De nieuwe modeziekte: hoogsensitiviteit

is al lang bekend heet een emo in de volksmond en het is inderdaad gewoon een modegril, om er bij te horen vaak (niet bij iedereen ofcourse, maar bij de meeste wel)

Vanaf een uur of 9 smorgens loopt er aan de slaapkamerkant van mijn flat een jongetje hysterisch te gillen en te schreeuwen,en de moeder(zie nooit iemand die op zn vader lijkt) waagt het om dat kind pas om 2200 naar bed te schoppen.
Ik weet niet of dit een ''gewone''hersenstoornis is of overgevoeligheid,maar hij kan van afstand glas doen breken.
Modegrillen komen pas van de grond als er maar genoeg over geschreven en verteld word,het laatste was bipolair zijn,net op oprah geweest.
Zul je zien dat het gewoon cool word om zo te zijn,maar ik onderschat zeker niet de situatie van mensen die ECHT wat hebben,laat dat duidelijk zijn.

Ik denk dat je het beter andersom kunt zien
Wij hoeven geen rekening te houden met die hoog gevoelige mensen maar voor die mensen is het wel fijn als ze zelf kunnen plaatsen wat met hen gebeurt zodat ze zelf rekening met zichzelf en situaties kunnen houden

Hoogsensitiviteit is geen ziekte, het is een karaktertrek.

Is gewoon een reactie op de steeds drukker wordende maatschappij. Wat je vroeger aan prikkels in een maand had hebben sommige mensen nu op een dag.
Het drukke verkeer, de mobiele telefoon, de tv met al zijn beelden, werken etc. Dit heeft gewoon tot gevolg dat mensen die gevoelig zijn voor prikkels overspannen raken, en rust nodig hebben.

quote:

Op zaterdag 15 maart 2008 17:45 schreef Re het volgende:
een karaktertrek die leidt tot:

spanning, stress en fysieke klachten zoals hoofdpijn, maag/darmklachten en huidirritaties en allergieën

lijkt me toch iets meer dan een karaktertrekje...?

Het blijft een karaktertrek. Die niet tot de bovengenoemde ellende hoeft te leiden als je jezelf gewoon een beetje in acht neemt.

ik vind het niet als een ziekte klinken. gewoon aanstellerij.

quote:

Op zaterdag 15 maart 2008 17:45 schreef Re het volgende:

[..]

een karaktertrek die leidt tot:

spanning, stress en fysieke klachten zoals hoofdpijn, maag/darmklachten en huidirritaties en allergieën

Ja.

En hoe zou dat komen denk je? Omdat de westerse maatschappij niet ingesteld is op gevoeligheid.

quote:

# voelen stemmingen van anderen goed aan
# ervaren, reflecteren en voelen diep en intensief
# functioneren het beste in hun eigen tempo
# vinden het prettig en hebben het nodig om tijd alleen door te brengen
# hebben relatief meer last van spanning, stress en fysieke klachten zoals hoofdpijn, maag/darmklachten en huidirritaties en allergieën

Alleen dat laatste punt klopt niet bij mij!

* Papierversnipperaar gaat WAO regelen

Dit fenomeen is toch al jaren oud? Volgens mij is over dit thema een jaar of 10 geleden een, toen relatief succesvol, boek geschreven.

Overigens zou ik ook in deze categorie vallen. Ben namelijk erg graag alleen, heb een hekel aan drukte en veel geluid om mee heen (geen muziek aan dus) en ben erg gevoelig voor stemmingen van anderen. Maar om me zelf nou te labelen en aan mijn omgeving te vragen rekening met me te houden? Onzin. Ik hou wel rekening met mezelf.

quote:

Op zaterdag 15 maart 2008 18:02 schreef Byte_Me het volgende:
ik vind het niet als een ziekte klinken. gewoon aanstellerij.

Aanstellerij is het niet. En ook geen ziekte. Net zoals jouw -schijnbare- gebrek aan empathie geen ziekte is maar vooral lastig voor je omgeving

quote:

Op zaterdag 15 maart 2008 17:42 schreef katerwater het volgende:
Hoogsensitiviteit is geen ziekte, het is een karaktertrek.

Er wordt in de psychiatrie getwist over het feit of er niet iets moet zijn als een 'hypersensitieve persoonlijkheid(sstoornis), zoals bijvoorbeeld de fantasy-prone persoonlijkheid. In dat opzicht zou het wel om een reeks van abnormale gedragingen gaan die je als 'aandoening' zou kunnen bestempelen. Vergelijk het met de Borderliner of een Anti-sociaal persoon. Ziekte is een groot woord voor psychiatrische anomalieen, in het bijzonder voor de persoonlijkheidsstoornissen.

en wat had jij op je IQ test?

[ Bericht 56% gewijzigd door Re op 15-03-2008 18:28:09 ]

Het wordt tijd voor een scheiding tussen daadwerkelijke ziekte en aanstelleritus .

zolang "dat soort"mensen gewoon hun eigen grenzen in het oog houden vind ik niet dat er sprake is van een ziekte/afwijking/ oid

Het is ook elke keer wat..... dan weer ADHD, ADD, PDD-NOS en nu HSP.....
Allemaal vanuit Amerika om maar vooral te laten zien hoe uniek we zijn, wat we kunnen en wat we allemaal niet hebben.....
Kunnen we niet gewoon normaal doen en zeggen dat iemand een gevoelig tiepje is zonder er direct een of ander etiket op te moeten plakken?

Die hype was er in 2005 toch al?

Ik noem mezelf trouwens altijd overgevoelig. Een huilie, dat ben ik!

Typisch geval van maatschappijbrede karakterzwakte, om elk vreemdsnuiterig mensentrekje tot aandoening te promoveren.

Dat bestaat ook al minstens 5 jaar.

quote:

Op zaterdag 15 maart 2008 18:22 schreef Tinkepink het volgende:

[..]

Aanstellerij is het niet. En ook geen ziekte. Net zoals jouw -schijnbare- gebrek aan empathie geen ziekte is maar vooral lastig voor je omgeving

ik ken het trouwens ook wel. Het is niet zo dat je rondloopt met "hey, ik heb hsp", maar dat je gevoelsmatig veel indrukken krijgt. goed voorbeeld is bijvoorbeeld: je loopt in een drukke winkelstraat waar veel indrukken zijn: geluid, beeld, geuren, gebeurtenissen, interacties etc. als mens kan je indrukken uitschakelen: je negeert ze bij wijze van spreken. als je HSP hebt (klinkt dramatisch, maar is het niet hehe), is het heel moeilijk om al die indrukken buiten te sluiten: ze roepen allemaal een gevoel in je op, je probeert alles wat er gebeurt en wat je ziet te plaatsen, te overdenken enzovoorts. gevolg daarvan is dat je bijvoorbeeld moe kan worden van alles wat er op je afkomt op zo'n moment of dat je geergerd raakt doordat je dingen misschien niet zo goed kan plaatsen. veel mensen bdie HSP hebben hebben ook een lichte vorm van pleinvrees of straatvrees . Juist omdat ze bij wijze van spreken alles proberen te absorberen (bewust, onderbewust), ontstaat er ook een gevoel voor begrip of een gevoel voor detail: kleuren en kleurverschillen zijn te onderscheiden, ze voelen evrandering in omgeving of personen beter aan, emotieveranderingen ook, ze zijn vaak kritischer en preciezer, omdat een klein misstapje al opvalt. de nadelen uiten zich in de vorm van enorme zelfkritieken, gevoelig voor die emotiewisselingen en die zelf ook hebben omdat elke gebeurtenis of indruk weer iets anders kan oproepen. vandaar de teruggetrokkenheid daarbij en het fijn zijn om ook alleen te kunnen zijn.

het is geen ziekte maar het is wel een sterk bepalende factor van je karakter en heeft er veel invloed op.

Ik heb er namelijk "last" van .