Bij het tennissen draait het eigenlijk maar om 5 dingen: presteren op de vier Grand Slams en zorgen dat je zo hoog mogelijk op de ranglijst eindigt. Een keer in de vier jaar is daar ineens ergens de zomer de Olympische Spelen wat voor enorm veel atleten een eer is om aan mee te mogen doen, echter amper voor tennissers omdat hun seizoen gewoon doorgaat en er punten te scoren zijn voor de ranglijst plus voorbereidingen op de US Open.
In hoeverre is er dan wel een waarde voor zo'n toernooi qua eer voor de sporters en qua belangstelling van de supporters?
Federer met twijfels:
quote:
Federer twijfelt over Spelen
DUBAI - Roger Federer twijfelt of hij in augustus wil meedoen aan de Olympische Spelen. Goud in Peking had de Zwitserse nummer één van de wereld aanvankelijk bestempeld als één van zijn grote doelen voor dit tennisseizoen. Maar hij ziet op tegen de omstandigheden in China.
“In Athene was het ook al lastig om met de bus te moeten en geen controle te hebben over mijn schema. Ik werd ook steeds herkend in het olympisch dorp. In Sydney vond ik het geweldig, maar ik moet er toch nog even over nadenken of ik wel naar Peking wil”, zei Federer zondag in Dubai, waar hij het maandag in de eerste ronde opneemt tegen de Schot Andy Murray.
Roddick meldt zich al af:
quote:
Roddick laat Spelen schieten
door onze Telesportredactie
AMSTERDAM - Andy Roddick laat in augustus de Olympische Spelen in Peking voor wat ze zijn. De Amerikaanse tennisheld heeft ervoor gekozen zijn titel in het ATP-toernooi van Washington te verdedigen. De data van beide evenementen overlappen elkaar.
Roddick, afgelopen zondag nog winnaar in Doebai, vindt de voorbereiding in eigen land op de US Open, die een week na de finale van Washington begint, belangrijker. De US Open in New York is het laatste grandslamtoernooi van het jaar.
James Blake, de nummer negen van de wereldranglijst, komt door de afmelding van Roddick in aanmerking voor deelname aan de Zomerspelen in het enkelspel namens de Verenigde Staten.
Een artikel van het AD over de Nederlanders en de OS:
quote:
Tennis en Spelen; lastige dubbel
ROTTERDAM - Richard Krajicek vond het niet in zijn schema passen, halfzus Michaëlla kijkt ernaar uit. Kristie Boogert ziet het als het hoogtepunt in haar loopbaan, Raemon Sluiter mocht niet.
Sinds 1988 maakt tennis weer deel uit van het olympisch programma. Behalve tot een zilveren medaille leidde die terugkeer in Nederland vooral tot eenhoop gesteggel. In het schaatsen zijn de skate-offs - ingelaste wedstrijden die gaan over uitwijzing naar een groot evenement - inmiddels gemeengoed. In 2000 kende Nederland een heuse tennis-off. Kristie Boogert en Miriam Oremans voldeden op Wimbledon aan de eis van sportkoepel NOCNSF voor deelname aan de Spelen van Sydney.
Eerder hadden Manon Bollegraf en Caroline Vis dat ook al gedaan, maar niet samen. ,,Er moest dan maar een soort play-off komen,’’ herinnert Boogert zich. ,,Stonden we begin augustus op een baan zonder publiek in Amsterdam. Wie het eerst twee partijen had gewonnen mocht dubbelen op de Spelen. Ik ben zelden zo nerveus geweest, maar we haalden het.’’
Boogert en Oremans maakten hun uitzending waar met zilver. De ’Williams Sisters’ waren in de finale te sterk. ,,Niet alleen vanwege die medaille was het een geweldige ervaring. Ik heb nooit begrepen dat er tennissers waren die de Spelen meden.’’
Die waren er, die zijn er. Roger Federer sprak onlangs zijn twijfels uit over zijn aanwezigheid in augustus in China. Leuk en aardig, zo’n olympisch tennistoernooi maar de Zwitser vindt het verdedigen van zijn nummer één-positie eigenlijk veel belangrijker. Richard Krajicek maakte in zijn tijd als actief tennisser dezelfde afweging. ,,De grandslams en de wereldranglijst, daar draaide het om. De Spelen pasten daarin gewoonweg niet. Niets meer en niets minder.’’
Tijdgenoot Sjeng Schalken dacht er net zo over, maar in 2004 had Nederland een tennisser die voor volk en vaderland door een muur zou lopen. Raemon Sluiter was volgens de reglementen van de internationale tennisbond welkom in Athene, maar voldeed niet aan de eisen van NOCNSF. De Rotterdammer kreeg de steun van de machtige bond voor proftennissers ATP maar trok zich uiteindelijk zelf terug om een internationale rel te voorkomen.
,,Het leek soms net of het NOC geen voorstander was van tennis op de Spelen,’’ herinnert Michiel Schapers zich uit zijn tijd. Schapers was in 1988 de enige Nederlandse deelnemer aan het tennistoernooi dat voor het eerst sinds 1924 weer op het olympisch programma stond. ,,Dat ik ging was een klein wonder, het werd me heel moeilijk gemaakt.’’
Schapers meende met een kwartfinale bij de Australian Open te hebben voldaan aan de nationale eis. ,,Maar toen kreeg ik een brief van het NOC dat ik nog vormbehoud moest tonen. Ik meen dat ik op een bepaald moment bij de top tien of top twintig van de wereld moest behoren. Het waren belachelijke criteria.’’ Na een nipt verloren partij op Wimbledon tegen Ivan Lendl kreeg Schapers te horen dat hij weliswaar voldaan had aan de eis tot vormbehoud, maar dat ’men’ vergeten was hem in te schrijven.
,,Omdat er uiteindelijk een Peruaan zich afmeldde, kon ik alsnog met een wildcard naar de Spelen.’’ Schapers strandde in de kwartfinales tegen latere winnaar Miroslav Mecir. ,,Het was een heel leuke ervaring en de prestaties waren ook behoorlijk. Jammer dat ik niet mocht dubbelen met Huub van Boeckel. Het dubbeltoernooi was maar matig bezet, we hadden zeker kans op een medaille gehad.’’
Buiten dat genoot Schapers van het evenement. ,,Bij de tennissers was de sfeer vrij relaxed. Er waren toptennissers die zich drukker maakten over het ruilen van speldjes. Je speelt om medailles, maar wij hadden natuurlijk ook gewoon vier keer per jaar de kans om een grandslam te winnen. Dan is de druk toch iets minder. Ik deelde in het olympisch dorp de kamer met een handboogschutter. Die miste net een medaille en kon weer vier jaar wachten op zo’n kans.’’
Michaëlla Krajicek kan na haar kwartfinaleplaats op Wimbledon 2007 deelname aan de Spelen vrijwel niet ontgaan, waarmee Nederland na de door de tennissers gemiste editie van 2004 in ieder geval weer vertegenwoordigd is op de Spelen. Krajicek is er blij mee. ,,Ik vind het een grote eer. Misschien dat ik er over vier jaar anders over denk, maar nu wil ik per se de Spelen meemaken.’’
Robin Haase wil ook graag, maar de ’coming man’ van het Nederlandse tennis stuit weer op de eisen van NOCNSF. Volgens de internationale normen zal de Hagenaar wellicht wel mogen, maar NOCNSF houdt vast aan de eigen inmiddels wel versoepelde limieten: een plaats bij de laatste zestien op een grandslam of een plaats bij de laatste acht op een toernooi uit de Masters Series.
Boogert maakte in 1996 al hetzelfde mee. ,,Ik was heel teleurgesteld en heb destijds een hoop stampij gemaakt. Natuurlijk begrijp ik het probleem dat ze geen uitzondering kunnen maken, omdat dan allerlei andere sporters ook een plaats gaan opeisen. Maar tennis is gewoon een moeilijke sport om in regels te vangen.’’
Schapers zou het een schande vinden als Haase niet naar Peking mag, omdat hij niet aan de eisen van NOCNSF heeft voldaan. ,,Robin heeft laten zien dat hij een goede tennisser is en van grote namen kan winnen. Geen uitzondering maken? Ach, dat is zo typisch klein Nederlands. Die gedachte van: iedereen is gelijk. Je moet juist je verantwoordelijkheid nemen en een uitzondering durven maken.’’
Hoe zou het opgelost kunnen worden dat je altijd de beste tennissers van de wereld op de OS kan hebben waardoor het een enorm sterk toernooi wordt - of zou tennis gewoon weer van de lijst gehaald moeten worden?