Eerst even een korte intro voor mensen die de eerste topics niet hebben meegekregen:
Mijn vriend sloeg me, doet kleinerend en heeft zich een aantal keer onder invloed van drank aan me opgedrongen.
Ik heb een afspraak gemaakt bij Maatschappelijk werk.
Niet iedereen geloofde me hier op fok.
Nou.
Ik ben vanmorgen dus naar Maatschappelijk Werk geweest.
Ze hebben me redelijk wat verteld over wat ik nu kan doen.
Ik ga in elk geval niet blijven hangen.
Ze vertelden dat vrouwen daar meestal terecht kwamen na doorverwijzing door de politie en vonden het knap dat ik zelf had gebeld.
Voor mij voelt het als een zwaktebod, maar okee, als zij het knap willen noemen.
Ze vroegen of ik evt relatietherapie wilde, met hem, maar dat wil ik niet, niet meer.
Ik heb geen zin om nog twee jaar af te wachten of het helpt. Het zit er bij hem zo ingesleten, en hij wil niet toegeven dat wat hij doet fout is. Dan helpt dat toch niet.
Ik heb gezegd dat ik weg wil, ze vroegen of een blijf-van-mijn-lijf-huis een optie was, maar buiten dat je dan in een heel andere stad terecht kan komen, ben ik niet bereid toe de geven dat dat nodig zou kunnen zijn.
En ik sta regelmatig in de top tien bij de woningstichting, dus wie weet ben ik gauw aan de beurt.
Tot die tijd zing ik het wel zo'n beetje uit.
Ze hadden het over advocaten (Voor alimentatie, omgangsregeling, en om er zeker van te zijn dat ik krijg waar ik recht op heb, al zou ik het liefste gewoon gaan en laat de rest maar zitten, dan ben ik er vanaf) psychologen, zodat ik weer wat meer zelfvertrouwen krijg en over andere dingen die ik nodig zal hebben als ik ga (Ik verdien niet genoeg om in mijn eentje een gezin te onderhouden) dus kinderopvang, subsidies...
Maar ik moet bekennen dat ik niet heel goed heb geluisterd, omdat ik vrij overstuur was.
Ik ga dus weg, geen idee wanneer, maar dat ik ga, staat voor mij wel vast.
Gisteren zat de sleutel aan de binnenkant op de deur, dan kan ik hem niet openmaken van buiten.
Ik klopte op het raam of hij de deur open wilde doen (het regende)
Hij haalde de sleutel uit het slot, het was kennelijk teveel moeite om hem even om te draaien.
Ik kon wel binnen, maar dan nog.
Ik ben ziek geweest(39 graden koorts) en heb te weinig in huis gedaan, dit was zijn manier om me te straffen.
Dit soort dingen doet hij vaker. Vorig jaar heeft hij me eens met de kindjes en klasgenootjes die kwamen spelen buitengesloten door een sleutel aan de binnenkant van de deur te laten zitten. Ik had toen nog geen sleutel van de poort aan mijn bos zitten, dus kon er niet in. Om vijf uur was hij thuis en mocht ik binnen. Of rotzooi op de grond gooien en wachten tot ik het opdoe, dat soort flauwekul
Ik wilde de afgelopen tijd alleen maar dat hij me vast zou houden en zou knuffelen en dat heeft hij niet een keer gedaan, want als ik het vraag, zeur ik, of hij zegt: Als ik dat nu doe, komt het niet van harte

Nou, bij mij komt er niks meer van harte, ik heb genoeg van die stomme pesterijtjes. Hij zoekt het maar uit.
Ik ben boos, en moe en ik wil niet meer.