten toch te blijven. Nu zijn we bijna een jaar verder, en hebben we vaak zitten dromen over een nieuw appartement en hoe we het gaan indelen en weet ik wat nogal meer..
Nu hebben we de afgelopen periode best een moeilijke tijd achter de rug. Ik werd gedwongen te stoppen met werken doordat ik tegen een hernia aanzat. Sindsdien (november) zijn we al tijden bezig met een uitkering aanvragen. Helaas weten we allemaal dat die instanties niet zo snel zijn en elke keer wel weer een andere smoes hebben om het uit te stellen. Ondertussen is mijn rug er nog steeds niet beter op geworden en zijn er veel schulden ontstaan. Mede hierdoor ook veel ruzies en de sfeer tussen ons (wat we ook proberen) word steeds grimmiger. Nou heeft die ineens (sinds een bezoek aan zijn ouders, die ik niet mag) besloten om nu maar op zichzelf te gaan wonen.
Ik heb het gevoel dat hij me in de steek laat ondanks dat hij zegt van niet. Ik weet ook niet of ik hier mee om kan blijven gaan op het moment dat we van elkaar vandaan wonen. Ik ben zeker een jaar lang gewend om iedere nacht naast em te slapen en nu word dat ineens bij me vandaan getrokken. Verder heb ik ook het gevoel dat hij vlucht en het misschien op deze manier makkelijker word voor hem om het uit te maken.

Is er misschien iemand die dit ook heeft meegemaakt, of iemand die weet hoe ik hier mee om zou moeten gaan?

Ik word er alleen maar heel erg verdrietig van

quote:

Op zaterdag 5 april 2008 16:08 schreef heavenstar het volgende:
ik snap niet dat je sowieso bent gaan samen wonen als er toen al twijfels waren...dit had je dus volgens kunnen aan zien komen, dit hele situatie komt voor hem nu erg goed uit.....

Ja maar dacht destijds dat het wel goed zou komen.. Hij ook.. Misschien achteraf gewoon stom..

quote:

Op zaterdag 5 april 2008 16:32 schreef soylent het volgende:

[..]

Makkelijk praten achteraf. Het had ook goed kunnen gaan.
[..]

Nou echt, samenwonen verbreken is altijd leuk ja Dat doet ie inderdaad waarschijnlijk voor de lol. Hij heeft het allemaal zo gepland, de ziekte inclusief! Simpele vrouwen met simpele hersens

Maar goed, ontopic: hoe je hier mee om zou kunnen gaan:

Het is best plausibel dat hij het niet meer ziet zitten door de vele ruzies en de slechte sfeer. Je hoeft daar niet verder achter te zoeken dat hij je 'in de steek laat' vanwege je ziekte. Als jullie tweeen blijkbaar niet op een goede manier met de situatie kunnen omgaan, dan heeft het weinig zin. Een relatie moet ook positieve kanten hebben, hij is je niets verschuldigd. Mensen blijven bij elkaar omdat ze brood in de relatie zien, niet uit medelijden. Als hij al lang twijfelt en als het alleen maar ruzie is, waarom wil jij dan wel doorgaan?

Denk na of je de relatie uberhaupt nog wel ziet zitten. Het is niet helemaal duideiljk of het nu 'uit' of 'aan' is. Je hebt in ieder geval ervaring met samenwonen met hem, met niet echt een positief resultaat. Als het een besluiteloos tiepje is, zie ik wel weer gebeuren dat hij na enige tijd op zijn beslissing terugkomt. Daar moet je dan maar weer zin in hebben. Niet puur terugnemen omdat je bang bent om alleen te blijven.

Veel met je ouders en vrienden afspreken als je je remi en zielig voelt. Niet alleen gaan zitten sippen, dat helpt niet.

Nee dat sippen ben ik wel voorbij, het ergste is zelfs dat ik ontzettend veel om hem geef en hem eigenlijk niet kwijt wil, maar dat ik het gewoon niet meer zie zitten met de manier waarop het nu gaat. Ben der dus best wel beetje luchtig onder.. Wel verdrietig natuurlijk, maarja beetje gemengde gevoelens..
Ja en wat je inderdaad ook zegt, wil ik nog wel dat die terugkomt op het moment dat hij vind dat het daar tijd voor is, en wil ik nog wel verder met zoveel ruzie? Ik weet er zelf geen antwoord meer op.. nog niet tenminste..

quote:

Op zaterdag 5 april 2008 16:37 schreef As_33 het volgende:
Het grootste gedeelte heb ik geen ervaring mee (ruzie om financieën, ouders die een rol spelen met beslissen), maar ik weet wel min of meer hoe het is om van samenwonen nar apart wonen te gaan. In ons geval was het zo dat we samen woonden in een één-kamer appartement en mijn vriend trok dit echt niet meer, het gebrek aan privacy. Ik huur nu in dezelfde flat op dezelfde etage een kamer, ik kan daardoor nog steeds heel makkelijk langs komen, maar het is wel zo dat we nu niet meer standaard iedere nacht samen zijn, iedere ochtend samen wakker worden. Dat was en is soms heel moeilijk voor mij, maar je went er wel aan. Het heeft de situatie tussen ons ook flink verbeterd.
Ik zou me in jullie geval meer zorgen maken om het gebrek aan communicatie omtrent deze beslissing en de rol die zijn ouders er in spelen, niet het eventueel nog een tijdje apart gaan wonen an sich.

Ja het gebrek aan communicatie is er altijd al geweest, en om heel eerlijk te zijn meer van zijn kant dan van mij. Hij praat niet over zijn gevoelens met mij maar weet die wel altijd met andere te bespreken.. Ik weet niet of ik daar misschien iets fout in doe dat hij niet met me durft te praten ofzow.. Maar het schiet gewoon niet op zo..

quote:

Op zaterdag 5 april 2008 16:52 schreef Roquefort het volgende:
Heeeel lang geleden in de vorige eeuw had ik ook een vriendin met wie ik samenwoonde en die na bijna een jaar samenwonen op zichzelf ging wonen. Officieel was het toen niet uit, nog enkele maanden seks als konijnen gehad, maar met de relatie is het nooit meer goed gekomen.

Oftewel, ik denk niet dat het veel goeds voor je relatie voorspelt, die twijfels zijn er niet voor niets.

Ja daar ben ik denk ik het meest bang voor.. Zoals ik al zei ik ben bang dat hij een uitvlucht zoekt..

Ja of als die er over praat/wil praten :S want dat doet die dus ook niet..

quote:

Op zaterdag 5 april 2008 18:03 schreef releaze het volgende:
dan moet je jezelf afvragen of je uberhaupt een relatie wil met een kerel die niet met jou praat over wat hem dwars zit. al is het maar dat hij je vertelt dat jij een irritante manier van communiceren hebt (ik zeg niet dat het zo is, maar stel als dat het is dat hem weerhoudt van met jou praten). liefde en elkaar leuk vinden is allemaal heel mooi, maar om een succesvolle relatie te maken en behouden moet de liefde wel werkbaar tussen jullie tweeen zijn, en hij kan dat niet. als het puntje bij paaltje komt, en je de grootste uithoudingstest van je relatie te verduren krijgt, when shit hits the fan, dan is hij schijnbaar weg. hoeveel jij ook wil knokken, hij knokt niet (meer) mee, laat zich verslaan, en laat de liefde verslaan, door de omstandigheden.

liefde laat zich niet verslaan door omstandigheden, in een goeie relatie maakt het de liefde steeds sterker.
hij kan dat dus schijnbaar niet. het is vast een geweldige kerel waar veel van te houden is, maar als partner, als iemand waarop je echt kan bouwen als nood hoog is, (en we delen hoge nood in liefdesrelaties) ..tja. dat kan ik niet voor je invullen. Wat vind je zelf?

Ik moet zeggen dat ik het heel erg met je eens ben. Ik denk dat ik zelf ook gewoon heel goed moet gaan nadenken over deze relatie en of ik inderdaad nog verder wil gaan. Zo ja, dan zal er een hele hoop moeten veranderen of hij nou wel of niet het huis uitgaat. Ben alleen bang dat ik onderbewust mijn beslising al heb gemaakt. Tja het is gewoon een enorme kut situatie en hoeveel ik ook van hem hou ik denk niet dat ik het aankan om elke keer weer pijn door te moeten gaan.. Ik word er zo moe van en zowieso ben ik door de hele situatie met me rug ook nog een stuk emotioneler. Ik kan dit er gewoon niet ook nog eens bovenop hebben.. Voor de 1 klinkt dit misschien als opgeven, maar het enige wat ik kan zeggen is; ga maar eens door de hel waar ik doorheen gegaan ben..
Ik wil gewoon dat alles in orde komt met de situatie waar ik in zit, en hoe dat gebeurt moeten we maar zien..

Update:

Ik heb de eer aan mezelf gehouden en het gisteravond uitgemaakt. Nouja uitgemaakt is een groot woord, maar ik heb duidelijk gezegd tegen hem dat ik niet wens op deze manier behandeld te worden en dat ik geen toekomst meer zie. Dat wanneer er problemen tussen ons zijn hij die met mij moet oplossen en niet via via met zijn ouders, zonder dat ik daar enigsinds iets vanaf weet. Helaas heb ik dit over sms moeten doen, want meneer zit bij zijn ouders en vertikt het om contact met me op te nemen. Ik weet niet of die thuiskomt, ik weet niet hoe hij zich eronder voelt helemaal niks.. Ik zit er aan te denken om zo langzaam aan me spullen in te gaan pakken, ik weet alleen nog niet of het zo'n goed idee is.. Misschien is het beter als ik wacht.. ? Gatver ik vind dit zo'n kutsituatie

quote:

Op zondag 6 april 2008 20:52 schreef Grimm het volgende:
Wat voor werk doe je? het hele hernia verhaal doet een beetje vreemd aan

Wat deed je, kan je beter vragen..
Ik werkte bij de helpdesk. Dus de hele dag achter een computer met telefoon.
Maar heb ook een auto ongeluk gehad en ben naar walibi geweest daarna en daarna een kinderpartijtje met allemaal kinderen op mijn rug. Twee dagen later kon ik niet meer overeind komen vanaf de bank.
Ik heb geen hernia maar zit er dicht tegenaan. Ik kan momenteel niet naar een giropractor omdat ik alleen basisverzekerd ben en ik de behandelingen zelf moet betalen. Zodoende zit ik te wachten op de uitkering en kom ik dus geen steek verder..

duidelijk genoeg nu?

quote:

Op zondag 6 april 2008 20:48 schreef As_33 het volgende:
Ik kan op dit moment niet veel meer zeggen dan heel veel sterkte gewenst. Je hebt groot gelijk dat je op zijn minst eist dat er normaal gecommuniceerd wordt.

Dank je!

quote:

Op zondag 6 april 2008 21:16 schreef TeenWolf het volgende:

[..]

Pak je spullen en ga...dit werkt niet, blijven is alleen maar uitstel van een zaak dat niet loopt.

Ik ben al bezig inderdaad. Ben het spuugzat.. Enige nare is dat ik niet de zware dingen kan versjouwen in verband met me rug.. Ff kijken of ik iemand op korte termijn kan vinden die me kan helpen.

quote:

Op zondag 6 april 2008 21:37 schreef TeenWolf het volgende:

[..]

heb je een pm gestuurd ivm je kwaal

Gezien

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 19:59 schreef releaze het volgende:
knap van je red cat!

Heb je hem nog kunnen spreken vandaag/gister?

Ja goeie vraag! Hij kwam zondag avond ineens binnenlopen en wou met me praten, maar ik had op dat moment visite en was niet van plan om die de deur uit te sturen. Had die maar moeten laten weten wanneer die thuiskwam.. Dat begreep hij ook wel, maar een uur later is die weer naar Rotterdam gegaan naar zijn ouders en moest IK maar laten weten wanneer ik wou praten. Ben nou eerst maar eens begonnen met me kamer in te delen en alle spullen uit te zoeken. Wanneer ik daar mee klaar ben zie ik wel weer verder. Heb er nu even geen behoefte aan, ff rust aan me kop!
Wel ff fijn moet ik zeggen

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 20:21 schreef releaze het volgende:
Lekker suf van hem, niet eens even bellen. ik vind het goed dat je voor jezelf hebt gekozen en niet met zijn bui bent meegegaan, om het zo maar te zeggen, dat zegt wel dat je overtuigt bent van de beslissing die je hebt genomen! Dat vind ik mooi, sterk, spierballen! Goed voor jezelf opgekomen Want ik kan me voorstellen dat zoiets best moeilijk is na een break up. Je hebt toch een tijd lang dingen met elkaar gedeeld...

Succes met het uitzoeken van de spulletjes. Maar wat gaat er nu gebeuren als ik mag vragen? Ga je een andere kamer zoeken, of huis? Terug naar ouders? Is het zijn woning? De jouwe?

Dank je ! Ik krijg ook steeds meer reacties van mensen die me echt sterk laten voelen en me achter me beslissing doen staan. Was in het begin inderdaad heel moeilijk, wist niet zeker of ik er goed aan deed..

Wat hij gaat doen weet ik niet. Hij wou toch al het huis uit dus dit is zijn kans dacht ik zo
Het is een soort van studentenhuis, we huren ieder onze eigen kamer.. Dus voor mij is het simpel om terug te gaan naar mijn eigen kamer.. Hij komt zelf uit Rotterdam en ik uit Hilversum, al zijn (vrienden) die hij heeft opgebouwd hier, komen allemaal van mij af, dus denk eerder dat hij terug gaat naar Rotterdam of naar Utrecht dan dat hij hier in Hilversum blijft steken, maar dat is een kwestie van afwachten denk ik..

Mij ook!